IPPB4/415-843/14-4/AM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-843/14-4/AM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 27 stycznia 2015 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 26 stycznia 2015 r., Nr IPPB4/415-843/14-2/AM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 10 stycznia 1975 r. doszło do sprzedaży nieruchomości (działki) Skarbowi Państwa (Urzędowi Miasta). Sprzedaż nastąpiła w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.). Właściciele zbyli na rzecz Skarbu Państwa całe przysługujące im udziały we współwłasności nieruchomości (które nabyli w drodze dziedziczenia i które stanowiły ich składniki majątków osobistych) z przeznaczeniem pod budowę stacji trafo. Przedmiotowa sprzedaż miała faktycznie charakter wywłaszczenia za odszkodowaniem - cena, którą zapłacił Skarb Państwa była znacząco zaniżona w porównaniu z ceną rynkową działki. Podkreślenia wymaga fakt, że przed wywłaszczeniem właściciele posiadali tytuł własności nieruchomości przez okres dłuższy niż pięć lat.

Cel wywłaszczenia został zrealizowany jedynie na części wywłaszczonej nieruchomości. W związku z tym w 2011 r., na podstawie art. 136 ust. 3 w związku z art. 137 ust. 2 i 216 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.), poprzedni właściciele działki oraz ich spadkobiercy wystąpili do starosty z roszczeniem o zwrot części nieruchomości, na której cel wywłaszczenia nie został zrealizowany. W 2013 r. decyzją administracyjną starosta uznał zasadność wniosku byłych właścicieli i ich spadkobierców, orzekając o konieczności zwrotu na ich rzecz niewykorzystanej części działki. Decyzja starosty miała charakter restytucyjny, gdyż co do zasady przywracała stosunki majątkowe sprzed wywłaszczenia, Gdyby nie wywłaszczenie osoby ubiegające się o zwrot części nieruchomości nadal byłyby jej właścicielami.

Postępowanie administracyjne zakończyło się zawarciem ugody w 2014 r. (w formie aktu notarialnego) pomiędzy przedstawicielem gminy a roszczącymi prawo do zwrotu nieruchomości byłymi właścicielami i ich spadkobiercami. W treści ugody przedstawiciel gminy uznał, przysługujące na podstawie przywołanych przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, roszczenie o zwrot części nieruchomości, na której nie zrealizowano celu wywłaszczenia. W zamian za wypłatę określonej w ugodzie kwoty, byli właściciele i ich spadkobiercy zrzekli się wszelkich przysługujących im roszczeń do nieruchomości. Wydaje się, że zapłata za zrzeczenie się roszczeń (uznanych przez władze gminy za zasadne) ma charakter odszkodowawczy, a nie przysparzająco-majątkowy. Nie zwiększa bowiem aktywów po stronie osób ubiegających się o zwrot nieruchomości. Zgodnie z operatem dokonanym przez przedstawicieli starostwa w trakcie postępowania administracyjnego, wypłacona kwota jest zbliżona do ceny rynkowej działki. Ugoda zawarta została z inicjatywy władz gminy i stanowiła ustępstwo ze strony byłych właścicieli i ich spadkobierców, którzy kierowali się dobrem publicznym.

W przypadku nie zawarcia ugody nastąpiłby zwrot nieruchomości na ich rzecz - zasadność roszczenia została uznana zarówno przez starostę (decyzja administracyjna), jak i władze gminy (ww. ugoda).

Wnioskodawczyni wskazała, że była właścicielem działki, którą aktem notarialnym z dnia 10 stycznia 1975 r. w trybie wywłaszczenia nieruchomości przejął Skarb Państwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota wypłacona przez władze gminy w zamian za zrzeczenie się roszczeń (uznanych za zasadne) do nieruchomości niewykorzystanej na cele wywłaszczeniowe jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych, czy w tej sytuacji należy zapłacić podatek (jeśli tak, to jaka stawka).

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W ocenie Wnioskodawczyni przedstawiony powyższy stan faktyczny i prawny wskazuje, że kwota wypłacona przez władze gminy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W interpretacji indywidualnej z 9 lipca 2010 r. (Nr IPPB4/415-337/10-2/JC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że restytucja nie jest sprzedażą, a zwrot wywłaszczonej nieruchomości na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami nie podlega opodatkowaniu. Przywrócenie stosunków majątkowych sprzed wywłaszczenia nie może być źródłem powstania obowiązku w podatku dochodowym. W uzasadnieniu interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, że decyzja o zwrocie nieruchomości pełni "funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości - w tym przypadku następcy prawnemu poprzednich właścicieli. W przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy więc do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisowo charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia".

W związku z powyższym, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zwrot nieruchomości nie jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. "Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu".

W przywołanej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził stanowisko, że jeżeli od daty nabycia zwróconej, a uprzednio wywłaszczonej nieruchomości upłynęło ponad 5 lat, przychód uzyskany z jej sprzedaży nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn, zm.) od podatku dochodowego wolne są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Natomiast do uregulowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z przedmiotowego zwolnienia wyłączone zostały odszkodowania wynikające z zawartych umów i ugód innych niż ugody sądowe.

Aby zatem wypłacone odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie wskazanego powyżej przepisu, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

a.

jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,

b.

podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.

W prawomocnym wyroku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1113/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyjaśnił, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki: jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).

Analiza cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Ponieważ ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie ugody pozasądowej otrzymał odszkodowanie za wycięcie lasu, wchodzącego w skład Jego gospodarstwa rolnego, to stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ww. ustawy świadczenie to nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego niezależnie od istnienia lub nieistnienia podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Należy bowiem zauważyć, że ww. przepis wyraźnie wskazuje, że wyłączeniu ze zwolnienia podlegają świadczenia przyznane na mocy zawieranych między stronami umów lub ugód pozasądowych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie na podstawie ugody pozasądowej. Z tej zatem przyczyny świadczenia te - z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone, m.in przez Trybunał Konstytucyjny, orzekając niekonstytucyjność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu, który utracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r., który stwierdził w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06 (LEX Nr 232545), że świadczenia o charakterze odszkodowawczym, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku. W ocenie Trybunału wyrażonej w powołanym wyżej wyroku bezwarunkowe zwolnienie od podatku sum uzyskanych na podstawie ugody pozasądowej dawałoby zbyt duże pole do nadużyć, stanowiłoby wręcz zachętę do nich.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a.

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.

dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z powyższego przepisu wynika, że ze zwolnienia mogą korzystać również inne odszkodowania, a więc te nie wynikające wprost z przepisów prawa, ale tylko wówczas, gdy zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej i nie dotyczą wyjątków wskazanych przez ustawodawcę (art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy).

Biorąc pod uwagę okoliczność, że skoro podstawą przyznania odszkodowania była zawarta ugoda pozasądowa, to otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie nie mieści się w katalogu zwolnień przedmiotowych wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 1 pkt 3b.

Z kolei stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy - na który we wniosku powołuje się Wnioskodawczyni - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2014 r. na mocy zawartej (w formie aktu notarialnego) ugody otrzymała od gminy na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami prawo do zwrotu części nieruchomości, na której nie zrealizowano celu wywłaszczenia. W zamian za wypłatę określonej w ugodzie kwoty, Wnioskodawczyni zrzekła się wszelkich przysługujących jej roszczeń do nieruchomości. Według Wnioskodawczyni zapłata za zrzeczenie się roszczeń ma charakter odszkodowawczy, a nie przysparzająco-majątkowy. Sprawa dotyczyła odszkodowania za wywłaszczoną przed laty nieruchomość. Ugoda zawarta została z inicjatywy władz gminy i stanowiła ustępstwo ze strony byłych właścicieli ich spadkobierców, którzy kierowali się dobrem publicznym. W przypadku niezawarcia ugody nastąpiłby zwrot nieruchomości. Zasadność roszczenia została uznana zarówno przez starostę (decyzja administracyjna), jak i władze gminy (ww. ugoda).

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z kolei, w myśl art. 131 ust. 1 ww. ustawy, w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Natomiast art. 136 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż nieruchomość wywłaszczona nie może być użyta na cel inny niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, z uwzględnieniem art. 137, chyba że poprzedni właściciel lub jego spadkobierca nie złożą wniosku o zwrot tej nieruchomości.

Ponadto, zgodnie z ustępem 3 artykułu 136 ww. ustawy, poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Podkreślić należy, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie przewiduje roszczenia o zapłatę odszkodowania a jedynie zwrot wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu (art. 136 ust. 3 ww. ustawy). Zatem odszkodowanie za niezwróconą nieruchomość nie może być dochodzone i wypłacane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Po 886/12, w których Sąd stwierdził, że skoro wypłata odszkodowania, nie została przewidziana przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, to wypłacone odszkodowanie nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, przedmiotowe odszkodowanie stanowi przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. przychód z innych źródeł), podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem są "inne źródła".

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności". Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym zakres art. 20 ust. 1 ww. ustawy obejmuje także kwoty wypłaconego odszkodowania za szkody spowodowane budową linii wysokiego napięcia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu odszkodowania za niezwróconą nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z innych źródeł. Zatem Wnioskodawczyni powinna wykazać przedmiotowe odszkodowanie w zeznaniu podatkowym PIT-36 za rok podatkowy, w którym zostało ono wypłacone i opodatkować według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl