IPPB4/4511-1443/15-4/AK - Skutki podatkowe sprzedaży samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 lutego 2016 r. (data nadania 15 lutego 2016 r., data wpływu 16 lutego 2016 r.) na wezwanie z dnia 8 lutego 2016 r. (data nadania 9 lutego 2016 r., data doręczenia 11 lutego 2016 r.) Nr IPPB4/4511-1443/15-2/AK, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu - jest:

* prawidłowe - odnośnie sprzedaży udziału nabytego w 2002 r.,

* nieprawidłowe - odnośnie sprzedaży udziału nabytego w 2015 r.

W dniu 16 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 8 lutego 2016 r. Nr IPPB4/4511-1443/15-2/AK (data nadania 9 lutego 2016 r., data doręczenia 11 lutego 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 15 lutego 2016 r. (data nadania 15 lutego 2016 r., data wpływu 18 lutego 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 marca 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni- Marian W. Spadek po mężu, na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 maja 2015 r., Wnioskodawczyni nabyła w całości, jako jedyna spadkobierczyni. W spadku pozostał wspólny lokal mieszkalny, garaż i samochód. Wartość samochodu w akcie notarialnym została określona na kwotę 6.000 zł. Związek małżeński między Wnioskodawczynią a jej mężem został zawarty dnia 9 czerwca 1965 r. Przez wszystkie lata małżeństwa, małżeństwo miało wspólnotę majątkową. Nowy samochód - małżeństwo kupiło dnia 25 lutego 2002 r. w A. Sp. z o.o. Właścicielem była Wnioskodawczyni, współwłaścicielem-mąż Wnioskodawczyni. Ze względu na wiek- Wnioskodawczyni jest emerytką od 2004 r., i koszty utrzymania, Wnioskodawczyni była zmuszona sprzedać samochód. Dokonała tego dnia 20 lipca 2015 r. za kwotę 5.900 zł. Kupujący uiścił wszystkie konieczne formalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ponosi koszty opodatkowania od sprzedaży samochodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż samochodu (po śmierci męża) nie jest źródłem przychodu, a tym samym przychód uzyskany z jego sprzedaży nie podlega opodatkowaniu i Wnioskodawczyni nie powinna zapłacić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 9 ust. 1a ww. ustawy wynika, że jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Przy czym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest-z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że źródłem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych na podstawie ww. przepisu jest tylko taka sprzedaż, która łącznie spełnia następujące przesłanki:

* nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* została dokonana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 922 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jego następców prawnych.

W myśl art. 924 ustawy - Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwila otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli daty śmierci spadkodawcy.

Ponadto należy wskazać, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.). Na podstawie art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w trakcie jej trwania przez obydwoje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bez udziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że małżonkowie w czasie jej trwania nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tej ustawy, obydwoje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów wspólność majątkowa ustaje z chwilą śmierci małżonka, zaś do majątku, który był nią objęty, stosuje się przepisy o współwłasnościach ułamkowych. Należy nadmienić, że w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba, że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika, że w 2002 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli samochód, do majątku wspólnego. W dniu 18 marca 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 maja 2015 r. Wnioskodawczyni nabyła spadek po mężu w całości, w tym przedmiotowy samochód. W dniu 20 lipca 2015 r. samochód ten został sprzedany przez Wnioskodawczynię za kwotę 5.900 zł.

W przedmiotowej sprawie należy uznać więc, że Wnioskodawczyni swoje udziały w samochodzie nabyła stopniowo, bowiem w 2002 r. nabyła samochód wraz z mężem w trakcie trwania związku małżeńskiego do majątku wspólnego, a w 2015 r. w drodze spadku po zmarłym mężu nabyła 1/2 udziału należącego do męża.

Z uwagi na fakt, że nabycie udziałów w samochodzie nastąpiło odpowiednio w części w 2002 r. oraz w 2015 r., półroczny termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła.

W świetle powyższego, sprzedaż samochodu w lipcu 2015 r., w części dotyczącej udziału nabytego w 2002 r., nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż została dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Natomiast sprzedaż samochodu, w części dotyczącej udziału nabytego w marcu 2015 r., w spadku po mężu stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (...).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stosownie do treści art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega, co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

W myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Stosownie natomiast do postanowień art. 22 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio:

* wartość przychodu określonego na podstawie art. 11 ust. 2 i 2a albo

* wartość przychodu określonego na podstawie art. 11 ust. 2b powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń, albo

* równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14 ust. 2e i 2f, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dochód uzyskany z odpłatnego zbycia udziału w samochodzie osobowym dokonanego przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tego udziału, ustalony zgodnie z powołanym wyżej art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy, według obowiązującej skali podatkowej. Jeśli z odpłatnego zbycia w dniu 19 lipca 2015 r. udziału w samochodzie osobowym nabytego w drodze spadku w dniu 18 marca 2015 r. Wnioskodawczyni uzyska dochód w wysokości powodującej powstanie podatku dochodowego będzie zobowiązana do jego zapłaty.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w samochodzie dokonana w 2015 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2002 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest prawidłowe.

Natomiast, sprzedaż udziału w przedmiotowym samochodzie, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w marcu 2015 r. w spadku po zmarłym mężu nastąpiła przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś dochód uzyskany z tej sprzedaży będzie opodatkowany według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni w tej części jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.