IPPB4/4511-1197/15-2/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - jest:

* nieprawidłowe - w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 17 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do odpowiedniego źródła przychodu z tytułu zawarcia umowy o przeniesienie prawa do uzyskania patentu i możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą wynalazku, którego przedmiotem jest zamknięcie do butli lub innego pojemnika, zwłaszcza z tworzywa sztucznego, z przeznaczeniem głównie do transportu i przechowywania wody pitnej niegazowanej lub innych napojów, a także ogólnie płynów (dalej: "Wynalazek"). Wnioskodawca zawarł ze spółką prawa handlowego "Umowę o przeniesienie prawa - do uzyskania patentu" (dalej: "Umowa").

W momencie zawierania Umowy Wnioskodawcy przysługiwały prawa do uzyskania patentu na Wynalazek w pełnym zakresie i nie były one w żaden sposób ograniczone ani obciążone oraz, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, były wolne od wad prawnych. Wnioskodawca był jedynym uprawnionym do rozporządzania tymi prawami.

Przed zawarciem Umowy Wnioskodawca rozpoczął, proces uzyskiwania patentu na Wynalazek. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia Wynalazku w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej, a Urząd Patentowy sporządził dla zgłoszenia Wynalazku podlegającego zgłoszeniu sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod uwagę przy ocenie zgłoszonego Wynalazku i przekazał je Wnioskodawcy. Zgodnie ze sprawozdaniem, w stanie techniki na dzień zgłoszenia Wynalazku nie istniał dokument, który podważałby nowość lub poziom wynalazczy Wynalazku. Powyższe oznacza, że znalezione przez Urząd publikacje nie podważają patentowalności wynalazku, tj. nie podważają ani jego nowości ani poziomu wynalazczego. W tym miejscu należy podkreślić, że niniejsze sprawozdanie z badania stanu techniki może być przedstawiane jako wstępne potwierdzenie możliwości uzyskania patentu.

Na podstawie zawartej ze spółką prawa handlowego Umowy, Wnioskodawca przeniósł na rzecz spółki całość praw do uzyskania patentu na Wynalazek zaś spółka nabyła prawo do uzyskania patentu na Wynalazek oraz przejęła wszystkie prawa wynikające ze zgłoszenia patentowego wraz z prawem do uzyskania patentu na Wynalazek. Dodatkowo, Wnioskodawca przeniósł na spółkę pierwszeństwo do uzyskania patentu na Wynalazek w innych państwach. Przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek nastąpiło za wynagrodzeniem.

Po zawarciu Umowy, doszło do zmiany zgłaszającego Wynalazek z Pana Władysława K. na spółkę prawa handlowego (dalej: "Spółka"). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca posiada prawo ochronne na znak towarowy oraz patent na wynalazek. Wnioskodawca opodatkowuje dochód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 30c ustawy PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie należne Wnioskodawcy w związku z zawarciem Umowy stanowi przychód z praw majątkowych i czy w odniesieniu do tego wynagrodzenia Wnioskodawca ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z przeniesienia prawa do uzyskania patentu na Wynalazek będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych, do którego będzie on mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT.

W myśl art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w cytowanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania tych praw, jak również z ich odpłatnego zbycia (tekst jedn.: sprzedaży lub zamiany).

Artykuł 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przewiduje możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania w odniesieniu do przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, z zastrzeżeniem ust. 9a.

W tym miejscu należy jednak podkreślić, że w odniesieniu do praw przysługujących twórcy, ustawa PIT posługuje się innymi pojęciami niż, odnosząca się do kwestii związanych z wynalazkami, ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, dalej jako "p.w.p.").

Prawo własności przemysłowej określa bowiem prawa twórcy w art. 8 ust. 1 p.w.p. i wymienia tam nie prawo własności wynalazku, ale prawo do uzyskania patentu. W języku prawnym brak jest zatem definicji legalnych pojęć użytych w ustawie podatkowej. Odwołać się więc należy do rozumienia tych pojęć przyjętych w języku prawniczym (por. A. Gomułowicz w: A. Gomułowicz, J. Małecki - Podatki i prawo podatkowe - Warszawa 2002, s. 153: "Przy stosowaniu wykładni językowej pierwszeństwo przyznać należy definicji legalnej, albowiem nie ma silniejszych reguł służących ustaleniu znaczenia zwrotów użytych w przepisach prawnych. W dalszej kolejności, a więc wówczas, gdy brak jest definicji legalnej, stosować należy reguły znaczeniowe języka prawniczego.").

Zgodnie z poglądem doktryny wyrażanym na tle ustawy z dnia 19 października 1972 r. - Prawo wynalazcze (Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 z późn. zm.), zawierającej podobne regulacje do obecnie obowiązującego p.w.p. (art. 20, art. 98 ustawy - Prawo wynalazcze) wyrażono pogląd, że własność wynalazku to zespół skutecznych erga omnes uprawnień dających ich podmiotowi pełną możliwość korzystania z wynalazku, rozporządzenia nim oraz dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tych uprawnień (A. Szewc - Własność wynalazku, opubl. w Monitorze Prawniczym z 1994 r. Nr 4, s. 97 n.). Przyjęte przez A. Szewca znaczenie pojęcia własności odpowiada znaczeniu tego pojęcia w języku prawnym, w stosunkach cywilnych, gdzie za własność uważa się prawo podmiotowe o charakterze bezwzględnym, najszersze prawo do rzeczy (art 140 Kodeksu cywilnego). Uprawnienia o takim zakresie w stosunku do wynalazków wynikają z art. 63 ust. 1 i art. 66 p.w.p. i przysługują osobie uprawnionej z patentu. Warto przy tym zwrócić uwagę szczególnie na treść pierwszego z powołanych powyżej artykułów, zgodnie z którym "przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej." Patent i prawo do uzyskania patentu są prawami zbywalnymi (art. 67 ust. 1 i art. 12 ust. 1 p.w.p.). Prawo do uzyskania patentu przysługuje co do zasady twórcy (art. 11 ust. 1 p.w.p.).

Zgodnie z art. 24 p.w.p. patenty są udzielane - bez względu na dziedzinę techniki - na wynalazki, które są nowe, posiadają poziom wynalazczy i nadają się do przemysłowego stosowania.

Z uwagi na fakt, że Wynalazek stanowi rozwiązanie nowe i nadaje się do przemysłowego wykorzystania oraz, że tego typu wynalazki były już przedmiotem zgłoszeń do Urzędu Patentowego, a także biorąc pod uwagę treść sprawozdania z badania stanu techniki, które może być przedstawiane jako wstępne potwierdzenie możliwości uzyskania patentu należy uznać, że stworzony przez Wnioskodawcę Wynalazek posiada zdolność patentową. W tym kontekście Spółka, na którą Wnioskodawca przekazał prawo do uzyskania patentu, jest podmiotem uprawnionym do uzyskania patentu.

Twórca, ale tylko uprawniony do uzyskania patentu, może odpłatnie bądź nieodpłatnie przenieść na przedsiębiorcę tak prawo do uzyskania patentu jak i prawo do korzystania z wynalazku (art. 20 p.w.p.). Z momentem przedstawienia wynalazku na piśmie i przyjęcia go przez przedsiębiorcę oraz zawiadomienia o tym twórcy, prawo do uzyskania patentu przechodzi na przedsiębiorcę (art. 21 p.w.p.). W takim przypadku dochodzi do zmiany osoby uprawnionej do uzyskania patentu w drodze umownej (czyli do przeniesienia własności wynalazku - prawa majątkowego w rozumieniu ustawy podatkowej). Nabycie przez przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu ma charakter pochodny.

Przedstawione wyżej przepisy p.w.p. pozwalają zatem na sformułowanie tezy, że koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przysługują Wnioskodawcy jako temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę trzecią.

Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2009 r. w sprawie II FSK 452/08, LEX Nr 524601. W tezie wyroku NSA stanął na stanowisku, iż koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku (prawo do uzyskania patentu bądź patent) i który prawo to przenosi na osobę trzecią.

Na uwagę zasługuje również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 października 2010 r. (I SA/Wr 991/10), w którym Sąd stwierdził, że: "Odnośnie zastosowania do powyższego wynagrodzenia dyspozycji art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. Sąd zauważa, że zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Zdaniem Sądu, przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. dotyczy obu przewidzianych w art. 98 u.o.w. przypadków, a więc zarówno sytuacji, gdy twórca wprost przenosi prawo do wynalazku (patentu) - za uzgodniona zapłatą - na rzecz przedsiębiorcy, jak i sytuacji, gdy twórca przekazuje to prawo (wynalazek) - za wynagrodzeniem - przedsiębiorcy do korzystania w okolicznościach skutkujących przejściem tego prawa na przedsiębiorcę".

Mając na względzie powyższe uzasadnienie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód należny na podstawie Umowy z tytułu przeniesienia prawa do uzyskania patentu będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych, do którego będzie on mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy PIT, przy czym koszty te nie będą mogły przekroczyć w roku podatkowym 42.764 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 18 ww. ustawy - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych, wyjaśniając je odwołać się należy do poglądów doktryny prawa.

Przez prawa te należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są bowiem z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe - to zatem najogólniej rzecz biorąc prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem.

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą wynalazku. Wnioskodawca zawarł ze spółką prawa handlowego "Umowę o przeniesienie prawa - do uzyskania patentu" (dalej: "Umowa"). W momencie zawierania Umowy Wnioskodawcy przysługiwały prawa do uzyskania patentu na Wynalazek w pełnym zakresie i nie były one w żaden sposób ograniczone ant obciążone oraz, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, były wolne od wad prawnych. Wnioskodawca był jedynym uprawnionym do rozporządzania tymi prawami. Przed zawarciem Umowy Wnioskodawca rozpoczął, proces uzyskiwania patentu na Wynalazek. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia Wynalazku w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej, a Urząd Patentowy sporządził dla zgłoszenia Wynalazku podlegającego zgłoszeniu sprawozdanie o stanie techniki, obejmujące wykaz publikacji, które będą brane pod uwagę przy ocenie zgłoszonego Wynalazku i przekazał je Wnioskodawcy. Zgodnie ze sprawozdaniem, w stanie techniki na dzień zgłoszenia Wynalazku nie istniał dokument, który podważałby nowość lub poziom wynalazczy Wynalazku. Powyższe oznacza, że znalezione przez Urząd publikacje nie podważają patentowalności wynalazku, tj. nie podważają ani jego nowości ani poziomu wynalazczego. W tym miejscu należy podkreślić, że niniejsze sprawozdanie z badania stanu techniki może być przedstawiane jako wstępne potwierdzenie możliwości uzyskania patentu. Na podstawie zawartej ze spółką prawa handlowego Umowy, Wnioskodawca przeniósł na rzecz spółki całość praw do uzyskania patentu na Wynalazek zaś spółka nabyła prawo do uzyskania patentu na Wynalazek oraz przejęła wszystkie prawa wynikające ze zgłoszenia patentowego wraz z prawem do uzyskania patentu na Wynalazek. Dodatkowo, Wnioskodawca przeniósł na spółkę pierwszeństwo do uzyskania patentu na Wynalazek w innych państwach. Przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek nastąpiło za wynagrodzeniem. Po zawarciu Umowy, doszło do zmiany zgłaszającego Wynalazek z Wnioskodawcy na spółkę prawa handlowego (dalej: "Spółka").

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca posiada prawo ochronne na znak towarowy oraz patent na wynalazek. Wnioskodawca opodatkowuje dochód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 30c ustawy PIT.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ww. ustawy - koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3 nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty wynalazcze i wynagradzać ich twórców.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 20 przywołanej ustawy - twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w art. 14 nie mają zastosowania koszty uzyskania przychodów określone w ust. 9. Ustawodawca w cytowanym art. 22 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączył możliwość zastosowania szczególnej normy, tj. zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu m.in. do zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego do przychodów z działalności gospodarczej.

Z przywołanego wcześniej art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym wynika, że koszty uzyskania przychodu z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego wynoszą 50% uzyskanego przychodu. Jak wynika z jego treści - odnosi się on jedynie do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu. Zatem omawiany przepis ma jedynie zastosowanie w przypadku przeniesienia prawa własności wynalazku, nie zaś do wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz Spółki praw do uzyskania patentu - co ma miejsce w omawianej sprawie.

Własność wynalazku to zespół skutecznych uprawnień dających ich podmiotowi pełną możliwość korzystania z wynalazku, rozporządzenia nim oraz dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tych uprawnień. W omawianej sprawie Wnioskodawca jest wyłącznym twórcą wynalazku. Wnioskodawca zawarł ze spółką prawa handlowego "Umowę o przeniesienie prawa - do uzyskania patentu" (dalej: "Umowa").

Przez patent należy rozumieć wyłącznie prawo do patentu już zarejestrowanego, tzn. patentu w odniesieniu do którego została wydana decyzja Urzędu Patentowego. Przymiotu tego nie posiada prawo do uzyskania patentu dopiero zgłoszonego do rejestracji. Nie można zatem przyjąć, że patent jest tożsamy z prawem do uzyskania patentu.

Nie doszło w przedstawionym stanie faktycznym do przeniesienia prawa do wynalazku, lecz jedynie do wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może mieć zastosowania do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, bowiem nie jest ono wynagrodzeniem za przeniesienie prawa własności do wynalazku. Jak bezsprzecznie wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w ramach przyznanego wynagrodzenia Wnioskodawca uzyskał świadczenie za przeniesienie prawa do uzyskania patentu. Stan faktyczny sprawy nie pozostawia tutaj żadnych wątpliwości. Wnioskodawca w istocie nie posiadał prawa do wynalazku, a zatem nie mógł go przenieść na inny podmiot. Wnioskodawcy w omawianym przypadku przysługiwało więc jedynie wynagrodzenie za przeniesienie prawa do uzyskania patentu.

Podsumowując, ustawodawca w cytowanym art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dał uprawnienie do zastosowania szczególnej normy, tj. zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego. Wynagrodzenie za przeniesienie prawa do patentu nie jest tym samym co wynagrodzenie za przeniesienie prawa do uzyskania patentu. Gdyby ustawodawca chciał objąć omawianym przywilejem także wynagrodzenie za przeniesienie prawa do uzyskania patentu, to wyraziłby to wprost w przepisach ustawy.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że nie dotyczą one każdego przychodu z praw majątkowych twórcy, a tylko konkretnie w nim określonego jako przychód z przeniesienia prawa własności wynalazku. Koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku i który prawo to przenosi na osobę bądź podmiot trzeci. W świetle powyższych wyjaśnień 50% koszty uzyskania przychodu przysługujące na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy nie mają zastosowania do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, pomimo że stanowi przychód z praw majątkowych.

Zatem mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do źródła przychodu jest prawidłowe, natomiast w odniesieniu do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.