IPPB4/4511-1-98/16-5/GF - Pięcioletni okres w związku ze zbyciem nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 czerwca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej IPPB4/4511-1-98/16-5/GF Pięcioletni okres w związku ze zbyciem nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) skierowaną do WSA w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 10 sierpnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-666/16-5/GF w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, Dyrektor Izby Krajowej Informacji Skarbowej w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) oraz na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 10 sierpnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-666/16-5/GF, uznając stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-666/16-2/GF (data nadania 18 lipca 2016 r., data doręczenia 21 lipca 2016 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez uzupełnienie danych identyfikacyjnych oraz doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data nadania 28 lipca 2016 r., data wpływu 29 lipca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. braki formalne w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami tut. organ wezwał Wnioskodawczynię telefonicznie w dniu 8 sierpnia 2016 r. (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków poprzez przedstawienie własnego stanowiska dot. pyt. 2. Pismem z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data nadania 8 sierpnia 2016 r., data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości, oznaczonej w dniu sprzedaży w ewidencji gruntów nr ew. 218/6 o pow. 0,5842 ha za kwotę 360.000 PLN. Umowa sprzedaży dokonana w formie aktu notarialnego Rep. A.

Omawiana nieruchomość została zakupiona - nabyta w dniu 20 października 1992 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego Rep. A, zakup dotyczył prawa wieczystego użytkowania dwóch działek oznaczonych w ewidencji w dniu zakupu nr 218/1 o obszarze 0,7625 ha i nr 218/3 o obszarze 0,5858 ha wraz z budynkami i innymi urządzeniami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności za ogólną kwotę 450.000.000 PLN. Transakcja zakupu - nabycia dokonana została przez męża Wnioskodawczyni, który jako kupujący oświadczył w paragrafie 3 umowy sprzedaży, że przedmiot umowy kupuje oraz, że nabycia dokonuje do majątku wspólnego z żoną Janiną B. (Wnioskodawczynią). Zgodnie z zaleceniem paragrafu 8 umowy sprzedaży dla nabytej nieruchomości wystąpiono do sądu o urządzenie dla niej księgi wieczystej z zapisaniem w niej własności na rzecz Skarbu Państwa, a prawa wieczystego użytkowania działek i własności budynków i innych urządzeń na nich się znajdujących na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża na zasadach wspólności ustawowej. Urządzono KW.

Małżeństwo Wnioskodawczyni pozostawało w ustawowej wspólnocie majątkowej do śmierci męża Wnioskodawczyni tj., do dnia 22 września 2012 r. - akt zgonu.

Mąż Wnioskodawczyni pozostawił testament (sporządzony w dniu 29 czerwca 2012 r.) w formie aktu notarialnego - Rep. A), w którym powołał do całości spadku po nim swoją żonę (Wnioskodawczynię). Otwarcie i ogłoszenie testamentu nastąpiło 5 grudnia 2015 r.

Z uwagi na przejęte i wymagające zapłaty wysokie zobowiązanie oraz z uwagi na brak możliwości finansowych regulowania bieżących zobowiązań dotyczących między innymi obsługi przejętego po zmarłym kredytu zaciągniętego na modernizację nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów i podatków od nieruchomości Wnioskodawczyni zmuszona była do sprzedaży nieruchomości (jedna działka). Warunkiem sprzedaży było oczyszczenie hipoteki ustanowionej na nieruchomości na zabezpieczenie ww. kredytu, dlatego kwotę w wysokości 157.591,36 PLN kupujący przelał bezpośrednio do banku na spłatę kredytu (co jest zapisane w § 5 umowy sprzedaży).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny poprzez następujące informacje.

Działka sprzedana w dniu 15 czerwca 2015 r. posiadała nr 218/6 pow. 0,5842 ha.

Sprzedaż tej działki stanowi przedmiot Wniosku.

Działka została nabyta - zakupiona 20 października 1992 r. do majątku wspólnego (małżeńska wspólność ustawowa) ze wspólnie wygospodarowanych środków jako jedna z dwóch działek oznaczonych w dniu zakupu - nabycia numerami:

* 218/1 o pow. 0,7625 ha

* 218/3 o pow. 0,5858 ha.

Oznaczenia/numeracja działki nabytej i sprzedanej różnią się, ponieważ w trakcie użytkowania numeracja została zmieniona z uwagi na dokonany administracyjny podział działek spowodowany realizacją przez Miasto inwestycji drogowej "Rozbudowa i przebudowa ulic na osiedlu...".

Działka 218/3 podzielona została na 218/5 i 218/6.

Działka 218/1 na 218/7 i 218/8.

W drodze decyzji Starosty z dnia 15 listopada 2011 r. działka 218/5 i 218/7 stały się własnością Gminy Miejskiej - (przejęcie na drogi). W posiadaniu (użytkowanie wieczyste) Wnioskodawczyni pozostały działki o aktualnych numerach: 218/6 i 218/8.

Ostatecznie po tym podziale działka (stanowiąca przedmiot Wniosku) zakupiona w 1992 r. o nr 218/3 i pow. 0,5858 ha została sprzedana w dniu 15 czerwca 2015 r. z numeracją 218/6 i zmniejszona pow. 0,5842 - powierzchnia zmniejszona z uwagi na wydzielenie działki 218/5.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ze sprzedaży ww. nieruchomości nabytej podczas trwania małżeństwa Wnioskodawczyni tj., w dniu 20 października 1992 r. do majątku wspólnego (wspólność ustawowa) Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego (19% od 1/2 przychodu)?

2. Jeżeli podatek dochodowy jest obowiązujący, to czy do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni może włączyć:

* koszt zakupu - nabycia nieruchomości i w jakiej wysokości, ponieważ cała nieruchomość nabyta została w 1992 r. za kwotę 450.000.000 PLN,

* koszt spłaty kredytu (kwotę 157.591,36 PLN kupujący przelał bezpośrednio na rachunek banku kredytującego na spłatę kredytu),

* opłaty za wieczyste użytkowanie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, oświadcza Ona, że z uwagi na różne interpretacje ustawy podatkowej w kwestii dotyczącej daty nabycia nieruchomości oraz z obawy przed ewentualnymi kosztami egzekucyjnymi za brak odprowadzenia podatku w wymaganym ustawą terminie Wnioskodawczyni złożyła deklarację PIT-39 za 2015 r. i od 1/2 kwoty sprzedaży odprowadziła podatek dochodowy w wysokości 34.200 PLN. Wnioskodawczyni poinformowała, że na podatek zaciągnęła kredyt w dniu 27 kwietnia 2016 r., który jeszcze bardziej pogrąża jej sytuacje finansową, od lipca 2016 r. Wnioskodawczyni przechodzi na emeryturę.

W ocenie Wnioskodawczyni zbycie omawianej nieruchomości nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT, ponieważ nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (wspólnota ustawowa) 20 października 1992 r. Od tej daty w ocenie Wnioskodawczyni biegnie pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a nie od daty nabycia nieruchomości (chodzi o 1/2 udziału) w drodze spadku. Według Wnioskodawczyni nie może ona dwukrotnie nabywać czegoś, co już posiadała. Po śmierci męża cały spadek przejęła Wnioskodawczyni, czyli nieruchomość pozostawała dalej w tym samym majątku.

Za powyższym rozumowaniem, według oceny Wnioskodawczyni, przemawia fakt, że z końcem 1997 r. upłynął pięcioletni termin, po którym Wnioskodawczyni wraz z mężem mogła zbyć tę nieruchomość bez żadnych konsekwencji podatkowych.

Podsumowując, Wnioskodawczyni uważa, że odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie powinno zatem stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawczyni do kosztów uzyskania przychodu (w przypadku jeżeli podatek dochodowy byłby obowiązujący) mogłaby/powinna zaliczyć koszty wyszczególnione we wniosku, tj.:

* koszt zakupu/nabycia nieruchomości,

* koszt spłaty kredytu,

* opłaty za wieczyste użytkowanie.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, Organ podatkowy wydał w dniu 10 sierpnia 2016 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPPB4/4511- 666/16-5/GF, w której uznał, że stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

Interpretację Nr IPPB4/4511-666/16-5/GF doręczono w dniu 16 sierpnia 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona wezwała organ podatkowy, pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data nadania 29 sierpnia 2016 r., data wpływu 31 sierpnia 2016 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

Po dokonaniu wnikliwej analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 23 września 2016 r. Nr IPPB4/4511-1-98/16-2/GF.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 29 września 2016 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 10 sierpnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-666/16-5/GF Strona, złożyła pismem z dnia 24 października 2016 r. (data nadania 25 października 2016 r., data wpływu 27 października 2016 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Skarżonej interpretacji zarzucono:

* niekorzystną dla Skarżącej interpretację terminu "nabycia" z art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.o.f.

* brak uwzględnienia w interpretacji, że sprzedaż dotyczyła tylko części nabytej w 1992 r. nieruchomości gruntowej - sprzedano 0,5842 ha z 1,3462 ha czyli 43,4% całości, a więc mniej nawet niż 50%. Interpretacja traktuje sprzedaż działki jako całość i 1/2 udziału traktowana jako nabycie w drodze spadku, a uzyskany przychód ze sprzedaży w tej części podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na wstępie uzasadnienia Strona Skarżąca przedstawiła dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Następnie w uzasadnieniu wobec zarzutów względem zaskarżonej interpretacji Skarżąca wskazała, co następuje.

Skarżąca wskazała, że w jej ocenie stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej jest dla niej bardzo krzywdzące. Przyjęcie w interpretacji stanowiska, że nabyła dwukrotnie nieruchomość, w której niemożliwe było - z uwagi na ustrój majątkowy - określenie w momencie zakupu jej udziałów nie posiada w jej ocenie uzasadnienia. W ocenie Skarżącej zbycie omawianej nieruchomości nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT, ponieważ:

* nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (wspólnota ustawowa) 20 października 1992 r. Posiadali oni współwłasność łączną a nie ułamkową czyli w chwili jej zakupu (1992 r.) nie można było określić udziałów każdego współwłaściciela w związku z czym każdy z małżonków już 20 października 1992 r. nabył 100% udziałów, i od tej daty zdaniem Skarżącej biegnie pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie od daty nabycia nieruchomości (chodzi o 1/2 udziału) w drodze spadku. Skarżąca uważa, że nie może przecież dwukrotnie nabywać czegoś, co już posiadała. Dla celów podatkowych Skarżąca uważa, że ważnym powinien być fakt, że z końcem 1997 r. upłynął pięcioletni termin, po którym Skarżąca z mężem mogli zbyć te nieruchomość już bez żadnych konsekwencji podatkowych.

