IPPB4/4511-1500/15-2/MS2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 28 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników w programie outplacementu - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników w programie outplacementu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przeprowadziła w ciągu 2015 r. zwolnienia pracowników. Ilość rozwiązanych przez Wnioskodawcą umów o pracą nie przekroczyła limitu 50 w okresie 3 miesięcy, w związku z czym Wnioskodawca nie był zobowiązany do zapewnienia pracownikom świadczeń rynku pracy na podstawie art. 70 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149) - zwanej dalej: ustawą o promocji zatrudnienia. Jednakże Wnioskodawca, mając na względzie odbiór prowadzonej polityki personalnej wśród aktualnych pracowników, jak również swój wizerunek jako pracodawcy na rynku pracy, zapewnił zwalnianym pracownikom korzystanie z tzw. usług outplacementu (dalej: Program).

Usługi świadczone w ramach Programu zostały nabyte przez Wnioskodawcę od podmiotu zewnętrznego (dalej: Zleceniobiorca). Program był realizowany przez Zleceniobiorcę na rzecz zwalnianych pracowników Wnioskodawcy (dalej oddzielnie: Uczestnik lub łącznie: Uczestnicy) w okresie 3 miesięcy, licząc od dnia pierwszego kontaktu konsultanta Zleceniobiorcy z Uczestnikiem. Program polegał na zapewnieniu jego Uczestnikom profesjonalnej pomocy i wsparcia w kontynuacji kariery zawodowej.

Na Program składał się szereg działań, których celem była pomoc Uczestnikom w podjęciu nowej pracy, m.in.:

* zorganizowanie indywidualnych spotkań z konsultantem, których celem było poszerzenie wiedzy Uczestników o specyfice aktualnego rynku pracy, skuteczne metody docierania do ofert pracy, opracowanie profesjonalnej wersji życiorysu i prezentacji swoich kompetencji w trakcie rozmowy rekrutacyjnej, a także zaplanowanie przebiegu współpracy;

* zorganizowanie warsztatów z zakresu poruszania się na rynku pracy;

* przeprowadzenie testów ukierunkowanych na pomoc Uczestnikom w zakresie określenia oczekiwań i kompetencji;

* pomoc w zidentyfikowaniu potencjalnych pracodawców i w przygotowaniu do rozmów z nimi;

* wsparcie mailowe i telefoniczne przez konsultanta.

Wynagrodzenie należne Zleceniobiorcy z tytułu świadczenia usług w ramach Programu Usług zostało ustalone jako iloczyn liczny Uczestników oraz stałej stawki za usługi świadczone w ramach Programu na rzecz jednego Uczestnika.

W zakresie realizacji Programu należy wskazać, że w stosunku do niektórych Uczestników całość Programu została zrealizowana w okresie wypowiedzenia przysługującym Uczestnikom stosownie do przepisów Kodeksu pracy, natomiast w stosunku do pozostałych Uczestników niektóre etapy Programu zostały zrealizowane już po rozwiązaniu z Uczestnikiem umowy o pracę.

Jednocześnie, Wnioskodawca zaznacza, że w przypadku, gdyby w przyszłości dochodziło do kolejnych zwolnień pracowników, rozważa on kontynuowanie Programu wobec tych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość świadczeń zrealizowanych w okresach wypowiedzenia przysługujących Uczestnikom w ramach Programu stanowi dla Uczestników przychód ze stosunku pracy, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy PIT.

2. Czy w przypadku, gdy w stosunku do niektórych Uczestników całość Programu, albo jego niektóre etapy, zostały zrealizowane po rozwiązaniu umowy o pracę, wartość świadczeń zrealizowanych w ramach tego programu po rozwiązaniu umowy o pracę stanowi dla Uczestników przychód ze stosunku pracy podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczeń zrealizowanych w okresach wypowiedzenia przysługujących Uczestnikom w ramach Programu stanowi dla Uczestników przychód ze stosunku pracy, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy PIT.

Pojęcie outplacementu

W praktyce zarządzania zasobami ludzkimi przyjmuje się, że outplacement to system łagodnych zwolnień, powiązanych z programem wsparcia dla pracowników poprzez poradnictwo zawodowe i psychologiczne, -szkolenia, a także pomoc w znalezieniu nowej pracy. W praktyce oznacza to, że pracodawca proponuje zwalnianemu pracownikowi kompleksową ofertę pomocy w znalezieniu nowego zatrudnienia.

Instytucja nie posiada kompleksowej regulacji, ani nawet ścisłej definicji w przepisach prawa. W polskich realiach outplacement jest często utożsamiany z instytucją zwolnień monitorowanych, o których mowa w art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia (tekst jedn.: zwolnienie co najmniej 50 pracowników wciągu 3 miesięcy), jednak takie rozumienie stanowi istotne zawężanie jego rzeczywistego charakteru i zakresu wykorzystania. Faktycznie bowiem zakres usług składających się na outplacement zbieżny jest z zakresem usług rynku pracy, wskazanych w art. 35 ustawy o promocji zatrudnienia.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia podstawowymi usługami rynku pracy są:

* pośrednictwo pracy;

* poradnictwo zawodowe;

* organizacja szkoleń.

Stosownie do art. 36 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia pośrednictwo pracy polega w szczególności na:

* udzielaniu pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych;

* pozyskiwaniu ofert pracy;

* upowszechnianiu ofert pracy, w tym przez przekazywanie ofert pracy do internetowej bazy ofert pracy udostępnianej przez ministra właściwego do spraw pracy;

* udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy;

* informowaniu bezrobotnych i poszukujących pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy;

* inicjowaniu i organizowaniu kontaktów bezrobotnych i poszukujących pracy z pracodawcami;

* współdziałaniu powiatowych urzędów pracy w zakresie wymiany informacji o możliwościach uzyskania zatrudnienia i szkolenia na terenie ich działania;

* informowaniu bezrobotnych o przysługujących im prawach i obowiązkach.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia poradnictwo zawodowe polega na udzielaniu:

Na mocy art. 70 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia pracodawca zamierzający dokonać zwolnienia monitorowanego (zwolnienie co najmniej 50 pracowników w okresie 3 miesięcy) ma obowiązek uzgodnienia z powiatowym urzędem pracy właściwym dla jego siedziby lub właściwym ze względu na miejsce wykonywania pracy zakres i formy pomocy dla zwalnianych pracowników dotyczące w szczególności:

* pośrednictwa pracy;

* poradnictwa zawodowego;

* szkoleń.

Zgodnie zaś z art. 70 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia w przypadku zwolnienia monitorowanego pracodawca ma obowiązek podjęcia działań polegających na zapewnieniu pracownikom przewidzianym do zwolnienia lub będącym w trakcie wypowiedzenia lub w okresie 6 miesięcy po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego usług rynku pracy realizowanych w formie programu.

Ww. artykuły określają przypadki, w których zapewnienie programu outplacement stanowi obowiązek pracodawcy, nie określając jednak ani szczegółowej zawartości programów wsparcia dla zwalnianych pracowników, ani sposobu ich wdrażania, zostawiając w tym zakresie swobodę pracodawcy. Oznacza to, że program za każdym razem powinien być "szyty na miarę" i dostosowany do możliwości finansowych i organizacyjnych pracodawcy, indywidualnych potrzeb zwalnianych pracowników, a także sytuacji na lokalnym rynku pracy. Co więcej, swoboda pracodawcy obejmuje nie tylko zawartość programu, ale także wybór instytucji, która dostarczy usługę (stosownie do art. 70 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia program ten może być realizowany przez powiatowy urząd pracy, agencję zatrudnienia lub instytucję szkoleniową), jak również sposób finansowania (na mocy art. 70 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia program może być finansowany przez pracodawcę (przez pracodawcę i odpowiednie jednostki administracji publicznej) na podstawie porozumienia organizacji i osób prawnych z udziałem pracodawcy).

W świetle powyższego Wnioskodawca pragnie zauważyć, że postanowienia ustawy o promocji zatrudnienia są bardzo elastyczne i skupiają się raczej na zapewnieniu wsparcia w poszukiwaniu pracy zwalnianym pracownikom, niż na tym, jaki podmiot będzie te działania realizował i finansował. W opinii Wnioskodawcy takie ujęcie zbieżne jest z zasadniczymi celami tej ustawy, obejmującymi szeroko pojętą promocję zatrudnienia, łagodzenie skutków bezrobocia oraz aktywizację zawodową osób bezrobotnych i poszukujących pracy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, zaś zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeśli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu.

W świetle powyższego, za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia powodujące przysporzenie majątkowe u podatnika, a mające swoje źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Konsekwentnie, usługi świadczone na rzecz Uczestników w ramach Programu w związku z rozwiązaniem umowy o pracę - a więc dostępne tylko dla osób, które z Wnioskodawcą łączy lub łączyła umowa o pracę - w opinii Wnioskodawcy stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Na mocy art. 12 ust. 2 ustawy PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. Stosownie zaś do art. 12 ust. 3 ustawy PIT, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Zgodnie zaś z art. 11 ust. 2 ustawy PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na mocy art. 11 ust. 2a ustawy PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wziąwszy pod uwagę, że świadczenia w ramach Programu stanowią usługi zakupione przez Wnioskodawcę od podmiotu zewnętrznego, w celu ustalenia ich wartości zastosowanie powinien znaleźć art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy PIT, zgodnie z którym w przypadku, gdy przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W rezultacie, w opinii Wnioskodawcy, przychodem Uczestnika jest wartość brutto (razem z podatkiem od towarów i usług) świadczeń realizowanych w ramach Programu wynikająca z cennika oraz umowy ze Zleceniobiorcą.

Pomimo że, co do zasady, zgodnie z art. 9 ustawy PIT, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, ustawodawca przewidział także zwolnienia przedmiotowe wskazane w art. 21 ustawy PIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Do odrębnych przepisów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy PIT, należy zaliczyć regulacje ustawy o promocji zatrudnienia.

W opinii Wnioskodawcy, dokonując analizy charakteru usług outplacemenfu świadczonych w ramach Programu należy zauważyć, że ich charakter jest tożsamy z usługami rynku pracy, o których mowa w art. 35 ustawy o promocji zatrudnienia. Co więcej, ich skutki po stronie Uczestników są zgodne z celami wynikającymi z ww. ustawy, którymi jest łagodzenie skutków bezrobocia oraz aktywizacja zawodowa.

Zdaniem Spółki na klasyfikację usług świadczonych w ramach Programu jako świadczeń przyznawanych zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia nie wpływa to jak wielu pracowników podlega zwolnieniom. Należy bowiem podkreślić, że jakkolwiek art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia określa przypadki, w których zapewnienie usług rynku pracy w postaci programu jest obowiązkiem pracodawcy, to nie wyklucza możliwości organizowania tego rodzaju wsparcia przez pracodawcę w innych sytuacjach. Do takiej konkluzji prowadzi fakt, że przepisy ustawy o promocji zatrudnienia nie przesądzają czy program ten winien być prowadzony przez jednostki publiczne, czy komercyjne, jaki ma być zakres takiego programu, ani też jaki ma być zakresu zaangażowania finansowego pracodawcy. Postanowienia ustawy o promocji zatrudnienia są więc bardzo elastyczne i skupiają się raczej na zapewnieniu wsparcia w poszukiwaniu pracy osobom zwolnionym, niż na tym, jaki podmiot będzie te działania realizował i finansował. W ocenie Wnioskodawcy, przepisy te nie stoją na przeszkodzie zagwarantowania przez pracodawcę analogicznych świadczeń w szerszym zakresie, niż ten, o którym mowa jest w art. 70, tj. przykładowo w sytuacji, gdy zwalniana jest mniejsza liczba pracowników od liczby wskazanej w ustawie o promocji zatrudnienia. Co istotne, z punktu widzenia charakteru przysporzenia po stronie Uczestników, co jest kluczowym elementem przy ocenie zakresu opodatkowania podatkiem PIT - świadczenia te są analogiczne do świadczeń otrzymywanych przez pracowników w przypadku prowadzenia przez pracodawcę zwolnień monitorowanych.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, usługi outplacementu zrealizowane w ramach Programu na rzecz Uczestników w okresach wypowiedzenia przysługujących Uczestnikom stosownie do przepisów Kodeksu pracy, powinny być kwalifikowane jako świadczenia przyznane na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia, i tym samym, zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy PIT.

Konkluzje Wnioskodawcy zostały potwierdzone w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 21 sierpnia 2014 r. przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/415-380/14-4/MG oraz w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 14 sierpnia 2014 r., przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/415-612/14-2/AJ.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczeń zrealizowanych w ramach Programu po rozwiązaniu umowy o pracę stanowi dla Uczestników przychód ze stosunku pracy, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy PIT.

W opinii Wnioskodawcy, okolicznością przesądzającą o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy PIT) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy PIT, czy też jest ono dostępne również dla innych osób, które nigdy nie były związane ze świadczeniodawcą umową o pracę. Jeżeli zatem świadczeniodawcę i świadczeniobiorcę łączy lub łączył stosunek pracy i charakter świadczenia jest z tym faktem immanentnie związany, to bez znaczenia dla kwalifikacji tego świadczenia jako przychodu jest to, że jego część lub całość zostanie zrealizowana już po rozwiązaniu umowy o pracę. Wartość takich świadczeń będzie bowiem klasyfikowana jako przychód ze stosunku pracy. Takie też okoliczności będą miały miejsce w przypadku usług wykonywanych w ramach Programu. W szczególności, świadczenia te są zapewniane wyłącznie pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i dlatego też stanowić będą po stronie Uczestników przychód ze stosunku pracy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

Jak już wskazano wyżej, usługi świadczone w ramach Programu na rzecz Uczestników są zbieżne z usługami rynku pracy, o których mowa w art. 35 ustawy o promocji zatrudnienia (szersza analiza w tym zakresie została przedstawiona w uzasadnieniu do pytania Nr 1). Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy świadczenia zrealizowane w ramach Programu na rzecz Uczestników już po rozwiązaniu umowy o pracę powinny być kwalifikowane jako usługi szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych otrzymane na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia, zwolnione z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy PIT.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w praktyce organów podatkowych, w tym w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 21 sierpnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/415-380/14-4/MG oraz w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 14 sierpnia 2014 r., przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB2/415-612/14-2/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wyjaśnić, że dotyczą one konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.