IPPB4/4511-1544/15-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania/parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania/parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

C. Spółka z o.o. (dalej: Spółka), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku, medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków. Przedmiotem działalności Spółki nie jest handel towarami, lecz jedynie świadczenie usług. Spółka, w celu świadczenia powyższych usług, zatrudnia zarówno pracowników wykonujących swą pracę w siedzibie Spółki oraz w miejscu zamieszkania jak i pracowników "mobilnych", którzy w ramach świadczonej pracy muszą m.in. odwiedzać podmioty medyczne, hurtownie farmaceutyczne itp.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ze względu na charakter pracy na konkretnym stanowisku, Spółka powierza swoim pracownikom pojazdy samochodowe, wykorzystywane w ramach umów leasingu.

Co do zasady, pracownicy mają prawo korzystać z samochodów służbowych w celu wykonywania swych obowiązków pracowniczych. Spółka wyraża jednak zgodę na korzystanie z tych pojazdów również w celach prywatnych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

W Spółce obowiązuje regulamin zawierający Procedurę użytkowania samochodów służbowych i (dalej Regulamin lub Procedura). W Procedurze zamieszczone zostały szczegółowe regulacje dotyczące przyznawania pracownikom samochodów służbowych, zasad ich eksploatacji, używania na potrzeby służbowe oraz prywatne. Zaznaczyć trzeba, że w Regulaminie zdefiniowane zostały konkretne marki pojazdów przyznawanych pracownikom na poszczególnych stanowiskach, a samo ustalenie regulaminowe uwzględnia zakres obowiązków, specyfikę pracy pracownika na danym stanowisku, potrzeby pracodawcy w zakresie wykorzystania samochodu służbowego przez pracownika, a z założenia, wykorzystanie pojazdu na potrzeby osobiste ma znaczenie drugorzędne i nie determinuje ani przyznania pojazdu ani też zasad jego używania. Pracownicy korzystający z ww. samochodów zatrudnieni są na stanowiskach: Przedstawiciela Medycznego, Konsultanta Medycznego, Kierownika Produktu, Kierownika ds. Wymagań Regulacyjnych, Doradcy Medycznego, Terenowego Doradcy Medycznego, Głównego Księgowego, Regionalnego Kierownika ds. Promocji, Kierownika ds. Szkoleń, Dyrektora Finansowego. Przyznanie pojazdów służbowych akurat takim pracownikom (zatrudnionym na takich stanowiskach) wynika z faktu, że wykonując, swoje obowiązki mają potrzebę przemieszczania się, w tym przewożenia dokumentacji Spółki (z zachowaniem wymogów prawa) lub urządzeń teleinformatycznych zawierających dane stanowiące tajemnicę Spółki (niejednokrotnie chronioną również umownie, a naruszenie której zagrożone jest dotkliwymi karami finansowymi). Zatem, powyżsi pracownicy wykonują obowiązki pracownicze nie tylko w siedzibie Spółki, lecz także w innych miejscach, a niektórzy z nich są pracownikami "mobilnymi". Przepisy Procedury przewidują, że samochody służbowe powierzone pracownikom, i za które ci ponoszą odpowiedzialność jako za sprzęt powierzony, powinny być w ich dyspozycji by w razie potrzeb Spółki mogli z nich niezwłocznie skorzystać (np. w celu odbycia podróży służbowej lub " innej podróży niż służbowa w znaczeniu prawa pracy ale w sprawach Spółki, w tym w celu udziału w konferencji, narady, dla podjęcia natychmiastowych działań w przypadku wystąpienia zdarzeń niepożądanych w znaczeniu prawa farmaceutycznego itp.). W związku z takim wymogiem i potrzebami Spółki Procedura przewiduje, że pojazdy garażowane/parkowane są w miejscu zamieszkania pracowników, którym je powierzono. Zatem, parkowanie bądź garażowanie w miejscu zamieszkania pracowników ma na celu zapewnienie pracownikom dyspozycyjności, stałej gotowości do wykonywania obowiązków służbowych oraz mobilności, a także ma umożliwiać wykonywania zadań służbowych w miejscu zamieszkania, co jest szczególnie ważne w przypadku kadry, kierowniczej. Ponadto, takie rozwiązanie zapewnia pracownikom możliwość stałego sprawowania nadzoru nad bezpieczeństwem powierzonych im pojazdów, co jest jednym z ich obowiązków, stosownie do ww. procedury. Zasadą obowiązującą w Spółce jest również to, że pracownicy mogą rozpoczynać podróż służbową z miejsca zamieszkania.

