IPPB4/415-742/09-4/SP - Powstanie przychodu ze stosunku pracy w przypadku korzystania przez pracowników na preferencyjnych warunkach z usług świadczonych przez pracodawcę w ramach prowadzonej działalności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data nadania 21 stycznia 2010 r., data wpływu 25 stycznia 2010 r.) na wezwanie z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr IPPB4/415-742/09-2/SP (data nadania 15 stycznia 2010 r., data doręczenia 19 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracownika z tytułu korzystania na preferencyjnych warunkach z usług świadczonych przez pracodawcę w ramach działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu pracownika z tytułu korzystania na preferencyjnych warunkach z usług świadczonych przez pracodawcę w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zakładem budżetowym Gminy utworzonym Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 września 2003 r..

Podstawowym celem działalności jest działalność w zakresie kultury, kultury fizycznej i sportu oraz rekreacji. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w następujących obiektach:

Wnioskodawca oferuje klientom swoje usługi wg cenników obowiązujących na każdym obiekcie. W zależności od rodzaju obiektu ceny za świadczone usługi są określone za godzinę pobytu, za 1 nocleg, za 1 miesiąc, itp. Dodatkowo funkcjonują karnety określone kwotowo lub czasowo. Obowiązują ceny na bilety normalne i ulgowe (dla uczniów i studentów do 25 roku życia emerytów i rencistów).

Dla swoich pracowników oraz emerytów, którzy przeszli na emeryturę Wnioskodawca chce wprowadzić ceny preferencyjne na usługi świadczone w ramach swojej działalności.

Na każdą usługę świadczoną przez Wnioskodawcę, a z której chciałby skorzystać pracownik lub emeryt obowiązywałaby jedna cena tj. 1,00 zł za wejście na dany obiekt (pływalnia, sauna, fitness, hala sportowa, stadion sportowy), za wypożyczenie sprzętu wodnego lub rekreacyjnego, za 1 lekcję tańca, jogi, aerobicu. Pracownicy i emeryci płaciliby za świadczone przez Wnioskodawcę na ich rzecz usługi stawkę preferencyjną, tj. 1,00 zł za wejście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 11 ust. 2a wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. W przypadku świadczeń częściowo odpłatnych przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b).

Przeciętna cena za usługę pływalni stosowana wobec klientów wynosi 9,00 zł za 1 godzinę korzystania z basenu, a po ewentualnym przekroczeniu czasu następuje naliczanie minutowe. Dla pracowników i emerytów cena wyniosłaby 1,00 zł za 1 wejście bez ograniczenia czasowego.

Pismem z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr IPPB4/415-742/09-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie dokumentu (oryginał lub kopię urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika sposób reprezentacji Wnioskodawcy w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osoby, która przedmiotowy wniosek podpisała.

Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji należy ustalić przychód pracownika i opodatkować go podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak, to w jaki sposób ustalić ten przychód.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy nie wystąpi po stronie pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, gdyż nie jest możliwe określenie różnicy pomiędzy wartością świadczeń ustaloną według zasad określonych w art. 11, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z powyższej definicji wynika, iż do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub prawa. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on jakąś realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień, zawartym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów - podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychodem ze stosunku pracy jest wobec powyższego nie tylko wynagrodzenie za pracę, ale również i nieodpłatne świadczenia.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód, jest jego otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika.

Dla celów podatkowych, natomiast nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których, otrzymujący odnosi określoną korzyść co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Ustawodawca stanowi o nieodpłatnych świadczeniach, innych niż świadczenia w naturze. Przedmiotem tych świadczeń nie są więc tylko rzeczy, lecz świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

O sposobie określania tej wartości stanowi art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, podstawowym celem działalności Wnioskodawcy jest działalność w zakresie kultury, kultury fizycznej i sportu oraz rekreacji. Działalność ta prowadzona jest w następujących obiektach: kryta pływalnia, w tym odnowa biologiczna i klub fitness, hala sportowa, stadion sportowy, lodowisko, dom kultury, pensjonat, ośrodek rekreacji na terenie, którego znajduje się jezioro, wypożyczalnia, sprzętu wodnego i turystycznego, korty tenisowe, domki kempingowe, plaża.

Wnioskodawca oferuje klientom swoje usługi wg cenników obowiązujących na każdym obiekcie. W zależności od rodzaju obiektu ceny za świadczone usługi są określone za godzinę pobytu, za 1 nocleg, za 1 miesiąc itp. Dodatkowo funkcjonują karnety określone kwotowo lub czasowo. Obowiązują ceny na bilety normalne i ulgowe (dla uczniów i studentów do 25 roku życia emerytów i rencistów). Dla swoich pracowników oraz emerytów, którzy przeszli na emeryturę Wnioskodawca chce wprowadzić ceny preferencyjne na usługi świadczone w ramach swojej działalności.

Na każdą usługę świadczoną przez Wnioskodawcę, a z której chciałby skorzystać pracownik lub emeryt obowiązywałaby jedna cena, tj. 1,00 zł za wejście na dany obiekt (pływalnia, sauna, fitness, hala sportowa, stadion sportowy), za wypożyczenie sprzętu wodnego lub rekreacyjnego, za 1 lekcję tańca, jogi, aerobicu. Pracownicy i emeryci płaciliby za świadczone przez Wnioskodawcę na ich rzecz usługi stawkę preferencyjną, tj. 1,00 zł za wejście.

Przeciętna cena za usługę pływalni stosowana wobec klientów wynosi 9,00 zł za 1 godzinę korzystania z basenu, a po ewentualnym przekroczeniu czasu następuje naliczanie minutowe. Dla pracowników i emerytów cena wyniosłaby 1,00 zł za 1 wejście bez ograniczenia czasowego.

Biorąc pod uwagę treść wyżej powołanego art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy przedmiotem nieodpłatnego świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia, wartość takiego świadczenia należy ustalić według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Wszelkie świadczenia otrzymywane przez pracownika od pracodawcy stanowią, co do zasady, u pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Zatem w sytuacji uiszczenia przez pracownika opłat niższych od opłat, jakie ponoszą z tego tytułu osoby niebędące pracownikami, przychodem u pracownika będzie różnica pomiędzy ceną stosowaną wobec innych osób a ceną uiszczoną przez pracownika.

Jednak po spełnieniu określonych warunków powstała różnica nie będzie przychodem pracownika podlegającego opodatkowaniu. W sytuacji, gdy:

W przypadku niespełnienia, choć jednego z podanych warunków powstanie przychód u pracownika podlegający opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie nie został spełniony pierwszy warunek, tj. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług, które na preferencyjnych warunkach ma zamiar zaoferować swoim pracownikom. W tym przypadku analiza pozostałych warunków staje się bezprzedmiotowa.

Wartość usługi z jakiej skorzystał pracownik powinna być ustalana w ten sam sposób, w jaki jest ustalana dla innych odbiorców usługi. Na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek wiarygodnego udokumentowania i ewidencjonowania osób, które korzystają z usług, jakie wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca przeciętna cena za usługę pływalni stosowana wobec klientów wynosi 9,00 zł za 1 godzinę korzystania z basenu, natomiast po ewentualnym przekroczeniu czasu następuje naliczanie minutowe. Ta sama zasada powinna obowiązywać pracowników. Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego na każdą usługę świadczoną przez Wnioskodawcę, a z której chciałby skorzystać pracownik obowiązywałaby jedna cena, tj. 1,00 zł za wejście na dany obiekt (pływalnia, sauna, fitness, hala sportowa, stadion sportowy), za wypożyczenie sprzętu wodnego lub rekreacyjnego, za 1 lekcję tańca, jogi, aerobicu. W związku z powyższym w momencie dokonywania opłaty przez pracownika, Wnioskodawca będzie w posiadaniu informacji z jakich usług dany pracownik skorzystał. Wysokość opłaty za usługę, z której skorzystał pracownik można ustalić przy pomocy ewidencji prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Nadmienić należy, iż zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądowym, ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne związane z różnorodnością stosowanej opłaty na usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie mogą prowadzić do niemożności ustalenia, jaka wysokość opłaty przypadać będzie na danego pracownika.

Zatem wartość otrzymanego świadczenia w postaci różnicy między wysokością opłaty wniesioną przez pracownika a wysokością opłaty stosowaną wobec innych odbiorców niebędących pracownikami korzystających z tych samych usług, będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca winien doliczyć wartość otrzymanych świadczeń do globalnej kwoty przychodu i opodatkować dochód z tego tytułu według zasad określonych w art. 32 ww. ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż u pracownika korzystającego na preferencyjnych warunkach z usług świadczonych przez pracodawcę wchodzących w zakres prowadzonej działalności gospodarczej powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości różnicy pomiędzy opłatą wniesioną przez pracownika a wysokością opłaty stosowanej dla osoby niebędącej pracownikiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.