IPPB4/415-927/11-2/JK - Nabycie nieruchomości w drodze umowy dożywocia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego w drodze umowy o dożywocie - jest prawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego w drodze umowy o dożywocie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dożywocia. Na podstawie art. 908 Kodeksu cywilnego Stryj przeniesie na Wnioskodawcę własność nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W zamian Wnioskodawca zapewni Stryjowi świadczenia określone w ww. przepisie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przyszłym stanie faktycznym, w wyniku nabycia nieruchomości Wnioskodawca uzyska przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie mieszkania nie rodzi przychodu podatkowego. Definicja przychodów (art. 11 ustawy) wskazuje jako źródło uzyskania przychodu wynagrodzenie za świadczone usługi, wykonywaną prace oraz zbywane rzeczy lub prawa. W opisywanym przypadku Wnioskodawca dokonuje odpłatnego nabycia nieruchomości - co pozostaje poza definicją przychodu. Nie ma również do czynienia z przychodem ze świadczeń częściowo odpłatnych (art. 11 ust. 2b ustawy). Umowa dożywocia przewiduje obowiązek świadczenia nabywcy. Czas trwania umowy, a co za tym idzie wysokość kosztów ponoszonych przez nabywcę pozostaje nieznana w momencie zawarcia umowy. Tego rodzaju stosunek prawny nie spełnia więc dyspozycji przysporzenia rodzącego przychód.

Również zakres i definicja źródeł przychodów (art. 10 ustawy) dotyczą zbywania, a nie nabywania nieruchomości. Pogląd Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach Izb Skarbowych (zob. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 września 2009 r. Nr IBPBII/2/415-707/09/NG oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 grudnia 2008 r. Nr IBPB2/415-1614/08/JT). Konkludując, nabycie nieruchomości w drodze umowy dożywocia nie spowoduje uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, gdzie w pkt 8 wymieniono przychody z odpłatnego zbycia m.in. nieruchomości, a w pkt 9 - inne źródła.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Na podstawie natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych uznaje się natomiast, iż nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dożywocia. Na podstawie art. 908 Kodeksu cywilnego, Stryj przeniesie na Wnioskodawcę własność nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W zamian Wnioskodawca zapewni Stryjowi świadczenia określone w ww. przepisie.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym. Umowa dożywocia ma więc charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej.

Zważywszy zatem na treść art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie źródłem przychodów jest odpłatne zbycie wyszczególnionych w tym przepisie nieruchomości i praw majątkowych, stwierdzić należy, iż po stronie Wnioskodawcy jako osoby nabywającej na podstawie umowy dożywocia nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym nie powstanie obowiązek podatkowy.

Z uwagi na odpłatny charakter ww. czynności po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi również jakiekolwiek nieodpłatne przysporzenie majątkowe, a tym samym przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Reasumując, w związku z zawarciem umowy dożywocia po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.