IPPB4/415-823/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 24 września 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpływu 1 grudnia 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 listopada 2014 r. Nr IPPB4/415-823/14-2/JK (data nadania 20 listopada 2014 r., data doręczenia 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia darowizny na cele kultu religijnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia darowizny na cele kultu religijnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 listopada 2014 r. Nr IPPB4/415-823/14-2/JK (data nadania 20 listopada 2014 r., data doręczenia 24 listopada 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Pismem z dnia 25 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpływu 1 grudnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawca dokonał ze wspólnego konta małżonków wpłaty tytułem darowizny na cele kultu religijnego na rzecz parafii rzymskokatolickiej w wysokości 13.620,00 zł. Kwotę tę zgodnie z obowiązującymi przepisami małżonkowie odliczyli od dochodów w deklaracji PIT-36 za rok podatkowy 2012 r. - wspólne rozliczenie małżonków (PIT-36). Wpłata ta została dokonana ze wspólnego konta małżonków (w załączeniu potwierdzenie wpłaty, jak również potwierdzenie zawarcia umowy na prowadzenie rachunku w banku). Wnioskodawca dodatkowo nadmienił, że posiada dowód wpłaty darowizny na rachunek bankowy (załączony do wniosku). Na dowodzie wpłaty darowizny widnieją dane Wnioskodawcy, jako Darczyńcy. Wnioskodawca nie zaliczył darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy pomimo że na dowodzie wpłaty widnieje jedynie nazwisko i imię Wnioskodawcy (bank pomimo wspólnego konta na potwierdzeniu przelewu podaje pierwszego właściciela rachunku), Wnioskodawca miał prawo odliczyć całą darowiznę wspólnie z żoną.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że rachunek bankowy założony jest przez małżonków (umowa na prowadzenia konta podpisana jest przez dwóch właścicieli), miał On prawo odliczenia darowizny wspólnie z żoną w proporcjach zgodnych z ustawą i limitem 6%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie małżonków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 6 ust. 2a ustawy).

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele kultu religijnego, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

W myśl art. 26 ust. 5 ww. ustawy, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

Odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 (art. 26 ust. 6f ustawy).

Należy w tym miejscu odwołać się do treści przepisu art. 26 ust. 7 ww. ustawy, który odnosi się do sposobu dokumentowania wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 1 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy - w przypadku darowizny pieniężnej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, w dniu 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawca dokonał ze wspólnego konta małżonków wpłaty tytułem darowizny na cele kultu religijnego na rzecz parafii rzymskokatolickiej L. w wysokości 13.620,00 zł. Kwotę tę zgodnie z obowiązującymi przepisami małżonkowie odliczyli od dochodów w deklaracji PIT-36 za rok podatkowy 2012 r. Wpłata ta została dokonana ze wspólnego konta małżonków. Wnioskodawca posiada dowód wpłaty darowizny na rachunek bankowy. Na dowodzie wpłaty darowizny widnieją dane Wnioskodawcy, jako Darczyńcy. Wnioskodawca nie zaliczył darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednakże kwestia, czy pomimo że na dowodzie wpłaty widnieje jedynie nazwisko i imię Wnioskodawcy, Wnioskodawca miał prawo odliczyć całą darowiznę wspólnie z żoną w proporcjach zgodnych z ustawą i limitem 6%.

Z ww. przepisu wynika, że warunkiem koniecznym do skorzystania z odliczenia darowizn pieniężnej na cele kultu religijnego jest to, aby jej wysokość udokumentowana była dowodem wpłaty na rachunek płatniczy lub rachunek bankowy obdarowanego, z zaznaczeniem wskazanego wyżej celu darowizny. Z treści wniosku wynika, że to Wnioskodawca jest darczyńcą. Na dowodzie wpłaty darowizny widnieją dane Wnioskodawcy, jako Darczyńcy.

Powtórzyć należy, że z powołanego wyżej art. 6 ust. 2 ustawy, wynika, że łączne opodatkowanie małżonków następuje po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26. Wspólne rozliczenie nie zmienia faktu, że małżonkowie są odrębnymi podatnikami. Dlatego też, jeżeli polecenie przelewu zostało wystawione na imię i nazwisko jednego z małżonków, z powyższego odliczenia będzie mógł skorzystać tylko ten małżonek na którego nazwisko został wystawiony przelew bankowy i do wysokości określonej w ustawie, tj. 6% dochodu.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że przy spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia dokonanej darowizny do kwoty stanowiącej 6% dochodu, jednakże bez uwzględniania proporcji przewidzianej w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego względu stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskod awcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.