IPPB4/415-975/14-7/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 11 marca 2015 r. (data nadania 11 marca 2015 r., data wpływu 13 marca 2015 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 25 lutego 2015 r. Nr IPPB4/415-975/14-3/JK (data nadania 25 lutego 2015 r., data doręczenia 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Pismem z dnia 25 lutego 2015 r. (data nadania 25 lutego 2015 r., data doręczenia 9 marca 2015 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sformułowania pytania w formie pytającej oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Pismem z dnia 11 marca 2015 r. (data nadania 11 marca 2015 r., data wpływu 13 marca 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako podatnicy, Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek skorzystali z rozliczenia za 2013 r. na PIT-37 wspólnie z małżonkiem, zgodnie z wnioskiem o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.). Małżonkowie wykazali łączny dochód w wysokości 52.346,03 zł i dokonali odliczenia z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w łącznej kwocie 6.723,40 zł. Od obliczonego podatku w kwocie 7.099,92 zł małżonkowie odliczyli składki na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 3.279,52 zł oraz wykazaną w załączniku PIT-O z tytułu tzw. ulgi prorodzinnej kwotę 1.112,04 zł. Podatek zadeklarowany wyniósł 2.708 zł. Uwzględniając różnicę między podatkiem należnym a sumą zaliczek pobranych przez płatników w zeznaniu została wykazana nadpłata w wysokości 1.228 zł. Organ podatkowy I instancji uznał, że małżonkowie niezasadnie skorzystali z tzw. ulgi prorodzinnej odliczając od podatku kwotę 1.112,04 zł, bo nie spełniali warunku wynikającego z art. 27f ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o p.d.o.f., gdyż ich pełnoletni studiujący syn osiągnął dochód w 2013 r. przekraczający kwotę 3.089 zł (decyzja z dnia 20 listopada 2014 r. o Nr 1409/OB4/4-8969/14/CZUPR 95832/2014). Syn osiągnął przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy (w tym umowy o dzieło i zlecenia) w kwocie 3.988,45 zł. Poniósł koszty uzyskania przychodu w kwocie 746,15 zł, uzyskał dochód w kwocie 3.242,30 zł. Po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne podstawa opodatkowania wyniosła 2.984,61 zł. Zostały mu zwrócne zaliczki pobrane przez płatnika w całości w kwocie 381 zł.

W uzupełnieniu, Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała, że syn 1 sierpnia 2013 r. ukończył 21 lat. Ani w stosunku do Wnioskodawczyni, ani do syna nie miały w 2013 r. zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia i podatku tonażowym. Dochody Wnioskodawczyni w PIT-37 za 2013 r. pochodziły z umowy o pracę (otrzymała PIT-11) w P. Z. Sz. i P. S. w L. Na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniego dziecka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako rodzic pełnoletniego studiującego dziecka Wnioskodawczyni miała prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w zeznaniu rocznym za 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, miała takie prawo. Zgodnie z interpretacją przepisu art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o p.d.o.f., ulga przysługuje, jeżeli w roku podatkowym dziecko nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b u.p.d.o.f. w łącznej wysokości przekraczającej kwotę 3.089 zł. Ustalając wysokość podstawy opodatkowania należy pomniejszyć dochód o kwoty odliczeń wymienionych w art. 26 u.p.d.o.f., i tak też Wnioskodawczyni zrobiła. Wyliczona w ten sposób wysokość podstawy obliczenia podatku pozwoliła na określenie, czy należny podatek w danym przypadku w ogóle nie wystąpił i w jakiej wysokości. Dochód osiągnięty przez syna w rozumieniu "podstawy opodatkowania" był więc mniejszy od limitu 3.089,00 zł. Skorzystano więc z tzw. ulgi prorodzinnej. Uregulowania zawarte w przepisach art. 27f ust. 1-7 o p.d.o.f. tzw. "Ulga z tytułu wychowania dziecka" stanowią realizację wyrazonej w art. 71 Konstytucji RP, zasady ochrony rodziny i małżeństwa, zgodnie z którą Państwo w swojej polityce gospodarczej i społecznej uwzględnia dobro rodziny. Nowelizacja ustawy o PIT po 1 stycznia 2009 r. odniosła limit do dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach okreslonych w art. 27 i 30b ustawy o p.d.o.f. Treść art. 27 ww. ustawy, odnosi się do podstawy obliczenia podatku, którą jest w świetle art. 26 dochód ustalony zgodnie z przepisami ustawy po dokonaniu szeregu odliczeń, m.in. składek na ubezpieczenie społeczne, co Wnioskodawczyni zrobiła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Artykuł 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej (art. 27f ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał - w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej - dzieci pełnoletnie do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wspólnie z mężem złożyła zeznanie podatkowe PIT-37 za rok 2013. W zeznaniu tym Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi prorodzinnej na pełnoletniego studiującego syna, który w sierpniu 2013 r. ukończył 21 lat. Syn Wnioskodawczyni w 2013 r. uzyskał dochód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy (w tym umowy o dzieło i zlecenia) w kwocie 3.988,45 zł. Obliczając dochód dziecka, aby móc skorzystać z tej ulgi od przychodu Wnioskodawczyni odjęła koszty uzyskania w kwocie 746,15 zł oraz składki na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji podstawa opodatkowania wyniosła 2.984,61 zł i w związku z tym skorzystała z ulgi na dziecko. Ani w stosunku do Wnioskodawczyni, ani do syna nie miały w 2013 r. zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym. Dochody Wnioskodawczyni w PIT-37 za 2013 r. pochodziły z umowy o pracę. Na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek alimentacyjny wobec pełnoletniego dziecka.

Odnosząc się do tak przedstawionego stanu faktycznego wskazać w pierwszej kolejności należy, że zgodnie z powołanym art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2 tego przepisu, przysługuje podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Z art. 133 § 1 ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zaakcentować należy, że warunkiem koniecznym do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci jest spełnienie wszystkich przesłanek określonych w zacytowanym art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym utrzymywanie syna w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawczynię obowiązku alimentacyjnego określonego w przepisach ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Wnioskodawczyni, jak sama jednakże wskazała, obowiązku alimentacyjnego wobec syna nie spełnia. Zatem nie została spełniona pierwsza z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi.

Ponadto, syn Wnioskodawczyni w 2013 r. uzyskał dochód w ramach działalności wykonywanej osobiście w kwocie 3.988,45 zł. Obliczając dochód syna, dla celów ulgi z tytułu wychowywania dziecka, Wnioskodawczyni od tego przychodu odjęła koszty uzyskania w kwocie 746,15 zł oraz składki na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji podstawa opodatkowania wyniosła 2.984,61 zł.

Z zacytowanych przepisów wynika, że aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za rok 2013 należało m.in. utrzymywać w roku podatkowym uczące się dziecko do ukończenia 25 roku życia, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W 2013 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556,02 zł oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei, w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Mając zatem na względzie obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro ustawodawca jednoznacznie w treści analizowanej ustawy zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je równocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne, to dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu utrzymywania pełnoletniego, uczącego się dziecka należy jego dochód określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Ponieważ dochód ten, w przypadku syna Wnioskodawczyni wyniósł w roku 2013 - 3.242,30 zł (3.988,45 zł - 746,15 zł), nie została spełniona druga z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do dokonania odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ww. ustawy w zeznaniu rocznym za 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu

na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.