IPPB4/415-791/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.) uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2014 r. (data nadania 7 lutego 2014 r., data wpływu 10 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wydania nagród uczestnikom nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Polski - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania wypłacanych nagród zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym oraz obowiązku sporządzenia deklaracji PIT-8AR oraz i informacji IFT-1R.

* prawidłowe - w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania na terytorium Polski nagród wypłacanych osobom mającym miejsce zamieszkania w Czechach w przypadku przedstawienia przez te osoby certyfikatu rezydencji.

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wydania nagród uczestnikom nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką prowadzącą działalność brokera ubezpieczeniowego na podstawie uzyskanej licencji. Specjalizuje się w obsłudze i pośredniczeniu w sprzedaży zaawansowanych programów ubezpieczeń na życie, ubezpieczeń komunikacyjnych, majątkowych, odpowiedzialności cywilnej oraz finansowych. Silna konkurencja ze strony sieci innych firm również zajmujących się dystrybucją produktów z tej samej branży zmusza Wnioskodawcę do podjęcia działań marketingowych mających na celu zwiększenie sprzedaży produktów ubezpieczeniowych znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozważa wprowadzenie nowego modelu wsparcia sprzedaży tych produktów poprzez konkurs ("Konkurs"). Z punktu widzenia prawa cywilnego, model wsparcia sprzedaży będzie funkcjonował w oparciu o przyrzeczenie nagrody, o którym mowa w art. 919 i art. 921 Kodeksu cywilnego.

Konkurs zostanie zorganizowany w oparciu o przygotowany regulamin ("Regulamin"), w którym wskazane zostaną: nazwa konkursu, organizator konkursu, zadanie konkursowe, zasady uczestnictwa, zasady wyłaniania zwycięzców oraz nagrody. Regulamin będzie przewidywał, że w Konkursie wziąć udział mogą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zatrudnione przez kontrahentów Wnioskodawcy ("Uczestnicy"). Tytułem przykładu, Konkurs może zostać skierowany do pracowników firm leasingowych, z którymi Wnioskodawca współpracuje w zakresie oferowania (pośredniczenia w sprzedaży) leasingobiorcom ubezpieczeń komunikacyjnych. Natomiast oferty ubezpieczeń Wnioskodawca pozyskuje od zakładów ubezpieczeń. Regulamin będzie przewidywał, że Uczestnikami nie mogą być osoby fizyczne, które wykonują na rzecz Wnioskodawcy pracę na podstawie łączącego je stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnego.

Konkurs będzie adresowany do Uczestników, którzy mają status polskiego rezydenta podatkowego oraz do Uczestników, którzy są rezydentami podatkowymi innego kraju, na terenie którego Wnioskodawca chce uzyskać efekt w postaci wzrostu sprzedaży znajdujących się w jego ofercie polis ubezpieczeniowych. W szczególności, Wnioskodawca zamierza skierować Konkurs do rezydentów Republiki Czeskiej.

Konkurs będzie polegał na tym, że Uczestnicy będą rywalizować ze sobą o to, który z nich w danej edycji Konkursu:

Uzyskanie nagród nie będzie uzależnione od elementów losowych. Zwycięzców każdej edycji Konkursu będzie wyłaniało powołane przez Wnioskodawcę jury. W oparciu o ustalenia jury Wnioskodawca udostępni Uczestnikom wyniki danej edycji Konkursu oraz wyda nagrody pieniężne w postaci doładowań na przedpłaconej karcie. W razie kolejnego zwycięstwa w Konkursie, Uczestnik otrzyma wyłącznie doładowanie na wcześniej wydaną mu kartę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT, na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika z tytułu wydania nagrody Uczestnikom będącym polskimi rezydentami podatkowymi.

2. Czy w świetle art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT, na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika z tytułu wydania nagrody Uczestnikom niebędącym polskimi rezydentami podatkowymi.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie opodatkowania nagród wypłacanych pracownikom kontrahenta Wnioskodawcy nieposiadającym miejsca zamieszkania na terytorium Polski (pyt. Nr 2). Wniosek w pozostałym zakresie (pyt. Nr 1) zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie na nim spoczywał obowiązek przesłania informacji IFT-1R oraz pobrania i wpłacenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od wydanych Uczestnikom niebędącym polskimi rezydentami podatkowymi nagród i przesłania deklaracji PIT-8AR, chyba ze właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi inaczej, a Uczestnik dostarczył certyfikat rezydencji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, rezydenci podatkowi z innych niż Polska krajów podlegają w Polsce jedynie tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. wyłącznie od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Na podstawie art. 30 ust. 9 Ustawy o PIT, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się z uwzględnieniem właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak również niedobranie podatku w oparciu o tę umowę wymaga udokumentowania przez podatnika jego rezydencji podatkowej odpowiednim certyfikatem rezydencji.

Natomiast zgodnie z powołanymi wyżej art. 41 ust. 1a i ust. 4 oraz art. 42 ust. 1 Ustawy o PIT, płatnik jest obowiązany pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych m.in. z tytułu nagród w konkursach, wpłacić pobrany podatek na rachunek właściwego urzędu skarbowego oraz przesłać deklarację PIT-8AR.

Do obowiązków płatnika należy także przesłanie podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu imiennej informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania (IFT-1R) w terminie wskazanym w art. 42 ust. 2 pkt 2 Ustawy o PIT. Informację IFT-1R przesyła się także w przypadku, gdy na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podatek nie jest pobierany (art. 42 ust. 6 Ustawy o PIT). Z art. 30 ust. 9 Ustawy o PIT wynika, że wydając nagrodę w ramach Konkursu Wnioskodawca będzie, co do zasady, miał obowiązek pobrania i zapłaty podatku także w przypadku gdy nagrodzonym jest Uczestnik będący rezydentem podatkowym kraju innego niż Polska. Kwotę pobranego podatku Wnioskodawca będzie obowiązany wykazać w deklaracji PIT-8AR.

Wnioskodawca natomiast nie będzie pobierał podatku, o ile na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód podlega opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji podatnika, a nagrodzony podatnik dostarczy certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania w innym niż Polska kraju będącym stroną tej umowy. W Modelowej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania przychód (dochód) konkursów podlega opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 o innych dochodach, o ile wygranej w konkursach nie można przyporządkować do źródeł przychodu skatalogowanych w innych przepisach umowy. Zgodnie z treścią przepisu "dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie bez względu na to, gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie". zatem Konwencja Modelowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, że dochody uzyskiwane przez nierezydenta, do których nie znajdują zastosowania inne przepisy konwencji, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju jego rezydencji podatkowej.

Tytułem przykładu, w Umowie między Rzcząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z dnia 4 września 2012 r. "Umowa"), art. 21 ust. 1 brzmi: "INNE DOCHODY:

1. części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie".

Do wypłacanych przez Wnioskodawcę nagród Uczestnikom będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 Umowy. Do nagród, które wypłacone zostaną Uczestnikom będącym czeskimi rezydentami podatkowymi nie będzie bowiem można zastosować innych przepisów Umowy. W szczególności, nagród nie będzie można zakwalifikować jako zysków przedsiębiorstwa, bowiem Regulamin nie przewiduje możliwości uczestnictwa przedsiębiorców w Konkursie. Obowiązek sporządzenia i przesłania informacji IFT-1R będzie obciążał Wnioskodawcę nawet jeżeli nie wystąpi obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy o PIT, również w przypadku gdy nagrody otrzymają Uczestnicy niebędący polskimi rezydentami podatkowymi, chyba że właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje inaczej, a Uczestnik dostarczy certyfikat rezydencji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie "źródła". Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania dochodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Przytoczony przepis nakłada ograniczony obowiązek podatkowy na osoby fizyczne, które nie mają w Polsce miejsca zamieszkania.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdzie m.in. w pkt 9 tego artykułu wymieniono, jako jedno ze źródeł przychodów - inne źródła.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu udziału w konkursach uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do brzmienia art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy: z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Ww. przepis art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niedobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania przez podatnika jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji (art. 30 ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny - miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, który w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że - na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony - stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

W konsekwencji certyfikat rezydencji stanowi również dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zostać zastosowana.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie natomiast z art. 30 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Należy przy tym podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania podatnika na dzień wypłaty należności w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

A zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz zagranicznych osób fizycznych. Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie takiego dokumentu.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tekst jedn.: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu. w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje według ustalonego wzoru (PIT-8AR). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego, zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 42a ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (PIT-8C).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka specjalizuje się w obsłudze i pośredniczeniu w sprzedaży zaawansowanych programów ubezpieczeń na życie, ubezpieczeń komunikacyjnych, majątkowych, odpowiedzialności cywilnej oraz finansowych. Spółka rozważa wprowadzenie nowego modelu wsparcia sprzedaży tych produktów poprzez konkurs ("Konkurs"). Z punktu widzenia prawa cywilnego, model wsparcia sprzedaży będzie funkcjonował w oparciu o przyrzeczenie nagrody, o którym mowa w art. 919 i art. 921 Kodeksu cywilnego. Konkurs zostanie zorganizowany w oparciu o przygotowany regulamin, w którym wskazane zostaną: nazwa konkursu, organizator konkursu, zadanie konkursowe, zasady uczestnictwa, zasady wyłaniania zwycięzców oraz nagrody. Regulamin będzie przewidywał, że w Konkursie wziąć udział mogą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zatrudnione przez kontrahentów Wnioskodawcy ("Uczestnicy"). Regulamin będzie przewidywał, że Uczestnikami nie mogą być osoby fizyczne, które wykonują na rzecz Wnioskodawcy pracę na podstawie łączącego je stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnego. Konkurs będzie adresowany do Uczestników, którzy mają status polskiego rezydenta podatkowego oraz do Uczestników, którzy są rezydentami podatkowymi innego kraju, na terenie którego Wnioskodawca chce uzyskać efekt w postaci wzrostu sprzedaży znajdujących się w jego ofercie polis ubezpieczeniowych. W szczególności, Wnioskodawca zamierza skierować Konkurs do rezydentów Republiki Czeskiej. Konkurs będzie polegał na tym, że Uczestnicy będą rywalizować ze sobą o to, który z nich w danej edycji Konkursu:

Uzyskanie nagród nie będzie uzależnione od elementów losowych. Zwycięzców każdej edycji Konkursu będzie wyłaniało powołane przez Wnioskodawcę jury. W oparciu o ustalenia jury Wnioskodawca udostępni Uczestnikom wyniki danej edycji Konkursu oraz wyda nagrody pieniężne w postaci doładowań na przedpłaconej karcie. W razie kolejnego zwycięstwa w Konkursie, Uczestnik otrzyma wyłącznie doładowanie na wcześniej wydaną mu kartę.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęć konkurs oraz nagroda, wobec czego w celu ich określenia uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN konkurs jest to przedsięwzięcie dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp., natomiast nagroda to dyplom, odznaczenie, pieniądze lub wartościowy przedmiot będące formą uznania lub wyróżnienia za osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach, itp. Z definicji tych wynika, iż jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu. W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria. Również ważnym jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu konkursu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

W tym miejscu należy wskazać, że motywowanie, jako element zarządzania, polega na takim wykorzystywaniu mechanizmów motywacji, by zapewniały zaangażowanie pracowników, sprzedawców określonych towarów na rzecz sukcesu organizacji. Polega na wpływaniu na postawy i zachowania człowieka za pośrednictwem określonych bodźców.

Celem systemu motywacyjnego jest zachęcenie do podejmowania zachowań korzystnych oraz unikania zachowań niekorzystnych z punktu widzenia całości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika więc, że akcja organizowana przez Wnioskodawcę, nosi cechy programu motywacyjnego, a nie konkursu.

Przedmiotowe nagrody zostaną przyznane uczestnikom zorganizowanego przez Wnioskodawcę konkursu, którego głównym celem będzie zwiększenie poziomu sprzedaży programów ubezpieczeń (polis ubezpieczeniowych). "Nagrody" zostaną przyznane sprzedawcom, którzy osiągną jak największy wzrost poziomu zamówień na ubezpieczenia. Uczestnikami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zatrudnione przez kontrahentów Wnioskodawcy.

Nagrody te stanowią zatem dodatkową gratyfikację (premię) za dobre wyniki sprzedaży, a nie za wygraną w konkursie.

