IPPB4/415-774/09-2/JK2 - Podleganie dochodów z pracy obywatela Polski, uzyskiwanych na terenie Wielkiej Brytanii, opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005-2006 - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005-2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w grudniu 2004 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem pozostania tam na stałe. Wyjeżdżając z Polski nie miał w Wielkiej Brytanii umówionego żadnego zatrudnienia, ale miał oparcie w przyjaciołach, którzy już tam byli. Wśród tych osób była również dziewczyna Wnioskodawcy, która w owym czasie miała już pracę w Wielkiej Brytanii.

W tym czasie Wnioskodawca nie miał z Polską zbyt silnych związków. Jedyną bliską osobą była Jego mama. Wnioskodawca nie posiadał i nadal nie posiada znaczących praw majątkowych, w szczególności nie posiadał i nie posiada mieszkania własnościowego czy spółdzielczego w Polsce. Do czerwca 2005 r. wykonywał prace zlecane przez agencję pracy. Począwszy od lipca 2005 r. pracował w restauracji, w której później awansował na stanowisko zastępcy managera. Wszystkie podejmowane przeze Wnioskodawcę prace były legalne. Na początku pobytu uzyskał indywidualny numer identyfikacji podatkowej oraz numer ubezpieczenia socjalnego. Od osiąganych dochodów odprowadzał w Wielkiej Brytanii składki na obowiązkowe ubezpieczenia, a także podatki. Te ostatnie rozliczał w imieniu Wnioskodawcy pracodawca, gdyż zgodnie brytyjskim prawem, to pracodawca rozlicza roczny dochód pracownika, jeśli ten nie osiąga innych dochodów i nie prowadzi działalności gospodarczej. Chcąc jak najszybciej wdrożyć się w życie w Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca uczęszczał do szkół dla obcokrajowców, wynajął lokal mieszkalny, wyrobił brytyjskie prawo jazdy z brytyjskim adresem i otworzył rachunek bankowy w brytyjskim banku.

Jednak we wrześniu 2008 r. Wnioskodawca podjął decyzję o przyjeździe do Polski z zamiarem stałego pobytu. Decyzja podyktowana była uświadomieniem sobie, że wbrew pierwotnym oczekiwaniom, to Polska, a nie Wielka Brytania oferuje lepsze warunki życia, tak pod względem zawodowym, jak i społecznym, co w dużej mierze związane jest z faktem, że jest Polakiem, wychowanym w Polsce i przywykłym do polskiej kultury.

Wnioskodawca będąc w Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu oraz wobec faktu rozliczania się z dochodów z brytyjskim fiskusem był przekonany, że otrzymywanych tam dochodów nie musi rozliczać w Polsce. Na przełomie lat 2008 i 2009, a zatem, gdy był już w kraju, dużo w Polsce mówiło się i pisało o zaległościach podatkowych osób, które pracowały w Wielkiej Brytanii, a także o tzw. abolicji podatkowej. Nie znając się na prawie podatkowym miał obawy, że być może nieświadomie nie płacił w Polsce należnych podatków, więc na tzw. "wszelki wypadek" postanowił skorzystać z abolicji podatkowej wysyłając ostatniego dnia terminu (6 luty 2009 r.) formularz AZ-O. Ponieważ jednak nie wiedział, że należy złożyć również formularz PIT-AZ i w związku faktem jego nie złożenia, organy podatkowe odmówiły prawa do abolicji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochody z pracy uzyskane przez Wnioskodawcę w latach 2005-2006 na terenie Wielkiej Brytanii, gdzie przebywał od grudnia 2004 do września 2008 z zamiarem stałego pobytu (w okolicznościach opisanych w "stanie faktycznym") podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody z pracy uzyskane w latach 2005-2006 na terenie Wielkiej Brytanii, gdzie przebywał od grudnia 2004 do września 2008 z zamiarem stałego pobytu (w okolicznościach opisanych w "stanie faktycznym") nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Zgodnie a art. 3 ust. 1 Ustawy o PIT, osoby fizyczna, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4 Umowy, "osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, albo inne podobne znamiona.

Zgodnie natomiast z art. 25 Kodeksu cywilnego, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Artykuł 28 Kodeksu cywilnego dodaje, że można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz fakt przebywania przez Wnioskodawcę na Wyspach Brytyjskich w okresie grudzień 2004 -wrzesień 2008 z zamiarem stałego tam pobytu - w okolicznościach opisanych w "stanie faktycznym" - należy stwierdzić, że w latach 2005-2006 miejscem zamieszkania była Wielka Brytania, tak w rozumieniu Kodeksu cywilnego, jak i Ustawy o PIT oraz Umowy. W konsekwencji we wskazanych latach nie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w grudniu 2004 r. wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem pozostania tam na stałe. W tym czasie Wnioskodawca nie miał z Polską zbyt silnych związków. Jedyną bliską osobą była Jego mama. Wnioskodawca nie posiadał i nadal nie posiada znaczących praw majątkowych, w szczególności nie posiadał i nie posiada mieszkania własnościowego czy spółdzielczego w Polsce. Do czerwca 2005 r. wykonywał prace zlecane przez agencję pracy. Począwszy od lipca 2005 r. pracował w restauracji, w której później awansował na stanowisko zastępcy managera. Wszystkie podejmowane przeze Wnioskodawcę prace były legalne. Na początku pobytu uzyskał indywidualny numer identyfikacji podatkowej oraz numer ubezpieczenia socjalnego. Od osiąganych dochodów odprowadzał w Wielkiej Brytanii składki na obowiązkowe ubezpieczenia, a także podatki. Te ostatnie rozliczał w imieniu Wnioskodawcy pracodawca, gdyż zgodnie brytyjskim prawem. Wnioskodawca uczęszczał do szkół dla obcokrajowców, wynajął lokal mieszkalny, wyrobił sobie brytyjskie prawo jazdy z brytyjskim adresem i otworzył rachunek bankowy w brytyjskim banku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że w okresie od 2005 r. do 2006 r., Wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Miejscem zamieszkania w powyższym okresie była Wielka Brytania. Zatem w ww. okresie w Polsce Wnioskodawca podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, osiągnięte przez Wnioskodawcę w latach 2005-2006 dochody z pracy w Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, zatem nie miał on obowiązku rozliczenia tych dochodów w Polsce.

Z uwagi na to, iż wniosek z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczy 1 stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w latach 2005-2006, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 80,00 zł, tj. w wysokości odpowiadającej 2 stanom faktycznym, dodatkowa opłata dokonana w dniu 23 listopada 2009 r. w wysokości 40,00 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona, na wskazany przez Stronę adres zamieszkania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.