IPPB4/415-786/11-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu 20 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

* z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym oraz komisarzom technicznym z działalności wykonywanej osobiście - jest prawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca funkcjonuje w formie stowarzyszenia - krajowego związku sportowego organizującego rozgrywki. Wnioskodawca deleguje licencjonowanych sędziów sportowych oraz komisarzy technicznych (obserwatorów) do obsługi organizowanych przez siebie zawodów sportowych. Sędziowie oraz komisarze techniczni nie są pracownikami Związku. Wnioskodawca rozważa wprowadzenie regulacji, zgodnie z którymi wynagrodzenie sędziów sportowych oraz komisarzy technicznych za obsługę wyznaczonych meczów będzie rozliczane przez Związek, w wysokości określanej uchwałą Zarządu. W tych sytuacjach Wnioskodawca będzie występował jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Sędziowie oraz komisarze techniczni w różny sposób mogą rozliczać wynagrodzenie za obsługę zawodów sportowych. Niektórzy przedstawiają rachunek analogiczny jak w przypadku umowy - zlecenia, inni zaś przedstawiają za świadczoną usługę fakturę VAT bądź rachunek z oświadczeniem, iż należne im wynagrodzenie dotyczy czynności wchodzących w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. W pierwszej sytuacji, Wnioskodawca zamierza - jako płatnik - pobierać od wypłacanego wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie zobowiązującymi w tym zakresie przepisami dotyczącymi umowy - zlecenia. W drugim zaś przypadku, Wnioskodawca zamierza wypłacać sędziom oraz komisarzom technicznym wynagrodzenie w wysokości brutto, nie pobierając jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony powyżej zamiar Wnioskodawcy co do zasad rozliczania wynagrodzeń wypłacanych sędziom sportowym oraz komisarzom technicznym za obsługę zawodów jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia jego odpowiedzialności podatkowej (jako ewentualnego płatnika zaliczki na podatek dochodowy) decydujące znaczenie ma sposób kwalifikacji przychodu do poszczególnego źródła przychodów (w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o PIT), dokonany przez sędziego sportowego bądź komisarza technicznego. Jeżeli zatem sędzia sportowy (bądź komisarz techniczny) przedstawia delegację wraz z rachunkiem, odpowiadającym rachunkowi wystawianemu w przypadku umowy - zlecenia, to w takim przypadku przychód ten zaliczany jest do źródła przychodu z działalności wykonywanej osobiście i zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT Wnioskodawca zobowiązany jest do obliczenia, poboru i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłacanego sędziemu sportowemu bądź komisarzowi technicznemu. W sytuacji jednak, gdy sędzia sportowy bądź komisarz techniczny składa fakturę VAT bądź rachunek zawierający oświadczenie, iż wykonywana przez niego usługa (obsługa meczu) wchodzi w zakres działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT), to zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 2 ustawy o PIT, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy (ciężar właściwego rozliczenia podatku w tym przypadku spoczywać będzie na tych sędziach sportowych bądź komisarzach technicznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym oraz komisarzom technicznym z działalności wykonywanej osobiście oraz za nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

W art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Stosownie do treści art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na postawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z kolei definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

W art. 5a pkt 6 ustawy, oprócz elementu pozytywnego (prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), ustawodawca wprowadził także element negatywny, tzn. że uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy. Jeżeli zatem uzyskiwany przez osobę fizyczną przychód zaliczany jest w świetle wskazanych powyżej przepisów do odrębnego źródła przychodów, to nawet spełnienie pozytywnego elementu definicji określonej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy nie powoduje, że przychód podatkowo będzie uznawany za pochodzący z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody sędziego lub trenera jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez niego z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej przez sędziego lub trenera działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychody sędziego i trenera kwalifikuje się do źródła przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy - działalności wykonywanej osobiście, bez względu na sposób rozliczania wynagrodzenie za obsługę zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy). Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Możliwa jest więc sytuacja, w której podatnik, świadcząc określone usługi na rzecz płatnika świadczy je w ramach swojej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji to podatnik powinien odprowadzać zaliczki na podatek od tych dochodów, które są dochodami z działalności gospodarczej. Jednakże, jak wynika z przedstawionej uprzednio argumentacji, w przypadku świadczenia pracy przez sędziego lub trenera, nie jest możliwe przyjęcie, że sędzia lub trener wykonuje czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym uzyskiwane przez sędziów lub trenerów przychody stanowią przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście, bez względu na sposób rozliczania wynagrodzenie za obsługę zawodów sportowych. Nie ma znaczenia fakt, czy sędzia sportowy (bądź komisarz techniczny) przedstawia delegację wraz z rachunkiem, odpowiadającym rachunkowi wystawianemu w przypadku umowy - zlecenia, czy składa fakturę VAT bądź rachunek zawierający oświadczenie, iż wykonywana przez niego usługa wchodzi w zakres działalności gospodarczej. Zatem na Wnioskodawcy jako płatniku, w obydwu przypadkach przedstawionych we wniosku, spoczywa obowiązek pobierania zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Złożone przez sędziów i komisarzy technicznych oświadczenie, iż wykonywane przez nich czynności na rzecz Wnioskodawcy dokonywane są w ramach działalności gospodarczej nie wywierają zatem - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - skutków w postaci zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz sędziów lub komisarzy technicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.