IPPB4/4511-452/15-2/JK - Ustalenie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku działu spadku

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/4511-452/15-2/JK Ustalenie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku działu spadku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku działu spadku - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spadkobiercą swojej matki Zofii F. zmarłej w dniu 1 września 2014 r. Spadek po matce Wnioskodawcy odziedziczyli w udziałach po 1/3 mąż spadkodawczyni, córka spadkodawczyni i syn spadkodawczyni będący Wnioskodawcą. W dniu 28 listopada 2014 r. w kancelarii notarialnej został sporządzony akt poświadczenia dziedziczenia - wszyscy spadkobiercy przyjęli spadek wprost.

Zofia F. i jej mąż byli współwłaścicielami na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej czterech nieruchomości położonych w S. Tym samym, do spadku po Zofii F. weszły udziały w wysokości 1/2 w prawie własności ww. czterech nieruchomości. W związku z powyższym udział Wnioskodawcy w spadku wynosi 1/3, a udział Wnioskodawcy w prawie własności każdej z ww. nieruchomości wynosi 1/6 (1/3 z 1/2).

Nabycie spadku zostało zgłoszone do Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. - Wnioskodawca dokonał zgłoszenia w dniu 23 marca 2015 r. i otrzymał zaświadczenie z dnia 27 marca 2015 r. o zwolnieniu Wnioskodawcy z podatku od spadków i darowizn w zakresie nabytych praw współwłasności ww. nieruchomości, a obecnie spadkobiercy dokonać muszą faktycznego podziału spadku między poszczególnych spadkobierców. Na podstawie działu, mąż spadkodawczyni nabędzie prawo do odziedziczonych przez syna udziałów w wysokości po 1/6 w prawie własności wszystkich czterech ww. nieruchomości i dokona spłaty Wnioskodawcy. Spłata należna Wnioskodawcy nie przekroczy wartości przysługującego mu udziału w spadku tzn. 1/3 wartości spadku. Spłata będzie płatna w 3 nierównych ratach, z których pierwsza będzie płatna do końca 2015 r., druga do końca 2016 r., a ostatnia będzie płatna do końca 2019 r. Notariusz przy dziale spadku pobierze należny podatek od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, ale zamieszkuje na stałe poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej (w Niemczech).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spłatę spadkobiercy dokonaną w wyniku działu spadku po zmarłej matce należy traktować jako odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) i przychód ten opodatkować zgodnie z tą ustawą, czy też zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 pkt 3 (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym, jest to przychód podlegający przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizny, a więc nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze zbycia nieruchomości, biorąc jednocześnie pod uwagę ze suma spłaty nie przekroczy wartości przysługującego udziału spadkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody otrzymane w dziale spadku ze względu na fakt, że spłata nie przekroczy udziału w masie spadkowej, nie będą przychodem i nie spowodują konieczności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko potwierdzone jest szeroko orzeczeniami sądów administracyjnych oraz izb skarbowych.

W analogicznych stanach faktycznych wypowiadał się m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie np. interpretacja indywidualna z dnia 26 listopada 2014 r. Nr IPPB1/415-1119/14-5/KS oraz interpretacja z dnia 2 sierpnia 2013 r. Nr IPPB4/415-366/13-4/MS, a także w sprawach: IPPB2/415-627/12-4/AS, IPPB1/415-1612/12-4/MT, IPPB4/415-763/12-4/JK2, IPPB4/415-727/12-5/JK2.

Takie samo stanowisko przedstawiały również inne izby skarbowe - m.in.

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, np. interpretacja indywidualna z dnia 25 lutego 2014 r. Nr IBPBII/2/415-1191/13/JG, interpretacja z dnia 11 lutego 2015 r. Nr IBPBII/2/415-1015/14/MZM oraz interpretacja indywidualna z dnia 1 kwietnia 2015 r. o Nr IBPBII/2/4511-24/15/JG;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, np. interpretacja indywidualna z dnia 5 sierpnia 2014 r. Nr ILPB2/415-576/14-2/TR;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2015 r. Nr IPTPB2/415-660/14-2/PK oraz interpretacja z dnia 10 lutego 2015 r. Nr IPTPB2/415-586/14-6/MP;

Poprzez spłatę Wnioskodawca nie uzyska żadnego przysporzenia swojego majątku, gdyż dokona zamiany udziałów w prawie własności nieruchomości otrzymanych w wyniku dziedziczenia po matce na substytut pieniężny.

Ponadto należy zauważyć, że przyjęcie stanowiska odmiennego prowadziłoby do pokrzywdzenia spadkobiercy, który został niejako przymuszony przez innego spadkobiercę do dokonania działu spadku wbrew swojej woli, tj. w przypadku wystąpienia przez jednego ze spadkobierców na drogę postępowania sądowego z wnioskiem o dokonanie działu spadku. W takim przypadku wszyscy spadkobiercy są zmuszeni brać udział w postępowaniu sądowym, a sąd dokona działu spadku niezależnie od woli pozostałych spadkobierców.

Spadkobierca, który nie był zainteresowany umownym działem spadku, ani nie chciał przejąć wspólnej nieruchomości na własność, otrzyma w wyniku działu sądowego spłatę za swój udział w spadku i to niezależnie od swojej woli. Opodatkowanie takiej przymusowej spłaty byłoby rażąco sprzeczne z faktem, że spadkobierca w wyniku dziedziczenia otrzymał majątek zwolniony przez ustawodawcę z opodatkowania, a następnie wbrew własnej woli został zmuszony do jego podziału i zapłaty podatku dochodowego od uzyskanej spłaty.

Przyjąć więc należy, że ustawodawca działa racjonalnie i tak jak zwolnił nabycie spadku od osób najbliższych od podatku dochodowego, to tak samo zwolnił z ww. podatku spłaty uzyskane przez spadkobiercę w wyniku podziału takiego spadku (sądowego i umownego). Tym samym, spłata otrzymana w wyniku działu spadku zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 pkt 3 (Dz. U. z 2012 r. poz. 361) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznym, winna być kwalifikowana jako przychód podlegający przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizny.

Co za tym idzie, brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty udziału w spadku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a przytoczonej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiadający miejsce zamieszkania w Niemczech otrzyma spłatę w zamian za przekazany w wyniku działu spadku udział w nieruchomościach znajdujących się w Polsce, zatem zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w polsko - niemieckiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. umowy).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania spłata uzyskana w zamian za przeniesienie udziału we współwłasności w nieruchomościach położonych na terytorium Polski przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) tej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości bądź udziałów w niej i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przy czym, pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z prawa podatkowego. Jeżeli zatem określone pojęcia nie są odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, to należy je - biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa (cywilne i podatkowe) składają się na jeden system prawa - interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Księga IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) reguluje przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne i prawne.

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego - jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 Kodeksu cywilnego, istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców. Art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Stosownie do art. 211 i 212 ww. ustawy, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego działu podatnik otrzymuje wartość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z treści wniosku wynika, że w wyniku spadkobrania po zmarłej w dniu 1 września 2014 r. matce Wnioskodawca wraz z ojcem i siostrą odziedziczyli nieruchomości położone na terytorium Polski. Udział Wnioskodawcy w spadku to 1/3 a udział Wnioskodawcy w prawie własności każdej z nieruchomości wynosi 1/6 (1/3 z 1/2). Obecnie spadkobiercy planują dokonać faktycznego podziału spadku między poszczególnych spadkobierców. Na podstawie działu, ojciec nabędzie prawo do odziedziczonych przez syna (Wnioskodawcę) udziałów w wysokości po 1/6 w prawie własności wszystkich czterech ww. nieruchomości i dokona spłaty na rzecz Wnioskodawcy. Spłata należna Wnioskodawcy nie przekroczy wartości przysługującego mu udziału w spadku, tzn. 1/3 wartości spadku. Spłata będzie płatna w 3 nierównych ratach, z których pierwsza będzie płatna do końca 2015 r., druga do końca 2016 r., a ostatnia będzie płatna do końca 2019 r.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku działu spadku kwoty nie przekraczającej wartości posiadanego udziału w spadku nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawcy udziału spadkowego, a umowa zostanie zawarta wyłącznie między spadkobiercami. W rezultacie na Wnioskodawcy z tytułu otrzymania spłaty, nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej zastosowania wyłączenia wynikającego z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

* dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;

* darowizny, polecenia darczyńcy;

* zasiedzenia;

* nieodpłatnego zniesienia współwłasności;

* zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;

* nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne nabycie majątku na podstawie tytułów w nim wymienionych. Wśród nich nie został wymieniony dział spadku, w rezultacie otrzymana przez Wnioskodawcę spłata nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a w konsekwencji wyłączenie, o którym mowa nie może mieć w niniejszej sprawie zastosowania.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie stanowią podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl