IPPB4/4511-398/15-4/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data nadania 20 maja 2015 r., data wpływu 22 maja 2015 r.) na wezwanie z dnia 11 maja 2015 r. Nr IPPB4/4511-398/15-2/MS (data nadania 12 maja 2015 r., data doręczenia 15 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej z tytułu kary umownej wraz z ustawowymi odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu i zwrotu kosztów za instancję odwoławczą - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania kwoty pieniężnej z tytułu kary umownej wraz z ustawowymi odsetkami oraz zwrotu kosztów procesu i zwrotu kosztów za instancję odwoławczą.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 maja 2015 r. Nr IPPB4/4511-398/15-2/MS (data nadania 12 maja 2015 r., data doręczenia 15 maja 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data nadania 20 maja 2015 r., data wpływu 22 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z faktem położenia, bez zgody i wiedzy Wnioskodawcy oraz bez prawnie przewidzianego pozwolenia na budowę, na należącej do Wnioskodawcy działce, sieci wodociągowej przez gminę A. - B w dniu 31 grudnia 2009 r. zawarta została ugoda pomiędzy Wnioskodawcą a Wójtem Gminy. W ugodzie tej m.in. postanowiono cyt.:

" § 1 Strony zgodnie oświadczają, że na nieruchomości położonej we wsi C, w której skład wchodzi działka gruntu oznaczona numerem ewidencyjnym 82/1, stanowiąca własność P. Witolda D., dla której V-ty Wydział Sadu rejonowego prowadzi Księgę Wieczystą została usytuowana sieć wodociągowa przez gminę A. - B. Przedmiotowa sieć została wybudowana bez wiedzy i zgody właściciela nieruchomości, a nadto bez prawnie przewidzianego pozwolenia na budowę.

§ 2 W związku z realizacją inwestycji opisanej w § 1 gmina A. - B zobowiązała się do demontażu wybudowanego wodociągu na całej przedmiotowej działce oraz przywrócenia tej działki do stanu pierwotnego w nieprzekraczającym terminie do dnia 30 kwietnia 2010 r.

§ 4 Niewywiązanie się gminy A. - B z powyższych zobowiązań, bądź też wywiązanie się z uchybieniem zakreślonych terminów skutkować będzie wypłaceniem przez Gminę A. - B na rzecz P. Witolda D. kwoty 50000 (słownie pięćdziesiąt tysięcy) złotych tytułem kary umownej, w terminie czternastu dni od dat zakreślonych w § 2 i § 3, przy czy za dzień zapłaty przyjmuje się termin wpływu powyższych środków na konto P. Witolda D."

W związku z niewywiązaniem się z zawartej ugody przez gminę A. - B, Wnioskodawca wystąpił na drogę powództwa sądowego, skutkiem czego zapadł prawomocny wyrok w Sądzie Okręgowym IV Wydział Cywilny Odwoławczy w dniu 25 lutego 2014 r., który zasądza od gminy A. - B na rzecz Wnioskodawcy:

* kwotę 25000 (dwadzieścia pięć tysięcy) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2010 r.,

* kwotę 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

* kwotę 1100 (tysiąc sto) złotych tytułem zwrotu kosztów za instancję odwoławczą.W dniu 24 lutego 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od gminy A. - B informację PIT-8C dotyczącą uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu.

W dniu 24 lutego 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od gminy A. - B informację PIT-8C dotyczącą uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca poinformował, że wyrok sądowy z dnia 25 lutego 2014 r. w sentencji nie sprecyzował w żaden sposób z jakiego tytułu wypłacona jest na rzecz Wnioskodawcy kwota 25000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę licząc od dnia 1 maja 2010 r. Z uwagi jednak na fakt, że przedmiotem sporu była kara umowna, określona w ugodzie z dnia 31 grudnia 2009 r. zawartej przez Wnioskodawcę z gminą A. - B, Wnioskodawca uważa, że zasądzona kwota stanowi ekwiwalent kary umownej, o której mowa w tej ugodzie. Poza tym Wnioskodawca wskazał na przepisy art. 484 § 2 k.c., art. 385 k.p.c., art. 386 § 1 k.p.c., art. 100 k.p.c., na podstawie których została zasądzona kwota, wynikające z treści uzasadnienia ww. wyroku, ponieważ sentencja wyroku nie zawiera żadnych podstaw prawnych.

Wnioskodawca dodał, że nie jest w stanie określić szkody rzeczywistej jaką poniósł przez samowolę budowlaną wykonaną przez gminę przy budowie i rozbiórce wodociągu, który ułożony został na zalesionej działce na długości 360 mb.

Wnioskodawca nadmienił, że trwający przez cztery lata proces generował dodatkowe wydatki, np. oznaczenie granic przez geodetę, wyznaczenie biegłego geodety itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany na podstawie wyroku Sądu Okręgowego IV Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 25 lutego 2014 r. sygn. akt IV Ca 751/13 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 omawianej ustawy wymienione zostały źródła przychodów, do których w pkt 9 zaliczono inne źródła.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z niewywiązaniem się przez gminę z zawartej ugody, Wnioskodawca wystąpił na drogę powództwa sądowego, skutkiem czego zapadł prawomocny wyrok w dniu 25 lutego 2014 r., który zasądził od gminy na rzecz Wnioskodawcy:

* kwotę 25000 (dwadzieścia pięć tysięcy) złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2010 r.,

* kwotę 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

* kwotę 1100 (tysiąc sto) złotych tytułem zwrotu kosztów za instancję odwoławczą.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem sporu była kara umowna, określona w zawartej między Wnioskodawcą a gminą ugodzie z dnia 31 grudnia 2009 r., Wnioskodawca uważa, że zasądzona kwota 25000 stanowi ekwiwalent kary umownej, o której mowa w tej ugodzie. Poza tym Wnioskodawca wskazał na przepisy art. 484 § 2 k.c., art. 385 k.p.c., art. 386 § 1 k.p.c., art. 100 k.p.c., na podstawie których została zasądzona kwota, wynikające z treści uzasadnienia ww. wyroku. W dniu 24 lutego 2015 r. Wnioskodawca otrzymał od gminy informację PIT-8C dotyczącą uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przychód uzyskany na podstawie wyroku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy w pierwszej kolejności odniesie się do dokonanego przez gminę na rzecz Wnioskodawcy zwrotu kosztów procesu oraz zwrot kosztów za instancję odwoławczą.

Zwrócone na rzecz Wnioskodawcy koszty procesu oraz koszty za instancję odwoławczą nie stanowią przysporzenia po stronie Wnioskodawcy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie Wnioskodawcy w związku z dokonanym zwrotem nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Wynika to z tego, że koszty te w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z własnych środków Wnioskodawcy, a następnie na podstawie prawomocnego orzeczenia Sądu zostały Wnioskodawcy zwrócone. Kwoty te stanowią jedynie zwrot poniesionych wcześniej nakładów - nie są więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymane kwoty tytułem kosztów procesu oraz kosztów za instancję odwoławczą są obojętne podatkowo. W konsekwencji, podmiot zwracający te koszty, tj. w przedmiotowej sprawie gmina nie ma obowiązku wykazywania tych kosztów w informacji PIT-8C, a tym samym podatnik opodatkowywania tych kwot w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym je otrzymał.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie otrzymanego zwrotu kosztów procesu oraz zwrot kosztów za instancję odwoławczą jest nieprawidłowe, z uwagi na fakt, że ww. zwroty nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż są obojętne podatkowo, zatem nie ma do nich zastosowania zwolnienie wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się w następnej kolejności do otrzymanej przez Wnioskodawcę w oparciu o prawomocny wyrok Sądu kwoty pieniężnej z tytułu kary umownej, organ podatkowy stwierdza również nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Natomiast w zakresie zwolnienia wynikającego z przywołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy mieszczą się tylko inne niż wyżej wymienione odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej oraz obejmujące tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczące utraconych korzyści.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

W przytoczonych przepisach art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b wymieniono zwolnienia od podatku, stanowiące wyjątek od zasady powszechnego opodatkowania. Obowiązującym sposobem wykładni przepisu podatkowego jest wykładnia gramatyczna, zatem przepis ten, należy interpretować zgodnie z literalnym jego brzmieniem. Wszystkie bowiem normy wprowadzające zwolnienia przedmiotowe mają charakter odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania według jednakowych, tych samych dla każdego podatnika zasad, dlatego też nie można traktować ich rozszerzająco. Skoro zatem w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy jest mowa o "odszkodowaniu" to zwolnienie to nie może dotyczyć innego rodzaju świadczenia jakim jest "kara umowna".

Uregulowania dotyczące odszkodowań i kar umownych zostały zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy - Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu).

W myśl natomiast art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, w umowie można zastrzec, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Na podstawie art. 484 § 1 ww. ustawy, w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły.

Jeżeli zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, dłużnik może żądać zmniejszenia kary umownej; to samo dotyczy wypadku, gdy kara umowna jest rażąco wygórowana (art. 484 § 2 ww. ustawy).

Z powyższych regulacji wynika, że co do zasady zapłata odszkodowania ma na celu zapewnienie całkowitej kompensaty uszczerbku, a wysokość szkody jest wyznacznikiem wysokości odszkodowania. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł (damnum emergens) oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (lucrum cessans). Funkcją odszkodowania jest więc przywrócenie stanu majątku, który istniał przed wystąpieniem szkody.

Kara umowna natomiast należy się wierzycielowi w zastrzeżonej wysokości, bez względu na wysokość szkody, i w konsekwencji stanowi zabezpieczenie prawidłowej realizacji umowy, a nie odszkodowanie.

Nawiązując do powyższego cywilnoprawnego rozróżnienia - z jednej strony "odszkodowań", a z drugiej strony "kar umownych" - ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjął rozwiązanie prawne, w myśl którego wolne od tego podatku są nie "kary umowne", lecz "odszkodowania i zadośćuczynienia".

Nie można zatem uznać, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b) ww. ustawy zwalnia od podatku kary umowne, posługując się jednocześnie zupełnie innym pojęciem, tj. odszkodowaniem. Gdyby wolą ustawodawcy było umożliwienie zwolnienia kar umownych od podatku to wprost zawarłby stosowne uregulowania w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak to ustawodawca uczynił w przypadku odszkodowań.

W związku z powyższym organ podatkowy stwierdza, że otrzymana przez Wnioskodawcę od gminy tytułem kary umownej kwota stanowi przysporzenie w majątku Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, jako przychód z innych źródeł, który to przychód Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok 2014 w oparciu o uzyskaną od gminy informacji PIT-8C i opodatkować z pozostałymi dochodami osiągniętymi w roku podatkowych.

Ustosunkowując się natomiast do skutków podatkowych zasądzenia, a następnie wypłaty na rzecz Wnioskodawcy odsetek ustawowych od dnia 1 maja 2010 r., organ podatkowy stwierdza, że instytucję prawną odsetek reguluje przepis art. 481 ustawy - Kodeks cywilny, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne - z czym mamy do czynienia w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od kwoty stanowiącej kary umowne - zwalnia od opodatkowania jedynie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 - 3d odszkodowania lub zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy, zostały zwolnione z podatku jedynie odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Z powyższego wynika, że wypłacone przez gminę na rzecz Wnioskodawcy odsetki ustawowe stanowią przysporzenie w majątku Wnioskodawcy, a tym samym przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, który to przychód Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2014 rok i tym samym opodatkować łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym wg obowiązującej w 2014 r. skali podatkowej.

Reasumując, zwrócone na rzecz Wnioskodawcy koszty procesu oraz koszty za instancję odwoławczą nie stanowią przysporzenia po stronie Wnioskodawcy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Otrzymana przez Wnioskodawcę od gminy kwota z tytułu kary umownej stanowi przysporzenie w majątku Wnioskodawcy w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym podlegają opodatkowaniu w zeznaniu podatkowym składanym przez Wnioskodawcę za rok 2014, jako przychód z innych źródeł, w oparciu o uzyskaną od gminy Informację PIT-8C. Wypłacone przez gminę na rzecz Wnioskodawcy odsetki ustawowe stanowią przysporzenie w majątku Wnioskodawcy, a tym samym przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, który to przychód Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za 2014 rok i tym samym kwotę odsetek opodatkować łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym, wg obowiązującej w 2014 r. skali podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.