IPPB4/4511-1502/15-2/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Spółki z tytułu uczestnictwa w programie rabatowym oraz wynikających z tego tytułu obowiązków Spółki, jako płatnika podatku dochodowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych po stronie pracowników Spółki z tytułu uczestnictwa w programie rabatowym oraz wynikających z tego tytułu obowiązków Spółki, jako płatnika podatku dochodowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - jest członkiem międzynarodowej grupy zajmującej się handlem detalicznym odzieżą. Siedziba Spółki znajduje się w X, natomiast działalność prowadzona jest poprzez sieć sklepów rozlokowanych na terenie całego kraju.

Program promocyjny

Spółka wprowadziła dobrowolny program promocyjny (dalej: Program Promocyjny) dla zatrudnianych przez nią pracowników (dalej: Pracownicy). W ramach Programu Promocyjnego Spółka wydaje Pracownikom specjalne karty rabatowe, uprawniające do skorzystania z 20%-owego rabatu na wszystkie sprzedawane przez nią towary (wartość rabatu do kwoty nieprzekraczającej łącznie 2.000 PLN rocznie). Rabat ten ma charakter całoroczny, zatem Pracownik może z niego skorzystać w dowolnym momencie przypadającym w danym roku kalendarzowym.

Udzielenie rabatu Pracownikom w ramach Programu Promocyjnego uzależnione jest od spełnienia przez nich warunku pozostawania w stosunku zatrudnienia ze Spółką. Dla pracowników zatrudnionych w wymiarze pół etatu łączna kwota rabatu wynosi 1.200 PLN w skali roku (kwota rocznego limitu rabatowego ulega proporcjonalnemu obniżeniu w zależności od długości stażu zatrudnienia w danym roku). Dla pracowników zatrudnionych w wymiarze powyżej pół etatu wartość roczna rabatu nie może przekroczyć kwoty 2.000 PLN i podobnie ulega proporcjonalnemu obniżeniu w zależności od długości stażu zatrudnienia w danym roku. Na przyznanie rabatu nie ma jednak wpływu wysokość wynagrodzenia przysługującego poszczególnym Pracownikom, wynikająca z umów o pracę zawartych pomiędzy nimi a Spółką.

Uczestnictwo w Programie Promocyjnym jest dobrowolne. To od Pracownika zależy, czy korzysta z przywileju zastosowania rabatu. Skorzystanie przez Pracowników z prawa do rabatu jest nieodpłatne, tzn. pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z funkcjonowaniem Programu Promocyjnego.

Celem Programu Promocyjnego jest: (i) stworzenie lepszych relacji z Pracownikami, (ii) budowanie pozytywnego wizerunku Spółki, oraz (iii) poprawa jej wyników finansowych z uwagi na zwiększenie obrotów ze sprzedaży i osiągnięcie z tego tytułu przychodu. Spółka wskazuje, że nie tylko jej Pracownicy są uprawnieni do rabatów. Wnioskodawca prowadzi liczne kampanie promocyjne, skierowane do ogółu klientów sklepów. W okresach organizowanych wyprzedaży klienci są uprawnieni do rabatów w wysokości od kilku do kilkudziesięciu% na wybrane towary. W trakcie trwania wyprzedaży Pracownicy są również uprawnieni do skorzystania z akcji promocyjnych, tzn. mają prawo zarówno do 20% stałego rabatu, jak i do dodatkowego rabatu dostępnego dla ogółu klientów. Promocje te mogą więc być przez nich stosowane w sposób kumulatywny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z Programem promocyjnym adresowanym do Pracowników, udzielane w ramach tego Programu rabaty stanowią dla Pracownika przychód, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

2. Czy w związku z Programem promocyjnym adresowanym do Pracowników, udzielane w ramach tego Programu rabaty będą stanowiły dla Pracownika przychód, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie Pracownikom opisanych w stanie faktycznym rabatów w ramach Programu Promocyjnego nie skutkuje powstaniem dla nich przychodu w rozumieniu udpof. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy przyznanie w przyszłości Pracownikom opisanych w stanie faktycznym rabatów w ramach Programu Promocyjnego nie będzie skutkowało powstaniem dla nich przychodu w rozumieniu udpof. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Ad 1

Przepis art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto, zgodnie z art. 31 u.p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej będące "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy-wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka wskazuje, że w jej ocenie rabat udzielany Pracownikom nie wiąże się z powstaniem u nich przychodu ze stosunku pracy.

Należy bowiem zauważyć, że:

i. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, rabat oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik języka polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Udzielenie rabatu skutkuje jedynie niższą ceną, którą nabywca towarów zobowiązany jest zapłacić sprzedającemu. Dla oceny natury rabatu nie ma przy tym istotnego znaczenia jego wysokość, z uwagi na fakt, że jego charakter jest taki sam dla każdego kręgu adresatów. Rabat służy wyłącznie celom marketingowo-promocyjnym oraz reklamowym, a także ma zachęcać do zakupu produktów u konkretnego sprzedawcy.

Mechanizm udzielania rabatów jest powszechną formą stymulowania sprzedaży, stosowaną coraz częściej na rynku przez podmioty gospodarcze. Rabaty te niejednokrotnie sięgają nawet 60-70% pierwotnej ceny. Rabaty to handlowe narzędzie zwiększenia obrotu, które ma w sposób szczególny zachęcić do dokonywania zakupów. Nie ulega wątpliwości, że przyznanie takiego rabatu nie wiąże się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu przez osobę dokonującą zakupu.

ii. Rabaty udzielane Pracownikom nie odbiegają w sposób istotny od rabatów, które Spółka co do zasady udziela pozostałym klientom.

Zdaniem Spółki, w zasadzie kwestią drugorzędną jest fakt skierowania Programu Promocyjnego do określonej grupy nabywców (Pracowników). Fakt ten jedynie pozornie może wskazywać na zamiar ich uprzywilejowania. Zasadnicza cecha tego programu, tj. wysokość przyznanego rabatu, jest w istocie niezwykle zbliżona, niemal analogiczna, jak w przypadku innych programów rabatowych realizowanych przez Spółkę, a skierowanych do zupełnie innych osób. Kwestii tej nie zmienia nawet fakt, że dla Pracowników rabaty pracownicze oraz te ogólnodostępne mogą ulegać kumulacji. Gdyby uznać, że skorzystanie przez Pracowników z rabatu nawet wyższego kwotowo stawia go w pozycji uprzywilejowanej w porównaniu z klientem sklepu, to jednocześnie każdy potencjalny konsument byłby zobowiązany do wykazywania przychodu, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż każdy udzielony rabat miałby charakter uzyskanej korzyści. Należy podkreślić, że możliwość kumulacji rabatów jest ograniczona czasowo - może mieć miejsce jedynie w okresie wyprzedaży, w ciągu okresu rocznego 20%-owy rabat dla Pracowników ma standardową, a nawet niekiedy niższą wartość niż rabat przyznany dla klientów w ramach wyprzedaży, kiedy to może sięgać nawet kilkudziesięciu%.

Ponadto Spółka wskazuje, że ceny towarów handlowych oferowanych Pracownikom są nieco niższe w porównaniu do innych grup nabywców towarów Spółki, jednakże są one nadal zgodne z zasadą ceny rynkowej. Przychody ze sprzedaży towarów dla Pracowników są proporcjonalnie niższe, ale nie muszą być już podejmowane wobec nich żadne dodatkowe działania marketingowe w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Rabaty oferowane Pracownikom korespondują z aktualnymi cenami rynkowymi.

Nie można więc uznać, że Program Promocyjny jest wyjątkowy i niepowtarzalny, i sprawia, że Pracownicy uzyskują korzyść dodatkową, znacznie odbiegającą od tej, jaką mogą uzyskać pozostali klienci (nabywcy towarów Spółki, niebędący jej pracownikami).

W wyniku udzielenia rabatu Pracownikom, podobnie jak ma to miejsce w przypadku rabatów udzielanych innym klientom (nie będących pracownikami Spółki), obniżeniu ulega cena nabywanych towarów. W rezultacie, zapłacona kwota stanowi dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu.

iii. Pomimo tego, że Program Promocyjny jest skierowany do Pracowników, to ma on na celu uzyskanie przez Spółkę (a nie Pracownika) konkretnej korzyści. Podstawowym celem jest bowiem zwiększenie sprzedaży i osiągnięcie zysku przez Spółkę, a nie wykonanie dodatkowego świadczenia wobec Pracowników. Pracownik, korzystając ze specjalnej karty rabatowej, dokonuje nabycia określonych towarów właśnie od Wnioskodawcy, a nie innego, konkurencyjnego sprzedawcy. Co więcej, uczestnictwo Pracowników w Programie Promocyjnym wpływa korzystnie na ich relacje z Wnioskodawcą, co powinno przełożyć się na wyższą jakość wykonywanej przez nich pracy.

W konsekwencji należy uznać, że określenie adresatów Programu Promocyjnego następuje jedynie w wyniku oszacowania jego skuteczności oraz dodatkowych korzyści, jakie Spółka może w związku z nim osiągnąć (przywiązanie Pracowników do marki Wnioskodawcy, skorzystanie z rabatu oferowanego przez Spółkę, a w konsekwencji nabycie jej towarów, a nie od innego sprzedawcy oferującego podobne produkty).

iv. Co istotne, ponieważ oba świadczenia (sprzedawcy i nabywcy) mają względem siebie charakter wzajemnie się uzupełniający, oba podmioty - Pracownicy i Spółka - uzyskują świadczenie wzajemne. Nie można więc mówić o powstaniu dodatkowego przychodu dla Pracowników jako nabywców towarów Wnioskodawcy, w szczególności występującego w postaci nieodpłatnego świadczenia. Zwrócił na to już uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 17 lutego 2010 r. (Nr IPPB2/415-714/09-3/MK). Uznał on, że rabat stanowi jedynie korektę, zmianę w cenie, nie jest więc udzielany jako nieodpłatne lub chociażby częściowo nieodpłatne świadczenie. Powyższe, zdaniem Spółki, pozwala przyjąć, że Pracownicy, którzy skorzystają z Programu Promocyjnego, nie osiągną przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

W tym przypadku nie wystąpi bowiem ani świadczenie w naturze, ani świadczenie pieniężne ponoszone za Pracowników, ani żadne inne świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wystąpi bowiem jedynie standardowa sprzedaż z rabatem realizowana przez podmiot gospodarczy nastawiony na zysk, którego celem jest (i) zwiększenie wolumenu sprzedaży towarów poprzez poszerzenie kręgu ich potencjalnych nabywców i przyzwyczajenie ich do towarów Wnioskodawcy, a także (ii) poprawa jakości pracy wykonywanej przez Pracowników, co będzie skutkowało zwiększeniem sprzedaży (a w konsekwencji - zysku Spółki) w przyszłości.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie można mówić o jakimkolwiek dodatkowym świadczeniu (przychodzie) po stronie Pracowników ze strony Spółki, które to świadczenie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu, zgodnie z art. 31 u.p.d.o.f.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 grudnia 2010 r., Nr IPPB2/415-920/10-2/AK uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym udzielenie pracownikom rabatu na zakup paliwa w punktach sprzedaży należących do tego podatnika nie powoduje konieczności zapłaty podatku dochodowego przez pracowników, którzy z rabatu skorzystają.

Podobne stanowisko prezentują również sądy administracyjne. Jako przykład można podać tu wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2010 r. (sygn. akt. III SA/Wa 1683/09), w którym Sąd wskazał, że: z punktu widzenia art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewentualna korzyść, jaką odniosą pracownicy Spółki lub podmiotu z nią współpracującego, którzy skorzystają z programu, nie będzie stanowić przychodu (dochodu) (...) W sprawie niniejszej zasadniczą okolicznością faktyczną jest właśnie to, że ~ jak podała Spółka - analogiczne programy rabatowe są organizowane stale jako handlowe narzędzie zwiększenia obrotu, zaś kryterium podmiotowe, według którego programy te są konstruowane (tzn. określenie jego adresatów) następuje jedynie w wyniku oszacowania skuteczności realizowanego w danym czasie programu. W ocenie Sądu kwestią drugorzędną jest fakt nazwania programu w taki sposób, który wskazuje pozornie na zamiar jakiegoś nadzwyczajnego uprzywilejowania pracowników Spółki albo pracowników podmiotu z nią współpracującego, a także fakt, że opisana akcja rabatowa przyjęła formalnie odrębny kształt organizacyjny."

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2451/12 wskazał, że nie ulega wątpliwości, że przyznanie rabatu pracownikom nie jest "częściowo nieodpłatnym świadczeniem" i nie wiąże się z koniecznością odprowadzenia podatku dochodowego z tego tytułu. Zdaniem sądu stanowisko przeciwne prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, pracownicy, którzy korzystają z akcji promocyjnych organizowanych przez pracodawcę, nie różnią się od innych klientów - konsumentów i nie mogą ponosić z tego tytułu dodatkowych obciążeń podatkowych.

Akcje promocyjne kierowane są bowiem do różnych odbiorców, a skierowanie tej akcji do pracowników spółki ma wydźwięk jedynie marketingowy, promocyjny, mający na celu zwiększenie sprzedaży i różniący się jedynie czasem trwania możliwości skorzystania z rabatu. W praktyce jednak "korzyści" otrzymywane przez poszczególnych adresatów promocji są analogiczne. W konsekwencji, zdaniem Sądu nie można zatem mówić o jakimkolwiek faktycznym uprzywilejowaniu którejkolwiek z tych grup. Tym samym, pracownicy nie uzyskują jakiejkolwiek dodatkowej korzyści względem osób korzystających z pozostałych programów promocyjnych organizowanych przez pracodawcę.

Co więcej, w ocenie sądu nie można także twierdzić, że udzielając rabatu pracodawca de facto częściowo finansuje zakup towarów kupującemu. Przeciwnie, w dłuższej perspektywie program rabatowy ma pozytywny skutek ekonomiczny dla pracodawcy poprzez zwiększenie sprzedaży i osiągnięcie z tego tytułu przychodu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie w przyszłości Pracownikom opisanych w stanie faktycznym rabatów w ramach Programu Promocyjnego również nie będzie skutkowało powstaniem dla nich przychodu w rozumieniu udpof. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

W zakresie uzasadnienia swojego stanowiska w sprawie Spółka odsyła do uzasadnienia do stanowiska do pytania 1.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Podkreślenia wymaga fakt, że w myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z treści zacytowanego art. 12 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy jednoznacznie wynika, że do przychodów ze stosunku pracy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez pracownika świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do treści art. 31 ustawy podatkowej osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu Spółka wprowadziła dobrowolny program promocyjny dla zatrudnianych przez nią pracowników. W ramach Programu Promocyjnego Spółka wydaje Pracownikom specjalne karty rabatowe, uprawniające do skorzystania z 20%-owego rabatu na wszystkie sprzedawane przez nią towary (wartość rabatu do kwoty nieprzekraczającej łącznie 2.000 PLN rocznie). Rabat ten ma charakter całoroczny, zatem Pracownik może z niego skorzystać w dowolnym momencie przypadającym w danym roku kalendarzowym. Udzielenie rabatu Pracownikom w ramach Programu Promocyjnego uzależnione jest od spełnienia przez nich warunku pozostawania w stosunku zatrudnienia ze Spółką. Dla pracowników zatrudnionych w wymiarze pół etatu łączna kwota rabatu wynosi 1.200 PLN w skali roku (kwota rocznego limitu rabatowego ulega proporcjonalnemu obniżeniu w zależności od długości stażu zatrudnienia w danym roku). Dla pracowników zatrudnionych w wymiarze powyżej pół etatu wartość roczna rabatu nie może przekroczyć kwoty 2.000 PLN i podobnie ulega proporcjonalnemu obniżeniu w zależności od długości stażu zatrudnienia w danym roku. Na przyznanie rabatu nie ma jednak wpływu wysokość wynagrodzenia przysługującego poszczególnym Pracownikom, wynikająca z umów o pracę zawartych pomiędzy nimi a Spółką. Uczestnictwo w Programie Promocyjnym jest dobrowolne. To od Pracownika zależy, czy korzysta z przywileju zastosowania rabatu. Skorzystanie przez Pracowników z prawa do rabatu jest nieodpłatne, tzn. pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z funkcjonowaniem Programu Promocyjnego. Celem Programu Promocyjnego jest: (i) stworzenie lepszych relacji z Pracownikami, (ii) budowanie pozytywnego wizerunku Spółki, oraz (iii) poprawa jej wyników finansowych z uwagi na zwiększenie obrotów ze sprzedaży i osiągnięcie z tego tytułu przychodu.

"Rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: "zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

"Ceną" - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym, skutkiem uzyskania karty rabatowej jest otrzymanie przez pracowników Spółki rabatu na zakup określonych towarów w sklepach Spółki. Przedmiotowy program promocyjny adresowany jest wyłącznie do pracowników Spółki. Rabat ten ma charakter całoroczny, zatem Pracownik może z niego skorzystać w dowolnym momencie przypadającym w danym roku kalendarzowym. Udzielenie rabatu Pracownikom w ramach Programu Promocyjnego uzależnione jest od spełnienia przez nich warunku pozostawania w stosunku zatrudnienia ze Spółką. Ponadto, tak jak w przypadku pozostałych akcji promocyjnych celem jest stworzenie lepszych relacji z Pracownikami, budowanie pozytywnego wizerunku Spółki, oraz poprawa jej wyników finansowych z uwagi na zwiększenie obrotów ze sprzedaży i osiągnięcie z tego tytułu przychodu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotowy program rabatowy, mimo że nie odbiega w sposób istotny od rabatów, które Spółka, co do zasady udziela pozostałym klientom, nie dotyczy szerokiego grona klientów Spółki, ponieważ niewątpliwie krąg osób uprawnionych do uczestnictwa w programie jest ograniczony - uczestnikami programu są wyłącznie pracownicy Spółki.

Nie budzi wątpliwości, że w momencie dokonywania zakupów w sklepach Spółki, pracownik występuje w podwójnej roli, tj. jako pracownik i jako klient (dokonując zakupów na podstawie cywilnoprawnej umowy sprzedaży). Zauważyć jednak należy, że dokonując zakupów osoba taka cały czas pozostaje w stosunku służbowym z podmiotem, u którego ich dokonuje, a ponadto jak wynika ze stanu faktycznego program rabatowy służy poprawie relacji pracodawcy z pracownikami, zwiększeniu efektywności pracy pracowników, co faktycznie pośrednio skutkować może zwiększeniem sprzedaży. W konsekwencji przysporzenie od takiego podmiotu nawet wynikające z realizacji umowy cywilnoprawnej przyznane jest z racji istniejącego stosunku pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

Zatem udzielone pracownikom rabaty stanowią dla pracowników Spółki podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Spółce ciążą w związku z tym obowiązki płatnika podatku dochodowego wynikające z treści art. 31 ww. ustawy, tj. Spółka zobowiązana jest w stosunku do osób objętych akcją rabatową do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, łącznie z pozostałymi dochodami uzyskanymi przez pracownika w danym miesiącu.

Reasumując, w związku z realizacją opisanego w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym programu rabatowego, adresowanego tylko do pracowników Spółki, udzielane w ramach tego programu rabaty stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy, od którego Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organu podatkowego oraz przywołanej tezy wyroku Wojewódzkiego i Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe pomimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Ponadto należy wskazać, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne dotyczą innego stanu faktycznego, tj. korzystanie na jednakowych warunkach z programów lojalnościowych, rabatów przez pracowników i inne osoby.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.