IPPB4/415-919/11/13-5/S/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1873/12 (data wpływu 20 maja 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania stypendiów naukowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania stypendiów naukowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 20 października 2011 r. na podstawie art. 28 ust. 2 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 i Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) przyznane zostało stypendium naukowe dla wybitnego młodego naukowca.

W dniu 2 listopada 2011 r. została zawarta umowa pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Instytutem, w zakresie finansowania stypendium naukowego ustanowionego decyzją Ministra dla wybitnego naukowca, określająca szczegółowe warunki finansowania i rozliczania stypendium. Do zasad przyznawania, finansowania i rozliczania stypendium oraz praw, obowiązków i współdziałania stron umowy, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615 i Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 września 2010 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania nagród za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców (Dz. U. z 2010 r. Nr 179, poz. 1204), oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. k.p.a. (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Wnioskodawca wskazał, iż środki finansowe będą przekazywane przez Ministerstwo na rachunek bankowy Instytutu, który występuje jako płatnik stypendium. Okres finansowania stypendium wynosi 36 miesięcy. Stypendium będzie wypłacane stypendyście przez Instytut Kardiologii na podstawie umowy zawartej ze stypendystą w dniu 4 listopada 2011 r., w wysokości 3.830,00 zł do 10-ego dnia każdego miesiąca. Instytut otrzymał środki na pokrycie stypendium, które zostało wypłacone za okres listopad i grudzień br. z potrąceniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę stypendium podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, stypendium dla wybitnych młodych naukowców, przyznawane i wypłacane na podstawie ustawy o zasadach finansowania nauki i rozporządzenia wykonawczego, wypełnia kryteria zwolnienia przedmiotowego wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako "inne stypendia naukowe i za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Według Wnioskodawcy "innymi stypendiami naukowymi" są wszystkie "inne stypendia naukowe" ustanawiane na "innej" podstawie prawnej niż przepisy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, stypendia doktoranckie otrzymywane na podstawie przepisów - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zdaniem Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w poprzednich postanowieniach w tej sprawie stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygnatura: IPPB1/415-936/08-4/JK), postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego (sygnatura: 1471/DPF/415/105/06/07/MJ), postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga (sygnatura: 1434/SD-DF/415/25/AP/07).

Stypendium dla Wnioskodawcy zostało przyznane i jest wypłacane na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 i Dz. U. z 2011 r. Nr 84, poz. 455) oraz rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 września 2010 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania nagród za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców (Dz. U. z 2010 r. Nr 179, poz. 1204). W myśl art. 28 ust. 2 tej ustawy minister przyznaje corocznie stypendia naukowe dla wybitnych młodych naukowców zatrudnionych w jednostkach naukowych i prowadzących działalność naukową. Stypendia przyznaje się na okres nie dłuższy niż 3 lata, w wysokości miesięcznej nieprzekraczającej minimalnej miesięcznej stawki wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla stanowiska profesora zwyczajnego zatrudnionego w uczelni publicznej. Z kolei właśnie na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 28 ust. 6 ustawy Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego określił w rozporządzeniu z dnia 9 września 2010 r. kryteria i tryb przyznawania nagród za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców (Dz. U. Nr 179, poz. 1204).

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (data orzeczenia: 9 września 2010 r., sygnatura: I SA/Wr 605/10)"W przypadku wydania aktu prawnego, określającego zasady przyznawania stypendiów, przez sam organ, uprawniony do zatwierdzania tych zasad, mamy faktycznie do czynienia z autozatwierdzeniem, gdyż w jednym organie skupiły się kompetencje zarówno ukształtowania regulacji stypendialnej, jak i kontroli prawidłowości tej regulacji." Stanowisko to podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach (data orzeczenia: 18 sierpnia 2011 r., sygnatura: I SA/Ke 326/11): "Zakres zaś znaczeniowy pojęcia "określenie zasad" (rozporządzeniem) obejmuje i niejako konsumuje zakres znaczeniowy użytego w art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. pojęcia "zatwierdzenie zasad". Możemy tu mówić o samozatwierdzeniu tych zasad."

Na podstawie art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.), Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego współdziała z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego, a w szczególności: wyraża z własnej inicjatywy opinie we wszystkich sprawach dotyczących szkolnictwa wyższego, nauki, kultury i oświaty; może również zwracać się w tych sprawach do organów władzy publicznej, jednostek naukowych i uczelni, w tym o udzielenie wyjaśnień i informacji, zawiadamiając o tym ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i ministra właściwego do spraw nauki oraz innych ministrów; sporządza opinie w sprawach przedstawionych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, ministra właściwego do spraw nauki oraz inne organy władzy i administracji publicznej lub z inicjatywy własnej; opiniuje projekty aktów prawnych dotyczących szkolnictwa wyższego oraz rozwoju nauki i innowacyjności. Projekty ustawy o zasadach finansowania nauki i rozporządzenia wykonawczego były opiniowane w toku długotrwałych prac nad tzw. reformą nauki przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego (druk sejmowy Nr 1637) (na podstawie ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw, nazwa Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego została zmieniona na Radę Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego).

Według WSA we Wrocławiu, "przedmiotowe stypendium ma bez wątpienia walor stypendium naukowego, gdyż jego beneficjantami są wybitni młodzi naukowcy, to jest kategoria pracowników naukowych wyróżniająca się nie tylko swoim młodym wiekiem, ale przede wszystkim osiągnięciami naukowymi."

Przywołane powyżej wyroki WSA we Wrocławiu oraz WSA w Kielcach uchylały zaskarżone interpretacje innych organów podatkowych stwierdzających, że stypendium nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych (Wyrok WSA w Kielcach: "Tym samym, zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem tegoż przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f.), które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy i uzasadnia uchylenie zaskarżonego aktu." Wyrok WSA we Wrocławiu: "W świetle powyższych rozważań należało stwierdzić, że skarżona interpretacja została wydana z naruszeniem art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f., które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy i uzasadnia uchylenie zaskarżonego aktu."). Reasumując, według Wnioskodawcy stypendium naukowe dla wybitnych młodych naukowców przyznawane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB4/415-919/11-2/MP z dnia 29 lutego 2012 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, iż uzyskiwane przez Wnioskodawcę stypendium naukowe przyznane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców na podstawie ustawy o zasadach finansowania nauki nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 6 marca 2012 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca, pismem z dnia 11 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.) wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. Nr IPPB4/415-919/W/11-4/MP (skutecznie doręczonym w dniu 10 kwietnia 2012 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Wnioskodawca w dniu 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.) złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-919/11-2/MP z dnia 29 lutego 2012 r.

Zaskarżonej interpretacji Strona Skarżąca zarzuciła naruszenie prawa, a mianowicie:

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1873/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana M. Ś. na interpretację Ministra Finansów z dnia 29 lutego 2012 r. Nr IPPB4/415-919/11-2/MP w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych wydał wyrok, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie Sąd zaznaczył, iż wojewódzkie sądy administracyjne powołane zostały do sprawowania kontroli działalności administracji publicznej, przy czym zakres tej kontroli ograniczony jest do kontroli legalności działania organów administracji (art. 1 ust. 1 i 2 ustawy 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.). Indywidualne akty administracyjne, takie jak akty wymienione w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: "p.p.s.a."), w tym interpretacje indywidualne wydane przez Ministra Finansów, podlegają uchyleniu w razie stwierdzenia przez Sąd ich niezgodności z prawem.

Sąd, w ramach kompetencji wyznaczonej przez wyżej wskazane przepisy, stwierdził, że zaskarżona interpretacja indywidualna narusza prawo procesowe i materialne.

Sąd, odnosząc się do zarzutów o charakterze proceduralnym stwierdził, że zasadny okazał się zarzutu pominięcia istoty wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, aczkolwiek Sąd uznał, że w tym zakresie obok art. 14c § 1 O.p., należało także odwołać się do treści art. 14b § 1 O.p.

Ostatni z przepisów art. 14b § 1 O.p. stanowi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przepis art. 14c § 1 O.p. stanowi natomiast, że interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Skarżący niewątpliwie - co wynika z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - otrzymał stypendium naukowe, a nie stypendium stażowe i w związku z przyznaniem tego stypendium i pobraniem od niego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zwrócił się o wydanie interpretacji indywidualnej. Tym samym Minister Finansów, udzielając zaskarżonej interpretacji powinien w jej sentencji (strona pierwsza, wers 7), jak też w uzasadnieniu (strona pierwsza, wers 11) odnosić się do stanu faktycznego, który wynikał z wniosku Skarżącego, jak również do stanowiska Skarżącego. Stało się inaczej, gdyż Minister Finansów w sentencji zaskarżonej interpretacji uznał, że nieprawidłowe jest stanowisko Skarżącego, ale w zakresie, co do którego Skarżący wniosku nie składał - zwolnienia z opodatkowania "stypendiów stażowych". Jakkolwiek w odpowiedzi na skargę Minister Finansów wskazuje, że odwołanie się do "stypendium stażowego" w ww. wersach strony pierwszej interpretacji, wynikało z omyłki pisarskiej, nie sprostowano jej jednak, w stosownym trybie. W obrocie prawnym, w dniu wniesienia skargi, jak również w dniu jej rozpoznawania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawała zatem niesprostowana interpretacją indywidualna, która uznawała stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe w zakresie, w którym nie wniesiono wniosku. Nawet, gdyby uznać, że rację ma Minister Finansów, który w odpowiedzi na skargę podnosi, że w treści uzasadnienia zaskarżonej interpretacji, organ dokonał interpretacji przepisu prawa, o którego wykładnię wnosiła strona, nie zmienia to jednak faktu, że sama sentencja interpretacji indywidualnej była wadliwa, podobnie, jak opis stanu faktycznego, który rzekomo był przedstawiony przez Skarżącego.

W związku z tym Sąd za zasadny uznał ww. zarzut skargi, aczkolwiek uzupełniając podstawę tegoż zarzutu.

Zdaniem Sądu zasadny był także zarzut skargi o naruszeniu przez Ministra Finansów w zaskarżonej interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f.

W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji, stypendium otrzymywane przez Skarżącego mieści się w zakresie normy zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. Zasady przyznawania stypendium opisanego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej zostały nie tylko zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, ale wręcz przez niego określone i to po zasięgnięciu wymaganej opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, która pozytywnie zaopiniowała przedłożony jej projekt rozporządzenia MNiSW w sprawie kryteriów i trybu przyznawania nagród za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców, który to projekt przybrał formę rozporządzenia z 9 września 2010 r. i został opublikowany w numerze 179 Dziennika Ustaw z 2010 r., pod pozycją 1204.

MNiSW, wydając rozporządzenie regulujące zasady przyznawania stypendiów naukowych, dokonał czynności o charakterze szerszym, niż samo tylko zatwierdzenie zasad przyznawania stypendiów określonych przez inny podmiot. Tym samym, stosując zasady wnioskowania a fortiori, uznać należało, że skoro do objęcia określonego stypendium zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. wystarcza samo zatwierdzenie przez MNiSW zasad przyznawania stypendium (przy spełnieniu przesłanki dotyczącej uzyskania opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego), to tym bardziej warunek ten należy uznać za spełniony w sytuacji, gdy zasady te zostały uregulowane przez samego ministra. Mówiąc inaczej, jeśli zwolnienie dotyczy stypendiów, których tryb przyznawania pozostaje jedynie pod nadzorem ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, to tym bardziej obejmuje ono stypendia, które przyznawane są na podstawie wykonawczego aktu normatywnego wydanego przez tego ministra. W opinii Sądu, nie ma racji Minister Finansów argumentując, że stypendium przyznane i otrzymywane przez Skarżącego nie jest objęte zwolnieniem, ponieważ ustawa, na podstawie której zostało ono przyznane, nie została wymieniona w przepisie podatkowym. Wykładnia językowa przepisu art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. prowadzi do jednoznacznego wniosku, że do zastosowania zwolnienia przewidzianego w tym unormowaniu nie zawsze jest wymagane, by zasady przyznawania stypendiów wynikały wyłącznie z ustaw w przepisie tym wskazanych. Wymóg taki dotyczy jedynie stypendiów otrzymywanych na podstawie przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz stypendiów doktoranckich otrzymywanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

W stosunku do pozostałej kategorii stypendiów - "innych stypendiów" - wymagane jest jedynie zatwierdzenie zasad ich przyznawania przez wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. organy władzy wykonawczej ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (dodatkowy wymóg uprzedniego zasięgnięcia opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego) albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

Bez znaczenia jest więc okoliczność, czy "inne stypendium", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.f. przyznane będzie na podstawie ustaw wymienionych w tym przepisie. Ważne jest jedynie to, by zasady przyznawania stypendium zatwierdził jeden z wymienionych w tym przepisie organów władzy wykonawczej.

Skoro w stanie faktycznym sprawy opisanym we wniosku o interpretację Skarżącemu przyznano wprawdzie stypendium na podstawie u.z.f.n., ale zasady przyznawania tego stypendium zostały uregulowane przez samego MNiSW w rozporządzeniu z 9 września 2010 r. (Dz. U. Nr 179, poz. 1204), przy spełnieniu przesłanki dotyczącej uzyskania opinii Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, to zdaniem Sądu należy uznać, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pk 39 u.p.d.o.f. został spełniony. Okoliczność przyznania stypendium na podstawie u.z.f.n. jest irrelewantna przy wyznaczeniu zakresu przedmiotowego zwolnienia podatkowego ustanowionego w ww. przepisie. Istotne jest natomiast to, że ww. rozporządzenie wydał właściwy minister do spraw szkolnictwa wyższego, po uprzednim pozytywnym zaopiniowaniu projektu rozporządzenia przez Radę Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Sąd ocenił, że pozostałe zarzuty skargi, odwołujące się do naruszenia art. 14a § 1 O.p. oraz art. 32 Konstytucji RP, nie zasługiwały na uwzględnienie.

Sąd podkreślił, że jakkolwiek praktyka Ministra Finansów, polegająca na nie braniu pod uwagę poglądów wyrażanych w orzecznictwie sądowym nie jest pożądana i nie powinna mieć miejsca, gdyż choćby z treści art. 14a § 1 O.p. wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności ich interpretacji, z urzędu lub na wniosek, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne), tym niemniej w sprawie została wydana interpretacja indywidualna, która podlega kontroli sądowej i w sytuacji, gdy doszło w niej do naruszenia prawa, możliwe jest jej wyeliminowanie z obrotu prawnego. Podniesiony natomiast przez Skarżącego zarzut naruszenia art. 32 Konstytucji RP nie został w sposób dostateczny uzasadniony.

Sąd, biorąc pod uwagę powyższe rozważania, stwierdził, że zaskarżona interpretacja indywidualna naruszała prawo. Podlegała więc uchyleniu, na mocy art. 146 § 1 p.p.s.a.

Orzeczenie z punktu drugiego sentencji ma uzasadnienie w dyspozycji art. 152 p.p.s.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1873/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względnie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.