IPPB4/415-785/12-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. (data nadania 13 grudnia 2012 r., data wpływu 17 grudnia 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 4 grudnia 2012 r. Nr IPPB4/415-785/12-2/JK3 (data nadania 5 grudnia 2012 r., data doręczenia 7 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 4 grudnia 2012 r. Nr IPPB4/415-785/12-2/JK3 (data nadania 5 grudnia 2012 r., data doręczenia 7 grudnia 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego; przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. (data nadania 13 grudnia 2012 r., data wpływu 17 grudnia 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. braki w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prawo we współwłasności (działki) Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia ustawowego po śmierci ojca zmarłego w dniu 2 czerwca 1984 r. (post. sądu sygn. akt...) w 1/2 części. Po śmierci matki w dniu 5 września 1997 r. (sygn. akt...) Wnioskodawca nabył spadek w całości i stał się współwłaścicielem działki o powierzchni 1892 m² zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednopiętrowym o konstrukcji murowanej i powierzchni zabudowy ok. 122 m³ i kubaturze ok. 582 m³.

Drugim współwłaścicielem była ciotka Wnioskodawcy ur. 18 stycznia 1922 r. zamieszkująca do chwili obecnej pod ww. adresem. Dnia 25 maja 2007 r. po 7 letnim postępowaniu sądowym dotyczącym zniesienia współwłasności Sąd za obopólną zgodą współwłaścicieli dokonał podziału nieruchomości położonej w następujący sposób: działka o nr ewid. 87 została podzielona na dwie działki 87/7 o powierzchni 861 m² i działkę 87/8 o powierzchni 1025 m^2. Działka 87/7 o powierzchni 867 m² zabudowana opisanym budynkiem mieszkalnym stała się własnością ciotki Wnioskodawcy. Natomiast Wnioskodawca stał się właścicielem pustej działki 81/8 o powierzchni 1025 m².

Wartość rynkowa całej nieruchomości wynosi ok. 1.700.000 zł wobec powyższego wartość udziału Wnioskodawcy jest w granicach 850.000 zł, natomiast Wnioskodawca po sprzedaży swojej otrzymanej części uzyskał kwotę 630.000 zł. Jasno widać, że na zniesieniu współwłasności, wartość udziału straciła ok. 220.000 zł.

Po zniesieniu współwłasności wartość udziału Wnioskodawcy została pomniejszona o ok. 220.000 zł, biorąc pod uwagę wartość całej nieruchomości. Zniesienie współwłasności było bez spłat i dopłat. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że wartość Jego udziału po zniesieniu współwłasności uległa pomniejszeniu według udziału jaki należał się Wnioskodawcy zgodnie ze spadkiem. Udział po zniesieniu współwłasności został pomniejszony o około 220 tys. złotych. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła 30 marca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości w dniu 30 marca 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, po zniesieniu współwłasności udział Wnioskodawcy został pomniejszony o około 220 tys. zł i uważa, że nie powinien płacić podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, iż przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości upłynęło 5 lat, sprzedaż nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii ewentualnego opodatkowania podatkiem dochodowym ma moment i podstawa jej nabycia przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zatem w dacie śmierci rodziców tj. odpowiednio 1984 r. i 1997 r. Wnioskodawca nabył udziały w działce Nr 87. Dnia 25 maja 2007 r. Wnioskodawca dokonał zniesienia współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat. Wartość Jego udziału po zniesieniu współwłasności uległa pomniejszeniu według udziału jaki należał się Wnioskodawcy zgodnie ze spadkiem. Następnie w dniu 30 marca 2012 r. Wnioskodawca sprzedał swoją działkę.

Stosownie do treści art. 1035 Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 Kodeksu cywilnego istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zatem jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w udziale jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

W przedmiotowej sprawie wartość udziału Wnioskodawcy po zniesieniu współwłasności uległa pomniejszeniu według udziału jaki należał się Wnioskodawcy zgodnie ze spadkiem. Zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły żadne spłaty ani dopłaty. Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy nie można traktować zniesienia współwłasności w kategoriach nabycia. Stąd też pięcioletni okres, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziałów w działce, tj. od 1984 i 1997 r.

W konsekwencji, sprzedaż działki przez Wnioskodawcę nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. Nr 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.