IPPB4/4511-1319/15-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (data nadania 13 stycznia 2016 r., data wpływu 18 stycznia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 31 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1319/15-2/JK3, (data nadania 4 stycznia 2016 r., data doręczenia 7 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości objętej dekretem - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości objętej dekretem.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 31 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1319/15-2/JK3, (data nadania 4 stycznia 2016 r., data doręczenia 7 stycznia 2016 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. (data nadania 13 stycznia 2016 r., data wpływu 18 stycznia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę posiadanych praw i roszczeń w udziale 1/2 do nieruchomości, o łącznej pow. 4918,95 m², w skład której wchodzą części oznaczone numerami hipotecznymi:

Wnioskodawca w drodze spadkobrania po dawnych właścicielach nieruchomości warszawskiej odziedziczył udział w części 1/2 praw do ww. nieruchomości.

Przez prawa i roszczenia do nieruchomości należy rozumieć prawo do żądania odszkodowania z tytułu jej utraty w myśl przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Nieruchomość została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta - dalej jako dekret warszawski. Dnia 21 października 1945 r., tj. z dniem wejścia wżycie dekretu, grunt przedmiotowej nieruchomości przeszedł na własność Miasta.

Dawni właściciele nieruchomości nie złożyli wniosku w trybie art. 7 Dekretu warszawskiego, tj. o przyznanie prawa własności czasowej, co wyklucza możliwość zwrotu tej nieruchomości.

Wobec powyższego, jak również w myśl przepisu art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, następcom prawnym przysługuje wyłącznie prawo do odszkodowania za utraconą nieruchomość.

W dniu 2 września 2015 r. Wnioskodawca zawarł w formie Aktu Notarialnego umowę sprzedaży, mocą której sprzedał przysługujący mu udział w 1/2 części ww. nieruchomości, wraz ze wszystkimi przysługującymi mu stosownie do posiadanego udziału prawami i roszczeniami (prawo do odszkodowania) stosownie do posiadanego udziału. Cena wskazana w ww. umowie sprzedaży została w całości zapłacona.

Wnioskodawca, nie posiada miejsca zamieszkania na terenie Polski, na stałe zamieszkuje w Szkocji, tj. na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, zamieszkały na stałe w Szkocji, tj. na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sytuacji zbycia praw do odszkodowania z tytułu utraty nieruchomości położonej w Polsce, jest objęty obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350).

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie jest objęty obowiązkiem podatkowym w świetle art. 3 ust. 2a przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., z uwagi na zapisy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie Unikania Podwójnego Opodatkowania i Zapobiegania Uchylaniu się od Opodatkowania w Zakresie Podatków od Dochodu i od Zysków Majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r.

I tak:

Według art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 2 ww. Konwencji, regulacja dotyczy kwestii podatku od dochodu, od zysków z przeniesienia majątku ruchomego oraz nieruchomego.

Z art. 13 powyższej Konwencji wynika, że podatkiem od zysków ze sprzedaży majątku może być opodatkowany w drugim Państwie zysk osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie. Katalog majątku od przeniesienia którego, obowiązek podatkowy może zostać spełniony w państwie drugim wskazują ustępy 1 i 2 art. 13 umowy.

Dotyczą one przeniesienia własności majątku: nieruchomego (ust. 1) oraz ruchomego (ust. 2 i 3).

Ustęp 4 art. 13 odnosi się do majątku ruchomego (statki morskie i powietrzne), ze wskazaniem jednak na brak możliwości rozliczenia zysku z przeniesienia jego własności lub z nim związanego majątku poza Państwem Umawiającym się, w którym działa przedsiębiorstwo.

Natomiast w myśl ustępu 5 przywołanego przepisu art. 13 Konwencji, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach poprzedzających niniejszego artykułu, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący prawa ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Niewątpliwie przeniesienie prawa do odszkodowania z tytułu utraconej nieruchomości nie zostało wskazane w ustępach 1, 2, 3 i 4 art. 13 ww. Konwencji.

Wobec powyższego zgodnie z brzmieniem przepisu art. 13 ust. 5 Konwencji, w niniejszym stanie faktycznym miejscem odprowadzenia podatku od zysku pochodzącego ze sprzedaży prawa do odszkodowania z tytułu utraconej nieruchomości jest Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, w której ma miejsce stałego zamieszkania Wnioskodawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, że wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania na terenie Polski, na stałe zamieszkuje w Szkocji, tj. na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisana w Londynie (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z tytułu przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 13 ust. 2 zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności:

mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zyski z przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 13 ust. 3 Konwencji)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo tego Państwa lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich lub statków powietrznych, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 13 ust. 5 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2, 3 i 4 niniejszego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży praw i roszczeń do nieruchomości objętej dekretem przez Wnioskodawcę mającą miejsce zamieszkania na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej podlega tylko tam opodatkowaniu zgodnie z wyżej powołanym art. 13 ust. 5 Konwencji, zatem z tego tytułu Wnioskodawca nie podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, informuje się, że dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Organ wydający interpretację indywidualną bazuje tylko i wyłącznie na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.