IPPB4/4511-567/15-2/JK - Ustalenie skutków podatkowych umorzenia przez bank naliczonych odsetek karnych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia przez bank naliczonych odsetek karnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia przez bank naliczonych odsetek karnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. W 2009 r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką zaciągnął w banku kredyt hipoteczny na zakup niezabudowanej nieruchomości gruntowej (dalej: Nieruchomość). Za środki pochodzące z udzielonego przez bank (dalej: Bank) kredytu Wnioskodawca wraz z małżonką nabył Nieruchomość na prawach wspólności ustawowej. Całkowita spłata kredytu miała nastąpić w 2049 r.

W 2014 r. związku z niemożnością dalszej spłaty kredytu i prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym Wnioskodawca wraz ze współmałżonką zawarli z Bankiem (w formie aktu notarialnego) umowę o świadczenie w miejsce wykonania (dalej: Umowa).

Na podstawie Umowy Wnioskodawca wraz ze współmałżonką w celu zwolnienia siebie z obowiązku zwrotu części solidarnego długu przeniósł na rzecz Banku w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego własność zakupionej na kredyt Nieruchomości. W szczególności, wartość przejętej Nieruchomości została zaliczona na poczet zaległości z tytułu kapitału kredytu, odsetek umownych oraz części odsetek określonych, jako odsetki karne. Zgodnie z treścią Umowy, Bank jednocześnie umorzył część istniejącego zadłużenia, w wysokości przekraczającej wartość przejmowanej Nieruchomości, określonego w Umowie jako część odsetek karnych oraz dodatkowe koszty. Zgodnie z Umową, w tym zakresie doszło do zwolnienia Wnioskodawcy i współmałżonki z długu na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego.

Zawarta z Bankiem przez Wnioskodawcę i współmałżonki umowa kredytu hipotecznego (dalej: Umowa kredytowa) nie określa zasad naliczania i pobierania przez Bank tzw. odsetek karnych. Umowa kredytowa w tym zakresie, na pojęcie odsetek karnych wskazuje wyłącznie w jednym miejscu, odsyłając w tym zakresie do treści tzw. Regulaminu Kredytowania Hipotecznego Banku (dalej: Regulamin) - Umowa ta, w § 5 pkt 8, wskazuje, że "Pozostałe zasady zmiany oprocentowania (...), w szczególności wynikające ze zmian stawki referencyjnej, oraz odsetki karne określa § 8 Regulaminu". Jednocześnie, wskazany w Umowie kredytowej § 8 Regulaminu w żadnym miejscu nie odnosi się do pojęcia odsetek karnych - wskazany przepis Regulaminu odnosi się wyłącznie do sposobu określenia odsetek od zaciągniętej kwoty kredytu (jako ustalonej wartości marży powiększonej o odpowiednią stawkę referencyjną WIBOR/ EUROIBOR/LIBOR) oraz trybu zmiany tego procentowania w związku ze zmianą stawek referencyjnych. Również pozostałe zapisy Regulaminu nie odnoszą się do/nie używają pojęcia odsetek karnych. W szczególności, w § 12C Regulaminu odnoszącym się do zasad spłaty kredytu w przypadku nieterminowej spłaty Regulamin ogranicza się do wskazania, że Bank w takich przypadkach upoważniony jest do pobierania należności z innego rachunku kredytobiorcy prowadzonego przez Bank, wstrzymania wypłaty transzy, bądź skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego - w tym zakresie Regulamin również nie upoważnia zatem Banku do naliczana i pobierania dodatkowych odsetek karnych. Wskazać należy również, że Regulamin w § 20 B przewiduje, że Bank ma prawo do pobierania odsetek określonych w Umowie kredytowej od kwoty wypłaconego kredytu. Jednocześnie § 20 B.1. wskazuje, że w przypadku niespłacenia w terminie m.in. raty kredytu wynikającej z Umowy kredytowej kwota taka staje się zadłużeniem przeterminowanym, i jednocześnie określa wysokość stopy procentowej dla kredytu przeterminowanego - przy tym Regulamin w tym zakresie również nie odnosi się do pojęcia odsetek karnych, które zostało wskazane w treści Umowy kredytowej oraz Umowy dotyczącej przejęcia Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzenie zadłużenia w postaci części odsetek karnych od zaciągniętego kredytu (nieobjętych umowami zawartymi z Bankiem) stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: p.d.o.f.).

