IPPB4/415-937/11-4/MP - Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów podatnika posiadającego miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu 28 grudnia 2011 r.) oraz piśmie z dnia 16 marca 2012 r. (data nadania 19 marca 2012 r., data wpływu 20 marca 2012 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 12 marca 2012 r. Nr IPPB4/415-937/11-2/MP (data nadania 12 marca 2012 r., data odbioru 15 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 r.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 marca 2012 r. Nr IPPB4/415-937/11-2/MP (data nadania 12 marca 2012 r., data odbioru 15 marca 2012 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 16 marca 2012 r. (data nadania 19 marca 2012 r., data wpływu 20 marca 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim obywatelem, który w dniu 14 października 2011 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Podatnik został zatrudniony w amerykańskim oddziale międzynarodowej korporacji. Była to relokacja, czyli zakończony został stosunek pracy w polskim oddziale firmy (do 16 października 2011 r.), natomiast Podatnik został zatrudniony w oddziale amerykańskim (od 17 października 2011 r.). Wnioskodawca został zatrudniony w amerykańskiej firmie na kontrakt, którego czas trwania jest nieokreślony i wynosi minimum 2 lata. Zgodnie z umową, wynagrodzenie w USA wypłacane jest przez oddział amerykański, jest to również główne źródło utrzymania rodziny. Razem z Wnioskodawcą wyjechała jego żona (małżeństwo nie posiada dzieci). Ponadto małżeństwo posiada wspólnotę majątkową i zamierza wypełnić wspólne rozliczenie podatkowe za rok 2011.

Wnioskodawca wskazał, iż w USA zamieszkuje w wynajętym mieszkaniu, sam opłaca czynsz i wszelkie rachunki. Jest ponadto właścicielem samochodu, który jest zarejestrowany i znajduje się w USA. Z uwagi na zamieszkanie w USA oraz fakt pozostawania pracownikiem amerykańskiego podmiotu, Wnioskodawca opłaca składki na dobrowolne ubezpieczenie społeczne oraz uczestniczy w planie emerytalnym. Ponadto, zgodnie z przepisami wewnętrznymi USA, Wnioskodawca zostanie uznany za osobę podlegającą tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dnia przyjazdu, tj. 14 października 2011 r. Wnioskodawca wystąpi o uzyskanie certyfikatu rezydencji podatkowej w USA od 14 października 2011 r., jednakże może to uczynić dopiero w połowie następnego 2012 r. podatkowego.

Wnioskodawca zgłosił w Urzędzie Miasta wyjazd zagraniczny na czas nieokreślony. Miejscem stałego zameldowania pozostaje jednak poprzedni adres zamieszkania. Ponadto Wnioskodawca zaktualizował NIP-3, podając jako miejsce zamieszkania swój obecny adres w USA (pod obecnym adresem Podatnik mieszka od 18 października 2011 r., wcześniej mieszkał w hotelu) oraz zmienił naczelnika urzędu skarbowego (jest to urząd skarbowy właściwy dla osób niebędących polskimi rezydentami podatkowymi).

W Polsce Wnioskodawca pozostawił nieruchomość - mieszkanie własnościowe, w którym zamieszkiwał z żoną przed wyjazdem. Ponadto, małżeństwo posiada kredyt mieszkaniowy w polskim banku, który zaciągnęło na zakup mieszkania (w 2009 r.). Nieruchomość została wynajęta, a podatek od nieruchomości zobowiązała się płacić żona Wnioskodawcy. Podatek od nieruchomości jest wpłacany do Urzędu Skarbowego. Oprócz dochodu wynikającego z wynajmu nieruchomości, Wnioskodawca nie osiąga obecnie w Polsce żadnych innych dochodów.W konsekwencji, mając na uwadze przedstawioną powyżej sytuację, centrum interesów osobistych oraz gospodarczych Wnioskodawcy z dniem wyjazdu do USA (tj. 14 października 2011 r.) zostało przeniesione do USA i tam będzie się znajdować przez najbliższe lata.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Odnośnie przedstawionej sprawy, właściwą umową będzie zatem umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8b umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Wedle powyższego, rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika. Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zatem w opinii Wnioskodawcy, do dnia wyjazdu do USA miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tam bowiem zamieszkiwał oraz tam znajdował się ośrodek jego interesów życiowych.

Natomiast mając na uwadze następujący stan faktyczny: wyjazd do USA wraz z żoną; posiadanie pracy na terenie USA, z której dochody są głównym źródłem utrzymania rodziny oraz przeniesienie ośrodka interesów osobistych do USA (posiadanie znajomych, codzienne zakupy, wynajem mieszkania, opłacanie rachunków, posiadanie dóbr materialnych, np. samochodu itp.) oraz przedstawiony powyżej stan prawny, według Wnioskodawcy nastąpiło przeniesienie ośrodka interesów osobistych i życiowych Podatnika z Polski do USA, a co się z tym wiąże, jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się obecnie na terytorium USA. W opinii Wnioskodawcy, momentem zmiany jego rezydencji podatkowej (zmiany nieograniczonego na ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) będzie wyjazd do USA w związku z relokacją - 14 października 2011 r. Zatem od dnia 14 października 2011 r. miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest terytorium USA i od tego momentu podlega on obowiązkowi podatkowemu od całości otrzymywanych przez niego dochodów w USA. Ponadto, według przepisów wewnętrznych USA, Wnioskodawca zostanie uznany za rezydenta podatkowego USA od dnia swojego przyjazdu, czyli od 14 października 2011 r.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia wyjazdu z Polski (tj. od 14 października 2011 r.) podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wynika to z przytoczonego we wniosku art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) oraz z umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 Nr 31, poz. 178). Stosownie do art. 5 ust. 1 powyższej umowy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej umowie.

Natomiast do opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej w USA od momentu przeniesienia tam centrum swoich interesów życiowych zastosowanie znajduje art. 16 ww. umowy. Zgodnie z tym przepisem, płace, wynagrodzenia i inne świadczenia o podobnym charakterze, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się państwa z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez to Umawiające się państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim Umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenie świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane przez to drugie Umawiające się państwo. Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych nie będzie wykonywał pracy w Polsce, uzyskiwane z tego tytułu przychody będą opodatkowane tylko w USA.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca powołuje się na następujące postanowienia w sprawach interpretacji prawa podatkowego, których przedmiot był podobny do sytuacji opisywanej przez Podatnika: ILPB2/415-649/08-2/AJ), IPPB4/415-180/10-2/SP, IPPB2/415-700/08-2/SP, IPPB2/415-1018/08-2/AK, ILPB2/415-763/10-2/AJ, DD4-033-01348/JP/06/262, DD4-033-01522/JP/06/3437.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca jest polskim obywatelem, który w dniu 14 października 2011 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Dnia 16 października 2011 r. Wnioskodawca zakończył stosunek pracy w polskim oddziale firmy, natomiast od 17 października 2011 r. został zatrudniony w oddziale amerykańskim na kontrakt, którego czas trwania jest nieokreślony i wynosi minimum 2 lata. Zgodnie z umową, wynagrodzenie w USA wypłacane jest przez oddział amerykański, jest to również główne źródło utrzymania rodziny. Razem z Wnioskodawcą wyjechała jego żona (małżeństwo nie posiada dzieci). W USA zamieszkuje w wynajętym mieszkaniu, sam opłaca czynsz i wszelkie rachunki. Jest ponadto właścicielem samochodu, który jest zarejestrowany i znajduje się w USA. Tam też Wnioskodawca opłaca składki na dobrowolne ubezpieczenie społeczne oraz uczestniczy w planie emerytalnym. Ponadto, zgodnie z przepisami wewnętrznymi USA, Wnioskodawca zostanie uznany za osobę podlegającą tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dnia przyjazdu, tj. 14 października 2011 r. Wnioskodawca wystąpi o uzyskanie certyfikatu rezydencji podatkowej w USA od 14 października 2011 r. Miejscem stałego zameldowania pozostaje jednak poprzedni adres zamieszkania w Polsce. W Polsce Wnioskodawca pozostawił również nieruchomość, która została wynajęta. Ponadto, małżeństwo posiada kredyt mieszkaniowy w polskim banku, który zaciągnęło na zakup mieszkania (w 2009 r.). Oprócz dochodu wynikającego z wynajmu nieruchomości, Wnioskodawca nie osiąga obecnie w Polsce żadnych innych dochodów.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w roku 2011 w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, tzn. do dnia wyjazdu z Polski, Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie USA.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia statusu rezydenta podatkowego, stwierdzić należy, co następuje.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium Polski, posiada rezydencję podatkową, t. j. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

W kontekście powyższego, aby stwierdzić, czy posiada Pan status nierezydenta podatkowego w Polsce, należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.