IPPB4/415-859/10-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Oddziału przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z opodatkowania świadczeń medycznych z zakresu medycyny pracy opłacanych przez pracodawcę na rzecz pracowników - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania ponoszonych przez pracodawcę dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz pracowników oraz członków ich rodzin - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie świadczeń medycznych na rzecz pracowników i członków rodzin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - P. S.A. z siedzibą w P., Oddział w W. (dalej: "Oddział") jest oddziałem spółki S. S. A. z siedzibą w P. (dalej: "Spółka"). Oddział wykupił i opłaca w L. Sp. z o.o. ("L.") abonamenty medyczne dla swych pracowników oraz członków ich rodzin. Oddział jest odrębnym od Spółki zakładem pracy i płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W tym celu Oddziałowi udzielono odrębny numer NIP. Zgodnie z umową o udzielanie świadczeń zdrowotnych L. jest zobowiązany do wyszczególnionych odrębnie:

Pkt 1) świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników

W zakres dodatkowych świadczeń zdrowotnych wchodzą głownie zabiegi ambulatoryjne w placówkach L. oraz leczenie i zabiegi stomatologiczne, dalej jako "dodatkowe świadczenia zdrowotne".

Pkt 2) Świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodzin pracowników

Zakres świadczeń medycznych udzielonych członkom rodzin pracowników obejmuje w szczególności konsultacje lekarskie oraz badania laboratoryjne i diagnostyczne itp.

Wynagrodzenie L. ustalone jest jako stała kwota przypadająca na osobę objętą świadczeniami medycznymi, przy czym, w przypadku pracowników, kwota ta jest podzielona na dwie części:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość abonamentów medycznych wykupionych przez niego dla pracowników oraz członków ich rodzin stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, przy czym wartość tego przychodu, w części dotyczącej świadczeń zdrowotnych medycyny pracy w zakresie wskazanym w umowie z L., podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT.

Zatem Oddział zobowiązany jest doliczać do przychodów pracowników:

i uwzględniać te przychody przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Natomiast wartość abonamentów pracowników w części dotyczącej świadczeń zdrowotnych medycyny pracy (wymienionych w opisie stanu faktycznego w niniejszym wniosku, określonych w zawartej umowie o udzielanie świadczeń zdrowotnych) nie podlega zaliczeniu do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop (wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Szeroki charakter definicji przychodów zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT jest powszechnie uznany w doktrynie podatkowej, gdzie podkreśla się, iż "Przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych są wszelkie świadczenia, które otrzymuje pracownik w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub jednym ze stosunków pokrewnych, które to świadczenia pokrywane są ze środków pracodawcy" (Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz; red. Dr Janusz Marciniuk, 2010, CH. Beck Legalis).

W konsekwencji, zdaniem Oddziału wykupione na rzecz pracowników i członków ich rodzin abonamenty medyczne uprawniające do korzystania z określonych świadczeń zdrowotnych stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przy czym, w ocenie Oddziału wskazane powyżej świadczenia zdrowotne medycyny pracy wykonywane w ramach wykupionego abonamentu medycznego stanowią dla pracowników świadczenia rzeczowe przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. W konsekwencji, zdaniem Oddziału, świadczenia zdrowotne medycyny pracy, wykonywane w ramach abonamentu medycznego będą przychodem pracownika zwolnionym od opodatkowania. W rezultacie Oddział, jako płatnik, nie jest zobowiązany do doliczenia wartości tych świadczeń do dochodu pracownika do opodatkowania i pobrania zaliczki na podatek.

Natomiast, dodatkowe świadczenia zdrowotne w ramach abonamentu medycznego nie stanowią świadczeń rzeczowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. W konsekwencji, zdaniem Oddziału, ich wartość powinna być doliczana do przychodu pracownika.

Przedstawiony pogląd został podzielony także przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w składzie 7 sędziów podjął 24 maja 2010 r. (sygn. II FPS 1/10) uchwałę, w której stwierdzono iż: "Nie tracąc z pola widzenia różnic między umową ubezpieczenia, a umową o świadczenie zdrowotne (np. podstawa prawna, zakres świadczeń), należy dojść do wniosku, że wskazane wyżej podobieństwa przemawiają za przyjęciem tezy, że wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f., stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy."

Również wartość abonamentów medycznych wykupywanych przez Oddział na rzecz członków rodzin pracowników powinna być doliczana do przychodu pracownika ze stosunku pracy, albowiem zostały one wydane w związku ze stosunkiem pracy w jakim pozostaje pracownik i są z nim związane. Bez istnienia stosunku pracy pomiędzy pracownikiem a Oddziałem członkowie rodzin pracowników nie mieliby prawa do takich świadczeń. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Identyczny pogląd przyjął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2010 r. Nr DD3/033/11/ KDJ/09/PK-85, w której stwierdził, iż:

"Podkreślenia wymaga, iż w przypadku abonamentu medycznego obejmującego również członków rodziny pracownika nieodpłatne świadczenie otrzymuje pracownik. Należy zwrócić uwagę, iż podstawą świadczenia wykupionego przez Wnioskodawcę w postaci opieki medycznej przeznaczonej dla pracownika i członków jego rodziny jest łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy. Oznacza to, że gdyby nie ów stosunek prawny nie otrzymałby on tego świadczenia, tak jak jego członkowie rodziny nie byliby objęci opieką medyczną w granicach wyznaczonych abonamentem".

Podsumowując, Oddział stoi na stanowisku, iż wartość abonamentów medycznych wykupionych przez niego dla pracowników oraz członków ich rodzin stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, przy czym wartość tego przychodu, w części dotyczącej świadczeń zdrowotnych medycyny pracy, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. Zatem Oddział zobowiązany jest doliczać do przychodów pracowników:

Natomiast wartość abonamentów pracowników w części dotyczącej świadczeń zdrowotnych medycyny pracy (wymienionych w opisie stanu faktycznego w niniejszym wniosku, określonych w zawartej umowie o udzielanie świadczeń zdrowotnych) nie podlega zaliczeniu do przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z opodatkowania świadczeń medycznych z zakresu medycyny pracy opłacanych przez pracodawcę na rzecz pracowników - uznaje się za nieprawidłowe,

* opodatkowania ponoszonych przez pracodawcę dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz pracowników oraz członków ich rodzin - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin "nieodpłatne świadczenie" obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenia w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Oddział wykupił abonamenty medyczne dla swych pracowników oraz członków ich rodzin. Zgodnie z umową o udzielanie świadczeń zdrowotnych, abonamenty medyczne obejmują: świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników w zakresie medycyny pracy i dodatkowych świadczeń zdrowotnych oraz świadczeń zdrowotnych na rzecz członków ich rodzin.

W zakres świadczeń zdrowotnych medycyny pracy wchodzą w rozumieniu umowy:

* wstępne okresowe i kontrolne badania lekarskie pracowników, o których mowa w art. 229 § 1, 2 i 5 Kodeksu pracy (Ustawa Kodeks Pracy z dnia 26 czerwca 1974 r., Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94),

* profilaktyczna opieka zdrowotna nad pracownikami, o której mowa w art. 229 § 6 Kodeksu pracy, niezbędna z uwagi na warunki pracy,

* wybrane przez pracodawcę świadczenia zdrowotne z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej, przez którą należy rozumieć ogół działań zapobiegających powstawaniu i szerzeniu się niekorzystnych skutków zdrowotnych, które w sposób bezpośredni lub pośredni mają związek z warunkami lub charakterem pracy należące do zadań służby medycyny pracy określonych w art. 6 ust. 1 ustawy o służbie medycyny pracy z 27 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 96, poz. 593 z późn. zm.).

W zakres dodatkowych świadczeń zdrowotnych wchodzą głownie zabiegi ambulatoryjne oraz leczenie i zabiegi stomatologiczne. Zakres świadczeń medycznych udzielonych członkom rodzin pracowników obejmuje w szczególności konsultacje lekarskie oraz badania laboratoryjne i diagnostyczne itp.

Wynagrodzenie za wykupione abonamenty medyczne Oddział uiszcza w stałej kwocie przypadającej na osobę objętą świadczeniami medycznymi, przy czym w przypadku pracowników, kwota ta jest podzielona na dwie części: stanowiącą wynagrodzenie za świadczenia medycyny pracy oraz stanowiąca wynagrodzenie za pozostałe dodatkowe świadczenia zdrowotne.

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. Z tych też względów do wartości tego rodzaju świadczeń nie może mieć zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy. Przepisy dotyczące zwolnień podatkowych są bowiem wtórne w stosunku do regulacji mówiących o powstaniu przychodu. W konsekwencji, aby móc zastosować zwolnienie najpierw musi powstać przychód.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w sytuacji zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących np. wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dobrowolnych usług medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia, która przypada na dobrowolne usługi medyczne.

Jeżeli natomiast pracodawca, oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem, opłaca również abonament medyczny za członków jego rodziny, wówczas wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na członków rodziny danego pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy tego pracownika. Pakiet świadczeń zdrowotnych dla członków rodziny pracownika jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy zwrócić uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z Wnioskodawcą stosunek pracy, członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu u pracownika i członka jego rodziny przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez te osoby z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez te osoby abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej) dającego prawo do świadczeń medycznych. Objęcie pracowników i członków ich rodzin, nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy (w stałej kwocie) sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem ww. osób nieobowiązkową opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego do skorzystania z przedmiotowego świadczenia. Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik oraz członek jego rodziny może nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz pracowników i członków ich rodzin, w okresie za który została zapłacona.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Wnioskodawcy nie będzie korzystanie przez osoby uprawnione z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika i członka jego rodziny, jakim będzie możliwość skorzystania z takich usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik oraz członek jego rodziny, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Oddziału, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Konieczne jest dodanie stwierdzenia, iż w przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom i członkom jego rodziny nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie zakupu ww. usług znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba uprawnionych osób, dla których wykupiono świadczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników jest sprawą oczywistą, nawet, jeżeli umowa nie określa jednostkowej ceny pakietu medycznego.

Mając na uwadze powyższe, należy więc stwierdzić, iż kwota świadczenia medycznego przypadająca na świadczenia nie wchodzące w zakres medycyny pracy dotyczące pracowników i członków ich rodzin, stanowi przychód tego pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wartość opłacanych świadczeń zdrowotnych dotyczących medycyny pracy, do których ponoszenia pracodawca jest zobowiązany odrębnymi przepisami nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym nie może mieć zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy, gdyż przepisy dotyczące zwolnień podatkowych są wtórne w stosunku do regulacji mówiących o powstaniu przychodu. Natomiast przychodem ze stosunku pracy pracownika będzie wartość dodatkowych świadczeń medycznych (zdrowotnych) opłaconych przez pracodawcę na rzecz pracownika oraz wartość świadczeń zdrowotnych poniesionych przez Oddział na rzecz członków jego rodziny. Wartość tych świadczeń medycznych pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia konkretnego pracownika wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organu podatkowego oraz orzeczenia sądu należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach osądzonych w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.