IPPB4/4511-1027/15-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką tworzy rodzinę i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Wnioskodawca posiada jedno dziecko (wiek -18 miesięcy). Od dnia 26 stycznia 2015 r. Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę w firmie z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich ("ZEA"). Małżonka przebywa na urlopie wychowawczym nie uzyskując żadnego świadczenia z tytułu pracy. Źródłem utrzymania rodziny są tylko i wyłącznie dochody osiągane przez Wnioskodawcę z pracy zarobkowej w ZEA.

Od momentu podjęcia przez Wnioskodawcę pracy (26 stycznia 2015 r.) z całą rodziną zamieszkuje na terenie ZEA. Wszyscy członkowie rodziny posiadają wizę rezydencką uprawniającą do mieszkania w ZEA, ale nadal posiadają obywatelstwo polskie. Wnioskodawca spędza w Polsce nie więcej niż 25 dni w roku, natomiast małżonka spędza w Polsce nie więcej niż 100 dni w roku. Wnioskodawca nadmienił, że Jego rodzina nie jest w Polsce związana z żadnymi organizacjami społecznymi, politycznymi, religijnymi itp.

W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawca posiada wynajęte na swoje nazwisko mieszkanie (umowa najmu na 12 miesięcy odnawiana każdego roku) oraz zakupiony na własność samochód osobowy. Wnioskodawca poniósł znaczne koszty związane z wyposażeniem mieszkania, i od momentu zamieszkania ponosi również koszty związane z wszystkimi mediami. Wnioskodawca wraz z rodziną planuje mieszkać w ZEA przez najbliższych kilka lat lub dłużej.

Na początku 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną poinformował naczelnika urzędu skarbowego odpowiedniego dla Ich miejsca zamieszkania odpowiednim pismem (ZAP-3) o zmianie miejsca zamieszkania.

Wnioskodawcy oraz żony majątkiem w Polsce jest mieszkanie własnościowe położone w Warszawie, na którego zakupienie został zaciągnięty kredyt hipoteczny, który zgodnie z harmonogramem bankowym zostanie spłacony w lipcu 2040 r. Podczas pobytu w ZEA mieszkanie jest nieużywane i służy rodzinie Wnioskodawcy jedynie w czasie pobytów wakacyjnych/urlopów spędzanych w Polsce.

Poza tym Wnioskodawca nie posiada w Polsce żadnego innego majątku (samochód osobowy został sprzedany przed wyjazdem do ZEA). W Polsce nie osiąga również żadnego dochodu spośród wymienionych w art. 3 ust. 2b Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ani Wnioskodawca, ani Jego małżonka, nie posiadają w Polsce żadnych akcji, obligacji, itp. instrumentów finansowych i nie osiągają z tego tytułu żadnych zysków kapitałowych.

Wnioskodawcy oraz małżonki zeznanie podatkowe za 2015 r. zostanie złożone zgodnie z obowiązującymi na ten rok przepisami prawa. Poniżej przedstawione pytania dotyczą zdarzenia przyszłego, tj. złożenia zeznania podatkowego za rok 2016.

Zdarzenie przyszłe Nr 1

Wnioskodawca oraz Jego rodzina będą mieszkali przez cały 2016 r. oraz lata kolejne w ZEA i tylko w ZEA będzie osiągał dochody, które będą źródłem utrzymania rodziny. W ZEA będzie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Wszyscy członkowie rodziny spędzą w ZEA więcej niż 183 dni w ciągu roku. Przez cały 2016 r. Wnioskodawca nie osiągnie żadnych dochodów w Polsce.

Zdarzenie przyszłe Nr 2

Wnioskodawca oraz Jego rodzina będzą mieszkali przez cały 2016 r. oraz lata kolejne w ZEA i tylko w ZEA będzie osiągał dochody. W ZEA będzie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Wszyscy członkowie rodziny spędzą w ZEA więcej niż 183 dni w ciągu roku. Przez cały 2016 r. Wnioskodawca nie osiągnie żadnych dochodów w Polsce.

