IPPB4/415-895/14-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązków płatnika, jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia zapłaconej przez płatnika zaliczki do przychodu pracownika,

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 17 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i podatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Instytut (zwany dalej "Wnioskodawcą"), jest placówką naukowo - badawczą. Od 2002 r. posiada nadany przez Radę Ministrów status państwowego instytutu badawczego. Realizuje problematykę działalności naukowo - badawczej celem kształtowania warunków pracy zgodnie z psychofizycznymi możliwościami człowieka w zakresie ochrony pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także ustalaniem kierunków polityki społeczno - ekonomicznej Państwa w tym zakresie.

Instytut, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie odprowadzał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych korzystając ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 zwana dalej "ustawą"). Instytut otrzymywał z Unii Europejskiej, w ramach bezzwrotnej pomocy zagranicznej, środki przeznaczone na realizację programów związanych z przedmiotem swojej działalności. Wynagrodzenia wypłacane na rzecz pracowników, którzy uczestniczyli w realizacji tych programów pochodziły z powyższej bezzwrotnej pomocy. Instytut, wypłacając przedmiotowe wynagrodzenia, nie pobierał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ kwalifikował wskazane dochody pracowników jako zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosując zwolnienie podatkowe, Instytut działał na podstawie dokonanej wykładni przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która pozostawała w zgodzie ze znanymi mu wówczas wyrokami sądów administracyjnych i ze stanowiskiem wyrażanym wielokrotnie przez organy podatkowe, w tym przez Ministra Finansów.

W wyniku przeprowadzonej kontroli Urzędu Skarbowego za okres 2008 - 2010 została wydana decyzja wskazująca, że wypłacane we wskazanych okolicznościach wynagrodzenia nie podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. artykułu. Instytut powinien był odprowadzić od powyższych wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ Instytut jako Płatnik odpowiada na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Instytut od tej decyzji odwołał się do Izby Skarbowej w Warszawie, która swoją decyzją przychyliła się do stanowiska Urzędu Skarbowego. Instytut, na podstawie wydanej decyzji zapłacił zaległy podatek za lata 2008 - 2010 wraz z odsetkami za zwłokę w grudniu 2013 r. na rachunek bankowy właściwego dla siebie jako płatnika urzędu skarbowego ze środków własnych. Instytut zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników i doliczył go im do przychodów ze stosunku pracy.

Instytut zamierza dokonać korekty informacji PIT-11 dla pracowników za ww. lata. Korekta PIT-11 dotyczyć będzie włączenia do opodatkowania przychodu pochodzącego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, które w pierwotnej deklaracji były wykazane w części F poz. 81. W konsekwencji uległy również zwiększeniu wysokości składek na ubezpieczenie społeczne podlegające odliczeniu od dochodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, podlegające odliczeniu od podatku pobrane w tamtym okresie, a nie wykazane wcześniej, gdyż odnosiły się do części przychodu zwolnionego z podatku. Wysokość zaliczek wskazanych przez Instytut w informacjach korygujących PIT-11 nie ulegnie zmianie i odpowiadać będzie wysokości pobranych przez Instytut w 2008 - 2010 zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje zostały przekazane pracownikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Instytut ma obowiązek sporządzić informacje korygujące PIT-11 za lata 2008 - 2010 dla pracowników w związku z wydaniem przez Urząd Skarbowy decyzji, a jeśli tak, to czy sposób przedstawiony poniżej jest prawidłowy.

2. Jak ma postąpić podatnik, który otrzyma informację korygującą PIT-11 za lata 2008 - 2010, w której nie zostanie ujęty zaległy podatek zapłacony w 2013 r., czy zobowiązany jest do zapłaty po raz drugi podatku z tego samego tytułu.

3. Czy Instytut zaległy podatek za lata 2008 - 2010 zapłacony na podstawie decyzji w 2013 r. powinien wykazać w informacjach PIT-11 za 2013 rok.

4. Czy Instytut postąpił prawidłowo doliczając pracownikom do przychodu zapłacony podatek na podstawie decyzji, w sytuacji, gdy zrezygnował z dochodzenia jego zwrotu od pracowników.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie odnośnie obowiązków płatnika (pyt. Nr 1, 3 i 4). W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Instytut powinien dokonać korekty informacji PIT-11 za lata 2008 -2010 w związku z decyzją Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11.

Zatem, Instytut jako płatnik jest zobowiazany skorygować informację PIT-11 za lata 2008-2010, by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.

W związku z powyższym, skoro za lata 2008-2010 nie została w prawidłowej wysokości pobrana przez Instytut z dochodu pracownika zaliczka na podatek dochodowy to Instytut zobowiązany jest skorygować informację PIT-11 i wykazać w niej odpowiednio za dany rok podatkowy faktycznie osiągnięty przez podatnika przychód/dochód, z uwzględnieniem przysługujących kosztów uzyskania przychodu.

Odnośnie wykazania w korekcie informacji PIT-11 kwoty zaliczki na podatek dochodowy wskazać należy, że w korekcie informacji PIT-11 mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez Instytut (płatnika) z dochodu pracownika w latach 2008-2010. Korekta informacji PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Instytut nie pobrał z dochodu pracownika w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia - w prawidłowej wysokości, to w korekcie informacji PIT-11 nie może wykazać niepobranej kwoty zaliczki, którą wpłacił w grudniu 2013 r. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata. Stanowisko takie znajduje m.in. potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów np. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-794/11-4/MK, postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPBII/1/415-835/13/AA.

Ad. 3.

Instytut nie powinien wykazywać zaległego podatku za lata 2008-2010 zapłaconego na podstawie decyzji w 2013 r. w informacjach PIT-11 za 2013 r.

Instytut zapłacił z własnych środków zaległy podatek wraz z odsetkami na podstawie decyzji organu podatkowego, jednocześnie zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników.

W informacjach PIT-11, w pozycji zaliczek płatnik wskazuje wartość pobranych w trakcie roku zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych za rok sporządzenia, z tytułu wypłat wskazanych w wierszu Nr 1 (stosunek pracy, stosunek służbowy, pracy nakładczej, spółdzielczy stosunek pracy), Wyraźne wskazanie na zaliczki pobrane, nie daje podstaw do wliczenia w tym przypadku zaliczek, których Instytut nie pobrał od swoich pracowników.

Ad. 4.

Instytut zapłacił z własnych środków zaległy podatek wraz z odsetkami na podstawie decyzji organu podatkowego, jednocześnie zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapłacony podatek będzie stanowić dla tych osób przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego artykułu "przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".

W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Trybunału, tym kryterium musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

Zapłacony ze środków własnych podatek przez Instytut, którego zwrotu Instytut nie domagał się od pracownika, w konkretnie określonej wysokości, rzeczywiście spowodował zaoszczędzenie przez niego wydatków.

W konsekwencji powyższego Instytut postąpił prawidłowo zaliczając do przychodu pracowników i byłych pracowników zapłacony w grudniu 2013 r. z własnych środków zaległy podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2008-2010.

Na tle przedstawionych zdarzeń przyszłych, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej noraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatku, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pienięzne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Instytut w latach 2008 - 2010 r. jako płatnik podatku dochodowego nie odprowadzał zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników pochodzących z bezzwrotnej pomocy Unii Europejskiej, korzystając ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kwalifikował wskazane dochody jako zwolnione z opodatkowania na podstawie powyższego przepisu. W wyniku przeprowadzonej kontroli Urzędu Skarbowego za okres 2008 - 2010 została wydana decyzja wskazująca, że wypłacane we wskazanych okolicznościach wynagrodzenia nie podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. artykułu. Instytut powinien był odprowadzić od powyższych wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Instytut, na podstawie wydanej decyzji zapłacił zaległy podatek za lata 2008 - 2010 wraz z odsetkami za zwłokę w grudniu 2013 r. na rachunek bankowy właściwego dla siebie jako płatnika urzędu skarbowego ze środków własnych. Instytut zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników i doliczył go im do przychodów ze stosunku pracy. Instytut zamierza dokonać korekty informacji PIT-11 dla pracowników za ww. lata. Korekta PIT-11 dotyczyć będzie włączenia do opodatkowania przychodu pochodzącego ze środków bezzwrotnej pomocy. W konsekwencji uległy zwiększeniu wysokości składek na ubezpieczenia społeczne podlegające odliczeniu od dochodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegające odliczeniu od podatku pobrane w tamtym okresie, a nie wykazane wcześniej. Wysokość zaliczek wskazanych przez Instytut w informacjach korygujących PIT-11 nie ulegnie zmianie i odpowiadać będzie wysokości pobranych przez Instytut w latach 2008 - 2010 zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje zostaną przekazane pracownikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jak wynika z powyższego, wynagrodzenia pracowników należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast Wnioskodawca jest obowiązany od ww. wynagrodzeń obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek na zasadach wynikających m.in. z art. 31, 32, 38 i 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru, m.in. informacji PIT-11.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno - technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa zawiera również zagadnienia związane z korektą deklaracji (informacji).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenc

i.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja upoważnia Wnioskodawcę (płatnika) do dokonania korekt wystawionych za lata 2008-2010 informacji PIT-11.

Wystawienie pracownikom błędnych informacji PIT-11 za lata 2008-2010 w związku z wykazaniem przychodu ze stosunku pracy w niewłaściwej wysokości również wywołuje obowiązek wystawienia korekt tych informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.

Dokonując korekty informacji PIT-11 za lata 2008 - 2010 dla swoich pracowników w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w złożonych korektach obowiązany będzie do wykazania wyższych kwot przychodu ze stosunku pracy dla pracowników.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym - jeżeli dochód w latach 2008 - 2010 został wykazany w niewłaściwej wysokości - Wnioskodawca powinien zwiększyć w skorygowanych informacjach PIT-11 za lata 2008 - 2010 przychód (dochód) pracownika.

Należy zauważyć, że w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę w latach 2008 - 2010. Bowiem informacja PIT-11 winna odzwierciedlać stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w 2008 - 2010 zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tamtych latach pobrane - nawet jeżeli były one nieprawidłowe - winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata - w przedmiotowym przypadku za lata 2008- 2010.

Jednocześnie wskazać należy, że w korektach PIT-11 za lata 2008 - 2010 mogą zostać uwzględnione składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, podlegające odliczeniu, jakie faktycznie zostały odprowadzone przez Wnioskodawcę w ww. latach.

W deklaracji korygującej PIT-11 winny zatem być uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki oraz kwoty składek, podlegające odliczeniu, pobrane i odprowadzone przez Wnioskodawcę w latach 2008 - 2010.

Stosownie do powołanych uregulowań, w informacji PIT-11 za dany rok powinna być wykazana ta zaliczka, która dotyczy przychodu (dochodu) osiągniętego w danym roku podatkowym. W związku z powyższym, Instytut zaległy podatek za lata 2008 - 2010 zapłacony w 2013 r. nie może wykazać w informacji PIT-11 sporządzonej za 2013 r.

Zatem w zakresie pytania Nr 1 i 3 stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do zadanego pytania Nr 4 wniosku, organ podatkowy stwierdza, co następuje:

W myśl art. 26 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Natomiast przepis art. 8 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym kwestii zaliczenia do przychodu pracownika a zarazem opodatkowania wpłaconej w 2013 r. różnicy jaka wynikła z niewłaściwie pobranej w latach 2008-2010 zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wraz z odsetkami.

Zaliczka ta, jak wynika z wniosku, nie została nieprawidłowo pobrana z winy podatnika tylko z winy samego płatnika. Powołane powyżej przepisy, a zwłaszcza art. 30 § 1 w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej, w takiej sytuacji stanowią, że to sam płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca nie może zaliczyć do przychodu pracownika wpłaconej w 2013 r. do urzędu skarbowego kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy zaliczkami pobranymi a należnymi na podatek dochodowy od osób fizycznych wraz z odsetkami. Dokonując takiej wpłaty Wnioskodawca realizuje nałożony na niego ciężar odpowiedzialności za niepobraną i niewpłaconą do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek. W takiej sytuacji nie można więc mówić o przychodzie podatkowym występującym po stronie pracowników.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 4 jest nieprawidłowe.

Należy również wskazać, że powołane w treści wniosku interpretacje organów podatkowych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych rozstrzygnięć, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, rozstrzygnięcuia te dotyczą indywidualnych spraw podatników osadzonych w konkretnym stanie faktycznym i nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu do Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.