IPPB4/4511-33/15-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2014 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data nadania 17 marca 2015 r., data wpływu 19 marca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 3 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-33/15-2/JK (data nadania 4 marca 2015 r., data doręczenia 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2014 r. - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2014 r. do momentu przyjazdu do Niemiec rodziny (żony i córki),

* prawidłowe - w części dotyczącej obowiązku podatkowego w 2014 r. od momentu przyjazdu do Niemiec rodziny Wnioskodawcy (żony i córki).

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2014 r.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 3 marca 2015 r. Nr IPPB4/4511-33/15-2/JK (data nadania 4 marca 2015 r., data doręczenia 10 marca 2015 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data nadania 17 marca 2015 r., data wpływu 19 marca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą polskie obywatelstwo i mającą w 2014 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech. Od 24 lutego 2014 r. pracuje w Niemczech. Od dnia 1 marca 2014 r. jest w Niemczech zameldowany. Wnioskodawca posiada umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie A. Od dnia 1 września 2014 r. Wnioskodawca ma podpisaną umowę najmu mieszkania w Offingen, Niemcy.

W dotychczasowym Urzędzie Skarbowym zgłoszony został adres zamieszkania Wnioskodawcy w Niemczech w dniu 11 czerwca 2014 r. (formularz ZAP3 - 11 czerwca 2014 r. data nadania listu poleconego). Aktualny adres (Offingen) zgłoszony został do powyższego urzędu skarbowego w dniu 10 września 2014 r. (formularz ZAP3 - 10 września 2014 r. data nadania listu poleconego).

W 2014 r. dochody z pracy Wnioskodawca osiąga jedynie w Niemczech. Oprócz tego w okresie styczeń - maj 2014 r. Wnioskodawca osiągnął dochody (wspólnota małżeńska: połowa Wnioskodawca, druga połowa Jego małżonka) z najmu mieszkania, od czego został odprowadzony należny podatek w Polsce. Certyfikat rezydenta podatkowego niemieckiego za rok 2014 został przyznany Wnioskodawcy w dniu 8 września 2014 r. przez Finanzamt Biberach. Od dnia 1 września 2014 r. w Niemczech wraz ze Wnioskodawcą zamieszkuje żona oraz córka. Żona jest zatrudniona w Polsce. Przez pewien czas przebywała na zwolnieniu lekarskim z tytułu ciąży. W dniu 24 listopada 2014 r. przyszło na świat ich drugie dziecko.

Żona Wnioskodawcy posiada dochody z pracy jedynie w Polsce (obecnie przebywa na zasiłku macierzyńskim). Oprócz tego żona osiągnęła w 2014 r. dochody (połowa) z tytułu najmu mieszkania własnościowego za okres styczeń - maj 2014 r., od czego został odprowadzony należny podatek w Polsce. Dla żony dotychczas właściwym organem podatkowym był również Urząd Skarbowy (od dnia 1 lipca 2014 r., z uwagi na zgłoszony adres zamieszkania). W dniu 10 września 2014 r. zgłoszony został do Urzędu Skarbowego przez żonę Wnioskodawcy adres zamieszkania w Niemczech (Offingen). Córka uczęszcza w Niemczech do szkoły podstawowej. W dniu 29 maja 2014 r., małżonkowie zamknęli działalność s.c., której byli współwłaścicielami, a która od 1 listopada 2013 r. była zawieszona. Od czasu zawieszenia do czasu zamknięcia nie osiągano z niej żadnych dochodów. W 2014 r. nie osiągnięto z tytułu działalności gospodarczej żadnych dochodów.

Wraz z żoną Wnioskodawca posiada mieszkanie, które przeznaczone jest na wynajem. Obecnie małżonkowie są w trakcie poszukiwania najemcy. W tym mieszkaniu posiadają polski adres stałego zameldowania. W Urzędzie Miasta małżonkowie dokonali stosownego zgłoszenia emigracji czasowej powyżej 6 miesięcy. W ciągu najbliższego roku małżonkowie planują przebywać w Niemczech, gdzie planują pracować. Po zakończeniu urlopu z tytułu urodzenia dziecka oraz podjętych w Polsce studiów w indywidualnym, zaocznym trybie, żona Wnioskodawcy planuje podjąć pracę na terenie Niemiec. W odniesieniu do nowo narodzonego dziecka, planowane jest posłanie go do tutejszego przedszkola. Córka planuje kontynuować naukę w szkole w Niemczech. Docelowo planowana jest sprzedaż mieszkania w Polsce lub jego najem oraz sprzedaż samochodu, zarejestrowanego w Polsce, należącego do żony (nabytego w drodze dziedziczenia) oraz zakup samochodu na terenie Niemiec. Jednocześnie, w związku z powyższymi planami, małżonkowie przewidują wymeldowanie z miejsca stałego pobytu w Polsce oraz zgłoszenie emigracji stałej w Urzędzie Miasta. W 2014 r. Wnioskodawca przebywał i docelowo do końca roku będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej łącznie przez okres krótszy niż 183 dni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w roku podatkowym 2014 Wnioskodawca posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, a w związku z tym dochody uzyskane w Niemczech nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w roku podatkowym 2014 posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, a w związku z tym Jego dochody uzyskane w Niemczech nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT: "Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)".

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o PIT: "Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego, w roku 2014 Wnioskodawca:

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest uważany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji, w świetle powołanego art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, jako osoba, która w roku 2014 nie miała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, Wnioskodawca podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w związku z tym Jego dochody uzyskane w Niemczech za rok 2014 nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Niniejszym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości mojego stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2013 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą polskie obywatelstwo i mającą w 2014 r. miejsce zamieszkania da celów podatkowych w Niemczech. Od 24 lutego 2014 r. pracuje w Niemczech. Od dnia 1 marca 2014 r. jest w Niemczech zameldowany. Wnioskodawca posiada umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie niemieckiej, a także od dnia 1 września 2014 r. Wnioskodawca ma podpisaną umowę najmu mieszkania w Offingen. W 2014 r. dochody z pracy Wnioskodawca osiąga jedynie w Niemczech. Oprócz tego w okresie styczeń - maj 2014 r. Wnioskodawca osiągnął dochody z najmu mieszkania we Wrocławiu, od czego został odprowadzony należny podatek w Polsce. Certyfikat rezydenta podatkowego niemieckiego za rok 2014 został przyznany Wnioskodawcy w dniu 8 września 2014 r. przez Finanzamt Biberach. Od dnia 1 września 2014 r. w Niemczech wraz z Wnioskodawcą zamieszkuje żona oraz córka. Żona jest zatrudniona w Polsce. Przez pewien czas przebywała na zwolnieniu lekarskim z tytułu ciąży. W dniu 24 listopada 2014 r. przyszło na świat ich drugie dziecko. Żona Wnioskodawcy posiada dochody z pracy jedynie w Polsce (obecnie przebywa na zasiłku macierzyńskim). Oprócz tego żona osiągnęła w 2014 r. dochody (połowa) z tytułu najmu mieszkania własnościowego za okres styczeń - maj 2014 r., od czego został odprowadzony należny podatek w Polsce. Córka uczęszcza w Niemczech do szkoły podstawowej. W dniu 29 maja 2014 r., małżonkowie zamknęli działalność s.c., której byli współwłaścicielami, a która od 1 listopada 2013 r. była zawieszona. Od czasu zawieszenia do czasu zamknięcia nie osiągano z niej żadnych dochodów. W 2014 r. nie osiągnięto z tytułu działalności gospodarczej żadnych dochodów. W ciągu najbliższego roku małżonkowie planują przebywać w Niemczech, gdzie planują pracować. Po zakończeniu urlopu z tytułu urodzenia dziecka oraz podjętych w Polsce studiów w indywidualnym, zaocznym trybie, żona Wnioskodawcy planuje podjąć pracę na terenie Niemiec. W odniesieniu do nowo narodzonego dziecka, planowane jest posłanie go do tutejszego przedszkola. Córka planuje kontynuować naukę w szkole w Niemczech. Docelowo planowana jest sprzedaż mieszkania w Polsce lub jego najem oraz sprzedaż samochodu, zarejestrowanego w Polsce, należącego do żony oraz zakup samochodu na terenie Niemiec. Jednocześnie, w związku z powyższymi planami, małżonkowie przewidują wymeldowanie z miejsca stałego pobytu w Polsce oraz zgłoszenie emigracji stałej w Urzędzie Miasta. W 2014 r. Wnioskodawca przebywał i docelowo do końca roku będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej łącznie przez okres krótszy niż 183 dni.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w 2014 r. Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Niemczech. W tym okresie mieszkał i pracował w Niemczech, jednocześnie jednak Jego małżonka i córka mieszkała w Polsce. Ponadto małżonkowie dopiero w dniu 29 maja 2014 r. zamknęli działalność s.c., której byli współwłaścicielami, a która od 1 listopada 2013 r. była zawieszona. Oznacza to, że państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Niemcami.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w myśl którego w całym 2014 r. Wnioskodawca będzie posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i tym samym Jego dochody uzyskane w tym roku w Niemczech nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w roku 2014 w świetle ww. przepisów uznać należy, że do dnia 1 września 2014 r., tj. do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Niemiec, tzn. do dnia przyjazdu do Niemiec Jego najbliższej rodziny (żony i córki), Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam fakt przebywania Wnioskodawcy w Niemczech od lutego 2014 r., wykonywania tak pracy, nie przesądza od tym, że od od tego dnia posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

Dopiero od 1 września 2014 r., tj. od dnia przyjazdu do Niemiec rodziny (żony i dziecka) i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Niemiec, Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Niemiec.

Podsumowując, należy stwierdzić, że:

* do dnia przyjazdu do Niemiec żony oraz dziecka Wnioskodawca podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tego dnia Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski, a zatem zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegał On na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

* od dnia przyjazdu żony i dziecka ośrodek interesów życiowych Wnioskodawca przeniósł do Niemiec. Od tego dnia posiada On miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Niemiec. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznychod dnia przyjazdu rodziny do Niemiec Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast dochody uzyskane przez Wnioskodawcę na terytorium Niemiec nie podlegają opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.