IPPB4/4511-20/15-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 7 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) oraz pismem z dnia 7 marca 2015 r. (data nadania 8 marca 2015 r., data wpływu 16 marca 2015 r.) stanowiącymi odpowiedź na wezwanie z dnia 26 lutego 2015 r. Nr IPPB4/4511-20/15-2/JK (data nadania 26 lutego 2015 r., data doręczenia 2 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Sułtanatu Omanu - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Sułtanatu Omanu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 26 lutego 2015 r. Nr IPPB4/4511-20/15-2/JK (data nadania 26 lutego 2015 r., data doręczenia 2 marca 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie jednoznacznego własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do sformułowanego pytania.

Pismem z dnia 7 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) oraz pismem z dnia 7 marca 2015 r. (data nadania 8 marca 2015 r., data wpływu 16 marca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawca podpisał kontrakt na 2 lata na pracę za granicą w Sułtanacie Omanu z firmą O., z możliwością przedłużenia umowy na kolejne 2 lata. Kontrakt obowiązuje od 15 września 2013 r. W 2013 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody z kilku źródeł pracy, w tym w Polsce od poprzedniego pracodawcy i Urzędu Pracy jako bezrobotny. Za 2013 r. Wnioskodawca rozliczył się w PIT-36 w Urzędzie Skarbowym według miejsca zamieszkania. Za 2013 r. dochody z Sułtanatu Omanu zostały opodatkowane w Polsce. Przed wylotem za granicę za poradą Urzędu Skarbowego Wnioskodawca zgłosił miejsce stałego pobytu do III Urzędu Skarbowego w Warszawie. W 2014 r. Wnioskodawca przebywał cały rok poza granicami kraju - w Sułtanacie Omanu, oprócz przysługujących Mu 26 dni urlopu i posiadał przychody tylko od jednego pracodawcy - firmy O. w Sułtanacie Omanu. W 2015 r. Wnioskodawca będzie przebywał w Sułtanacie Omanu 258 dni. W 2014 i w 2015 r. Wnioskodawca nie będzie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. W Sułtanacie Omanu Wnioskodawca pracuje na podstawie indywidualnego kontraktu tzw.: "Contract of Employment withO.". Kontrakt mający charakter umowy o pracę został zawarty do 15 września 2015 r. Pobyt Wnioskodawcy za granicą jest związany tylko z wykonywaną pracą na bazie wyżej wymienionego indywidualnego kontraktu. W 2014 i 2015 r. za granicą Wnioskodawca przebywał sam. W Polsce została żona i dzieci. Żona pracuje i utrzymuje dom. Rozlicza się indywidualnie wobec urzędu skarbowego. Dzieci uczą się w szkołach (wiek 20, 18 i 14 lat) i są na utrzymaniu żony. Wnioskodawca w Polsce posiada konto bankowe, ale służy ono do przelewów zaliczek na podatek dochodowy w Sułtanacie Omanu. Wnioskodawca nie ma w Polsce zaciągniętych kredytów, ani inwestycji. Majątek ruchomy to dom, w którym mieszka rodzina i mieszkanie w Skierniewicach, które jest wynajmowane i żona rozlicza wynajem w US. podatkowym. Wnioskodawca posiada kartę rezydenta Sułtanatu Omanu. Karta umożliwia Wnioskodawcy wjazd/wyjazd z Sułtanatu Omanu bez kontroli paszportowej i poruszanie się po krajach arabskich na tej samej zasadzie. Wnioskodawca ma takie same przywileje jak każdy mieszkaniec Sułtanatu Omanu. Wnioskodawca ma założone konto bankowe w miejscowym banku, gdzie przelewane są Jego przychody. Wnioskodawca posługuje się wydanymi przez Bank kartami debetowymi i kredytowymi. Na poczet wydatków związanych z poruszaniem się po miejscowych drogach Wnioskodawca zmuszony był zaciągnąć pożyczkę w miejscowym banku. W Sułtanacie Omanu Wnioskodawca porusza się po drogach własnym samochodem (kupionym za pożyczkę uzyskaną w omańskim banku) na podstawie miejscowego prawa jazdy. Wnioskodawca jest ubezpieczony w Sułtanacie Omanu. Tam korzysta z opieki lekarskiej. W Polsce Wnioskodawca przebywa według przysługującego Mu urlopu. Zakwaterowanie, transport i koszty życia Wnioskodawca pokrywa z własnych przychodów. Koszty niniejsze nie pozwalają na oszczędności, którymi mógłby wspomóc rodzinę pozostającą w kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może być zwolniony z podatku za rok 2014 i 2015 w Polsce, z uwagi że będzie przebywał (przybywa) ponad pół roku w Sułtanacie Omanu i w zależności od potrzeb pracodawcy umowa będzie mogła być przedłużona o kolejne dwa lata według omańskiego prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanych powyżej okoliczności centrum interesów osobistych pozostaje w Polsce. Jednakże centrum interesów gospodarczych znajduje się w Sułtanacie Omanu, gdzie Wnioskodawca przebywa ponad 183 dni zarówno w 2014, jak i w 2015 r. W świetle art. 3 ust. 1a Wnioskodawca uważa, że posiada miejsce zamieszkania w Sułtanacie Omanu. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie uzyskać certyfikatu rezydencji podatkowej z uwagi na to, że nie ma w Sułtanacie instytucji, która władna byłaby do wydania takiego certyfikatu. Wobec powyższego, niezależnie od certyfikatu Wnioskodawca uważa, że nie powinien rozliczać swoich przychodów w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zauważyć należy, że z Sułtanatem Omanu nie została zawarta umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Dlatego też, do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy uzyskanych w 2014 i 2015 r. zastosowanie znajdują przepisy powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Pojęcie "miejsca zamieszkania zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Powyższy przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca uważa, że ma miejsce zamieszkania w Sułtanacie Omanu. Tam pracuje w ramach kontraktu zawartego na okres 2 lat od września 2013 r. do 15 września 2015 r. W 2014 r. Wnioskodawca przebywał cały rok poza granicami kraju i posiadał przychody tylko od pracodawcy z Sułtanatu Omanu. W 2014 i 2015 r. żona i dzieci Wnioskodawcy przebywają w Polsce. Żona pracuje i utrzymuje dom. Rozlicza się indywidualnie wobec urzędu skarbowego. Dzieci uczą się w szkołach (wiek 20, 18 i 14 lat) i są na utrzymaniu żony. Wnioskodawca w Polsce posiada konto bankowe. Wnioskodawca nie ma w Polsce zaciągniętych kredytów, ani inwestycji. Majątek ruchomy to dom, w którym mieszka rodzina i mieszkanie, które jest wynajmowane. W 2014 i w 2015 r. Wnioskodawca nie będzie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W Sułtanacie Omanu Wnioskodawca pracuje na podstawie indywidualnego kontraktu tzw.: "Contract of Employment withO.", który można uznać jako umowa o pracę. Pobyt Wnioskodawcy za granicą jest związany tylko z wykonywaną pracą na bazie wyżej wymienionego indywidualnego kontraktu. Wnioskodawca posiada kartę rezydenta Sułtanatu Omanu, która umożliwia Wnioskodawcy wjazd/wyjazd z Sułtanatu Omanu bez kontroli paszportowej i poruszanie się po krajach arabskich na tej samej zasadzie. Wnioskodawca ma takie same przywileje jak każdy mieszkaniec Sułtanatu Omanu. Wnioskodawca ma założone konto bankowe w miejscowym banku, gdzie przelewane są Jego przychody. Wnioskodawca posługuje się wydanymi przez Bank kartami debetowymi i kredytowymi. W Sułtanacie Omanu Wnioskodawca porusza się po drogach własnym samochodem (kupionym za pożyczkę uzyskaną w omańskim banku) na podstawie miejscowego prawa jazdy. Jest ubezpieczony w Sułtanacie Omanu, tam korzysta z opieki lekarskiej. Zakwaterowanie, transport i koszty życia Wnioskodawca pokrywa z własnych przychodów.

W świetle przedstawionych faktów, nie można przyjąć, ze centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy zostało przeniesione do Sułtanatu Omanu. Fakt zamieszkania żony i dzieci, posiadanie majątku nieruchomego (dom i mieszkanie), niezbicie świadczy, że centrum interesów życiowych oraz gospodarczych znajduje się w Polsce. Pobyt Wnioskodawcy w Sułtanacie Omanu - jak wynika ze stanu faktycznego - jest związany tylko z wykonywaną pracą na bazie indywidualnego kontraktu, mającej charakter umowy o pracę. Sam wyjazd za granicę i uzyskiwanie tam dochodów nie stanowi o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych. Badając stopień powiązań osobistych, należy stwierdzić, że ściślejsze powiązania osobiste łączą Wnioskodawcę z Polską, gdyż tutaj mieszka Jego rodzina (żona, dzieci).

W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w 2014 i w 2015 r. posiadał w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych i gospodarczych w tym kraju, a zatem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W sytuacji braku umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdy Wnioskodawca spełnia przesłanki z art. 3 ust. 1a ustawy, pozwalające uznać, że podlega on w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jego dochody (przychody) podlegają opodatkowaniu w Polsce w całości, bez względu na źródło ich osiągania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy).

Przy czym, jak wynika z treści art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zasady ustalania zaliczek wynikają z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy uzyskujący dochody za pracę bez pośrednictwa płatnika, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód do opodatkowania uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 44 ust. 3c ustawy, zaliczkę obliczoną w wyżej określony sposób zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika.

Jednocześnie, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągnietego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Wobec powyższego, wynagrodzenie osiągnięte przez Wnioskodawcę w 2014 i w 2015 r. na podstawie kontraktu mającego charakter umowy o pracę w firmie znajdującej się na terytorium Sułtanatu Omanu należy zakwalifikować do źródła przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe wynagrodzenie, Wnioskodawca uzyskał i uzyskuje bez pośrednictwa płatnika, zatem zobowiązany jest do samodzielnego odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym podlegającymi łączeniu z danym źródłem przychodu.

Podkreślić należy, że w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tych dochodów, stosuje się jednostronne środki zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, określone w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

Stosownie do art. 27 ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochodu są osiągane, Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniu, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Artykuł 27 ust. 9a ustawy stanowi natomiast, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym nie została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w 2014 i w 2015 r. z tytułu pracy wykonywanej w Sułtanacie Omanu, Wnioskodawca ma obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym (PIT-36) na zasadach obowiązujących w Polsce stosując metodę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 27 ust. 9 bądź 9a ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że nieprawidłowo Wnioskodawca uznał, że w 2014 i 2015 r. podlega ograniczonemu obowiązkowi w Polsce i nie powinien rozliczać przychodów z Sułtanatu Omanu w Polsce. Wnioskodawca będzie bowiem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na fakt posiadania centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu na terytorium Polski od całości uzyskanych przez siebie dochodów. Zatem, dochody uzyskane z tytułu pracy na terytorium Sułtanatu Omanu podlegają wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowych (PIT-36) składanym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym dochody te zostały osiągnięte.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.