Małżonka Wnioskodawcy przebywająca obecnie na urlopie wychowawczym udzielonym na pierwsze dziecko, zajdzie w ciąże w 2015 r. i urodzi drugie dziecko w 2016 r. Drugie dziecko zostanie urodzone na terenie ZEA. Po urodzeniu dziecka i zakończeniu urlopu wychowawczego udzielonego na pierwsze dziecko małżonka rozpocznie urlop macierzyński w związku z urodzeniem drugiego dziecka. W związku z powyższym będzie pobierała w Polsce zasiłek macierzyński zgodnie z art. 29 Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r.

W zeznaniu podatkowym w 2017 r. małżonka rozliczy się w urzędzie skarbowym z dochodów uzyskiwanych w związku z pobieraniem zasiłku macierzyńskiego za 2016 r. Analogicznie rozliczy się z uzyskiwanych dochodów w zeznaniu podatkowym w roku 2018, jeżeli okres pobierania zasiłku macierzyńskiego będzie przypadał również na kilka miesięcy 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle powyższego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia w 2017 r. zeznania podatkowego za 2016 r. (i analogicznie w kolejnych latach) i płacenia podatku na zasadach odliczenia proporcjonalnego, tj. na zasadach zgodnie z Umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z ZEA z dnia 31 stycznia 1993 r. oraz Protokołem zmieniającym ww. umowę z dnia 11 grudnia 2013 r.

2. Czy w świetle powyższego opisu zdarzenia przyszłego, tj. pobierania zasiłku macierzyńskiego w Polsce przez małżonkę Wnioskodawcy w 2016 r. spowoduje to uznanie przez Urząd Skarbowy posiadania przez Niego nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce i w rezultacie obowiązku złożenia zeznania podatkowego za 2016 r..

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1)

Wnioskodawca oraz Jego rodzina będą mieszkali przez cały 2016 r. oraz lata kolejne w ZEA i tylko w ZEA Wnioskodawca będzie osiągał dochody ze stosunku pracy, które będą źródłem utrzymania rodziny. W ZEA będzie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Wszyscy członkowie rodziny spędzą w ZEA więcej niż 183 dni w ciągu roku. Przez cały 2016 r. Wnioskodawca nie osiągnie żadnych dochodów w Polsce.

Wobec powyższego, przenosząc swoje centrum interesów życiowych do ZEA w 2015 r. i utrzymując je w ZEA przez cały rok 2016 (i lata kolejne) to w myśl art. 3 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2016 r., zdaniem Wnioskodawcy nie będzie spełniał kryterium osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z tym faktem, nie będzie posiadał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce i nie będzie rezydentem podatkowym w Polsce. Jednocześnie nie będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy na terenie ZEA w 2016 r. i latach kolejnych, gdzie będzie się znajdowało Jego centrum interesów życiowych i nie będzie zobowiązany do składania w Polsce zeznania podatkowego za rok 2016 i lata kolejne.

Wnioskodawca nadmienił, ze Protokół zmieniający Umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania z ZEA z dnia 11 grudnia 2013 r. zmienia definicje "osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie" (art. 2 Protokołu z dnia 11 grudnia 2013 r. do ww. umowy). W przypadku ZEA jest to "osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania w ZEA i jest obywatelem ZEA". Wnioskodawca pragnie zauważyć, że obywatelstwo ZEA posiada jedynie około 20% populacji ZEA. Obywatelstwo przyznawane jest jedynie osobom urodzonym w muzułmańskiej rodzinie, w której ojciec jest obywatelem ZEA. Nawet małżeństwo z osobą posiadającą obywatelstwo ZEA nie gwarantuje zdobycia obywatelstwa.

Wymóg posiadania obywatelstwa ZEA uniemożliwia nazwanie Go rezydentem podatkowym w ZEA, jednakże w świetle Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 3 ust. 1, czyli w świetle przytoczonego powyżej stanu posiadania centrum interesów życiowych w ZEA i przebywania na terenie ZEA powyżej 183 dni w roku podatkowym, nie może być uznany za rezydenta podatkowego Rzeczpospolitej Polskiej.

Zbieżną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w podobnej sprawie wydał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Nr interpretacji IBPBII/1/4511-244/15/BD z dnia 16 czerwca 2015 r.

Ad. 2)

Wnioskodawca oraz Jego rodzina będzie mieszkać przez cały 2016 r. oraz lata kolejne w ZEA. Wnioskodawca będzie osiągał dochody wyłącznie w ZEA ze stosunku pracy nawiązanego z firmą z siedzibą w ZEA. W ZEA będzie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Wszyscy członkowie rodziny spędzą w ZEA więcej niż 183 dni w ciągu roku. Przez cały 2016 r. Wnioskodawca nie osiągnie żadnych dochodów w Polsce.

Małżonka, przebywająca obecnie na urlopie wychowawczym udzielonym na pierwsze dziecko, urodzi drugie dziecko na terenie ZEA i po zakończeniu urlopu wychowawczego rozpocznie urlop macierzyński, który zostanie przyznany na drugie dziecko. Jednocześnie w 2016 r. rozpocznie pobieranie w Polsce zasiłku macierzyńskiego zgodnie z art. 29 Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa z dnia 25 czerwca 1999 r.

W 2016 r. małżonka będzie przebywała w ZEA powyżej 183 dni, ale nie będzie pracowała na terenie ZEA i nie będzie w ZEA osiągała żadnego dochodu, natomiast z dochodu związanego z pobieraniem w Polsce zasiłku macierzyńskiego rozliczy się za 2016 r. w ustawowym terminie we właściwym urzędzie skarbowym w Polsce.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt pobierania przez małżonkę zasiłku macierzyńskiego w Polsce nie ma żadnego wpływu na posiadanie przez Wnioskodawcę centrum interesów życiowych w ZEA. Pomimo pobierania przez małżonkę zasiłku macierzyńskiego w Polsce w 2016 r., centrum interesów życiowych Wnioskodawcy będzie nadal znajdowało się w ZEA. Jednocześnie, nie będzie posiadał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce i nie będzie zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2016 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., że Wnioskodawca aktualnie Wnioskodawca pracuje na podstawie umowy o pracę w ZEA. Od momentu podjęcia przez Wnioskodawcę pracy, tj. od 26 stycznia 2015 r., cała rodzina zamieszkuje na terenie ZEA. Wszyscy członkowie rodziny posiadają wizę rezydencką uprawniającą do mieszkania w ZEA, ale nadal posiadają obywatelstwo polskie. Wnioskodawca oraz Jego rodzina będą mieszkali przez cały 2016 r. oraz lata kolejne w ZEA i tylko w ZEA będzie osiągał dochody, które będą źródłem utrzymania rodziny. W ZEA będzie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Wszyscy członkowie rodziny spędzą w ZEA więcej niż 183 dni w ciągu roku. Przez cały 2016 r. Wnioskodawca nie osiągnie żadnych dochodów w Polsce. W 2016 r. urodzi się drugie dziecko i w związku z tym żona Wnioskodawcy będzie pobierać z Polski zasiłek macierzyński.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenia przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca przeniósł do Zjednoczonych Emiratów Arabskich swoje centrum interesów życiowych, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2016 r. (i w latach kolejnych) nie będzie spełniał kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż w 2016 r. (i w latach kolejnych) będzie on mieszkał i pracował w Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Wnioskodawca przez najbliższe lata zamierza mieszkać w ZEA przez najbliższych klika lat lub dłużej - zatem nie będzie miał nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce - nie będzie również polskim rezydentem podatkowym, ponieważ w 2016 r. (i w latach kolejnych) - jak twierdzi we wniosku - nie będzie on osiągał dochodów na terenie Polski, o których mowa w powołanym wyżej art. 3 ust. 1 ust. 2b ww. ustawy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w 2016 r. (i w latach kolejnych) z tytułu pracy na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich (gdzie znajdowało się będzie - jak twierdzi - jego centrum interesów życiowych) i tym samym nie będzie on zobowiązany do złożenia w Polsce zeznania podatkowego za 2016 r. i lata kolejne. Fakt pobierania przez małżonkę Wnioskodawcy zasiłku macierzyńskiego w Polsce nie spowoduje zmiany ustalonego powyżej obowiązku podatkowego w Polsce oraz konieczności złożenia zeznania podatkowego za 2016 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.