IPPB4/4511-1249/15-4/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełniony pismem (data nadania 11 grudnia 2015 r., data wpływu 14 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 2 grudnia 2015 r. (data nadania 3 grudnia 2015 r., data doręczenia 7 grudnia 2015 r.) Nr IPPB4/4511-1249/15-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości-jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1249/15-2/PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem (data nadania 11 grudnia 2015 r., data wpływu 14 grudnia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał spadek, w skład którego m.in. wchodzi lokal, od którego zapłacił podatek w 1992 r. do urzędu skarbowego. W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ten lokal za kwotę 60.000 zł. Zdaniem Wnioskodawcy od nabycia do jego sprzedaży minęło więcej niż 5 lat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że spadkodawczyni - Zofia W. zmarła 20 listopada 1987 r. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył wyłącznie w drodze spadku. W testamencie zawartym w formie aktu notarialnego w § 2 pkt 2 ujęte jest, że przedmiotowy lokal w całości nabywa Wnioskodawca.

W postępowaniu spadkowym zostały ujęte łącznie trzy nieruchomości tj. przedmiotowy lokal oraz budynek mieszkalny mieszczący się w W. i drugi budynek mieszkalny mieszczący się w P. Podatek od spadku był wyliczony łącznie od wszystkich trzech nieruchomości razem. Wnioskodawca zapłacił cały swój podatek, tj. w proporcji do całości spadku 6/10 całości oraz po 1/10 od całości spadku za każdego z trzech spadkobierców. W całym postępowaniu spadkowym brało udział pięciu spadkobierców.

W zezwoleniu z dnia 5 listopada 1992 r. wydanym przez Urząd Skarbowy stwierdzono, że na podstawie protokołu z Sądu z dnia 24 września 1991 1991 r. i z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie ugody o dział spadku po zmarłej Zofii W., Wnioskodawca otrzymuje prawo własności do przedmiotowego lokalu. Podatek od spadku został uiszczony w całości. Urząd Skarbowy nie stawia przeszkód na ujawnienie nabytych praw majątkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem czy powinien zapłacić podatek od sprzedaży lokalu, skoro zapłacił podatek przy nabyciu spadku w 1992 r. do urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić podatku od sprzedaży lokalu, ponieważ zapłacił go już raz w momencie nabycia spadku w 1992 r. Wnioskodawca podkreśla, że uzyskał informację w dwóch urzędach skarbowych, że nie powinien płacić podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma prawna ich nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu otwarcia.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał spadek, w skład którego wchodził m.in. lokal mieszkalny, od którego Wnioskodawca zapłacił podatek do urzędu skarbowego. W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał lokal za 60.000 zł. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że spadkodawczyni zmarła 20 listopada 1987 r. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył wyłącznie w drodze spadku. W testamencie zawartym w formie aktu notarialnego w § 2 pkt 2 ujęte jest, że przedmiotowy lokal w całości nabywa Wnioskodawca. W zezwoleniu z dnia 5 listopada 1992 r. wydanym przez Urząd Skarbowy stwierdzono, że na podstawie protokołu z Sądu z dnia 24 września 1991 r. i z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie ugody o dział spadku po zmarłej, Wnioskodawca otrzymuje prawo własności do przedmiotowego lokalu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa jak i przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy wskazać, że nabycie lokalu nastąpiło w drodze spadku na podstawie testamentu - w dniu śmierci spadkodawczyni, tj. w dniu 20 listopada 1987 r., zatem termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął z końcem 1992 r. Tym samym sprzedaż przedmiotowego lokalu w 2015 r., nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. W związku z tym sprzedaż lokalu nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.