Konkurs to publiczne przyrzeczenie nagrody za określoną czynność lub jej zaniechanie lub za najlepszy rezultat, spełniające przyrzeczone warunki, z określonym terminem ubiegania się o przyrzeczoną nagrodę w rozumieniu art. 919-921 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria. Zasady przeprowadzenia konkursu określa Kodeks cywilny, a warunki ubiegania się o przyrzeczoną nagrodę ustala organizator konkursu. Niektóre szczególne rodzaje konkursów mogą być także uregulowane przez prawo.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji konkursu, co zostało już wskazane powyżej, jednak nie zmienia to faktu, że celem konkursu, w odróżnieniu od działań motywacyjnych, nie jest motywowanie jego uczestnika do efektywniejszej pracy, poprawy jej wyników oraz osiągnięcia określonych zysków przez organizatora konkursu.

Tego rodzaju cele realizowane są w ramach odrębnego przedsięwzięcia jakim są w szczególności działania motywacyjne. To przedsięwzięcie ukierunkowane jest w głównej mierze na zmobilizowaniu jednostki do poniesienia wysiłku, który wraz z połączeniem jej indywidualnych umiejętności oraz warunkami otoczenia doprowadzi do oczekiwanych efektów, w tym korzyści finansowych zarówno dla uczestnika programu jak i jego organizatora (zleceniodawcy).

Przedsięwzięcia motywacyjne tworzone dla konkretnego podmiotu, uwzględniają zatem jego specyfikę, tj. kulturę organizacji, personel i środowisko pracy, obowiązujący układ motywatorów wykorzystywanych w celu pobudzania sprzedawców zarówno do pracy, jak i do osiągnięć, szczególnie zaś stosowany układ nagród i kar. Stosowanie odpowiedniego systemu motywacyjnego wymaga znajomości potrzeb i oczekiwań sprzedawców oraz praw rządzących wartością nagród.

Działania motywacyjne to długoterminowe, zaplanowane motywowanie odbiorców programu (np. sprzedawców, pośredników) do zrealizowania założonego celu (np. wzrost sprzedaży danego produktu, usługi), poprzez oferowanie im w zamian pożądanych korzyści. Podstawowym celem programu motywacyjnego jest zatem osiągnięcie określonych korzyści finansowych przez organizatora programu lub podmiot zlecający jego organizację, a także zwiększenie motywacji i wydajności uczestników programu poprzez nagrodzenie najlepszych (zapłata za wymierne efekty a nie za starania).

Z tych też względów działań motywacyjnych nie można utożsamiać z konkursem, również w sytuacji, gdy pomiędzy jego uczestnikami pojawia się element rywalizacji charakterystyczny dla konkursu.

Dlatego też uzyskane przez uczestników przedsięwzięcia organizowanego przez Wnioskodawcę nagrody nie będą stanowiły wygranej (nagrody) w konkursie, lecz nagroda związana będzie z osiągnięciem najlepszych rezultatów w zorganizowanym przez Wnioskodawcę programie promocyjnym, który charakterystyką, odpowiada programowi motywacyjnemu, a nie konkursowi.

W świetle powyższego, w przypadku, gdy Wnioskodawcy nie zostaną przedstawione certyfikaty rezydencji, potwierdzające miejsce zamieszkania osób zagranicznych dla celów podatkowych w Czechach, należy stosować zasady wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wtedy też, wartość ww. nagrody dla tych osób będzie stanowić na gruncie przepisów ustawy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Tym samym, przychód ten będzie podlegał opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, a nie opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru zaliczki lub zryczałtowanego podatku dochodowego bądź też obowiązek sporządzenia deklaracji rocznej o zryczałtowanym podatku dochodowym PIT-8AR. Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych informację PIT-8C, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie ma również obowiązku wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R, gdyż informacja ta obejmuje przychody (dochody), o których mowa w art. 29-30a ustawy uzyskiwane przez osoby podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zatem nie obejmuje dochodów, o których mowa w zapytaniu.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Natomiast w razie otrzymania certyfikatu rezydencji podatkowej, Wnioskodawca obowiązany jest zastosować właściwą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. w tym przypadku umowę między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, zastosowanie znajdzie natomiast art. 20 ust. 1 ww. Umowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a nie objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W konsekwencji dochody otrzymane z Polski, przez osoby mające miejsce zamieszkania w Czechach, w przypadku, gdy płatnikowi zostanie przedłożony certyfikat rezydencji, będą podlegały opodatkowaniu tylko w Czechach, nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek wystawienia informacji IFT-1/IFT-1R, ponieważ dochód ten będzie wyłączony z opodatkowania w Polsce.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dla osób, którzy przedłożą certyfikat rezydencji, Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowaw Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.