* sprzedaż dotyczyła powierzchni 0,5842 ha tj. 43,4% zakupionej w 1992 r. nieruchomości gruntowej, czyli mniej niż 50%. Przejmując stanowisko z otrzymanej interpretacji, że wspólność majątkowa ustaje z chwilą śmierci małżonka, zaś do majątku, który był nią objęty, stosuje się przepisy o współwłasnościach ułamkowych (udziały małżonków równe) i sprzedaż nieruchomości nabytej w 1992 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, natomiast w części nabytej w 2012 r. w spadku po zmarłym mężu podlega, to z cała odpowiedzialnością Skarżąca przekazuje, że sprzedała działkę z jej części ustawowej nabytej w 1992 r. Po dokonanej transakcji sprzedaży, w jej posiadaniu pozostała zabudowana działka użytkowana przez męża do chwili śmierci o pow. 0,762 ha. Skarżąca nie zgadza się zatem z interpretacją która traktuje sprzedaż jednej działki jako całość i 1/2 udziału traktowana jako nabycie w drodze spadku, a uzyskany przychód ze sprzedaży w tej części podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skarżąca rozumie, że prawo jest równe dla wszystkich, i ona nie może być tu wyjątkiem, jednak różne sytuacje życiowe powodują, że koniecznym jest indywidualne podejście do pewnych kwestii, aby jedna ze stron nie była w imię prawa pokrzywdzona. Skarżąca nigdy nie ośmieliłaby się uchylać od płacenia podatku, w przypadku otrzymania spadku do powstania którego się swoją pracą nie przyczyniła np.: spadek po bogatym krewnym. W swoim jednak wyżej opisanym przypadku czuje się przez prawo podatkowe zbyt surowo potraktowana.

Skarżąca uważa, że bardzo krzywdzące jest dla niej stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej traktujące, że 1/2 sprzedanej nieruchomości nabyła nieodpłatnie w drodze spadku. Nie jest to prawdą ponieważ cała nieruchomość była przecież zakupiona w 1992 r. do majątku wspólnego ze wspólnie wypracowanych środków finansowych. Takie stanowisko powoduje, że przy wyliczeniu uznanego w interpretacji obowiązującego podatku dochodowego Skarżąca nie może do kosztów uzyskania przychodu włączyć kosztu zakupu nieruchomości, kosztu spłaty kredytu zaciągniętego na modernizację nieruchomości czy kosztów dzierżawy. Podstawą naliczenia podatku jest zatem cały przychód. Stosuje się, art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując Skarżąca dodała, że jeżeli stwierdzono, że podatek dochodowy od zbycia omawianej nieruchomości jest zobowiązana odprowadzić, to powinna móc pomniejszyć podstawę jego naliczenia o koszty uzyskania przychodu w postaci chociażby kosztu spłaconego po śmierci męża kredytu, który również w drodze spadku przejęła, a który został zaciągnięty na modernizację zakupionej w 1992 r. nieruchomości. Koszt ten jest udokumentowany, ponieważ środki ze sprzedaży nieruchomości w kwocie 157.591,30 PLN Kupujący przelał bezpośrednio na rachunek Banku kredytującego, ponieważ jednym z warunków sprzedaży było oczyszczenie hipoteki.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, zpóźn. zm. dalej: "p.p.s.a.") organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) za uzasadniony uznaje zarzut, że przedmiotowa interpretacja indywidualna jest niezgodna z prawem.

W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego,w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia i zbycia.

Z treści zdarzenia stanu faktycznego wynika, że Skarżąca w 1992 r. wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego na podstawie umowy sprzedaży nieruchomość. Zakup dotyczył prawa wieczystego użytkowania dwóch działek wraz z budynkami i innymi urządzeniami znajdującymi się na tej nieruchomości. Przez cały czas trwania małżeństwa Wnioskodawczyni pozostawała z mężem w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. W 2012 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Cały spadek po zmarłym mężu nabyła Wnioskodawczyni na mocy testamentu.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) - prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Reasumując, za datę nabycia przez Wnioskodawczynię zarówno udziału w nieruchomości (prawo wieczystego użytkowania dwóch działek wraz z budynkami i innymi urządzeniami znajdującymi się na tej nieruchomości), który przypadł Jej w związku z ustaniem wspólności ustawowej, jak i udziału nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu należy uznać rok 1992, tj. rok od kiedy ww. nieruchomość Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadała jako wspólność małżeńska. Zatem w związku ze sprzedażą nieruchomości po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni nie powstało źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. W związku z powyższym, nie powstał u Wnioskodawczyni obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl