IPPB4/415-927/12-2/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 06.11.2012. r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia pracownika mającego miejsce zamieszkania na Węgrzech za pracę wykonywaną na Węgrzech - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia pracownika mającego miejsce zamieszkania na Węgrzech za pracę wykonywaną na Węgrzech.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zatrudnia pracownika obywatela Węgier, który jest rezydentem podatkowym Węgier, tam ma stałe miejsce zamieszkania, centrum życiowe (pozostawiona rodzina: żona, dziecko). Pracownik ma zawartą tylko jedną umowę o pracę z Wnioskodawcą, w której od dnia 1 lutego 2012 r. został zawarty zapis: stałe miejsce pracy od poniedziałku do czwartku: Wnioskodawca, a dodatkowo na wniosek pracownika strony ustalają jako zmienne miejsce pracy w piątek: Budapeszt (Węgry). Spółka nie ma zakładu pracy na Węgrzech, w rozumieniu konwencji. Pracownik w piątki wykonuje pracę na rzecz Spółki (nie na rzecz innej firmy), w Budapeszcie, a praca ta ma charakter telepracy. Pracownik pozostaje w Budapeszcie na weekendy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów podatkowych, przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz w świetle zapisu w umowie o pracę, podatek od wynagrodzenia za pracę wykonywaną w piątki na terenie Węgier, powinien być płacony przez pracownika na terenie Węgier.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 3 ust. 2a-2 ustawy o PIT oraz w związku z art. 15 polsko-węgierskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, podatek od wynagrodzenia za pracę wykonywaną w piątki na terenie Węgier - powinien być płacony przez pracownika na terenie Węgier.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia pracownika obywatela Węgier, który jest rezydentem podatkowym Węgier, tam ma stałe miejsce zamieszkania, centrum życiowe (pozostawiona rodzina: żona, dziecko). Z zawartej umowy o pracę wynika, iż praca wykonywana jest w Polsce (od poniedziałku do czwartku i w ramach telepracy na Węgrzech (piątek). Spółka nie ma zakładu pracy na Węgrzech, w rozumieniu konwencji. Pracownik pozostaje w Budapeszcie na weekendy.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja polsko-węgierska.

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 946), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, gdy:

Przepis art. 15 ust. 1 cytowanej Konwencji ustala ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, zgodnie z którą taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Komentarz do Modelowej Konwencji OECD jednoznacznie wskazuje, że "praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie" (por. MK OECD - Komentarz do art. 15 pkt 1, pkt 1.

Zauważyć zatem należy, iż przepisy umowy odnoszą się do miejsca, w którym praca jest faktycznie wykonywana, nie zaś do miejsca pracy określonego w zawartej umowie o pracę.

W przypadku rezydenta Węgier zatrudnionego na umowę o pracę opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z ww. zasadami, podlega dochód za okres, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana na terytorium Polski, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Jeżeli więc wynagrodzenie otrzymywane przez ww. pracownika dotyczy pracy faktycznie wykonywanej zarówno w Polsce, jak i na Węgrzech, zasadnym jest przypisanie odpowiedniej wysokości wynagrodzenia w zależności od ilości dni, w których praca była faktycznie wykonywana na terytorium danego państwa.

Ustalone wynagrodzenie za dni pracy powinno odpowiadać ustalonym zgodnie z umową o pracę dniom pracy. Dni pracy rozumiane powinny być natomiast jako dni kalendarzowe minus wszystkie dni wolne od pracy zgodnie z zawartą umową o pracę (np. soboty, niedziele, ustawowe dni wolne od pracy).

Reasumując, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie za pracę wykonywaną w piątki na terenie Węgier przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terenie Węgier podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji polsko-węgierskiej tylko w państwie zamieszkania, tj. na Węgrzech i nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.