IPPB4/415-860/14-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S. (dalej: Spółka lub Pracodawca) - Wnioskodawca - będąca sprzedawcą urządzeń wentylacyjnych, grzewczych i klimatyzacyjnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi różnego rodzaju wydatki na rzecz swoich pracowników. Spółka posiada siedzibę na terenie województwa mazowieckiego, ale posiada również biura terenowe w kilku największych miastach w Polsce. W siedzibie mieści się magazyn Spółki i centrum logistyczne.

Pracownicy biur terenowych odpowiedzialni za sprzedaż muszą współpracować z pracownikami z siedziby w różnych aspektach m.in. doboru towarów do Klienta, sprawdzenia stanu magazynowego, możliwości logistycznych itp. dlatego właściwa komunikacja jest bardzo istotna. Spółka w ramach możliwości finansowych wzmacnia relacje w zespole pracowników jak również udziela pomocy socjalnej pracownikom.

Wydatki na rzecz pracowników sfinansowane z własnych środków obrotowych Spółki dotyczą:

Spółka udziela również pomocy socjalnej swoim pracownikom w oparciu o ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592, z późn. zm., dalej ustawa o ZFŚS) oraz przyjęty Regulamin. Wydatki sfinansowane lub dofinansowane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej ZFŚS) według kryterium socjalnego i są ponoszone m.in. na:

Spółka zaprasza na spotkania integracyjne, spotkania świąteczne, imprezy okolicznościowe i imprezy socjalne (łącznie zwane dalej wydarzeniami) wszystkich pracowników. Obecność pracowników i ich udział w tych wydarzeniach jest dobrowolny. Pracownicy deklarują chęć udziału w wydarzeniach, co potwierdzone jest ostateczną liczbą pracowników biorących w niej udział.

Organizując wszystkie wydarzenia sfinansowane ze środków obrotowych, jak i sfinansowane ze środków ZFŚS Spółka otrzymuje oferty od firm zewnętrznych na przeprowadzenie wydarzenia z wyceną ryczałtową usług lub/oraz oferty w podziale na jednego pracownika np. oferty noclegowe, cateringowe, oferty zabaw czy konkursów wraz z obsługą muzyczną. Spółka często kupuje samodzielnie napoje, ciasto i inne słodycze oraz zapewnia całościowy poczęstunek w formie tzw. "szwedzkiego stołu". Nie podaje się dań w ramach cateringu, ani poczęstunku w sposób wyodrębniony dla każdej osoby (pracownika) nawet jeżeli oferta jest w podziale na jednego pracownika. W ramach organizowanych imprez socjalnych Spółka zapewnia cały pakiet świadczeń: dojazd, nocleg, wyżywienie, wycieczki, kuligi oraz inne atrakcje.

Również przy tego typu wydarzeniach część ofert wyceniona jest w podziale na jednego uczestnika, a część jak kolacje, kuligi wyceniona jest ryczałtowo. Każdy uczestnik wydarzenia może skorzystać z oferowanych atrakcji według chęci i dostępności. Spółka nie monitoruje kto i z czego skorzystał.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki sfinansowane ze środków obrotowych lub z środków ZFŚS poniesione przez Spółkę na rzecz pracowników - biorących udział w wydarzeniach, dla których Spółka uzyskuje oferty kosztowe od organizatorów ryczałtowe lub oferty indywidualne, ale dla których nie jest w stanie określić zindywidualizowanej i oznaczonej wartości świadczenia na jednego pracownika nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osob fizycznych (Dz. U. z 201 2 r., poz. 761, z późn. zm.) dalej ustawa o p.d.o.f., a co się z tym wiąże Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

2. Czy wydatki sfinansowane/dofinansowane ze środków ZFŚS poniesione przez Spółkę na rzecz pracowników biorących udział w wydarzeniach, dla których Spółka uzyskuje oferty kosztowe od organizatorów w podziale na jednego pracownika i dla których jest w stanie określić zindywidualizowaną i oznaczoną wartość świadczenia na jednego pracownika należy uznać jako świadczenie na rzecz pracowników i w związku z powyższym będą one stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., ale korzystającym ze zwolnienia do wysokości 380 zł zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67, a co się z tym wiąże Spółka jako płatnik jest zobowiązana pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych ponad wartość 380 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. określa, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., do źródeł przychodów zalicza się m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; oraz inne źródła.

Artykuł 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., wskazuje, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ustawodawca definiując szeroko pojęcie przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (w opisywanym przypadku pracownik) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na bazie wyżej przedstawionych przepisów ustawy o p.d.o.f. do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych zaliczamy między innymi wartość świadczeń udostępnionych na spotkaniach integracyjnych, spotkaniach świątecznych, imprezach okolicznościowych i socjalnych.

Zdaniem Spółki, w przypadku organizacji różnego rodzaju wydarzeń pracownik uzyskuje przychód wyłącznie od zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników.

