IPPB4/4511-1523/15-4/JK2 - PIT w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z USA i możliwości skorzystania z tzw. "ulgi abolicyjnej".

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 643, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) oraz piśmie z dnia 19 lutego 2016 r. (data nadania 19 lutego 2016 r., data wpływu 22 lutego 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 11 lutego 2016 r. Nr IPPB4/4511-1523/15-2/JK2 (data nadania 11 lutego 2016 r., data doręczenia 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z USA i możliwości skorzystania z tzw. "ulgi abolicyjnej" - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z USA i możliwości skorzystania z tzw. "ulgi abolicyjnej".

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 lutego 2016 r. Nr IPPB4/4511-1523/16-2/JK2 (data nadania 11 lutego 2016 r., data doręczenia 15 lutego 2016 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 19 lutego 2016 r. (data nadania 19 lutego 2016 r., data wpływu 19 lutego 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem polskim i polskim rezydentem podatkowym. Był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na uniwersytecie w Stanach Zjednoczonych. Od pracodawcy otrzymywał on wynagrodzenie. Pracodawca nie ma siedziby ani oddziału, zakładu w Polsce, nie prowadzi w Polsce działalności. Praca wykonywana była na terytorium Stanów Zjednoczonych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zapytania jest okres podatkowy od 1 stycznia do 1 czerwca 2015 r. Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy jest w Polsce, nie planuje przeprowadzki do USA. Dochody uzyskiwane z USA są wykorzystywane przede wszystkim na utrzymanie Wnioskodawcy i Jego rodziny w Polsce. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca został zaproszony przez uniwersytet w USA na mniej niż 2 lata w celu realizacji projektu badawczego. Pobyt w USA był związany tylko z wykonywaną tam przez Wnioskodawcę pracą i trwał 153 dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od pracodawcy amerykańskiego podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Jeśli w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od pracodawcy amerykańskiego podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to czy w przypadku, gdyby od wynagrodzenia Wnioskodawcy został zapłacony podatek dochodowy od osób fizycznych (tzw. income tax) w Stanach Zjednoczonych, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych do zapłaty w Polsce kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych zapłaconego w USA.

3. Czy Wnioskodawca ma prawo skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od pracodawcy amerykańskiego podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2)

W przypadku, gdy od wynagrodzenia Wnioskodawcy zostanie zapłacony podatek dochodowy od osób fizycznych (tzw. income tax) w Stanach Zjednoczonych, Wnioskodawca ma prawo zaliczyć na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych do zapłaty w Polsce kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych zapłaconego w USA.

Ad. 3)

Wnioskodawca ma prawo skorzystać w Polsce z tzw. ulgi abolicyjnej.

UZASADNIENIE własnego stanowiska Wnioskodawcy.

W opisanym stanie faktycznym do oceny stanu prawnego znajdą zastosowanie przepisy obecnie obowiązującej Umowy między Polską a USA o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z 1976 r.

Stosownie do art. 16 Umowy wynagrodzenie otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium jednego Umawiającego się Państwa z tytułu zatrudnienia, będzie opodatkowane tylko przez to Umawiające się Państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracą mogą być opodatkowane przez to drugie Umawiające się Państwo.

W stanie faktycznym nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 16 ust. 2 (wynagrodzenie jest wypłacane bowiem przez pracodawcę amerykańskiego, który nie prowadzi w Polsce działalności, nie ma w niej zakładu, oddziału), zatem USA może opodatkować wynagrodzenie Wnioskodawcy w USA.

Umowa z USA przewiduje jako metodę unikania podwójnego opodatkowania metodę odliczenia proporcjonalnego.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 podwójnego opodatkowania dochodów będzie unikać się w następujący sposób: zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczanie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w USA.

Bezsprzecznie zatem wynagrodzenie Wnioskodawcy otrzymywane od amerykańskiego pracodawcy podlega opodatkowaniu w Polsce, z tym, że w przypadku gdyby od wynagrodzenia Wnioskodawcy zapłacony został podatek dochodowy w USA, Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć tenże podatek na poczet należnego w Polsce podatku dochodowego.

Co prawda umowa z USA przewiduje metodę odliczenia proporcjonalnego, a nie wyłącznie z progresją, jednakże dla podatników polskich podlegających tej metodzie, ustawodawca przewidział szczególnego rodzaju ulgę, tzw. ulgę abolicyjną. Na jej podstawie (art. 27g ustawy o PIT) podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 rozliczający się na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium RP dochody ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1 (...) ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a (tekst jedn.: kwotą podatku do zapłaty w Polsce) a kwotą podatku obliczonego do dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1 przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 (tekst jedn.: metody wyłączenia z progresją).

W rezultacie więc Wnioskodawca może skorzystać z ulgi abolicyjnej i w finalnym rozliczeniu nie zapłaci on w Polsce podatku od uzyskiwanego z USA wynagrodzenia (kwota ulgi będzie bowiem równa podatkowi, który Wnioskodawca miałby zapłacić w Polsce przy zastosowaniu metody zaliczenia proporcjonalnego).

Wnioskodawca otrzymuje bowiem wynagrodzenie za pracę, a więc dochód, ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1. Dochód taki podlega uldze abolicyjnej.

Jednocześnie ustawodawca tylko w jednym wypadku wyłączył prawo podatnika do skorzystania z tej ulgi, tj. zgodnie z art. 27g ust. 3 odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (tekst jedn.: krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową). Naturalnie, Stany Zjednoczone nie należą do tej kategorii. Nie zachodzi więc jakikolwiek przypadek wyłączający prawo do skorzystania z ulgi abolicyjnej.

Stąd też stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe i Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie tego w interpretacji podatkowej.

Wnioskodawca końcowo sygnalizuje, że zdaje sobie sprawę, że z ulgi abolicyjnej może on skorzystać przy składaniu zeznania rocznego. Wie także, że potwierdzenie jego stanowiska nie oznacza, że nie jest on zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy w Polsce. W takim wypadku Wnioskodawcy winien płacić w trakcie roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy w Polsce od otrzymywanego wynagrodzenia (w kwocie wynikającej z zastosowania metody proporcjonalnego odliczenia) i następnie w zeznaniu rocznym po zakończeniu roku podatkowego skorzystać z ulgi abolicyjnej i wystąpić o zwrot nadpłaty (kwota wpłaconych zaliczek będzie stanowiła nadpłatę) - względnie - wystąpić uprzednio o ograniczenie poboru zaliczek w trakcie roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Należy podkreślić, że w celu ustalenia miejsca zamieszkania, stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem polskim i polskim rezydentem podatkowym. Był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na uniwersytecie w Stanach Zjednoczonych. Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy jest w Polsce, nie planuje przeprowadzki do USA. Dochody uzyskiwane z USA są wykorzystywane przede wszystkim na utrzymanie Wnioskodawcy i Jego rodziny w Polsce. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

W świetle powyższego, przyjąć należy, że dla celów podatkowych miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, od całości osiągniętych dochodów (przychodów) podlega On obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 17 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa jest zaproszona przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostkę administracyjną lub jej władzę terenową, przez uniwersytet lub inną uznaną instytucję dydaktyczną tego drugiego Umawiającego się Państwa na przewidywany okres nie przekraczający 2 lat celem nauczania lub uczestniczenia w pracach badawczych lub w obu celach na uniwersytecie lub innej uznanej instytucji dydaktycznej i jeżeli taka osoba przybywa do tego drugiego Umawiającego się Państwa przede wszystkim w tym celu, to jej dochód z pracy dydaktycznej lub badawczej na takim uniwersytecie lub instytucji dydaktycznej będzie wyłączony spod opodatkowania przez to drugie Umawiające się Państwo przez okres nie przekraczający 2 lat od dnia przyjazdu do tego drugiego Umawiającego się Państwa.

Zasada określona ww. przepisem nie będzie miała zastosowania do dochodu z badań, jeżeli takie badania nie są prowadzone w interesie publicznym, lecz przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści materialnych prywatnie przez określoną osobę lub osoby (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika ze stanu faktycznego zawartego we wniosku, że w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawca przebywał w USA, gdzie został zaproszony przez uniwersytet na mniej niż 2 lata w celu realizacji projektu badawczego. Pobyt w USA był związany tylko z wykonywaną tam przez Wnioskodawcę pracą i trwał 153 dni.

Powyższe oznacza, że dochody z prac badawczych będą opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Podkreślić należy, że dopiero w sytuacji gdyby nie były spełnione warunki określone w art. 17 ww. umowy, a podatnik wykonywałby prace badawcze na podstawie umowy o pracę, to jego dochód uzyskany w USA z tego tytułu należałoby opodatkować w świetle postanowień art. 16 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a USA, regulującego opodatkowanie dochodów z pracy najemnej. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca spełnia warunki wynikające z art. 17 umowy, a zatem nie zastosowania art. 16 umowy, na który powołuje się Wnioskodawca we wniosku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 ww. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ustawy podatkowej podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że dochody uzyskane w USA w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 1 czerwca 2015 r. Wnioskodawca powinien rozliczyć w Polsce na zasadach ogólnych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę ulgi wynikającej z treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. ulgi abolicyjnej stwierdzić należy, co następuje.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie, na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

#8722; ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Zgodnie z art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z zagranicy, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nakazuje stosować, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że celem wprowadzenia ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy było wyrównanie różnic pomiędzy metodami unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodą proporcjonalnego odliczenia a metodą wyłączenia z progresją, czyli zrównanie obciążenia podatkowego osób pracujących za granicą.

W przedmiotowej sytuacji nie można natomiast mówić o jakimkolwiek zrównaniu obciążeń podatkowych wynikających z metod unikania podwójnego opodatkowania, gdyż uzyskane dochody zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 umowy polsko-amerykańskiej nie podlegają opodatkowaniu za granicą.

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, że wynagrodzenie Wnioskodawcy otrzymywane od uniwersytetu amerykańskiego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wyłącznie w Polsce na zasadach ogólnych zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Wnioskodawca nie ma prawa zaliczenia na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych kwoty podatku zapłaconego w USA, gdyż na mocy umowy polsko-amerykańskiej wynagrodzenie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu w USA, a więc nie ma zastosowania metoda podwójnego opodatkowania - metoda proporcjonalnego odliczenia - wynikająca z art. 27 ust. 9 ww. ustawy. W rezultacie Wnioskodawca nie ma prawa do ulgi abolicyjnej.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.