IPPB4/4511-330/15-2/AK - Ustalenie skutków podatkowych wypłaty odprawy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni był zatrudniona w Przedsiębiorstwie Państwowym (dalej: "P") jako pracownik (w ramach stosunku pracy), na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Jednocześnie Wnioskodawczyni była objęta zakładowym układem zbiorowym pracy zawartym 6 września 1999 r. pomiędzy P, a zakładowymi organizacjami związkowymi działającymi w P (dalej: "Układ").

W związku z planowaną restrukturyzacją P i ryzykiem rozwiązania stosunków pracy ze znaczącą liczbą pracowników, związki zawodowe weszły w spór zbiorowy z P (jako pracodawcą). Po negocjacjach doszło do zakończenia tego sporu podpisaniem porozumienia kończącego spory zbiorowe, którego załącznikiem był Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych w P (dalej: "Program").

Zarówno Układ, jak i Program stanowią układy zbiorowe pracy i oparte na ustawie porozumienia zbiorowe będące prawem pracy w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, dalej: "k.p.").

Program został ustanowiony w celu złagodzenia skutków ekonomicznych restrukturyzacji zatrudnienia w P w 2014 r. oraz umożliwienia pracownikom P uzyskania preferencyjnych warunków rozwiązania umów o pracę za porozumieniem stron (preambuła Programu). Zgodnie z Programem, pracownicy P byli uprawnieni do składania wniosków o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron.

Po wyrażeniu zgody przez P, jako pracodawcę, na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron (i podpisaniu stosownego porozumienia rozwiązującego przez strony) oraz rozwiązaniu stosunku pracy, pracownik nabywał prawo m.in. do odprawy, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Układu (stosownie do § 6 ust. 1 pkt 2 Programu).

Dodatkowo, na podstawie § 7 Programu, jeżeli pracownik po skorzystaniu z Programu i rozwiązaniu stosunku pracy zostanie ponownie zatrudniony w P, będzie on zobowiązany zwrócić P ww. odprawę (w odpowiedniej części, w zależności od czasu, który upłynął od rozwiązania umowy o pracę do ponownego zatrudnienia w P).

W opisanym powyżej trybie Wnioskodawczyni złożyła wniosek o rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron, co skutkowało (po wyrażeniu zgody przez P) rozwiązaniem Jej stosunku pracy za porozumieniem stron. Porozumienie to stanowi wprost, że umowa o pracę Wnioskodawczyni ulega rozwiązaniu wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika. Jednocześnie, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 Programu, Wnioskodawczyni otrzymała odprawę, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Układu, w wysokości 287.276,40 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana przez Wnioskodawczynię odprawa, której wysokość i zasady ustalania wynikały wprost z postanowień układu zbiorowego pracy i innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego (tekst jedn.: Układu i Programu), podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Otrzymana przez Wnioskodawczynię odprawa, której wysokość i zasady ustalania wynikały wprost z postanowień układu zbiorowego pracy i innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego (tekst jedn.: Układu i Programu), podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f.").

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 k.p., z wyjątkiem:

Brzmienie powyższego przepisu zostało nadane art. 2 pkt 8 lit. a ustawy z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1328). Przy czym zgodnie z art. 14 tejże ustawy nowelizującej, art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. w nowym brzmieniu ma zastosowanie do dochodów uzyskanych już od 1 stycznia 2014 r. (tekst jedn.: przepis ten obowiązuje z mocą wsteczną od początku roku 2014).

Uzupełnienie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. o odszkodowania lub zadośćuczynienia (jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 k.p.) nastąpiło wskutek zasygnalizowania luki prawnej przez Trybunał Konstytucyjny w postanowieniu z 29 marca 2013 r. sygn. S 2/13.

Biorąc pod uwagę powyższy stan prawny, po pierwsze należy zaznaczyć, że art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. przewiduje zwolnienie (co do zasady) dla odszkodowań lub zadośćuczynień, których wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z układu zbiorowego pracy i porozumienia zbiorowego będącego prawem pracy w rozumieniu art. 9 § 1 k.p.

Dla zwolnienia istotny jest odszkodowawczy charakter tego świadczenia, bez względu na jego formalną nazwę. Fakt, że świadczenie nazwane odprawą może być jednocześnie odszkodowaniem, podkreśla samo brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a -c) u.p.d.o.f., gdzie wskazuje się, że określone odprawy nie korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Zakładając racjonalność ustawodawcy, gdyby odprawa nie mogła być odszkodowaniem, wymienienie odpraw w lit. a-b tego punktu byłoby zbędne.

Odszkodowanie to świadczenie polegające na naprawieniu szkody we wszelkiego rodzaju dobrach, zarówno majątkowych, jak i niemajątkowych. W niniejszej sprawie, szkodą jest utrata przez Wnioskodawczynię przyszłych korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę, którego nie otrzyma w związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Jak wyraźnie wskazano w porozumieniu rozwiązującym stosunek pracy, moja umowa o pracę uległa rozwiązaniu wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika.

Utrata przez Wnioskodawczynię zatrudnienia w P wiąże się z Jej uszczerbkiem majątkowym (jako pracownika), związanym z utratą pracy i koniecznością poszukiwania (niekiedy długotrwałego w okresie bezrobocia) innego zatrudnienia, a nawet z koniecznością zmiany kwalifikacji zawodowych.

