IPPB4/415-866/14-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów lekarzom weterynarii jest:

* nieprawidłowe - w części zwrotu kosztów z tytułu używania samochodów prywatnych, motocykli i motorowerów do wysokości wynikającej z rozporządzenia;

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów lekarzom weterynarii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Inspektorat sprawuje nadzór weterynaryjny na terenie powiatu. W ramach tego nadzoru wyznacza lekarzy weterynarii oraz inne osoby niebędące pracownikami inspekcji weterynaryjnej do wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Czynności te są wykonywane na obszarze powiatu.

Wnioskodawca zawiera w tym celu umowy zlecenia z lekarzami weterynarii oraz ww. osobami. Wypłata wynagrodzenia z tytułu zawartych umów zlecenie uregulowana jest w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. (Dz. U. Nr 178, poz. 1837, z późn. zm.) w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii. Na podstawie ww. rozporządzenia lekarzom weterynarii przysługuje wynagrodzenie obejmujące:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy część wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia obejmująca zwrot kosztów dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, związanego z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia winna być zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy część wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenie obejmująca zwrot kosztów użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych związanych z wykonywaniem czynności wymienionych z załączniku do rozporządzenia winna być zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z faktem, że osoby te nie są pracownikami Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej w Wyszkowie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zwrot kosztów dojazdu oraz użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych jest częścią składową wynagrodzenia za wykonywanie zleconych czynności i jako składnik wynagrodzenia nie jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych. Lekarze weterynarii oraz osoby, którym zlecono czynności nie są pracownikami Inspektoratu, a dojazd do gospodarstw nie jest podróżą służbową w rozumieniu Kodeksu pracy. Wnioskodawca uważa zatem, że wynagrodzenie tych osób uzyskiwane na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii (Dz. U. z 2013 r. poz. 424) nie podlega zwolnieniom przedmiotowym od podatku od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 i pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.)

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Inspektorat jest państwową jednostką budżetową, realizującą zadania w zakresie administracji rządowej, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744 z późn. zm.).

Jak wynika z treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w sytuacji gdy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji - może do wykonywania określonych czynności wyznaczać:

Przepis art. 16 ww. ustawy, upoważnia powiatowego lekarza weterynarii do wyznaczenia lekarzy weterynarii nie będących pracownikami inspekcji do wykonywania określonych czynności. Wyznaczenie do wykonania ww. czynności następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania. Wykonywanie czynności następuje po zawarciu przez powiatowego lekarza weterynarii umowy cywilnoprawnej z wyznaczonymi osobami określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności. Zaznaczyć przy tym należy, że do wykonywania w imieniu powiatowego lekarza weterynarii określonych, urzędowych czynności upoważniona jest konkretna osoba fizyczna a nie lecznica czy gabinet weterynaryjny.

Stosownie do postanowień § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez Powiatowego Lekarza Weterynarii (Dz. U. Nr 178, poz. 1837, z późn. zm.) lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii do wykonywania czynności, o których mowa w art. 16 ust. 1 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, przysługuje wynagrodzenie obejmujące:

Wyznaczenie do wykonania niektórych czynności weterynaryjnych następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania (art. 16 ust. 2 ww. ustawy).

Przechodząc zatem na grunt przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), należy stwierdzić, że skoro na podstawie przepisów ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej powiatowy lekarz weterynarii jako organ administracji rządowej, zleca decyzją administracyjną wykonanie określonych czynności wyznaczonej osobie fizycznej, to przychód osiągnięty przez tę osobę należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. odpowiednio:

* działalność wykonywana osobiście oraz

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do postanowień art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność.

Jak wynika z gramatycznej wykładni powołanego przepisu, przedmiotowe zwolnienie podatkowe ma zastosowanie wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

Wykonując swoje obowiązki płatnik winien wykazać, że wypłacenie ekwiwalentu było następstwem wykorzystania przez pracownika własnego sprzętu, narzędzi lub materiału na potrzeby pracodawcy. Możliwość objęcia zwolnieniem od podatku dochodowego pieniężnego ekwiwalentu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymaga udokumentowania własności używanego przez pracownika sprzętu.

W przypadku, gdy przychód osiągany jest na podstawie art. 10 ust. 2 ww. ustawy czyli z działalności wykonywanej osobiście (umowa zlecenia) to stronę takiego stosunku służbowego nie możemy określić mianem pracownika. Na podstawie art. 12 pkt 4 ww. ustawy za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Zatem nie są pracownikami lekarze weterynarii oraz inne osoby zatrudniane na umowę zlecenia.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane z tytułu umów zawartych z lekarzami weterynarii oraz innymi osobami niebędącymi pracownikami inspekcji weterynaryjnej na wykonywanie określonych czynności w imieniu inspekcji weterynaryjnej, jako czynności zlecone decyzją administracyjną przez organ administracji rządowej, w myśl postanowień art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są przychodami z działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym ekwiwalenty pieniężne za wykorzystywanie własnych środków leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych nie są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli strony łączą zapisy umowy cywilnoprawnej, tj. umowy zlecenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwrotu kosztów użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych jest prawidłowe.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Należy wskazać, że omawiane zwolnienie do dnia 28 lutego 2013 r. było limitowane do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej:

* na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.),

* poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Zgodnie zaś z § 5 ust. 3 rozporządzenia o podróży krajowej na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265, z późn. zm.).

Przepis § 8 ust. 4 rozporządzenia o podróży zagranicznej stanowi, że za przejazd w podróży, o której mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ww. ustawy.

Natomiast od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Jak stanowi § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21).

Ponadto stosownie do postanowień art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te muszą mieć związek z określonymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tego źródła. W przypadku zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wynagrodzenie lekarzy weterynarii obejmuje zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, związanego z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W opisanej sytuacji ww. kwoty stanowią przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej i przy spełnieniu pozostałych przesłanek konstruujących omawiane zwolnienie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych kosztów dojazdu (ponad określony limit) stanowić będzie dla tej osoby przychód z działalności wykonywanej osobiście podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Do tej części wynagrodzenia nie znajdzie zastosowanie zwolnienia wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.