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie przez Bank części zadłużenia w postaci części odsetek karnych nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f., w związku z czym to umorzenie pozostaje neutralne w p.d.o.f. dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. wynika, że z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128; dalej: Prawo bankowe), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Z art. 78 Prawa bankowego wynika, że do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawiać się ewentualnie może w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części - wtedy bowiem można potencjalnie mówić, że dłużnik osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

Przy tym, w zakresie opisanego stanu faktycznego taka sytuacja nie miała jednak miejsca, ponieważ należność główna z tytułu zobowiązania kredytowego Wnioskodawcy nie została umorzona - w celu zwolnienia siebie z obowiązku zwrotu części solidarnego długu wobec Banku Wnioskodawcy wraz ze współmałżonką, zgodnie z zawartą Umową, w miejsce spłaty kwoty kredytu przeniósł na rzecz Banku własność Nieruchomości, której zakupu sfinansowany został ze środków pochodzących z kredytu.

Przychód po stronie Wnioskodawcy nie powstaje również z tytułu naliczania przez Bank odsetek będących opłatą za korzystanie ze środków finansowych kredytodawcy (Banku). Wysokość odsetek (w sposób niebudzący wątpliwości, co do wysokości), jak i zasady oraz terminy spłaty kredytu wraz z odsetkami określa się w umowie kredytu.

Potencjalnie powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f. może się ewentualnie wiązać z umorzeniem kwot odsetek niezapłaconych od kredytu zaciągniętego przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, których termin płatności upłynął. W tym zakresie jednak, analogicznie jak w odniesieniu do kwoty kapitału kredytu (należności głównej), po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód w zakresie, w jakim na poczet zaległości odsetkowych doszło do zaliczenia wartości przejętej Nieruchomości - w tym zakresie bowiem nie doszło do umorzenia odsetek - w miejsce spłaty kwoty odsetek Wnioskodawcy wraz ze współmałżonką przeniósł na rzecz Banku własność Nieruchomości (wartość Nieruchomości pokrywała wartość należności głównej oraz wartości odsetek, w tym częściowo odsetek określonych jako karne).

Pytanie Wnioskodawcy odnosi się natomiast zasadniczo do pozostałej kwoty odsetek (określonych w umowie jako odsetki karne), których wartość przejętej Nieruchomości nie pokrywała, a jednocześnie Bank zwolnił kredytobiorców (w tym Wnioskodawcę) z ich spłaty.

Przy tym, zdaniem Wnioskodawcy, rozpatrując skutki podatkowe, jakie może wywoływać umorzenie tzw. odsetek karnych wynikających z umowy kredytu, należy w pierwszej kolejności odwołać się do treści zawartej Umowy kredytowej.

W tym zakresie należy wskazać bowiem, że o ewentualnym powstaniu przychodu po stronie kredytobiorcy w przypadku umorzenia tzw. odsetek karnych każdorazowo decyduje treść umowy kredytu i określenie sposobu naliczania takich odsetek. Jeśli umowa kredytu jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy, tj. w praktyce nie pozostawia bankowi możliwości decyzji o ich pobieraniu/niepobieraniu (bank zasadniczo treścią umowy kredytu jest związany i zmuszony do ich pobierania), wówczas odsetki te należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne, tj. umorzenie tego rodzaju odsetek będzie stanowiło przychód dla dłużnika zwolnionego z ich spłaty. Natomiast, w odwrotnej sytuacji, tj. jeżeli umowa kredytowa daje wierzycielowi (bankowi) jednostronne prawo, z którego może skorzystać lub nie, do naliczania odsetek karnych - wówczas odstąpienie przez wierzyciela od naliczania takich odsetek karnych (ich umorzenie) nie stanowi przysporzenia dla kredytobiorcy. Powyższe stanowisko Wnioskodawczyni potwierdza wprost interpretacja Ministra Finansów z 31 maja 2012 r., Nr DD3/033/195/OBQ/09/PK-1313, w której wskazano, że umorzenie odsetek karnych nie będzie stanowić przychodu, jeżeli zawarta umowa kredytowa pozostawia bankowi prawo do pobierania lub niepobierania tego rodzaju odsetek karnych.

