IPPB4/4511-370/15-4/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 16 marca 2015 r.) oraz w piśmie z dnia 21 maja 2015 r. (data nadania 25 maja 2015 r., data wpływu 27 maja 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 18 maja 2015 r. Nr IPPB4/4511-370/15-2/JK2 (data nadania 18 maja 2015 r., data doręczenia 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 maja 2015 r. Nr IPPB4/4511-370/15-2/JK2 (data nadania 18 maja 2015 r., data doręczenia 20 maja 2015 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 21 maja 2015 r. (data nadania 25 maja 2015 r., data wpływu 27 maja 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada dwójkę dzieci i rozlicza swoje dochody wspólnie z mężem. Jedno dziecko jest niepełnoletnie, natomiast drugie jest pełnoletnie. W roku podatkowym 2014 pełnoletni syn (data urodzenia 27 października 1995 r.) ukończył szkołę średnią i od października 2014 r. jest studentem szkoły wyższej na studiach dziennych i nie pracuje. Jednak w wakacje podjął pracę zarobkową na umowę o pracę. Jego dochód przewyższył kwotę 3.089,00 zł. Wnioskodawczyni wie, że syn musi rozliczyć swój dochód samodzielnie a rodzice nie mogą skorzystać z ulgi prorodzinnej na to dziecko. Pytanie Wnioskodawczyni dotyczy ulgi prorodzinnej na drugie dziecko, skoro dochody rodziców łącznie przewyższają kwotę 112.000,00 zł. Wnioskodawczyni nadmienia, że pełnoletni studiujący syn jest wyłącznie na utrzymaniu rodziców, mieszka wspólnie z rodzicami, którzy sprawują nad nim opiekę. Zapytanie dotyczy 2014 r. Do Wnioskodawczyni, do Jej męża oraz do małoletniego syna nie miały i nie mają zastosowania przepisy art. 30 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Ulga na dziecko miałaby być odliczona z dochodów umowy o pracę. Wnioskodawczyni i Jej mąż, przez cały rok podatkowy byli w związku małżeńskim (od 4 czerwca 1994 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przypadku w zaistniałej sytuacji podjęcia pracy w okresie wakacji starszego syna uczącego się na studiach dziennych nie pracującego w trakcie trwania roku akademickiego Wnioskodawczyni może wspólnie z mężem skorzystać z ulgi prorodzinnej na drugie uczące się w szkole średniej dziecko niepełnoletnie, mimo łącznego dochodu powyżej 112.000,00 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałej sytuacji powinna mieć możliwość skorzystania z powyższej ulgi prorodzinnej na młodsze dziecko, gdyż młodszy syn nie jest jedynakiem a starszy syn mimo, że osiągnął dochód powyżej 3.089,00 zł za 2014 rok nie jest w stanie sam zapewnić sobie utrzymania nie mówiąc o miesięcznych kosztach podróży do uczelni (mieszkanie poza Warszawą) a także kosztach zakupu podręczników. W związku z powyższym opieką Wnioskodawczyni wraz z mężem otacza dwoje dzieci a niejedno i Ich wspólny dochód do rozliczenia ulgi prorodzinnej za młodszego syna nie powinien być brany pod uwagę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Prawo do ulgi prorodzinnej uzależnione jest zatem m.in. od wysokości rocznego, uzyskanego przez pełnoletnie dziecko, z wyjątkiem renty rodzinnej, dochodu. W 2014 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Podkreślenia wymaga przy tym, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też możliwość skorzystania z ulgi podatkowej to przywilej, z którego podatnik chcąc skorzystać musi spełnić ściśle określone przez ustawodawcę warunki. Niedopełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków skutkuje utratą prawa do ulgi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada dwójkę dzieci i rozlicza swoje dochody wspólnie z mężem. Jedno dziecko jest niepełnoletnie, natomiast drugie jest pełnoletnie. W roku podatkowym 2014 pełnoletni syn ukończył szkołę średnią i od października 2014 r. jest studentem szkoły wyższej na studiach dziennych i nie pracuje. Jednak w wakacje podjął pracę zarobkową na umowę o pracę. Jego dochód przewyższył kwotę 3.089,00 zł. Do Wnioskodawczyni, do Jej męża oraz do małoletniego syna nie miały i nie mają zastosowania przepisy art. 30 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni i Jej mąż, przez cały rok podatkowy byli w związku małżeńskim (od 4 czerwca 1994 r.).

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia czy może skorzystać z ulgi na małoletnie dziecko mimo uzyskania łącznego dochodu rodziców powyżej 112.000,00 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że ograniczenie zastosowania ulgi prorodzinnej polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko. Przy czym przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę - ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z ww. przepisów ustawy - tylko te dzieci, które spełniają wyżej określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic dysponuje prawem wykonywania władzy rodzicielskiej oraz wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzieci pełnoletnie, które rodzic utrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego i które nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, pełnoletni syn Wnioskodawczyni w 2014 r. uzyskał dochód w kwocie przekraczającej określony przez ustawodawcę limit w wysokości 3.089 zł, w związku z tym jak słusznie wskazuje Wnioskodawczyni - rodzice nie mogą skorzystać z ulgi prorodzinnej na to dziecko.

Natomiast skoro w świetle zacytowanych wyżej przepisów prawo do zastosowania ww. odliczenia w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka przysługuje wyłącznie, jeżeli dochody podatnika pozostającego w związku małżeńskim i jego małżonka nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł, o biorąc pod uwagę fakt, że dochód Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem w roku podatkowym 2014, wyniósł powyżej 112.000 zł uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na małoletniego syna.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.