IPPB4/4511-1166/15-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 22 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z opłat Klienta - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

* prawidłowe - w pozostałym zakresie

W dniu 22 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z opłat Klienta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada w swoim zasobie dokumentację pracowniczą (akta osobowe i płacowe) pochodzącą ze zlikwidowanych firm i przedsiębiorstw. Byłym pracownikom udostępnia na ich wniosek potwierdzone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów, pobierając z tego tytułu opłaty w oparciu o Rozporządzenie Ministra Kultury z 10 lutego 2005 r., w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłat za sporządzenie odpisu lub kopii dokumentacji o czasowym okresie przechowywania (Dz. U. z 2005 r. Nr 28, poz. 240). Maksymalna opłata została określona w rozporządzeniu na poziomie 200 zł. W większości przypadków opłaty zamykają się w przedziale 50-100 zł. Zdarzają się Klienci, których na taką, opłatę nie stać, zwykle są to osoby będące pod opieką Ośrodków Pomocy Społecznej, w tym osoby bezrobotne i bezdomne. Zwracają się one do Wnioskodawcy z prośbą o zwolnienie z opłat, przedstawiając dokumenty potwierdzające ich trudną sytuację finansową. Wnioskodawca chciałby w takich sytuacjach skorzystać z możliwości jakie dają przepisy takie jak: art. 57 ust. 1 oraz art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy z 27 sierpnia 2009 r., o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885).

Opłaty pobierane przez Wnioskodawcę stanowią przychód Skarbu Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy jednorazowe zwolnienie z opłaty Klienta, którego dochody upoważniają do pobierania zasiłków z Ośrodków Pomocy Społecznej, lub który nie posiada udokumentowanych dochodów podlega opodatkowaniu.

2. Czy opodatkowaniu podlega częściowe zwolnienie z opłaty, z zastrzeżeniem, że maksymalna kwota opłaty nie może przekroczyć 200 zł.

3. Czy Wnioskodawca powinien przesłać Klientowi i Urzędowi Skarbowemu PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Jednorazowe całościowe lub częściowe zwolnienie z opłaty Klienta znajdującego się w trudnej sytuacji materialnej, o niewielkich dochodach uprawniających do pomocy socjalnej, lub całkowicie pozbawionych dochodów np. osoby bezdomne, korzystające z noclegowni nie podlega opodatkowaniu na zasadzie zwolnienia przedmiotowego. Z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jedną z przesłanek zwolnienia z podatku dochodowego osób fizycznych jest trudna sytuacja materialna obywateli. Dlatego z podatku dochodowego zwolnione są: świadczenia pomocy społecznej (pkt 79), świadczenia otrzymane z tytułu jednorazowej pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządów terytorialnych w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym (pkt 26a). Dodatkowo inne przepisy takie jak Kodeks postępowania administracyjnego, lub ustawa o finansach publicznych pozwalają na zwalnianie z opłat całkowite lub częściowe osób, które z powodu trudnej sytuacji materialnej nie są w stanie wnieść stosownych opłat pobieranych w trakcie procedur administracyjnych i urzędowych. Zwolnienie z opłaty nie spełniałoby swojego celu, gdyby wiązała się z tym druga procedura polegająca na opodatkowaniu uzyskanej w ten sposób ulgi. Dokumenty, jakie Wnioskodawca wydaje Klientom są podstawą do uzyskania przez nich świadczeń emerytalnych i rentowych w ZUS. Odmowa zwolnienia z opłaty, lub jej częściowego umorzenia powoduje, że osoby te de facto pozbawione są w całości lub w części należnego świadczenia, na które przez lata gromadzono w ZUS składki. Dlatego reasumując uważamy, że zwolnienia te nie podlegają opodatkowaniu, a w związku z czym bezprzedmiotowe jest wysyłanie PIT-8C.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą". Z kolei zasady funkcjonowania jednostek sektora finansów publicznych w zakresie gospodarki finansowej określa ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

Na podstawie art. 59 ust. 1-3 ustawy o finansach publicznych:

* w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom podległym, mogą być umarzane albo ich spłata może być odraczana lub rozkładana na raty, na zasadach określonych przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego,

* organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określi szczegółowe zasady, sposób i tryb udzielania ulg, o których mowa w ust. 1, warunki dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną, oraz wskaże organ lub osobę uprawnione do udzielania tych ulg,

* organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, postanowić o stosowaniu z urzędu ulg, w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 56 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.

W świetle powyższego należności pieniężne mające charakter cywilnoprawny, przypadające organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym, mogą być umarzane w całości jeżeli:

Zgodnie z art. 57 na wniosek dłużnika:

- w przypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi dłużnika oraz uzasadnionym interesem Skarbu Państwa.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z treści art. 9 ust. 1 ustawy, stanowiąca, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie powyższego przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy umorzenie niektórych zobowiązań może stanowić podlegające opodatkowaniu nieodpłatne świadczenie. Zastosowanie w stosunku do osoby fizycznej instytucji umorzenia przez uprawniony do tego organ, nie zawsze oznacza jednak, powstanie po jej stronie przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada w swoim zasobie dokumentację pracowniczą (akta osobowe i płacowe) pochodzącą ze zlikwidowanych firm i przedsiębiorstw. Byłym pracownikom udostępnia na ich wniosek potwierdzone za zgodność z oryginałem kopie dokumentów, pobierając z tego tytułu opłaty w oparciu o Rozporządzenie Ministra Kultury z 10 lutego 2005 r., w sprawie określenia maksymalnej wysokości opłat za sporządzenie odpisu lub kopii dokumentacji o czasowym okresie przechowywania. Maksymalna opłata została określona w rozporządzeniu na poziomie 200 zł. W większości przypadków opłaty zamykają się w przedziale 50-100 zł. Zdarzają się Klienci, których na taką, opłatę nie stać, zwykle są to osoby będące pod opieką Ośrodków Pomocy Społecznej, w tym osoby bezrobotne i bezdomne. Zwracają się one do Wnioskodawcy z prośbą o zwolnienie z opłat, przedstawiając dokumenty potwierdzające ich trudną sytuację finansową. Wnioskodawca chce w takich sytuacjach skorzystać z możliwości jakie dają ww. przepisy i umorzyć należności Klienta.

W tak opisanym stanie faktycznym, jednorazowe całościowe lub częściowe zwolnienie z opłaty Klienta nie jest powiązane z otrzymanym uprzednio przez podatnika świadczeniem, tym samym u osoby tej nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w sytuacji zaistnienia tego rodzaju okoliczności prawnych i faktycznych na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia rocznej informacji PIT-8C.

Skoro Klienci nie uzyskują przychodu, zatem w rozpatrywanej sprawie nie znajdzie zastosowania żadne zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest w części nieprawidłowe, bowiem zdaniem Wnioskodawcy jednorazowe całościowe lub częściowe zwolnienie z opłaty Klienta nie podlega opodatkowaniu na zasadzie zwolnienia przedmiotowego, tymczasem w przedmiotowej sprawie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ogóle nie powstaje przychód.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. Ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.