W konsekwencji powyższego, pracownicy wykorzystują powierzone im samochody również przemieszczając się na trasie: miejsce aktualnego wykonywania obowiązków pracowniczych - miejsce stałego parkowania/garażowania a jednocześnie zamieszkania pracownika, które zresztą również może być miejscem wykonywania pracy na rzecz Spółki (i odwrotnie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zapisanym w Regulaminie obowiązkiem garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku ze szczególnym uwzględnieniem warunków wykonywania pracy przez pracowników, pokonywania samochodem służbowym trasy z miejsca stałego parkowania/garażowania pojazdu a zarazem zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z powrotem, pracownik uzyskuje z tego tytułu przychód podatkowy, a Spółka jako pracodawca ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

W związku z zapisanym w Regulaminie obowiązkiem garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku ze szczególnym uwzględnieniem warunków wykonywania pracy przez pracowników, pokonywania, samochodem służbowym, trasy z miejsca stałego parkowania/garażowania pojazdu a zarazem zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z powrotem, pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu podatkowego, a w efekcie Spółka jako pracodawca nie ma obowiązku pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 2a, za nieodpłatne świadczenie uznaje się w szczególności nieodpłatne świadczenie z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, parkowanie lub garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika determinowane jest przede wszystkim potrzebami Spółki, służy jej działalności i ma na celu umożliwienie takiemu pracownikowi wykonywanie pracy w miejscu zamieszkania, bycie mobilnym i w gotowości do podjęcia czynności służbowych, a ponadto, umożliwia wykonywanie stałego nadzoru nad bezpieczeństwem takiego pojazdu, co jest obowiązkiem pracownika, zapisanym w Procedurze, funkcjonującej w Spółce.

W związku z powyższym nieprawidłowym byłoby twierdzenie, że z tytułu dojazdów do miejsca pracy (które nie zawsze jest siedzibą Spółki) oraz z powrotem, pracownik uzyskuje przysporzenie majątkowe.

W dniu 8 lipca 2014 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, w którym stwierdził, że aby można mówić o przysporzeniu majątkowym pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia, łącznie muszą zostać spełnione poniższe warunki:

1. Świadczenia takie muszą zostać spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2. Świadczenia takie muszą zostać spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i muszą przynosić mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który - musiałby ponieść,

3. Korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Należy zatem wskazać, że już pierwsza z powyższych przesłanek nie jest w niniejszej sytuacji spełniona. To Procedura, a zatem regulamin wiążący pracowników przewiduje, że samochody służbowe mają być parkowane lub garażowane w miejscu zamieszkania danego pracownika. Takie rozwiązanie, jak już zostało wcześniej wskazane, zostało wprowadzone na potrzeby Spółki, dla umożliwienia pracownikowi wykonywania obowiązków służbowych ze względu na charakter pracy (konieczność bycia mobilnym, w ciągłej gotowości, wykonywania pracy w domu etc.), a także sprawowania osobistego i pełnego nadzoru nad bezpieczeństwem samochodu służbowego.

Nie jest również wypełniony drugi z punktów powyższego katalogu. Niewątpliwie należy stwierdzić, że świadczenie, o którym mowa w niniejszym wniosku nie jest spełniane w interesie pracownika, lecz w interesie pracodawcy - żeby pracownik mógł sprawnie, bez zbędnej zwłoki i jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki służbowe (co uzasadnia powyższe). Trudno jest również mówić o ewidentnej korzyści pracownika, które poprzez dysponowanie pojazdem służbowym zaraz po wyjściu z domu pozostaje w całkowitej dyspozycji pracodawcy już od chwili zajęcia miejsca za kierownicą - chociażby ten może w dowolnym momencie zlecić mu przejazd inną trasą, przejazd do innego miejsca wykonywania pracy, przewiezienia innego pracownika etc.

Skoro zatem przesłanki, o których mowa w przytoczonym wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. muszą być spełnione łącznie, aby można było mówić o przychodzie determinowanym przysporzeniem majątkowym, należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym nie występuje przysporzenie majątkowe, zatem nie występuje również przychód podatkowy. W efekcie tego, na Spółce jako pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnicze.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wielu interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., znak: IPTPB1/415-742/14-5/MR. Już w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2013 r., znak: IPTPB1/415-117/13-2/AG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że: "Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji, gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, stanowią realizację celu służbowego".

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2014 r., znak IBPBII/1/415-399/14/MK wskazał natomiast, że: "przejazdy wybranych pracowników samochodem służbowym pomiędzy miejscem parkowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych o ile nie służą osobistym celom tych pracowników, lecz wykorzystywane są wyłącznie w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód ze stosunku pracy." Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2014 r., znak: IPPB2/415-260/14-2/MK1, w której zaznaczył, że: "(...) przejazdy pracowników samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem parkowania samochodów służbowych w miejscu ich zamieszkania, w celu dojazdów z miejsca wykonywania pracy i do miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy." Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2014 r., znak: ILPB1/415-39/14-2/AMN stwierdził, że: "przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca gwarantującego stały nadzór nad samochodem służbowym (miejsca parkowania) do siedziby Wnioskodawcy lub innego miejsca wykonywania pracy - o ile nie służą ich osobistym celom, lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych."

Spółka całkowicie zdaje sobie sprawę, że powyższe interpretacje nie tworzą prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach, jednakże zbliżone stany faktyczne (a niekiedy niemal identyczne) pozwalają na stwierdzenie, że w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, pracownik nie uzyska przychodu z tytułu dojazdów do miejsca pracy i z powrotem, samochodem służbowym, a na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Zatem, w związku z zapisanym w Regulaminie obowiązkiem garażowania/parkowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku ze szczególnym uwzględnieniem warunków wykonywania pracy przez pracowników, pokonywania, samochodem służbowym, trasy z miejsca stałego parkowania/garażowania pojazdu a zarazem zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z powrotem, pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu podatkowego, a w efekcie Spółka jako pracodawca nie ma obowiązku pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczyły konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.