W związku z powyższą szkodą, wywołanym zdarzeniem po stronie P (rozwiązanie stosunku pracy wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika), Wnioskodawczyni otrzymała odprawę, która miała za zadanie zrekompensować mi negatywne skutki rozwiązania stosunku pracy. Sama preambuła Programu stanowiła, że został on ustanowiony w celu złagodzenia skutków ekonomicznych restrukturyzacji zatrudnienia w P w 2014 r. Rekompensata to nic innego jak wyrównanie strat, szkód, wszelkich braków zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej. Czyli rekompensata stanowi synonim odszkodowania.

Wypłacona odprawa miała na celu zadośćuczynić mi jako pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy (P). Ponadto jest to świadczenie, które umożliwi mi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu jakim jest rozwiązanie stosunku pracy.

Charakter odszkodowawczy przedmiotowej odprawy podkreśla też obowiązek jej zwrotu w przypadku ponownego zatrudnienia w P (§ 7 Programu). Jeżeli dojdzie do nawiązania stosunku pracy z P, odpadnie szkoda w postaci utraty zatrudnienia, w związku z czym odpowiednia część odprawy (jako odszkodowania) powinna zostać zwrócona pracodawcy.

Podsumowując, otrzymana przez Wnioskodawczynię odprawa stanowi odszkodowanie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., którego wysokość i zasady ustalania wynikają z prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 k.p. (czyli z Układu i Programu). Niniejszym, odprawa korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy również podkreślić, że stanowisko o zwolnieniu z opodatkowania odpraw (odszkodowań, rekompensat) wynikających z porozumień zbiorowych jest potwierdzane w indywidualnych interpretacjach podatkowych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach Nr IBPBII/1/415-876/14/AŻ z 18 grudnia 2014 r" a także Nr IBPBI1/1 /415-880/14/BD i Nr IBPBII/1/415-881/14/BD z 30 grudnia 2014 r. uznał, że takie świadczenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawczyni była zatrudniona w Przedsiębiorstwie Państwowym "Porty Lotnicze", na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Jednocześnie Wnioskodawczyni była objęta zakładowym układem zbiorowym pracy zawartym pomiędzy P, a zakładowymi organizacjami związkowymi działającymi w P (dalej: "Układ"). W związku z planowaną restrukturyzacją P i ryzykiem rozwiązania stosunków pracy ze znaczącą liczbą pracowników, związki zawodowe weszły w spór zbiorowy z P (jako pracodawcą). Po negocjacjach doszło do zakończenia tego sporu podpisaniem porozumienia kończącego spory zbiorowe, którego załącznikiem był Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych w P (dalej: "Program"). Zarówno Układ, jak i Program stanowią układy zbiorowe pracy i oparte na ustawie porozumienia zbiorowe będące prawem pracy w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, dalej: "k.p."). Program został ustanowiony w celu złagodzenia skutków ekonomicznych restrukturyzacji zatrudnienia w P w 2014 r. oraz umożliwienia pracownikom P uzyskania preferencyjnych warunków rozwiązania umów o pracę za porozumieniem stron (preambuła Programu). Zgodnie z Programem, pracownicy P byli uprawnieni do składania wniosków o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron. Po wyrażeniu zgody przez P, jako pracodawcę, na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron (i podpisaniu stosownego porozumienia rozwiązującego przez strony) oraz rozwiązaniu stosunku pracy, pracownik nabywał prawo m.in. do odprawy, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Układu (stosownie do § 6 ust. 1 pkt 2 Programu). Dodatkowo, na podstawie § 7 Programu, jeżeli pracownik po skorzystaniu z Programu i rozwiązaniu stosunku pracy zostanie ponownie zatrudniony w P, będzie on zobowiązany zwrócić P ww. odprawę (w odpowiedniej części, w zależności od czasu, który upłynął od rozwiązania umowy o pracę do ponownego zatrudnienia w P).

W opisanym powyżej trybie Wnioskodawczyni złożyła wniosek o rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron, co skutkowało (po wyrażeniu zgody przez P) rozwiązaniem Jej stosunku pracy za porozumieniem stron. Porozumienie to stanowi wprost, że umowa o pracę Wnioskodawczyni ulega rozwiązaniu wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika. Jednocześnie, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 Programu, Wnioskodawczyni otrzymała odprawę, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Układu, w wysokości 287.276,40 zł.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy odprawa, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy wypłacona zgodnie z Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast istoty odprawy nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem "odprawa", to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a, b) i c) ww. normy prawnej.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała odprawę wynikającą z postanowień art. 245 ust. 2 pkt 3 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i innego Porozumienia kończącego spory zbiorowe, którego załącznikiem był Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych. W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że odprawa wypłacona na podstawie postanowień Układu Zbiorowego Pracy, jak również innego opartego na ustawie Porozumienia zbiorowego jako dokumentu wskazanego w art. 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, że wypłacona Wnioskodawczyni odprawa na podstawie postanowienia Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jak również i innego Porozumienia kończącego spory zbiorowe, którego załącznikiem był Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść Pracowniczych nie będzie zwolniona od podatku. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1328 i 1478) nie zmieniło dotychczasowej zasady, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do odszkodowań i zadośćuczynień. Zatem wypłacona odprawa będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, albowiem podstawą jej wypłaty będzie stosunek pracy. W konsekwencji pracodawca był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wystawić informację PIT-11, natomiast Wnioskodawczyni ww. kwotę opodatkować w zeznaniu podatkowym łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym.

Stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.