IPPB4/415-798/14-4/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. (data nadania 24 grudnia 2014 r., data wpływu 29 grudnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2014 r. Nr IPPB4/415-798/14-2/JK2 (data nadania 17 grudnia 2014 r., data doręczenia 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu umowy zawartej z polskim pracodawcą za pracę wykonywaną w Rosji oraz możliwości zwrotu pobranego i zapłaconego podatku do Urzędu Skarbowego z tego tytułu - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu umowy zawartej z polskim pracodawcą za pracę wykonywaną w Rosji oraz możliwości zwrotu pobranego i zapłaconego podatku do Urzędu Skarbowego z tego tytułu oraz w zakresie możliwości zwrotu przez pracodawcę pobranego a niezapłaconego podatku do Urzędu Skarbowego od wynagrodzenia Wnioskodawczyni.

Pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. Nr IPPB4/415-798/14-2/JK2 (data nadania 17 grudnia 2014 r., data doręczenia 22 grudnia 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do wyjaśnienia czy Pan A.S. działa jako ustanowiony przez Wnioskodawczynię pełnomocnik do reprezentacji i odbioru korespondencji dotyczącej o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. (data nadania 24 grudnia 2014 r., data wpływu 29 grudnia 2014 r.) Wnioskodawczyni wyjaśniła, że Pan A.S. nie działa w Jej imieniu jako pełnomocnik. Ponieważ Wnioskodawczyni mieszka za granicą, wskazała zgodnie z wymogami prawnymi jego adres jako adres w kraju do doręczeń. Pan S. ma prawo do odbioru kierowanej do Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką polską. W 2011 r. wyprowadziła się do Rosji wraz z mężem i dzieckiem z zamiarem stałego pobytu. Wnioskodawczyni i jej rodzina zamieszkują tam do dziś. Od 2011 r. mąż pracował w Rosji, obecnie poszukuje innej pracy także w Rosji. Wnioskodawczyni wraz z mężem znają język rosyjski w stopniu pozwalającym na bezproblemową komunikację. Dziecko chodzi do rosyjskiej szkoły i mówi po rosyjsku. Każde z nich posiada konto w rosyjskim banku. Wyjazdy do Polski mają charakter sporadyczny i krótkotrwały; mają miejsce około dwóch razy do roku, są to wyjazdy rodziny w celu odwiedzin. Wnioskodawczyni posiada rosyjski numer identyfikacji podatkowej i uznawana jest przez rosyjskie władze za tamtejszą rezydentkę. Mąż Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym rosyjskim. Wnioskodawczyni ani jej mąż nie mają w Polsce źródeł dochodów, z wyjątkiem dochodów z tytułu najmu mieszkania (mieszkanie to posiadali w Polsce zanim wyprowadzili się do Rosji). Wnioskodawczyni na dzień dzisiejszy nie zamierza wracać do Polski, chce zostać w Rosji i z tym krajem wiąże swoją przyszłość i plany życiowe.

Od 2011 r. Wnioskodawczyni wykonuje również na terytorium Rosji pracę dla polskiej firmy - osoby prawnej ("polski pracodawca"). Obok tego wykonuje także pracę dla pracodawcy rosyjskiego. Umowa o pracę z polskim pracodawcą zakończyła się w 2014 r. Podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia Wnioskodawczyni został zapłacony w Rosji, według tamtejszej skali podatkowej, do rosyjskiego organu podatkowego.

Pracodawca polski obliczał i pobierał z wynagrodzenia Wnioskodawczyni (zarówno zasadniczego jak i jego składników) podatek, który według polskiej skali podatkowej (18 i 32%) byłby płatny w Polsce z jej wynagrodzenia. Pracodawca przyznaje fakt, że rezydencja podatkowa Wnioskodawczyni znajduje się przynajmniej od 2012 r. w Rosji (pogląd ten przedstawił w sporządzonej przez siebie opinii prawnej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni miała obowiązek płacić w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia z tytułu wyżej wymienionej umowy o pracę zawartej z polskim pracodawcą.

2. Czy polski pracodawca Wnioskodawczyni miał prawo jak i obowiązek pobierać od jej wynagrodzenia równowartość podatku dochodowego od osób fizycznych, który miał być płatny do polskiego Urzędu Skarbowego.

3. Czy jeśli polski pracodawca pobrał z jej wynagrodzenia kwoty będące równowartością wyżej wymienionego podatku i nie zapłacił ich do Urzędu Skarbowego, to jest on obowiązany zwrócić je Wnioskodawczyni.

4. Czy jeśli polski pracodawca pobrał z wynagrodzenia Wnioskodawczyni kwoty będące równowartością wyżej wymienionego podatku i zapłacił je do Urzędu Skarbowego, to czy kwota ta stanowi nadpłatę i Wnioskodawczyni może ubiegać się o jej zwrot.

Pytania dotyczą okresu od 2012 r. do dnia 1 października 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1)

Wnioskodawczyni nie była obowiązana płacić podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce od wynagrodzenia z tytułu wyżej wymienionej umowy o pracę.

Ad.2)

Polski pracodawca Wnioskodawczyni nie miał ani prawa ani obowiązku pobierać od jej wynagrodzenia równowartości podatku dochodowego od osób fizycznych, który mógłby być płatny od jej wynagrodzenia do polskiego Urzędu Skarbowego.

Ad. 4)

Jeśli Pracodawca pobrał z wynagrodzenia Wnioskodawczyni kwoty będące równowartością wyżej wymienionego podatku i zapłacił je do Urzędu Skarbowego, to kwota ta stanowi nadpłatę i Wnioskodawczyni może ubiegać się o jej zwrot.

Stanowiska Wnioskodawczyni.

Istotne jest to, czy od 2012 r., kiedy Wnioskodawczyni podjęła wraz z mężem i dzieckiem, decyzję o tym, że chce na stałe zostać w Rosji, podlegała ona w Polsce jakimkolwiek obowiązkom podatkowym w związku z wykonywaniem pracy na terenie Rosji na rzecz polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (polskiego pracodawcy).

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 4a przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest RP.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium RP miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium RP (ograniczony obowiązek podatkowy). Za dochody (przychody) osiągane na terytorium RP uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Wnioskodawczyni nie wykonywała pracy na terytorium RP (miejscem wykonywania pracy na rzecz polskiego pracodawcy była Rosja), nie wykonywała także tutaj działalności wykonywanej osobiście ani działalności gospodarczej.

Zatem wynagrodzenie Wnioskodawczyni z tytułu ww. pracy mogłoby być opodatkowane w Polsce tylko wtedy, gdyby miała ona w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Wnioskodawczyni bowiem przebywała w omawianym okresie w Polsce znacznie krócej niż 183 dni w roku podatkowym (jak wspomniano, jej pobyty w Polsce miały charakter krótkotrwałych wizyt).

W celu określenia, gdzie Wnioskodawczyni miała miejsce zamieszkania, sięgnąć trzeba do umowy między Rządem RP a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569) sporządzonej w Moskwie 22 maja 1992 r.

Stosownie do art. 1 ust. 2 Konwencji, w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Wnioskodawczyni jak wskazano od początku 2012 r. ma miejsce stałego zamieszkania w Rosji, z tym krajem wiąże swoje interesy życiowe, tam znajduje się centrum jej interesów życiowych i gospodarczych (w szczególności rodzina, mąż, praca). Bez wątpienia powiązania osobiste i gospodarcze z Rosją są znacznie silniejsze niż z Polską.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że również pracodawca polski nie kwestionuje faktu, że rezydencja podatkowa Wnioskodawczyni znajduje się w Rosji.

Wnioskodawczyni wskazała, że identyczne stanowisko na tle zbliżonego stanu faktycznego wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2011 r. IPPB4/415-822/10-2/JS. W stanie faktycznym, na gruncie którego ją wydano, wnioskodawca od listopada 2006 r. przebywał na terytorium Federacji Rosyjskiej (delegacje), następnie był zatrudniony w 2009 r. w dwóch spółkach (polska i rosyjska), a od lutego 2010 r. jest zatrudniony wyłącznie u rosyjskiego pracodawcy. Większość aktywności pozazawodowych (sport, wędkarstwo) wnioskodawca wykonuje na terytorium Federacji Rosyjskiej. Praktycznie cały czas przebywa w Rosji, okres pobytu w Polsce ograniczany jest ilością dni urlopu (zazwyczaj będzie to mniej niż miesiąc w roku kalendarzowym). W Polsce posiadał matkę i rodziców. Wnioskodawca pytał, czy na podstawie opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca może uznać, że ośrodek interesów życiowych został przeniesiony z Polski do Federacji Rosyjskiej.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych do Rosji (i posiadaniu tam miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, tj. rezydencji) za prawidłowe. W uzasadnieniu podkreślił m.in., że:

"Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1,1 a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Moskwie w dniu 22 maja 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

Jak na wstępie wskazał Dyrektor (...): "mając na uwadze fakt, iż z Rosją łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, należy stwierdzić, iż w 2010 r. podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania."

Zatem według Wnioskodawczyni ma Ona niewątpliwie ośrodek interesów życiowych w Rosji i tam ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro wykonuje Ona pracę dla polskiego pracodawcy na terytorium Rosji, to podatki z tego wynagrodzenia winna ona płacić tylko i wyłącznie w Rosji. Podlegać może ona bowiem w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, który nie obejmuje dochodów z pracy najemnej świadczonej dla polskiego pracodawcy, ale na terytorium Rosji, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Rosji, jaką jest od 2012 r. Wnioskodawczyni.

A zatem oznacza to, że polski pracodawca Wnioskodawczyni nie miał prawa ani obowiązku pobierać od jej wynagrodzenia równowartości podatku dochodowego od osób fizycznych, który mógłby być płatny od jej wynagrodzenia do polskiego Urzędu Skarbowego, gdyż taki podatek w ogóle się nie należał.

Jeśli Pracodawca pobrał z wynagrodzenia Wnioskodawczyni kwoty będące równowartością wyżej wymienionego podatku i zapłacił je do Urzędu Skarbowego, to kwota ta stanowi nadpłatę i Wnioskodawczyni może ubiegać się o jej zwrot.

Niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu umowy zawartej z polskim pracodawcą za pracę wykonywaną w Rosji oraz możliwości zwrotu pobranego i zapłaconego podatku do Urzędu Skarbowego z tego tytułu (pyt. Nr 1, 2 i 4). Natomiast w zakresie w zakresie możliwości zwrotu przez pracodawcę pobranego a niezapłaconego podatku do Urzędu Skarbowego od wynagrodzenia Wnioskodawczyni (pyt. Nr 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołana przez Wnioskodawczynię interpretacja podatkowa dotyczy konkretnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.