IPPB4/415-962/10-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2010 r. (data wpływu 15 grudnia 2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 28 lutego 2011 r. (data nadania 2 marca 2011 r., data wpływu 7 marca 2011 r.) na wezwanie z dnia 18 lutego 2011 r. Nr IPPB4/415-962/10-2/JS (data nadania 18 lutego 2011 r., data doręczenia 24 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup maty rehabilitacyjnej poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu tytułem ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup maty rehabilitacyjnej poniesionego przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przebywając w sanatorium Wnioskodawczyni dokonała w dniu 6 lipca 2010 r. zakupu maty rehabilitacyjnej. Przedmiotowa mata wysyła promieniowanie na podczerwień, które niweluje bóle kręgosłupa oraz stawów obwodowych. W przypadku Wnioskodawczyni korzystanie z powyższego urządzenia rehabilitacyjnego daje możliwość przespania nocy bez bólu. Wnioskodawczyni zaznacza, że jest w posiadaniu orzeczenia lekarskiego z 1982 r. kwalifikującego Wnioskodawczynię do otrzymania renty inwalidzkiej z tytułu choroby zawodowej jak również renty III grupy z ogólnego stanu zdrowia. Od momentu przyznania powyższych uprawnień do chwili obecnej stan zdrowia Wnioskodawczyni bardzo się pogorszył na dowód czego w każdej chwili Wnioskodawczyni może służyć dokumentacją lekarską w celu przedłożenia organowi skarbowemu, o ile będzie zachodziła taka potrzeba.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, ze zakupiona mata nie jest sprzętem indywidualnym. Wnioskodawczyni zakupiła ją z uwagi na działalnie rozgrzewające mające na celu niwelowanie bólu podczas snu. Stanowi materac cieplny. Z lekarzem neurochirurgiem, który jest lekarzem prowadzącym będzie widziała się najprawdopodobniej dopiero w drugiej połowie roku. Od 14 marca Wnioskodawczyni rozpoczyna dzienne szpitalne zabiegi rehabilitacyjne w szpitalu w Warszawie, zlecone przez lekarza prowadzącego - neurochirurga. Rehabilitacja będzie trwała cały miesiąc. Dopiero po zakończeniu zabiegów Wnioskodawczyni może dokonać zapisu na wizytę kontrolną. Tak ustalił neurochirurg. Okres oczekiwania do lekarza tego rodzaju specjalności od momentu zapisu trwa kilka miesięcy. Wnioskodawczyni wskazała, iż nie wie czy lekarz wystawi dodatkowe zaświadczenie świadczące o przydatności przedmiotowej maty dla Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zapewnia, że działanie tego sprzętu korzystanie wpływa na zmniejszenie bólu, co dla cierpiącego nie jest bez znaczenia.

Pismem z dnia 18 lutego 2011 r. Nr IPPB4/415-962/10-2/JS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może w rozliczeniu podatkowym za rok 2010 składanym na formularzu PIT- 37 w 2011 r. potrącić kwotę 1700 zł za sprzęt rehabilitacyjny.

Zdaniem Wnioskodawczyni skoro jest osobą od dawna niepełnosprawną, o czym świadczy przyznanie Wnioskodawczyni grupy inwalidzkiej i w każdej chwili może okazać dokumenty lekarskie o aktualnym bardzo pogorszonym stanie zdrowia od czasu zakwalifikowania Wnioskodawczyni do tejże grupy, to uważa, że może skorzystać z odliczenia wydatków na sprzęt rehabilitacyjny. Jednakże, ażeby nie wpaść z konflikt z prawem Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wydanie interpretacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7c cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na ww. cele ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że: pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z orzeczoną niepełnosprawnością. W 2010 r. Wnioskodawczyni kupiła matę rehabilitacyjną. Jej używanie niweluje bóle kręgosłupa oraz stawów obwodowych, łagodzi ból. Wnioskodawczyni wskazała, iż zakupiona mata nie jest sprzętem indywidualnym. Wnioskodawczyni zakupiła ją z uwagi na działalnie rozgrzewające mające na celu niwelowanie bólu podczas snu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, iż zakupiona mata rehabilitacyjna poprawia ogólny stan zdrowia Wnioskodawczyni, jednakże nie mieści się ona w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3, ponieważ wyrób ten nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji bądź ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i nie posiada cech indywidualnych. Nie kwestionując walorów jakościowych przedmiotowej maty należy stwierdzić, iż wyrób ten mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Trudno zatem mówić o indywidualnym charakterze zakupionego wyrobu. Wobec tego zakup maty rehabilitacyjnej nie podlega odliczeniu od dochodu. Należy bowiem zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Reasumując należy stwierdzić, iż zakup przez Wnioskodawczynię maty rehabilitacyjnej nie jest wydatkiem podlegającym odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.