IPPB4/415-95/08-4/JK - Ustalenie obowiązku podatkowego podatnika przebywającego na stałe w Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.) oraz piśmie z dnia 16 grudnia 2008 r. (data wpływu 24 grudnia 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 grudnia 2008 r. Nr IPPB4/415-95/08-2/JK, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2004-2006 - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2004-2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni ostatnią swoją deklarację podatkową w Polsce złożyła w 2004 r. rozliczając się z urzędem podatkowym za rok 2003. W 2004 r. wyjechała z chłopakiem do Wielkiej Brytanii z myślą osiedlenia się tam. W dniu 14 czerwca 2004 r. razem ze swoim partnerem podjęli pracę i wynajęli mieszkanie. Od tego czasu do chwili obecnej (tj. 9 października 2008 r.) mieszkają i pracują w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni w tym czasie nie uzyskała dochodu w Polsce. Obecnie Wnioskodawczyni deklaruje się, że najbliższe lata będzie nadal żyła, mieszkała i pracowała na stałe w Wielkiej Brytanii. Razem z partnerem planują kupno nieruchomości w tym kraju. Wnioskodawczyni nie wyklucza w późniejszych latach powrotu do Polski, co jest uwarunkowane sytuacją na polskim rynku pracy, planuje również zainwestować część swoich pieniędzy budując nieruchomość w Polsce. Pytanie Wnioskodawczyni dotyczy rezydencji podatkowej. Wnioskodawczyni uzyskała informację na infolinii podatkowej, że ją abolicja nie obowiązuje, ponieważ na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii i nie posiada stałego zameldowania w Polsce i nie była zobowiązana do rozliczenia się w Polsce, bo tzw. ośrodek życiowy jest za granicą. Tą samą opinię otrzymała od innego doradcy podatkowego. Mimo wszystko Wnioskodawczyni chce się upewnić, że nie popełniła przestępstwa podatkowego nie rozliczając się podwójnie w obu krajach.

Pismem z dnia 12 grudnia 2008 r. Nr IPPB4/415-95/08-2/JK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku poprzez:

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie informując iż:

Intencją zapytania było ustalenie obowiązku podatkowego (ograniczony lub nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) za lata 2004, 2005, 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za lata 2004, 2005, 2006 Wnioskodawczyni posiada na terytorium RP nieograniczony czy ograniczony obowiązek podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie miała obowiązku podatkowego rozliczenia się w Polsce od 2004 r., ponieważ od tego r. do chwili obecnej (tj. 16 grudnia 2008 r.) mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii i od 2004 r. nie uzyskała żadnych dochodów w Polsce. Kontakt Wnioskodawczyni z ojczyzną ograniczał się tylko i ogranicza nadal do pobytu wakacyjnego (2 tygodnie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od 2004 r. do końca 2006 r. nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Posiadała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii. W 2004 r. wyjechała Pani do Wielkiej Brytanii z zamiarem osiedlenia się tam. Od 2004 r. podjęła Pani pracę i wynajmuje mieszkanie. Od czasu przyjazdu do Wielkiej Brytanii nie uzyskiwała Pani dochodów w Polsce. Obecnie deklaruje Pani, że najbliższe lata będzie Pani nadal mieszkała i pracowała na stałe w Wielkiej Brytanii. Ponadto zamierza Pani kupić nieruchomość w tym kraju.

Mając na uwadze fakt, iż z Wielką Brytanią łączą Panią ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy umowy między Rzeczypospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni za lata 2004, 2005, 2006 posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlega opodatkowaniu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na postawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.