IPPB4/4511-408/15-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 25 marca 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data nadania 19 maja 2015 r., data wpływu 21 maja 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-408/15-2/MS z dnia 4 maja 2015 r. (data nadania 5 maja 2015 r., data doręczenia 12 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z dzierżawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z dzierżawy.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-408/15-2/MS z dnia 4 maja 2015 r. (data nadania 5 maja 2015 r., data doręczenia 12 maja 2015 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o sformułowanie pytania (pytań), które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będące przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy będącej przedmiotem rozpatrzenia wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do sprecyzowanych pytań.

Pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data nadania 19 maja 2015 r., data wpływu 21 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę w dniu 9 czerwca 2014 r. z przedsiębiorstwem, które prowadzi linię energetyczną dla celów państwowych. Wnioskodawca załączył do wniosku ww. umowę. Umowa ta dotyczy dzierżawy, ale to Wnioskodawca wydzierżawił ziemię tylko dla przejazdu w razie potrzeby założenia i przeprowadzenia przez działkę Wnioskodawcy linii elektroenergetycznej 110 kV. Wnioskodawca ma wątpliwość, czy musi zapłacić podatek od kwoty, jaką uzyskał za dzierżawę, ponieważ dzierżawa ta wynika z obowiązku, ponieważ jakby Wnioskodawca jej nie podpisał to firma zrobiłaby to sądownie. Wątpliwości Wnioskodawcy wynikają z tego, że za służebność przesyłu na taką samą potrzebę podatku się nie płaci, dlatego Wnioskodawca nie wie, czy musi rozliczyć się z tej umowy sprzedaży, ponieważ linia energetyczna przeprowadzona jest dla dobra ogółu społeczeństwa, a nie dla prywatnego przedsiębiorstwa, czy osoby trzeciej. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za dzierżawę podpisaną z firmą przesyłową na przebudowanie i pobudowanie linii elektroenergetycznej i czasowe zajęcie gruntu - udostępnienie gruntu celem realizacji prac inwestycyjnych, remontu, napraw, istniejącej i nowo budowanej infrastruktury technicznej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 10 ustawy o PIT dzierżawa to źródło dochodu, tylko należy zaznaczyć, że w przypadku Wnioskodawcy dzierżawa dotyczyła przebudowy i rozbudowy linii elektroenergetycznej. Dzierżawę Wnioskodawca podpisał dla dobra społeczeństwa na potrzeby prowadzenia na Jego gruncie inwestycji dotyczącej budowy infrastruktury technicznej, o której mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić podatku dochodowego z otrzymanego wynagrodzenia, ponieważ podobnie jak w służebności przesyłu otrzymał jednorazowe wynagrodzenie - czynsz za okres trwania umowy czyli 3 lata. Działka Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy stanowi dojazd do słupa, który był budowany i do słupa, który będzie modernizowany. Na działce Wnioskodawcy ustanowiono i zrobiono tymczasową drogę konieczną, stanowiącą dojazd do budowy infrastruktury technicznej. Wnioskodawca uważa, że Jego umowa dzierżawy powinna być traktowana tak samo jak służebność przesyłu i nie powinien płacić podatku dochodowego, ponieważ służebność przesyłu to wynagrodzenie z tytułu trwałego zajęcia gruntu na budowanie nowej infrastruktury, a na podstawie mojej dzierżawy grunt Wnioskodawcy zostaje wykorzystywany również na budowę nowej infrastruktury technicznej. Wnioskodawca nie podpisał umowy dzierżawy dla swojej potrzeby i z własnej inicjatywy tylko dla potrzeb społeczeństwa. Ludzie będą korzystali z prądu jaki będzie przepływał przez linię elektroenergetyczną, dzięki temu, że Wnioskodawca umożliwił udostępniając swoją działkę na przejazd dla ciężkiego sprzętu. Należy zaznaczyć, że gdyby Wnioskodawca nie podpisał umowy dzierżawy to Inwestor nakazałby to Wnioskodawcy sądownie. Dzierżawę Wnioskodawca podpisał nie aby otrzymać dochód, lecz było to wymuszone przez przedsiębiorstwo przesyłowe. Dzierżawy nie podpisał z osobą prywatną dla jej potrzeb tylko dla dobra społeczeństwa podobnie, jak jest z umowami przesyłu. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązuje Wnioskodawcę zwolnienie z płacenia podatku dochodowego za pobrane jednorazowe wynagrodzenie - dzierżawę zawartą na pobudowanie infrastruktury technicznej. Ponadto umowa dzierżawy Wnioskodawcy podlega zwolnieniu z płacenia podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 i mieści się w wymienionym przez ustawodawcę katalogu zwolnień podatkowych art. 17 Dz. U. z 2014.0851.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

* w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. i ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328, z późn. zm.), w art. 21 w ust. 1 po pkt 120 dodano pkt 120a w brzmieniu: "120a) wynagrodzenie otrzymane za ustanowienie służebności przesyłu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego".

I tak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120a ww. ustawy - wprowadzonym w życie w 2014 r. - wolne od podatku jest wynagrodzenie otrzymane za ustanowienie służebności przesyłu w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

W myśl art. 14 ww. ustawy zmieniającej przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3, 3e i 49 oraz pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawa, mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Stosownie do art. 17 pkt 4 ustawy zmieniającej, przepis ustanawiający zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 120a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszedł w życie 4 października 2014 r.

Natomiast zgodnie z art. 305¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Stosownie do art. 305⁴ Kodeksu cywilnego, do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych.

W myśl art. 305² § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem. Jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1, właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu.

W świetle powyższego służebność przesyłu jest ustanawiana na rzecz przedsiębiorcy za odpowiednim wynagrodzeniem należnym od przedsiębiorcy na rzecz właściciela nieruchomości obciążonej. Wymaga to zawarcia stosownej umowy przez zainteresowane strony albo wydania konstytutywnego orzeczenia sądu (postanowienia), zapadającego na wniosek strony występującej z roszczeniem o ustanowienie służebności przesyłu.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu 9 czerwca 2014 r. umowę dzierżawy z przedsiębiorstwem, które prowadzi linię energetyczną dla celów państwowych. Wnioskodawca wydzierżawił ziemię tylko dla przejazdu w razie potrzeby założenia i przeprowadzenia przez działkę Wnioskodawcy linii elektroenergetycznej. Wnioskodawca ma wątpliwość, czy musi zapłacić podatek od kwoty, jaką uzyskał za dzierżawę, ponieważ Jego zdaniem za służebność przesyłu na taką samą potrzebę podatku się nie płaci.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, zasądzona kwota za dzierżawę podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mieści się w wymienionym przez ustawodawcę katalogu zwolnień podatkowych art. 17 Dz. U. z 2014.0851.

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić. Wskazane świadczenie nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można przyporządkować go do żadnej z kategorii, wymienionych w tym przepisie. Powyższy przepis zwalnia z opodatkowania odszkodowania wypłacone z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów oraz szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie. Zatem nie ma zastosowania do wynagrodzenia za dzierżawę.

Ponadto nawiązując do wskazanego przez Wnioskodawcę katalogu zwolnień podatkowych art. 17, organ wywnioskował, że chodziło o katalog zwolnień wymieniony w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.).

Powyższa ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz spółek komandytowo - akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia. Zatem nie ma zastosowania do dochodów z tytułu dzierżawy otrzymanych przez osobę fizyczną.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy nie mieszczą się w żadnym z katalogów zwolnień wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie jest wyłączony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z tym, określenia przychodu z najmu lub dzierżawy, zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy, należy dokonywać w oparciu o postanowienia powołanego wyżej przepisu.

Umowa dzierżawy jest jedną z umów nazwanych opisanych w ustawie - Kodeks cywilny. Zgodnie z przepisem art. 693 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków. Jak stanowi przepis art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem odrębności przewidzianych w kodeksie cywilnym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z dzierżawy jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wydzierżawiającego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wydzierżawiającego.

Tym samym w przedmiotowej sprawie dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu dzierżawy części gruntów pod linię elektroenergetyczną, tj. na cele nierolnicze uznać należy za pochodzące ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.