IPPB4/4511-373/15-2/JK3 - Opodatkowanie alimentów z Norwegii

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. uzupełnione pismem z dnia 23 marca 2015 r. (data wpływu do tut. organu 26 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów z Norwegii - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do alimentów należnych za miesiące przed ukończeniem 25 roku życia,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do alimentów należnych za miesiące po ukończeniu 25 roku życia.

W dniu 17 grudnia 2014 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie alimentów z Norwegii.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 13 marca 2015 r. Nr ILPB2/415-1243/14-2/WS, (data nadania 13 marca 2015 r., data doręczenia 18 marca 2015 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 23 marca 2015 r. (data nadania 23 marca 2015 r., data wpływu 26 marca 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W dniu 26 marca 2015 r. wniosek został przesłany do BKIP.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni niedawno dowiedziała się, że osoby, które ukończą 25 lat zobowiązane są do płacenia podatku od otrzymywanych alimentów, jeżeli te są zasądzone w kwocie większej niż 700 zł miesięcznie. Zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni alimenty, które powinien płacić jej ojciec wynoszą 1800 zł miesięcznie. Ojciec Wnioskodawczyni mieszka w Norwegii i stamtąd poprzez Urząd NAV wysyłane są do niej pieniądze. Nie są to jednak wpłaty regularne, ponieważ ojciec Wnioskodawczyni uchyla się od obowiązku alimentacyjnego i na dzień dzisiejszy dłużny jest jej ponad 37.000 zł.

Dwudzieste piąte urodziny Wnioskodawczyni miała 19 września 2013 r. Od tego czasu z NAV otrzymywała następujące wpłaty:

* 2 września 2013 r. wpłata w kwocie 2 096,24;

* 3 października 2013 r. wpłata w kwocie 2 042,65;

* 30 października 2013 r. wpłata w kwocie 2 027,78;

* 4 grudnia 2013 r. wpłata w kwocie 1 985,24;

* 30 grudnia 2013 r. wpłata w kwocie 1 946,16;

* 17 września 2014 r. wpłata w kwocie 1 894,00.

Przelewy są nieregularne, zarówno ich terminy, jak kwoty, a tytuły niektórych z nich wskazują na to, że są zwrotami za zaległe miesiące.

Wnioskodawczyni nie otrzymuje żadnego zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego.

Wnioskodawczyni wskazała, że w chwili złożenia wniosku nie posiadała żadnego adresu zamieszkania. Aktualnie, od początku stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna (a jeśli tak to w jakiej kwocie) zapłacić podatek od otrzymywanych alimentów po 25 roku życia.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Nie powinna ona zapłacić podatku za alimenty otrzymane po 25 roku życia, jeszcze w trakcie nauki (studia), które musiała ukończyć. Zainteresowana ciężko choruje i nie może pracować fizycznie, dlatego uzyskanie dyplomu było jedyną szansą dla niej na normalne życie i znalezienie pracy, którą mogłaby wykonywać. Alimenty i renta po mamie, były jedynym jej źródłem utrzymania. Alimenty, które otrzymywała nie były wypłacane w sposób regularny, były wypłacane w różnych kwotach i niekoniecznie za aktualne miesiące, ale jako zwroty za inne (w przelewach za alimenty, które Wnioskodawczyni otrzymała po 25 roku życia w tytułach zawsze są zwroty za miesiące, w których nie miała jeszcze ukończonych 25 lat i nie powinna za nie płacić podatku). Bardzo często Wnioskodawczyni nie dostawała ich w ogóle, bez podania jakiegokolwiek wyjaśnienia. Dodatkowo nigdy nie została poinformowana przez żaden urząd o konieczności płacenia podatku od alimentów po 25 roku życia. Prawo to nie jest powszechnie znane.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje od ojca alimenty. Ojciec Wnioskodawczyni mieszka w Norwegii i stamtąd poprzez Urząd NAV wysyłane są do niej pieniądze. Zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni alimenty, wynoszą 1800 zł miesięcznie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są "inne źródła".

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są alimenty:

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że co do zasady alimenty podlegające opodatkowaniu w Polsce, stanowią przychód z innych źródeł, przy czym wolą ustawodawcy zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają świadczenia alimentacyjne wypłacane dzieciom, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieciom bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, a także innym osobom na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł. Przy czym zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b ustawy obowiązuje także wówczas, gdy alimenty wypłacane są jednorazowo za kilka miesięcy bądź lat. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania dochodu z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię alimenty z Norwegii, zasądzone od Jej ojca wyrokiem sądowym w wysokości 1.800 zł miesięcznie i należne za miesiące po ukończeniu przez Wnioskodawczynię 25 roku życia, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawę opodatkowania w tym przypadku stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł. Natomiast alimenty należne za miesiące przed ukończeniem przez Wnioskodawczynię 25 lat, ale wypłacone po tym okresie, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.