IPPB4/415-869/09-5/MP - Sposób udokumentowania wydatków ponoszonych na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania wydatków ponoszonych na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania wydatków ponoszonych na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 15 listopada 2005 r. Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem mieszkanie w W. W celu zakupu mieszkania został zaciągnięty kredyt hipoteczny. W dniu 11 marca 2008 r. powyższe mieszkanie zostało sprzedane. Część dochodu ze sprzedaży mieszkania została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego. Pozostała część posłużyła na zakup dwóch mieszkań (tworzących jedno mieszkanie) przy ul. M 1 i 2. Akt notarialny zakupu tych mieszkań został podpisany 28 sierpnia 2008 r. Zakup był poprzedzony wpłatą zaliczek ze środków własnych na rzecz sprzedającego (mieszkanie ul. M 1: 6 czerwca 2006 r. - 5.040 zł, 12 lipca 2006 r., 25.620 zł, 3 sierpnia 2006 r. - 25.620 zł, 3 października 2006 r. - 25.620 zł, 4 grudnia 2006 r. - 17.080 zł, 2 stycznia 2007 r. - 17.080 zł, 2 lutego 2007 r. - 25.620 zł, 29 marca 2007 r. - 17.080 zł, 31 sierpnia 2007 r. - 3.500 zł, 25 sierpnia 2008 r. - 8.540 zł.; mieszkanie ul. M 2: 6 czerwca 2006 r. - 4.910 zł, 12 lipca 2006 r. - 25.230 zł, 3 sierpnia 2006 r. - 25.230 zł, 3 października 2006 r. - 25.230 zł, 4 grudnia 2006 r. - 16.820 zł, 2 stycznia 2007 r. - 16.820 zł, 2 lutego 2007 r. - 25.230 zł, 29 marca 2007 r. - 16.820 zł, 31 sierpnia 2007 r. - 3.500 zł, 25 sierpnia 2008 r. -8.410 zł. Środki własne to są środki uzyskane ze sprzedaży domu w pierwszym półroczu 2006 r. za kwotę 350.000 zł. W celu rozliczenia dochodu ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym stosowny wniosek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni, jedynym i wystarczającym dokumentem pozwalającym rozliczyć wydatkowanie kwoty ze sprzedaży mieszkania zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) jest akt notarialny nabytych mieszkań. Sam fakt wpłaty zaliczek nie przenosi prawa własności. Dlatego datą nabycia wyżej wymienionych mieszkań jest data aktu notarialnego, który jest również pokwitowaniem wpłaty należnej kwoty.

Zgodnie z Kodeksem cywilnym art. 155 § 1 oraz art. 158 z dnia 23 kwietnia 1964 r. według Wnioskodawczyni jedynym dokumentem potwierdzającym prawo nabycia nieruchomości, datę nabycia oraz potwierdzeniem wpłaconej kwoty za nabytą nieruchomość jest akt notarialny. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga uzyskania prawa nabycia nieruchomości. Dlatego też wpłacane zaliczki na poczet nabycia nieruchomości przed datą aktu notarialnego nie stanowią podstawy do rozliczenia uzyskanego przychodu ze sprzedaży mieszkania. Wnioskodawczyni powołuje się na decyzję Dyrektora IS w W z dnia 12 sierpnia 2009 r. stanowiącą, że datą przychodu za sprzedaną nieruchomość jest data przeniesienia prawa własności potwierdzona aktem notarialnym (mimo uzyskiwanych wcześniej zaliczek). Wnioskodawczyni uważa, iż data aktu notarialnego jest jednocześnie dla Niej (kupującego) datą poniesienia kosztów zakupu nieruchomości, tj. rozliczeniem przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Należy podkreślić, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w treści w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wszelkie ulgi i zwolnienia w prawie podatkowym są również wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania, dlatego też wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą, co oznacza, że nie może być ani rozszerzająca, ani też zawężająca.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu - z zastrzeżeniem ust. 2 - jest odpłatne zbycie:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2007 r.

Z treści powołanego art. 7 ww. ustawy, wynika iż do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Stosownie do postanowień art. 28 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - według stanu prawnego obowiązującego przed 1 stycznia 2007 r. - przychodu ze sprzedaży lub zamiany nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł, a podatek od tego przychodu, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, chyba że podatnik w tym samym terminie złoży oświadczenie, iż przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczy na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., wolne od podatku dochodowego były przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a:

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ww. ustawy wiąże bowiem skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie z faktem zawarcia umowy, lecz z terminem wydatkowania środków pieniężnych określonych w tej umowie. Do zwolnienia przychodu na podstawie omawianego przepisu nie jest więc niezbędne nabycie w okresie dwóch lat nieruchomości, lecz wydatkowanie przychodu na wskazany przez ustawodawcę cel.

Kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Natomiast organ podatkowy weryfikujący możliwość skorzystania ze zwolnienia uprawniony jest żądać od podatników przedłożenia dodatkowych dokumentów z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione, tj. czy środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT, umowy przedwstępne, bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić. Artykuł 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód dopuszcza wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy wskazać, że akt notarialny jest dokumentem potwierdzającym przeniesienie własności nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. Natomiast stosownie do art. 158 ustawy, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność nieruchomości, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Zgodnie z powyższym, należy stwierdzić, iż w przypadku rozliczania kwoty przychodu uzyskanej z tytułu sprzedaży mieszkania, dokumentami potwierdzającymi poniesienie wydatków na cel wskazany w ustawie mogą być np.: imienne rachunki, faktury VAT, przelewy, oraz inne dokumenty potwierdzające zapłatę. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują szczególnej formy dokumentowania wydatków, jednakże poza aktem notarialnym, który jest dokumentem potwierdzającym przeniesienie własności nieruchomości, należy przedstawić inne dokumenty potwierdzające wydatkowanie przychodu na cel wskazany w ustawie, z których będzie wynikało kiedy i przez kogo wydatki zostały poniesione.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż akt notarialny zakupu mieszkań, jest dokumentem koniecznym do rozliczenia przychodu ze sprzedaży mieszkania uzyskanego w dniu 11 marca 2008 r., lecz niewystarczającym, aby udowodnić wydatkowanie kwoty uzyskanej z przedmiotowej sprzedaży na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.