W przypadku, gdy Spółka organizuje dla pracowników imprezy integracyjne, spotkania czy wyjazdy o charakterze zamkniętym gdzie zaprasza wyłącznie swoich Pracowników i w celu właściwej organizacji ustala liczbę chętnych osób do wzięcia udziału w danym wydarzeniu a następnie weryfikuje osoby, które faktycznie wzięły w nim udział Spółka nalicza i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy wyłącznie od wartości świadczeń, które poniosła na rzecz pracowników, a które mają charakter zindywidualizowany także ich wartość można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika. W przypadku organizacji imprez, wyjazdów, świadczenia, które stanowią wartość sprecyzowaną na osobę takie jak np. usługi noclegowe, transport (gdzie koszt uzależniony jest od liczby osób) zabawy i gry - których ogólna wartość uzależniona jest od liczby pracowników lub usługi gastronomiczne w postaci np. kolacji serwowanej, gdzie koszt na pracownika jest ściśle określony w ofercie, świadczenie to jest faktycznie zindywidualizowane, dotyczy danej osoby i w konsekwencji stanowi przychód ze stosunku pracy.

Zatem przychód powstaje w takim zakresie w jakim będzie możliwe określenie wartości nieodpłatnie otrzymanego świadczenia przez konkretnego pracownika. W przypadku świadczeń co do których koszt poniesiony będzie ryczałtowo i nie będzie zależny od liczby pracowników np.: bufet w formie szwedzkiego stołu, organizacja gier, zabaw, innych atrakcji, w których udział pracownika uczestniczącego w imprezie nie jest obligatoryjny, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 oraz art. 12 ustawy o p.d.o.f.

Również podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (sygn. I SA/Gd 140/11): "w przypadku gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (...) brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Zatem (...) pracodawca w tej sytuacji nie jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów". W tej samej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 maja 2013 r. (sygn. II FSK 1812/11) stwierdził, że "o "wartości" otrzymanych świadczeń (zarówno w "naturze", jak też "innych nieodpłatnych" świadczeń) możemy mówić tylko wówczas, gdy świadczenia dla każdego danego pracownika będą mogły być wyrażone w pieniądzu lub innym środku płatniczym. Z kolei ten zabieg musi wiązać z jednoznacznym przypisaniem określonej ilości (np. wagi, objętości, sztuk) poczęstunku ze szwedzkiego stołu dla każdego danego pracownika. Jeśli zatem na takim spotkaniu, nie podaje się dań w sposób wyodrębniony dla każdej osoby (pracownika), to wówczas wykluczona zostaje możliwość obliczenia wartości świadczenia (posiłku) i jego przypisania każdemu uczestniczącemu w spotkaniu pracownikowi (..,) za niedopuszczalne należy uznać ustalenie wartości świadczenia dla przychodów poszczególnych pracowników, poprzez dzielenie faktycznie poniesionych kosztów na ilość pracowników, którzy skorzystali z możliwości udziału w opisywanym wyżej spotkaniu. Dokonywanie bowiem takich matematycznych czynności obliczenia wartości świadczenia dla przychodów pracowników, ustawodawca nie przewidział w jakichkolwiek przepisach prawa".

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 stycznia 2013 r. (sygn. (II FSK 1064/11), Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. II FSK 1256/11) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (sygn. II FSK 1828/11).

Ponadto w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) przychód z tytułu "innych nieodpłatnych świadczeń" po stronie pracownika powstanie gdy będą to świadczenia, które: "zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść" a także gdy "korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)."

Dodatkowo do świadczeń finansowanych/dofinasnowanych z ZFŚS znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. Art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f., stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS działalność socjalną stanowią m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej.

Zdaniem Spółki, organizowane przez nią imprezy okolicznościowe oraz imprezy socjalne mieszczą się w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS i Spółka może zastosować art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. i jest zobowiązana pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń sfinansowanych z ZFŚS ponad 380 zł.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej dnia 10 sierpnia 2011 r. interpretacji indywidualnej Nr IBPBII/1/415-515/11/HK.

Reasumując, zdaniem Spółki, wartość zindywidualizowanych oraz oznaczonych świadczeń jaką pracownik otrzymuje z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej czy spotkaniu świątecznym sfinansowana ze środków obrotowych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w całości.

Natomiast wartość zindywidualizowanych świadczeń jaką pracownik otrzymuje z tytułu uczestnictwa w imprezie okolicznościowej czy imprezie socjalnej sfinansowana ze środków ZFSS stanowi dla pracownika przychód, jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. przychód ten podlega zwolnieniu do kwoty 380 zł w skali roku podatkowego.

Zapewniona przez Spółkę wartość świadczeń sfinansowana zarówno ze środków obrotowych jak i ze środków ZFŚS, co do których Spółka nie ma możliwości ustalenia ich indywidualnego charakteru jaka przypada na każdego pracownika z uwagi na poniższe warunki:

nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. i Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka wnioskuje o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądowych, tut. organ informuje, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.