IPPB4/415-89/08-4/JS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-89/08-4/JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 13 stycznia 2008 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-89/08-2/JS z dnia 6 stycznia 2009 r. (data nadania 6 stycznia 2009 r., data doręczenia 8 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy za okres pracy w Wietnamie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zaliczek na podatek dochodowy za okres pracy w Wietnamie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Siedziba spółki mieści się w Polsce. Spółka posiada Przedstawicielstwo Handlowe w Wietnamie, gdzie zatrudnia pracownika (obywatela polskiego zameldowanego w Polsce) na okres od 1 stycznia 2005 r. do 30 kwietnia 2009 r. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie w walucie USD i jest ono wypłacane z dewizowego konta spółki z banku w W.

W latach 2005,2006,2007 i 2008 pracownikowi w Polsce nie były pobierane miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, pracownik podatek rozliczał w Wietnamie.

Pismem z dnia 6 stycznia 2009 r. Nr IPPB4/415-89/08-2/JS wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku poprzez dostarczenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w roku 2009, gdy pracownik za granicą przebywać będzie do 30 kwietnia 2009 r. spółka jako płatnik powinna pobierać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Za okres od 1 stycznia 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r. Spółka jako płatnik jest obowiązana do poboru miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy z dnia 31 sierpnia 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 258) z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy bez względu na postanowienia art. 15 ust. 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

a.

odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego; oraz

b.

wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; oraz

c.

wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Wietnamu. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Wietnamie jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Wietnamie) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Z analizy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż w 2009 r. pracownik będzie przebywać w Wietnamie nie dłużej niż 183 dni podczas roku kalendarzowego (do 30 kwietnia 2009 r.), wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę mającego siedzibę w Polsce i nie jest ponoszone przez przedstawicielstwo w Wietnamie. Zatem warunki określone w art. 15 ust. 2 umowy są spełnione łącznie.

W związku z powyższym wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w Wietnamie za okres od 1 stycznia 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r. będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 2 umowy, tj. w Polsce.

Reasumując należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy pracownik za granicą przebywać będzie w 2009 r. do 30 kwietnia 2009 r., na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzeń wypłaconych pracownikowi z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Wietnamie.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl