IPPB4/415-719/11-4/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-719/11-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) oraz piśmie z dnia 16 listopada 2011 r. (data nadania 16 listopada 2011 r., data wpływu 21 listopada 2011 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 8 listopada 2011 r. Nr IPPB4/415-719/11-2/MP (data nadania 8 listopada 2011 r., data odbioru 10 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 8 listopada 2011 r. Nr IPPB4/415-719/11-2/MP (data nadania 8 listopada 2011 r., data doręczenia 10 listopada 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego oraz wyjaśnienie, czy opłata dokonana w dniu 24 października 2011 r., w kwocie 40 zł dotyczy przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 16 listopada 2011 r. (data nadania 16 listopada 2011 r., data wpływu 21 listopada 2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. powstała 3 marca 2008 r. Zgodnie z k.h. Spółka prowadzi Księgi rachunkowe w oparciu o ustawę o rachunkowości i wewnętrzny plan kont. Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych.Wszelkie produkcje firmy realizowane są z udziałem aktorów, reżyserów i operatorów zatrudnionych na umowę o dzieło oraz w oparciu o umowy z agencjami artystycznymi. W umowach o dzieło producent wykonawczy, czyli Wnioskodawca powierza wykonanie dzieła zgodnie z uwzględnieniem koncepcji artystycznych przedstawionego scenariusza, storybardu i innych ustaleń koncepcji artystycznych. Każde dzieło stanowi twórczy wkład wykonawcy w realizacji filmu reklamowego. Wykonawca zobowiązany jest do wykonania dzieła osobiście, sumiennie i zgodnie ze swoimi najlepszymi umiejętnościami, a także zgodnie z wymaganiami artystycznymi, technicznymi i finansowymi producenta wykonawczego. Materiały do wykonania dzieła udostępnia wykonawca czyli Wnioskodawca. Z chwilą ustania dzieła, w szczególności utrwalenia go dowolną techniką, wykonawca przenosi na producenta wykonawczego całość praw majątkowych i praw pokrewnych z nim związanych, a wynikających z wkładu twórczego wykonawcy wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych jakakolwiek technika na wszystkich polach eksploatacji. Producent wykonawczy ma prawo swobodnego rozporządzania wszystkimi prawami, w szczególności prawo zbycia tych praw osobie trzeciej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż dzieła stworzone przez twórców mają charakter indywidualny i niepowtarzalny. Wykonywane przez nich prace składają się z czynności twórczych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych i prawnych, które prowadzą do utworzenia utworów audiowizualnych. Podejmują inicjatywę i ponoszą odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji utworów audiowizualnych związanych z reklamą, sztuką i kulturą. Zatrudniani aktorzy, reżyserzy i operatorzy są twórcami w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, jako odpowiedzialny za prawidłowe pobranie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, może uwzględniać koszty uzyskania przychodu od opisanych umów o dzieło w wysokości 50%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosowane koszty uzyskania w wysokości 50% odliczane przez wykonawców umów są stosowane prawidłowo, ponieważ przedmiotem umów jest artystyczne, czy inne wykonanie pewnych czynności (np. występ) co wiąże się z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a.

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b.

właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło, przysługują zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 cyt. ustawy - koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów w przypadku uzyskiwania przychodów z tytułu wykonywania usług na podstawie umów o dzieło. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu z tytułu wykonania dla zamawiającego utworu, bądź innego przedmiotu praw własności intelektualnej będących przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór". Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą, należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Z treści art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1.

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),

2.

plastyczne,

3.

fotograficzne,

4.

lutnicze,

5.

wzornictwa przemysłowego,

6.

architektoniczne,

7.

muzyczne i słowno - muzyczne,

8.

sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

9.

audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3, ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych.Wszelkie produkcje firmy realizowane są z udziałem aktorów, reżyserów i operatorów zatrudnionych na umowę o dzieło oraz w oparciu o umowy z agencjami artystycznymi. W umowach o dzieło producent wykonawczy, czyli Wnioskodawca powierza wykonanie dzieła zgodnie z uwzględnieniem koncepcji artystycznych przedstawionego scenariusza, storybardu i innych ustaleń koncepcji artystycznych. Każde dzieło stanowi twórczy wkład wykonawcy w realizacji filmu reklamowego. Z chwila ustania dzieła, w szczególności utrwalenia go dowolną techniką, wykonawca przenosi na Wnioskodawcę całość praw majątkowych i praw pokrewnych z nim związanych, a wynikających z wkładu twórczego wykonawcy wraz z wyłącznym prawem zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych jakakolwiek technika na wszystkich polach eksploatacji. Producent wykonawczy ma prawo swobodnego rozporządzania wszystkimi prawami, w szczególności prawo zbycia tych praw osobie trzeciej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż dzieła stworzone przez twórców mają charakter indywidualny i niepowtarzalny. Wykonywane przez nich prace składają się z czynności twórczych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych i prawnych, które prowadzą do utworzenia utworów audiowizualnych. Zatrudniani aktorzy, reżyserzy i operatorzy są twórcami w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli w istocie:

1.

praca wykonywana przez stronę tejże umowy jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

2.

strona umowy jest twórcą w rozumieniu tej ustawy.

- to do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, iż fakt korzystania przez twórcę z praw autorskich bądź fakt przeniesienia na Wnioskodawcę tychże praw musi wynikać jednoznacznie z treści zawartych przez Wnioskodawcę umów o dzieło, bądź innych dokumentów będących w posiadaniu wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana przez osoby zatrudniane na podstawie umów o dzieło jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych (do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie jest uprawniony).

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Tym samym tutejszy organ nie jest uprawniony do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl