IPPB4/415-7/08-4/SP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-7/08-4/SP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) oraz uzupełnieniu (data wpływu 19 grudnia 2008 r., złożono osobiście) na wezwanie z dnia 15 grudnia 2008 r. Nr IPPB4/415-7/08-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2000 Wnioskodawca zgłosił projekt racjonalizatorski w swoim zakładzie pracy.

Zgłoszenie to zostało przyjęte i zarejestrowane przez komórkę wynalazczości, zgodnie z obowiązującym wówczas regulaminem będącym załącznikiem do zarządzenia Nr 6/GD/299 z dnia 9 sierpnia 1999 r.

Wdrożenie projektu było przesuwane w czasie ze względu na budowę nowych instalacji produkcyjnych i zmiany w procesach technologicznych f-my. W roku 2007 po zrealizowaniu niezbędnych prac inwestycyjnych, przeprowadzone zostały próby eksploatacyjne projektu, które potwierdziły jego przydatność i efektywność.

W 2008 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie uznania zgłoszenia za projekt racjonalizatorski, stosownie do której 19 maja 2008 r. została zawarta umowa w sprawie wynagrodzenia za projekt wynalazczy.

Wynagrodzenie zostało wypłacone, ale zakład pobrał zaliczkę na podatek dochodowy według art. 31 - 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uwzględniając przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej.

Pismem z dnia 15 grudnia 2008 r. nr IPPB4/415-7/08-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez sprecyzowanie opisanego stanu faktycznego io następujące wyjaśnienia:

* czy wynalazek został zgłoszony w Urzędzie Patentowym,

* czy wypłacone wynagrodzenie było wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich czy za korzystanie z wynalazku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Wnioskodawca przedstawił następujące wyjaśnienia:

* Projekt nie został zgłoszony do Urzędu Patentowego.

* Wynagrodzenie z korzystania z projektu miałoby zastosowanie wtedy, gdyby został on opatentowany przez twórców i twórcy posiadali prawa materialne do swojego projektu. W przedmiotowej sprawie tak jednak nie jest.

Projekt zgłoszony został w roku 2000 w P obowiązywał wtedy Regulamin będący załącznikiem do zarządzenia Nr 6/GD/99 z dnia 9 sierpnia 1999 r. (kopie w załączeniu)

Paragraf 4 pkt d, paragraf 5 ww. zarządzenia, oraz treść punktu 1.4.2. Regulaminu potwierdzają fakt przeniesienia praw autorskich majątkowych na nabywcę projektu.

Decyzja w sprawie przedmiotowego projektu 3/U/2000 została w kwietniu 2008 r.. Obowiązywało już Zarządzenie Nr 28/GD/2007 i Regulamin będący załącznikiem do ww. zarządzenia. (kopia w zał.).

W Decyzji w sprawie projektu wynalazczego z dnia 28. 04.2008 r. zawarte jest przywołanie aktów prawnych w oparciu, o które została ona wydana, tj. Ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej, oraz zarządzenie Nr 6/99/1999 z dnia 9 sierpnia 1999 r. jak również stwierdzenie:

"Za przedmiotowy projekt twórcy otrzymują wynagrodzenie w łącznej kwocie 45.000 zł jako wynagrodzenie umowne, jednorazowe i ostateczne."

Koniecznym jest tu przytoczenie przepisów nadrzędnych.

Pojęcie projektu wynalazczego zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, przez projekty wynalazcze rozumie się wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Projektów racjonalizatorskich dotyczą przepisy art. 7 i 8 ustawy - Prawo własności przemysłowej. W myśl art. 7 tej ustawy przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji. Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, nie będące wynalazkiem, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego (ust. 2).

W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów (ust. 3).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej, twórca projektu wynalazczego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest również treść artykułu nr 8 ust. 2 - Twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. W związku z powyższym wypłacone pracownikowi w myśl ustawy - Prawo własności przemysłowej, wynagrodzenie za projekt racjonalizatorski może być kwalifikowane jako wynagrodzenie, którego dotyczą art. 18 i 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunkiem jest by pracownicy nie byli zobowiązani do tworzenia projektów racjonalizatorskich w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, a wypłacone wynagrodzenie było wynagrodzeniem za przeniesienie praw do projektu racjonalizatorskiego, o czym mowa w ww. przepisach.

Powyższe wynika z regulaminu racjonalizacji ustalonego przez przedsiębiorcę, a wydawane przez przedsiębiorcę akty prawne nie mogą być sprzeczne z nadrzędną i przywoływaną w nich ustawą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacone Wnioskodawcy za opracowanie projektu racjonalizatorskiego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 18 i 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem regulacji zawartych w ustawie z 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowe czyli posiadać 50% koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, do umowy zawartej z zakładem pracy w dniu 19 maja 2008 r. w sprawie wynagrodzenia za projekt wynalazczy, na podstawie regulaminu postępowania z projektami wynalazczymi i regulaminem racjonalizacji wprowadzonych zarządzeniem Nr 26/GD/2007, który uwzględnia regulacje zawarte w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej, mają zastosowanie art. 3 ust. 1 pkt 6, art. 7 i 8 ww. ustawy w związku z tym wypłacone wynagrodzenie winno być zakwalifikowane jako wynagrodzenie, którego dotyczą art. 18 i 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotnym jest, że projekt racjonalizatorski powstał poza zakresem wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, co jest zgodne z regulaminami obowiązującymi dotychczas w zakładzie pracy Wnioskodawcy.

Pojęcie projektu wynalazczego zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej. Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, przez projekt wynalazczy rozumie się wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografię układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Projektów racjonalizatorskich dotyczą przepisy art. 7 i 8 ww. ustawy. W myśl art. 7 tej ustawy przedsiębiorstwo opracowało własny regulamin, z którego jednoznacznie wynika, że zgłoszone rozwiązanie jest projektem racjonalizatorskim i nie jest wpisane w zakres obowiązków na stanowisku pracy Wnioskodawcy.

