IPPB4/415-938/10-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, tj. odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym za 2010 rok wydatku na zakup laptopa, dzięki któremu ma dostęp do Internetu. Orzeczeniem Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, z dnia 11 lutego 2010 r., została zakwalifikowana do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, z symbolem przyczyny niepełnosprawności 08-T. Ustalenie stopnia niepełnosprawności datuje się od dnia 15 października 2009 r., natomiast niepełnosprawność istnieje od 2003 r. Ponadto w orzeczeniu wskazano konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby - właściwe zaopatrzenie według zaleceń specjalistycznych. W dniu 5 maja 2010 r. Wnioskodawczyni zakupiła laptopa, na dowód czego posiada fakturę.

Ponadto w dniu 25 listopada 2010 r. uzyskała od prowadzącego lekarza specjalisty zaświadczenie, że przedmiotowy sprzęt jest wskazany w rehabilitacji.

Wnioskodawczyni jest osobą chorą na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jest to schorzenie, którego dokładna przyczyna powstania nie jest znana, nieznana jest również skuteczna metoda wyleczenia. Choroba jest dość rzadka. Pomimo kilku pobytów w szpitalu, do tej pory osobiście nie udało się Wnioskodawczyni poznać ani jednej osoby, która byłaby chora na tę samą chorobę. Aktualne informacje na temat choroby można zdobyć jedynie poprzez Internet na stronach z informacjami skierowanymi do osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. W Polsce powstało Polskie Towarzystwo Wspierania Osób z Nieswoistymi Zapaleniami Jelita, które posiada status organizacji pożytku publicznego. Na stronie Towarzystwa można znaleźć informacje bardzo ważne dla Wnioskodawczyni, dotyczące np. spotkań z lekarzami, psychologami, dietetykami, prawnikami udzielającymi porad w zakresie posiadanej choroby; turnusów rehabilitacyjnych, wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych, stosowanych leków. Ponadto Towarzystwo otworzyło forum dyskusyjne, na którym można dzielić się swoją wiedzą, doświadczeniami oraz utrzymywać kontakt z innymi chorymi.

Od momentu zdiagnozowania u Wnioskodawczyni choroby, poza informacjami uzyskanymi w szpitalu od lekarza prowadzącego, Internet jest jedynym źródłem wiedzy na temat samej choroby, jej przebiegu, objawów, sposobów leczenia, rehabilitacji, jak i jedyną formą pomocy od osób chorych, które już nauczyły się żyć ze wspomnianą chorobą. Niestety objawy występujące podczas zaostrzenia choroby w znacznym stopniu obniżają jakość życia, często uniemożliwiają normalne funkcjonowanie, a wręcz skazują na izolację. W stanach zaostrzenia choroby objawy niejednokrotnie uniemożliwiają Wnioskodawczyni wyjście z domu. Zakupiony laptop jest w takich sytuacjach narzędziem, które w znacznym stopniu ułatwia życie: pomaga w załatwieniu codziennych spraw, takich jak: opłacenie rachunków przez Internet, zakupy, dostęp do lekarzy specjalistów. Wnioskodawczyni jest osobą samotnie wychowującą dziecko (syn ma 11 lat), zamieszkują jedynie we dwoje i dlatego na co dzień nie może liczyć na pomoc innych osób. W sytuacjach krytycznych, kiedy w funkcjonowaniu jest niezbędna pomoc, Wnioskodawczyni jest zmuszona czasowo zamieszkiwać u rodziców. Dlatego też zdecydowała się na zakup laptopa, którego może ze sobą zabrać. Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że nikt oprócz Niej nie korzysta z laptopa.

Podsumowując Wnioskodawczyni wskazała, iż posiadanie laptopa ułatwia Jej życie, zarówno przy wykonywaniu codziennych spraw, jak i jest niezbędne w zdobywaniu informacji na temat Jej choroby. Pozwała również na kontakt i wymianę doświadczeń z osobami z tym samym schorzeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, jako osoba niepełnosprawna, ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym za 2010 rok - w ramach ulgi rehabilitacyjnej - wydatków poniesionych na zakup laptopa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym, tj. art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 3 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, przysługuje Jej prawo odliczenia od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym za 2010 r. kwoty, którą poniosła na zakup laptopa, który ułatwia Jej wykonywanie codziennych spraw oraz jest niezbędny zarówno w zdobywaniu informacji na temat choroby, jak i w kontaktach i wymianie doświadczeń z osobami z tym samym schorzeniem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

* pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

* zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

* cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 z późn. zm.) rehabilitacją jest również rehabilitacja społeczna o której jest mowa w Rozdz. 3 art. 9 ust. 1 i 2 wymienionej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym.

Natomiast ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż rehabilitacja społeczna realizowana jest przede wszystkim przez:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni została zakwalifikowana do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, z symbolem przyczyny niepełnosprawności 08-T. Ustalenie stopnia niepełnosprawności datuje się od dnia 15 października 2009 r., natomiast niepełnosprawność istnieje od 2003 r. W orzeczeniu wskazano konieczność zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby - właściwe zaopatrzenie według zaleceń specjalistycznych. W dniu 5 maja 2010 r. Wnioskodawczyni zakupiła laptopa, na dowód czego posiada fakturę. W dniu 25 listopada 2010 r. uzyskała od prowadzącego lekarza specjalisty zaświadczenie, że przedmiotowy sprzęt jest wskazany w rehabilitacji.

Wnioskodawczyni jest osobą chorą na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jest to schorzenie, którego dokładna przyczyna powstania nie jest znana, nieznana jest również skuteczna metoda wyleczenia. Od momentu zdiagnozowania u Wnioskodawczyni choroby, poza informacjami uzyskanymi w szpitalu od lekarza prowadzącego, Internet jest jedynym źródłem wiedzy na temat samej choroby, jej przebiegu, objawów, sposobów leczenia, rehabilitacji, jak i jedyną formą pomocy od osób chorych, które już nauczyły się żyć ze wspomnianą chorobą. W stanach zaostrzenia choroby objawy niejednokrotnie uniemożliwiają Wnioskodawczyni wyjście z domu. Zakupiony laptop jest w takich sytuacjach narzędziem, które w znacznym stopniu ułatwia życie: pomaga w załatwieniu codziennych spraw, takich jak: opłacenie rachunków przez Internet, zakupy, dostęp do lekarzy specjalistów. Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że nikt oprócz Niej nie korzysta z laptopa.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, iż zakupiony sprzęt (laptop) ułatwia wykonywanie takich czynności, jak chociażby: opłacenie rachunków przez Internet, zakupy, dostęp do lekarzy specjalistów. Może służyć jako urządzenie w szeroko pojętej rehabilitacji społecznej. Jednakże charakter tego wydatku nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3, ponieważ wyrób ten nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji oraz ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i nie posiada cech indywidualnych. Nie kwestionując przydatności zakupionego laptopa, należy stwierdzić, iż wyrób ten mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Trudno zatem mówić o indywidualnym charakterze zakupionego wyrobu.

Wobec tego przedmiotowy zakup nie podlega odliczeniu od dochodu. Należy bowiem zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Podkreślenia wymaga, iż ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż zakup laptopa nie jest wydatkiem podlegającym odliczeniu od podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie - Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.