IPPB4/415-85/09-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu 4 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w latach 2004, 2005 i 2006 - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii w latach 2004, 2005, 2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2004 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w Wielkiej Brytanii (umowa o pracę na czas nieokreślony, podatki płacone w systemie PAYE). W ramach programu rejestracji pracowników (WRS) Wnioskodawczyni zarejestrowała się oraz został Jej nadany numer ubezpieczeniowy (NIN). Zatrudnienie Wnioskodawczyni jest udokumentowane odcinkami pensji (payslips) oraz rocznym rozliczeniem (P60). W tym samym roku Wnioskodawczyni uzyskała dochody w Polsce (brutto 4880,30 PLN). Z dochodów osiągniętych w Polsce w roku 2004 Wnioskodawczyni rozliczyła się składając w Urzędzie Skarbowym (właściwym w sprawach opodatkowania osób zagranicznych) PIT-37 w kwietniu 2005 r. Wraz z PIT-37 Wnioskodawczyni złożyła NIP-3 aktualizujący stałe miejsce zamieszkania, którym od 2004 r. jest Londyn. O konieczności złożenia NIP-3 Wnioskodawczyni została poinformowana w Urzędzie Skarbowym (wcześniej o tym nie wiedziała). Wnioskodawczyni jest właścicielką mieszkania w W. Od wyjazdu w 2004 r. mieszkanie stoi puste (nie jest wynajmowane). Wnioskodawczyni nie wymeldowała się z mieszkania gdyż nie była pewna czy właściciel może wymeldować się z własnego mieszkania. Mieszkanie jest w posiadaniu Wnioskodawczyni od 2003 r. W mieszkaniu w Polsce Wnioskodawczyni zatrzymuje się podczas sporadycznych wizyt o charakterze turystycznym. W 2005 r. sytuacja Wnioskodawczyni kształtowała się podobnie. Mieszkała i była zatrudniona na terenie Wielkiej Brytanii (Londyn). Zatrudnienie jest udokumentowane odcinkami pensji i rozliczeniem rocznym. Do sierpnia 2005 r. Wnioskodawczyni uzyskała dochody w Polsce (brutto 3396 PLN), z których rozliczyła się składając PIT-37 w Urzędzie Skarbowym (osoby zagraniczne) w kwietniu 2006 r. W 2006 r. Wnioskodawczyni uzyskała tylko dochód ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii (odcinki pensji i rozliczenie podatkowe). Powyższa sytuacja ma miejsce nadal. Wnioskodawczyni mieszka ze Swoim partnerem życiowym (obywatelem brytyjskim) pod adresem podanym we wniosku. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę, na czas nieokreślony, ma status rezydenta podatkowego w Wielkiej Brytanii potwierdzony certyfikatem rezydencji za lata 2004, 2005 2006. Od 2004 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w rejestrze wyborców (Register of Electors). Ma również certyfikat rezydenta w Wielkiej Brytanii z emigracyjnego punktu widzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, że w latach 2004, 2005 i 2006 podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz że prawidłowo złożyła deklaracje podatkowe w latach 2004 i 2005 uwzględniając tylko dochody uzyskane w tych latach w Polsce. W 2006 r. Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów w Polsce. Od dochodów uzyskanych w powyższych latach na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni uiściła podatki. W 2004 r. Wnioskodawczyni przeniosła ośrodek interesów życiowych do Wielkiej Brytanii, przebywa tutaj cały rok z wyjątkiem krótkich wyjazdów o charakterze wypoczynkowym, mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii, wiąże swoją przyszłość z tym miejscem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast z art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, że wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) obowiązującej do 31 grudnia 2006 r. określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego do 31 grudnia 2006 r. pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane. W konsekwencji interpretacja tego pojęcia była oparta na postanowieniach zawartych w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, że istnieją kryteria subiektywizujące zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Decydujące znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w czerwcu 2004 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w Wielkiej Brytanii na czas nieokreślony i płaciła tam podatki. W tym samym 2004 r. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody w Polsce, które rozliczyła składając PIT-37. Wraz z PIT-37 Wnioskodawczyni złożyła NIP-3 aktualizujący Jej stałe miejsce zamieszkania, którym od 2004 r. jest Londyn. Od 2003 r. Wnioskodawczyni jest właścicielką mieszkania w W., z którego po wyjeździe do Wielkiej Brytanii się nie wymeldowała. W mieszkaniu tym Wnioskodawczyni zatrzymuje się podczas sporadycznych wizyt o charakterze turystycznym.

W 2005 r. sytuacja kształtuje się podobnie. Wnioskodawczyni mieszkała i była zatrudniona w Wielkiej Brytanii. Zatrudnienie jest udokumentowane odcinkami pensji i rozliczeniem rocznym. Do sierpnia 2005 r. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody w Polsce, z których rozliczyła się składając PIT-37.

W 2006 r. Wnioskodawczyni uzyskała tylko dochody ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii. Mieszka Ona ze swoim partnerem życiowym, którym jest obywatel brytyjski. Wnioskodawczyni posiada status rezydenta podatkowego potwierdzony certyfikatem rezydencji za lata 2004, 2005, 2006. Od 2004 r. jest zarejestrowana w rejestrze wyborców (Register of Electors).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że w okresie od czerwca 2004 r. do 2006 r. Wnioskodawczyni nie posiadała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Miejscem zamieszkania w powyższym okresie była Wielka Brytania. Tam też znajdował się Jej ośrodek interesów życiowych. Zatem w ww. okresie w Polsce Wnioskodawczyni podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 849) ustawę stosuje się do podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 r. do 2007 r., podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Abolicja podatkowa ma zastosowanie do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym w okresie od 2002 r. do 2007 r. uzyskiwali przychody z pracy za granicą, do których miała zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia i w roku podatkowym, w którym uzyskiwali te przychody podlegali nieograniczonemu obowiązkowi w Polsce, tj. podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli dana osoba nie była polskim rezydentem podczas któregokolwiek z okresów, do których odnosi się ustawa abolicyjna, to w stosunku do wskazanego okresu nie może skorzystać z jej postanowień. Powodem niemożności skorzystania z ustawy abolicyjnej, jest to że w danym okresie osoba ta nie była objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, a więc nie miała obowiązku rozliczenia podatkowego w Polsce dochodów uzyskanych poza terytorium Polski. Tym samym, jeżeli ta osoba nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce to nie może za ten sam okres skorzystać z uregulowań, które jej nie dotyczyły.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2004 - 2006 Wnioskodawczyni posiadała w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Zatem należy uznać, że w ww. okresie rozliczając się za granicą jako tamtejszy rezydent podatkowy Wnioskodawczyni nie podlegała w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Wnioskodawczyni nie posiadając w tym okresie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegała obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP.

Wobec powyższego z dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni nie ma obowiązku rozliczenia się w Polsce. Biorąc powyższe pod uwagę należy również stwierdzić, że ustawa o abolicji podatkowej w tym przypadku nie ma zastosowania, zatem złożenie przez Wnioskodawczynię wniosku o umorzenie zaległości podatkowej za ww. lata jest niezasadne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.