Z kolei na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy prawo własności przemysłowej twórca projektu wynalazczego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania. ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1.

W związku z powyższym wypłacone Wnioskodawcy wynagrodzenie może być kwalifikowane jako wynagrodzenie, którego dotyczy art. 18 i 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, czyli przyjęte 50% koszty uzyskania przychodu,

Na potwierdzenie popisanych faktów do wniosku Wnioskodawca dołączył następujące dokumenty:

1.

Kopię zgłoszenia projektu 3/U/200

2.

kopię decyzji w sprawie projektu 3/U/200

3.

kopię umowy w sprawie wynagrodzenia za projekt 3/U/200.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Wymieniona w tym przepisie 50% stawka kosztów uzyskania przychodów odnosi się jedynie do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych, należy rozpatrywać w kontekście przepisów o własności przemysłowej, określających status prawny twórców projektów wynalazczych w zakresie prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego oraz prawa do wynagrodzenia.

Sposób opodatkowania przychodów wynalazcy uzależniony jest od warunków, w jakich wynalazek został dokonany oraz w jakiej formie uzyskiwane są przychody.

Status prawny twórców wynalazku w zakresie m.in. prawa do uzyskania patentu oraz prawa do wynagrodzenia regulują aktualnie przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, przez projekty wynalazcze rozumie się wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ww. ustawy przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 tej ustawy w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1.

uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;

2.

wynagrodzenia;

3.

wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do współtwórcy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie.

Stosownie do treści art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.

Przepis art. 20 ustawy - Prawo własności przemysłowej stanowi, iż twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

Zgodnie z treścią art. 21 ustawy - Prawo własności przemysłowej w przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin.

Status prawny twórców wynalazku w zakresie m.in. prawa do uzyskania patentu oraz prawa do wynagrodzenia regulują aktualnie przepisy ustawy - Prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117). Jednak zgodnie z art. 315 ust. 1 i 2 tej ustawy do praw w zakresie wynalazków i projektów racjonalizatorskich istniejących w dniu wejścia w życie tej ustawy oraz stosunków prawnych powstałych przed dniem jej wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe. Tak więc w przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały przepisy ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 26, poz. 117 z późn. zm.).

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy prawo do uzyskania patentu na wynalazek przysługuje twórcy.

Stosownie do art. 20 ust. 2 tej ustawy prawo do patentu na wynalazek dokonany przez twórcę w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy albo realizacji innej umowy przysługuje pracodawcy, chyba że strony ustaliły inaczej. Z kolei, w myśl przepisu art. 20 ust. 3 ustawy o wynalazczości, w przypadku dokonania wynalazku przez twórcę przy pomocy przedsiębiorcy, przedsiębiorcy temu przysługuje prawo korzystania z wynalazku we własnym zakresie. Strony mogą jednak ustalić - w umowie o udzieleniu pomocy - że prawo do uzyskania patentu na taki wynalazek przysługuje w całości lub w części przedsiębiorcy.

Jeszcze jedną sytuację, w której prawo do patentu przysługuje innej osobie niż twórca reguluje art. 98 ustawy o wynalazczości. Zgodnie z jej brzmieniem twórca wynalazku, któremu przysługuje prawo do patentu, może przenieść to prawo za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy lub przekazać wynalazek do korzystania przez tego przedsiębiorcę. Jeżeli to nastąpi, przejście prawa do patentu następuje z dniem zgłoszenia wynalazku przedsiębiorcy, pod warunkiem przejęcia go przez tego przedsiębiorcę do korzystania w terminie jednego miesiąca od daty zgłoszenia, chyba że strony ustalą inny termin.

W opinii tut. organu przedstawione uregulowania prawne dotyczą przysługującego twórcy pierwotnego prawa do uzyskania patentu oraz prawa do jego przeniesienia. Wobec powyższego powołany przez Wnioskodawcę, we wniosku przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu. Wtedy to, zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, przysługują koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego, topografii, układu scalonego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego przez pierwszego właściciela - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Omawiany przepis ma zatem jedynie zastosowanie w przypadkach przeniesienia prawa własności wynalazku (art. 98 ust. 1 ustawy o wynalazczości), nie zaś do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku przez przedsiębiorcę (art. 98a ust. 1 ustawy o wynalazczości).

Wypłacane jest ono bowiem zgodnie z art. 98a ustawy o wynalazczości, jako wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku. Wnioskodawca nie może przenieść na pracodawcę praw, których w istocie sam nie posiada. Byłoby to sprzeczne z podstawową zasadą prawa cywilnego, która stanowi, iż w braku szczególnego upoważnienia nie można rozporządzać cudzym prawem w drodze czynności cywilnoprawnej (nemo plus Iris In alium transferze potest, quam ipse habet).

Twórca wynalazku, któremu - w myśl postanowień art. 20 ust. 2 ustawy o wynalazczości - nie przysługuje prawo do patentu, ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku.

W przedmiotowej sprawie z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do zakresu obowiązków służbowych Wnioskodawcy nie należało tworzenie i zgłaszanie projektów racjonalizatorskich. Wnioskodawca nie zgłosił projektu do Urzędu Patentowego. Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie za projekt wynalazczy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż do wypłaconego Wnioskodawcy wynagrodzenia za opracowanie projektu racjonalizatorskiego nie mają zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za prawa autorskie z uwagi na fakt, iż nie doszło do zawarcia umowy przenoszącej prawa własności do tego projektu.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, iż wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 6 października 2008 r., różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Stronę adres zamieszkania: x

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl