IPPB4/415-862/10-2/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 4 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości niepobierania podatku dochodowego od osób fizycznych od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej:

* na podstawie przepisów art. 17 ust. 3 umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Włochami, Francją, Turcją, Islandią, na podstawie art. 16 ust. 3 konwencji międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Norwegią i na podstawie art. 15 ust. 2 umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę ze Stanami Zjednoczonymi jest prawidłowe,

* na podstawie art. 17 ust. 3 umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Niemcami, Holandią, Austrią oraz na podstawie art. 16 ust. 3 umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Wielką Brytanią jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości niepobierania podatku dochodowego od osób fizycznych od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca") świadczy na rzecz osób trzecich usługi polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności takich jak: koncerty, festiwale, w tym organizowanych przez państwowe lub samorządowe instytucje kultury, bądź finansowanych lub współfinansowanych (w przeważającej części) ze środków publicznych, pochodzących z budżetu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca zamierza zapewniać udział w powyższych typach imprez artystów (muzyków, dyrygentów, aktorów) działających jako:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku osób fizycznych, Wnioskodawca zamierza stosować przepis art. 29 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ("ustawa PIT"), który stanowi, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby fizyczne nie mające miejsca zamieszkania na terenie Polski przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu, przy czym należy stawkę tę stosować z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Wnioskodawca zamierza zastosować przepis art. 17 ust. 3 (w przypadku Norwegii art. 16 ust. 3, w przypadku USA art. 15 ust. 2) umów o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, Wielką Brytanią, Holandią, Austrią, Norwegią, Włochami, Francją, Turcją, Islandią, Stanami Zjednoczonymi.

Powyższe przepisy umów międzynarodowych stanowią, że w odniesieniu do dochodu uzyskanego z działalności wykonywanej przez artystę lub sportowca w Polsce, jeżeli jego pobyt w Polsce jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obydwu Umawiających się Państw, ich jednostek terytorialnych lub organów władz lokalnych, dochód ten podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec posiada miejsce zamieszkania.

Umowy międzynarodowe z Włochami, Francją, Turcją, Islandią oraz Stanami Zjednoczonymi przewidują dodatkowe warunki jakie muszą być spełnione, aby w przedmiotowych przypadkach Wnioskodawca, jako podmiot wypłacający należności mógł nie pobierać podatku PIT "u źródła".

W przypadku Włoch, Francji i Turcji działalność estradowa winna być wykonywana w ramach programu wymiany kulturalnej między Polską a tymi państwami. W przypadku Islandii działalność estradowa winna być wykonywana na mocy porozumienia o współpracy kulturalnej zawartego między Polską a Islandią. W przypadku Stanów Zjednoczonych artysta winien przebywać w Polsce mniej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. Zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania odnoszące się do finansowania pobytu artystów za środków publicznych, nie zawierają postanowienia, że artysta winien otrzymywać wynagrodzenie bezpośrednio od państwowej, czy samorządowej instytucji kultury. Stanowią natomiast wymóg, aby pobyt artysty był finansowany w przeważającej części ze środków publicznych, co w przypadku Wnioskodawcy będzie miało miejsce, gdyż Spółka pełni rolę agencji zapraszającej artystę i dokonującej zapłaty za pobyt w Polsce i występ artysty środkami pochodzącymi ze środków publicznych.

W przekonaniu Wnioskodawcy dla zastosowania przepisów pozwalających nie pobierać podatku od dochodów wypłacanych artystom z ww. krajów nie ma znaczenia, że honorarium artysty pochodzące ze środków publicznych jest wypłacane za pośrednictwem profesjonalnej agencji, zajmującej się zapewnianiem udziału zagranicznych artystów wykonawców w krajowych imprezach artystycznych. Gdyby ustawodawca zamierzał ograniczyć zwolnienie tylko do przypadku honorariów wypłacanych bezpośrednio ze środków publicznych, to zapewne byłoby to wyraźnie zapisane, tak jak ma to miejsce np. w art. 17 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Szwajcarią.

Istnienie programu wymiany kulturalnej między Polską a ww. państwami, a także w przypadku Islandii porozumienia o współpracy kulturalnej Spółka zamierza dokumentować stosownymi zaświadczeniami wystawionymi przez odpowiednie ministerstwa RP, bądź inne instytucje państwowe.

W przypadku finansowania ze środków publicznych, organizowanych na terenie Polski, występów artystycznych osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w ww. krajach, posiadających certyfikat (przekazany Spółce), spełniający warunki określone przepisem art. 5a pkt 21 ustawy PIT oraz w przypadku spełnienia powyższych warunków dodatkowych dotyczących wymiany kulturalnej, współpracy kulturalnej (Islandia), bądź przebywania na terenie Polski przez mniej niż 183 dni (USA) Wnioskodawca zamierza nie pobierać "u źródła" podatku dochodowego od osób fizycznych od należności wypłacanych przez Spółkę tym osobom z tytułu wykonywania przez nie działalności artystycznej w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości niepobierania podatku dochodowego od osób fizycznych od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej na podstawie przepisów art. 17 ust. 3 umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Włochami, Francją, Turcją, Islandią, na podstawie art. 16 ust. 3 konwencji międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Norwegią i na podstawie art. 15 ust. 2 umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę ze Stanami Zjednoczonymi jest prawidłowe, natomiast na podstawie art. 17 ust. 3 umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Niemcami, Holandią, Austrią oraz na podstawie art. 16 ust. 3 umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Wielką Brytanią jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W ww. przepisie wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Powyższa regulacja odzwierciedla zasadę wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

W art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie osobom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, osoba zagraniczna podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak wynika z treści art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz osób trzecich usługi polegające na zapewnianiu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności takich jak: koncerty, festiwale, w tym organizowanych przez państwowe lub samorządowe instytucje kultury, bądź finansowanych lub współfinansowanych (w przeważającej części) ze środków publicznych, pochodzących z budżetu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca zamierza zapewniać udział w powyższych typach imprez artystów (muzyków, dyrygentów, aktorów) działających jako osoby fizyczne z takich krajów jak:

W procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

W przedmiotowym przypadku pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie do treści art. 17 ust. 2 powołanej umowy, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

W świetle art. 17 ust. 3 ww. umowy polsko-niemieckiej, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodu osiąganego z działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub głównie opłacany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, kraju związkowego, jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej albo organizacji użyteczności publicznej.

Artykuł 17 ust. 1 polsko-holenderskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi, iż dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 17 ust. 2 Konwencji, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi lecz innej osobie, to dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 Konwencji postanowienia ww. ustępu nie mają zastosowania do dochodu osiąganego z działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub głównie opłacany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, ich jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej.

Stosownie do art. 17 ust. 1 polsko-austriackiej umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W świetle art. 17 ust. 2 umowy, jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca, lecz innej osobie, to dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Według art. 17 ust. 3 ww. umowy postanowienia ww. ustępów nie mają zastosowania do dochodu uzyskiwanego z działalności prowadzonej w Umawiającym się Państwie przez artystę lub sportowca, jeżeli wizyta w tym Państwie jest całkowicie lub w przeważającej części finansowana z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej bądź przez organizację uznawaną za organizację charytatywną.

Oznacza to, iż w przypadku kiedy pobyt artysty opłacany jest ze środków wymienionych w art. 17 ust. 3 ww. umów/konwencji, w stosunku do dochodu uzyskanego przez artystę posiadającego miejsce zamieszkania potwierdzone certyfikatem rezydencji w Niemczech, Holandii i Austrii, z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w Polsce, zastosowanie ma art. 14 ust. 1 ww. umów/konwencji.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. umów/konwencji, dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie "wolny zawód" zostało zdefiniowane w art. 14 ust. 2 umów/konwencji, i obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 polsko-brytyjskiej Konwencji dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 16 ust. 3 Konwencji postanowienia ww. ustępu nie mają zastosowania do dochodu powstającego w związku z wykonywaniem działalności artysty lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, jego jednostki terytorialnej, organu lokalnego lub instytucji rządowej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 lit. f) Konwencji określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. g) Konwencji określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Artykuł 3 ust. 1 lit. k) Konwencji stanowi, iż określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze.

Zatem w celu właściwego opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez artystów posiadających miejsce zamieszkania w Zjednoczonym Królestwie, a których pobyt jest w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych należy zastosować postanowienia art. 7 Konwencji.

Według art. 7 ust. 1 polsko-brytyjskiej konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Na podstawie art. 7 ust. 2 konwencji jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie, poprzez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 polsko-norweskiej Konwencji, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, lub przez muzyka, lub sportowca, wykonującego osobiście w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 16 ust. 2 Konwencji, jeżeli dochód związany z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14 niniejszej Konwencji, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Stosownie do art. 16 ust. 3 Konwencji postanowienia ww. ustępu nie mają zastosowania do dochodu uzyskanego z działalności wykonywanej przez artystę lub sportowca w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich pobyt w tym Państwie jest całkowicie lub w głównej mierze finansowany z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw, ich jednostek terytorialnych lub organów władz lokalnych. W takim przypadku dochód podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym artysta lub sportowiec posiada miejsce zamieszkania.

Oznacza to, iż w przypadku kiedy pobyt artysty opłacany jest ze środków wymienionych w art. 16 ust. 3 ww. konwencji, dochód uzyskany przez artystę posiadającego miejsce zamieszkania potwierdzone certyfikatem rezydencji w Norwegii, z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w Polsce, podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie zamieszkania, tj. w Norwegii.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 umowy polsko-włoskiej, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochody osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle art. 17 ust. 2 ww. umowy, jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca nie przypada na rzecz artysty lub sportowca, lecz na rzecz innej osoby, dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

W myśl. ust. 3 art. 17 umowy, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1, wykonywanych w ramach programu wymiany kulturalnej lub sportowej uzgodnionego pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym te rodzaje działalności są wykonywane.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 umowy-francuskiej, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochody zawodowych artystów, jak na przykład artystów scenicznych, filmowych, radiowych oraz telewizyjnych, jak też muzyków i sportowców z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności, podlegają opodatkowaniu w tym z Umawiających się Państw, w którym wykonują oni te czynności.

Jeżeli dochody z działalności wykonywanej osobiście przez artystę scenicznego lub sportowca są przyznawane innej osobie niż sam artysta lub sportowiec, mogą być one ze względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym dana działalność artystyczna lub sportowa jest wykonywana (art. 17 ust. 2 ww. umowy).

Jednocześnie na mocy ust. 3 art. 17 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1 wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Państwo, w którym artyści lub sportowcy mają miejsce zamieszkania, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 umowy polsko-tureckiej, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Jeżeli dochód osiągnięty z osobiście wykonywanej działalności artysty lub sportowca nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana (art. 17 ust. 2 umowy).

Jak wynika z art. 17 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochody z działalności określonej w ustępie 1, wykonywanej w ramach programu wymiany kulturalnej lub sportowej uzgodnionego pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będą zwolnione od opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ta działalność jest wykonywana.

W świetle art. 17 ust. 1 umowy polsko-islandzkiej, bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód taki, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana (art. 17 ust. 2 umowy).

W myśl art. 17 ust. 3 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu, dochód, o którym mowa w tym artykule, jest zwolniony z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym działalność artysty lub sportowca jest wykonywana, pod warunkiem że działalność ta jest w znacznej części opłacana z funduszy publicznych tego Państwa lub drugiego Państwa oraz że działalność ta jest wykonywana na mocy umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej zawartego przez te Państwa.

Oznacza to, iż w przypadku kiedy działalność artystyczna wykonywana w ramach wymiany kulturalnej, programu wymiany kulturalnej, na mocy umowy lub porozumienia o współpracy kulturalnej, o których mowa w art. 17 ust. 3 ww. umów, dochody uzyskane przez artystę posiadającego miejsce zamieszkania potwierdzone certyfikatem rezydencji we Włoszech, Francji, Turcji i Islandii, będą zwolnione z opodatkowania w państwie wykonywania działalności artystycznej, tj. w Polsce.

Natomiast umowa polsko-amerykańska kwalifikuje na mocy art. 15 ust. 3 dochody uzyskiwane przez artystów jako dochody z wykonywania wolnego zawodu (określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej umowy, dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Stosownie do treści ust. 2 art. 15 powołanej umowy dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Jak stanowi art. 15 ust. 3 powołanej umowy, określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych.

Z powyższych przepisów wynika, iż dochód uzyskiwany przez artystę ze Stanów Zjednoczonych będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko w przypadku, jeśli osoba ta przebywa w Polsce przez okres przekraczający łącznie 183 dni w ciągu roku podatkowego. Jeżeli osoba ta przebywa w Polsce krócej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego, jego dochód podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. w Stanach Zjednoczonych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż prawidłowe jest niepobieranie podatku dochodowego od osób fizycznych od należności z tytułu osobiście wykonywanej działalności artystycznej, wypłacanych przez Spółkę na rzecz osób fizycznych - artystów posiadających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski potwierdzone certyfikatem rezydencji we Włoszech, Turcji, Francji, Islandii, Norwegii, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Holandii, Austrii, Wielkiej Brytanii.

Jednakże stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w części za nieprawidłowe, bowiem w przypadku umów/konwencji międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z Niemcami, Holandią i Austrią zastosowanie będą miały przepisy art. 14, a w przypadku Konwencji międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Wielką Brytanią art. 7, a nie jak wskazał Wnioskodawca art. 17 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, konwencji polsko-holenderskiej i umowy polsko-austriackiej oraz art. 16 ust. 3 umowy polsko-brytyjskiej.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.