IPPB4/415-71/09-4/JK - Jak prawidłowo rozliczyć się tytułu pracy w Holandii?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W dniu 30 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w 2008 r. i w latach następnych oraz zastosowania metody w rozliczeniu rocznym za 2008 rok i za lata następne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Holandii i jest zatrudniony w spółce holenderskiej. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji w Holandii. Wnioskodawca jest kawalerem. Od dnia 1 maja 2008 r. jest oddelegowany na dwa lata do pracy w innej firmie mającej siedzibę w Polsce. Wynagrodzenie jest mu wypłacane bez pośrednictwa polskiego płatnika, bezpośrednio z Holandii, na rachunek w euro. Składki na ubezpieczenie społeczne są odprowadzane w Holandii, natomiast podatek (od dnia 1 maja 2008 r.) Wnioskodawca opłaca w Polsce do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 30 kwietnia 2008 r. mieszkał i pracował w Holandii. Od dnia 1 maja 2008 r. Wnioskodawca jest zameldowany w Polsce na pobyt stały. Zameldowanie na pobyt stały jest potwierdzone od dnia 13 sierpnia 2008 r. Oprócz wynagrodzenia ze spółki holenderskiej nie osiąga innych dochodów.

Pismem z dnia 19 lutego 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o dodatkowe informacje. Centrum interesów życiowych dla Wnioskodawcy jest Polska. Wnioskodawca posiada garaż, również jest współwłaścicielem samochodu S., który jest zarejestrowany w Polsce. Rachunek na który wpływa wynagrodzenie w euro jest w banku w Holandii. Wnioskodawca zameldowany jest tylko w Polsce. Po okresie oddelegowania Wnioskodawca nie wie, czy zostanie w Polsce, czy wróci do Holandii. Głównym powodem przebywania w Polsce jest praca na rzecz spółki holenderskiej. Wnioskodawca podczas pobytu w Polsce wyjeżdża do Holandii, np. na urlop lub w sprawach biznesowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dnia 1 maja 2008 r. w Polsce. Wnioskodawca uważa, że w Polsce rozliczy się z całości swoich dochodów od 1 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r., natomiast do dnia 30 kwietnia 2008 r. rozliczy się wyłącznie w Holandii. Ponadto wskazuje, że rezydentem Polski jest od 1 maja 2008 r. (od tego dnia przebywa na terytorium Polski). W Polsce złoży deklarację roczną PIT- 36 i załącznik ZG i zastosuje metodę proporcjonalnego odliczania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednakże zgodnie z art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsce zamieszkania.

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że posiada Pan centrum interesów życiowych w Polsce. Na terenie Polski przebywał dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Oznacza to, iż od 1 maja 2008 r. Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) jest Polska.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca od 1 maja 2008 r. przeniósł ośrodek interesów życiowych do Polski. W państwie tym mieszka na pobyt stały, jest właścicielem garażu, współwłaścicielem samochodu S. Ponadto jest kawalerem. Do Holandii wyjeżdża na urlop lub w sprawach biznesowych. Pobyt w Polsce w 2008 r. przekroczył 183 dni. Oprócz wynagrodzenia ze spółki holenderskiej nie osiąga innych dochodów. Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 30 kwietnia 2008 r. mieszkał i pracował w Holandii. Wynagrodzenie jest wypłacane bez pośrednictwa polskiego płatnika, bezpośrednio z Holandii, na rachunek w euro. Od 1 maja 2008 r. opłaca Pan podatki do Urzędu Skarbowego w Polsce.

A zatem w okresie od 1 maja 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. i w latach następnych, o ile nie zmieni się stan faktyczny podany we wniosku i stan prawny, Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. podlega opodatkowaniu od wszystkich osiągniętych dochodów.

Natomiast w okresie do dnia 30 kwietnia 2008 r., Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Holandii. W związku z tym podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przepis art. 9 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Uzyskane przez podatnika w ciągu roku dochody, po odliczeniu kwot, wymienionych w art. 26 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Natomiast jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9 ustawy).

Ostatecznie w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a).

Mając zatem na uwadze obowiązujące uregulowania i odnosząc się do poruszonej przez Pana kwestii zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania wskazać należy, że zasady określone w art. 27 ust. 8, ust. 9 i ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie do dochodów podlegających opodatkowaniu w kraju ich źródła. Ustalenie bowiem, że dochód podlega opodatkowaniu za granicą nie wyłącza możliwości jego opodatkowania w Polsce. Wprowadzone regulację mają więc na celu uniknięcie sytuacji, w której podatnik ponosiłby podwójny ciężar podatkowy. Zasady te nie dotyczą natomiast tych rodzajów dochodów osiąganych w innym państwie, co do których umowa przewiduje opodatkowanie tylko w państwie będącym miejscem zamieszkania podatnika. Takie dochody podlegają opodatkowaniu, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, w tym przypadku na zasadach ogólnych według skali określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście wcześniejszych wywodów wskazać należy, że podatnik osiągający dochody z zagranicy, które nie podlegają opodatkowaniu w państwie źródła nie ma obowiązku składania załącznika PIT/ZG. Załącznik ten jest bowiem informacją o wysokości dochodów z zagranicy i zapłaconym podatku w roku podatkowym, w której podatnik wykazuje dochody z tytułu działalności wykonywanej za granicą lub ze źródeł przychodów położonych, za granicą oraz podatek zapłacony za granicą, rozliczane w zeznaniu podatkowym PIT-36, zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ust. 8-9a ustawy. Załącznik PIT/ZG należy zatem wypełnić w sytuacji, gdy uzyskane dochody podlegają opodatkowaniu zarówno w kraju źródła jak i kraju rezydencji, przez co koniecznym jest zastosowanie właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Biorąc jednak pod uwagę, że w przedstawionym stanie faktycznym podatek za granicą nie został potrącony i odprowadzony to złożenie formularza PIT/ZG i wykazanie w nim dochodu przy zastosowaniu metody, o której mowa w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajduje uzasadnienia, pod warunkiem jednak, że osiągnięte dochody zgodnie z właściwą umową nie podlegają opodatkowaniu w państwie źródła.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Ponadto wzór zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2008 określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1335).

Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia rocznego zeznania PIT-36 za 2008 r. i wykazania w nim wszystkich dochodów osiągniętych od 1 maja 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.