IPPB4/415-853/14-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nadleśnictwo (Wnioskodawca) jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) wchodzącą w skład Lasów Państwowych. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej zgodnie z ustawą o lasach, bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie całego Nadleśnictwa.

Miejscem pracy Nadleśniczego jest biuro oraz teren Nadleśnictwa. Nadleśniczy garażuje samochód służbowy oraz wykorzystuje go do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania Z. a miejscem pracy, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Odległość od miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa wynosi ok. 5 km Pomiędzy siedzibą Nadleśnictwa a miejscem zamieszkania Nadleśniczego nie kursuje żaden środek komunikacji publicznej. Samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania i jest należycie zabezpieczony przed kradzieżą i zniszczeniem.

Zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Na podstawie paragrafu 18 ust. 2 Ponad zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia np: pożary, kradzieże, huragany itp. Możliwość szybkiego dotarcia na miejsce zdarzenia i natychmiastowa reakcja może znacząco obniżyć straty.

W razie potrzeby wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne. Często wyjazdy samochodem służbowym np. do kompleksów leśnych, w delegacje odbywają się bezpośrednio w miejsce zamieszkania bez wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) korzystanie przez Nadleśniczego z samochodu służbowego z możliwością garażowania w osadzie służbowej stanowi przychód ze stosunku pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazd Nadleśniczego Nadleśnictwa z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy tj. siedziby i terenu Nadleśnictwa i z powrotem są konsekwencją wykonywania przez niego obowiązków służbowych. Samochód służbowy wykorzystywany jest do celów służbowych, a nie osobistych.

Dojazdy Nadleśniczego z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinny być doliczane do przychodu ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 analizowanej ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 2, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej zgodnie z ustawą o lasach, bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie całego Nadleśnictwa.

Miejscem pracy Nadleśniczego jest biuro oraz teren Nadleśnictwa. Nadleśniczy garażuje samochód służbowy oraz wykorzystuje go do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Odległość od miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa wynosi ok. 5 km Pomiędzy siedzibą Nadleśnictwa a miejscem zamieszkania Nadleśniczego nie kursuje żaden środek komunikacji publicznej. Samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania i jest należycie zabezpieczony przed kradzieżą i zniszczeniem. Zgodnie z Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, nadleśniczy jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego. Na podstawie paragrafu 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia np: pożary, kradzieże, huragany itp. Możliwość szybkiego dotarcia na miejsce zdarzenia i natychmiastowa reakcja może znacząco obniżyć straty.

W razie potrzeby wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne. Często wyjazdy samochodem służbowym np. do kompleksów leśnych, w delegacje odbywają się bezpośrednio w miejsce zamieszkania bez wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa.

Reasumując, należy stwierdzić, że przejazdy Nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy - o ile nie będą służyć jego osobistym celom lecz wykonywane będą w ramach realizacji zadań służbowych - nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie będzie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku służbowego. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany - jako płatnik - do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.