Przekładając powyższe na sytuację Wnioskodawcy należy wskazać, że zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym Umowa kredytowa nie określa w sposób jednoznaczny zasad naliczania odsetek karnych i obowiązku ich pobierania przez kredytodawcę (Bank). Tym samym, nie zawiera w tym zakresie wiążących uregulowań dla stron tej Umowy. Wskazać należy, że w zakresie naliczania odsetek karnych Umowa kredytowa odsyła do konkretnych zapisów Regulaminu - w tych zapisach jednak Regulamin pozbawiony jest jakichkolwiek regulacji w zakresie sposobu naliczania, zasad określania, obowiązku pobierania przez Bank tego rodzaj odsetek karnych. Również w innych zapisach Regulaminu brak jest jakiegokolwiek odniesienia wprost do pojęcia odsetek karnych i zasad pobierania odsetek karnych (np. zapisy § 12C Regulaminu dotyczące sytuacji nieterminowej spłaty kredytu nie wskazują na możliwość, a tym bardziej jednoznaczny obowiązek, pobierania odsetek karnych). Regulamin wprowadza wprawdzie (w § 20 B.1. Regulaminu) odrębne zasady ustalania stawki procentowej dla tzw. kredytów przeterminowanych, jednakże w żaden sposób nie definiuje tego rodzaju odsetek jako odsetek karnych. Niezależnie również - w tym zakresie (w zakresie stawki procentowej od kredytów przeterminowanych) Regulamin nie określa jednoznacznego obowiązku ich pobierania - zapis Regulaminu ogranicza się do wskazania sposobu określenia tej stawki procentowej). W tym kontekście należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, zawarta Umowa kredytowa (uzupełniona zapisami Regulaminu) w praktyce nie określa zasad pobierania i naliczania odsetek karnych - Umowa kredytowa ogólnie przewiduje możliwość istnienia takich odsetek karnych, w tym zakresie jednak odsyła do uregulowań Regulaminu - ten natomiast "milczy" w zakresie zasad i sposobów naliczania odsetek karnych. W tym zakresie zatem, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje zastosowanie sytuacja i stanowisko zawarte w powołanej wyżej interpretacji z 31 maja 2012 r., Nr DD3/033/195/OBO/09/PK-1313.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że Umowa kredytowa nie określa bezwzględnego zobowiązania Banku do naliczania odsetek karnych (de facto w ogóle nie przewiduje pobierania odsetek karnych) i jednocześnie nie wiąże w tym zakresie Wnioskodawcy wraz ze współmałżonką jako stron Umowy kredytowej, umorzenie części zadłużenia kredytowego w postaci części odsetek określonych jako odsetki karne (wbrew zapisom Umowy kredytowej), w ocenie Wnioskodawcy, nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu - "inne źródła".

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i zasadnym jest, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Należy zauważyć, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu lub jego części, wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

Z kolei, odsetki karne, które należy odróżnić od odsetek będących swego rodzaju opłatą za korzystanie ze środków finansowych banku, czyli przypadające od nieterminowo regulowanych zobowiązań wynikających z umowy, należy rozpatrywać w zależności od treści umowy i szczegółowego określenia sposobu ich naliczania. Jeżeli umowa kredytowa jednoznacznie określa zasady naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat rat kredytu i wiąże nimi strony umowy, wówczas odsetki te należy traktować w sposób analogiczny jak odsetki wymagalne, czyli takie, których w myśl postanowień umowy kredytowej termin płatności upłynął. Umorzenie takich odsetek jest przysporzeniem, skutkującym powstaniem po stronie kredytobiorcy dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, jeżeli umowa kredytowa daje wierzycielowi jednostronne prawo, z którego może skorzystać lub nie, do naliczania podwyższonych odsetek od nieterminowych spłat kredytów - wówczas odstąpienie przez wierzyciela od naliczania takich odsetek nie stanowi przysporzenia dla kredytobiorcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca wraz ze współmałżonką zaciągnął w banku kredyt hipoteczny na zakup niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Za środki pochodzące z udzielonego przez bank kredytu Wnioskodawca wraz z małżonką nabył nieruchomość na prawach wspólności ustawowej. W 2014 r. związku z niemożnością dalszej spłaty kredytu i prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym Wnioskodawca wraz ze współmałżonką zawarli z Bankiem (w formie aktu notarialnego) umowę o świadczenie w miejsce wykonania. Na podstawie Umowy Wnioskodawca wraz ze współmałżonką w celu zwolnienia siebie z obowiązku zwrotu części solidarnego długu przeniosła na rzecz Banku w trybie art. 453 Kodeksu cywilnego własność zakupionej na kredyt nieruchomości. W szczególności, wartość przejętej nieruchomości została zaliczona na poczet zaległości z tytułu kapitału kredytu, odsetek umownych oraz części odsetek określonych, jako odsetki karne. Zgodnie z treścią umowy, Bank jednocześnie umorzył część istniejącego zadłużenia, w wysokości przekraczającej wartość przejmowanej nieruchomości, określonego w umowie jako część odsetek karnych oraz dodatkowe koszty. Zgodnie z Umową, w tym zakresie doszło do zwolnienia Wnioskodawca i współmałżonki z długu na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego. Zawarta z Bankiem przez Wnioskodawcę i współmałżonki umowa kredytu hipotecznego nie wskazuje zasad baliczania i pobierania odsetek karnych, w tym zakresie odwołuje się do treści tzw. Regulaminu Kredytowania Hipotecznego Banku - Umowa ta, w § 5 pkt 8, wskazuje, że "Pozostałe zasady zmiany oprocentowania (...), w szczególności wynikające ze zmian stawki referencyjnej, oraz odsetki karne określa § 8 Regulaminu". Wskazany przepis Regulaminu odnosi się wyłącznie do sposobu określenia odsetek od zaciągniętej kwoty kredytu (jako ustalonej wartości marży powiększonej o odpowiednią stawkę referencyjną WIBOR/ EUROIBOR/LIBOR) oraz trybu zmiany tego procentowania w związku ze zmianą stawek referencyjnych.

Zatem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że bank umorzył Wnioskodawcy odsetki karne, naliczone wcześniej w związku z nieterminową spłatą kredytu w świetle postanowień załaczonego do umowy kredytowej regulaminu, który został wskazany w umowie kredytowej jako określający zasady pobierania i naliczania odsetek karnych na ogólnych zasadach naliczania odsetek od zaciągniętej kwoty kredytu. Podstawą umorzenia odsetek karnych była natomiast zawarta umowa przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, która przewidywała m.in. umorzenie naliczonych odsetek karnych (powstałych w związku z umową kredytową), w zamian za przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz banku własności nieruchomości. Powyższe oznacza, że przed zawarciem umowy bank skorzystał z przysługującego mu prawa i naliczył odsetki karne z tytułu uchybienia postanowieniom umowy kredytowej. Skoro bank naliczył odsetki karne i następnie wprowadził postanowienie dotyczące warunku ich umorzenia, to wbrew sugestii Wnioskodawcy były to odsetki karne naliczone, należne oraz wymagalne. Wnioskodawca był zobowiązany do ich zapłacenia jeszcze przed zawarciem umowy przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, dlatego też umorzenie tych odsetek nie mieści się w zasadzie swobody kształtowania umów i nie jest obojętne podatkowo. Umorzenie przez bank odsetek karnych stanowi dla Wnioskodawcy świadczenie nieodpłatne, gdyż na skutek jego otrzymania została zwolniona z naliczonego wcześniej zobowiązania i tym samym nie doszło do uszczuplenia jej majątku. W przeciwnym razie, gdyby bank nie umorzył tych należności, doszłoby do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy w związku z koniecznością zapłaty tych odsetek karnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy zatem stwierdzić, że umorzenie części naliczonych przez bank odsetek karnych od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę jest przysporzeniem skutkującym powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W związku z powyższym należy uznać, że - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - w następstwie umorzenia przez bank odsetek karnych doszło po stronie Wnioskodawcy do powstania, podlegającego opodatkowaniu, przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca jest obowiązany wykazać ten przychód, zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy w zeznaniu, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym.

Końcowo należy dodać, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów należy stwierdzić, że interpretacja ta zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy, nie dotyczy Pana żony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.