IPPB4/415-683/10-4/MP - Skutki podatkowe pokrycia przez spółkę z o.o. kosztów podróży służbowej osób fizycznych zamieszkałych na terytorium Polski i Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r., data nadania 28 października 2010 r.) na wezwanie z dnia 22 października 2010 r. (data nadania 22 października 2010 r., data doręczenia 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu pokrywania kosztów podróży osobom fizycznym jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej skutków podatkowych z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej skutków podatkowych z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobie fizycznej, mającej miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec.

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobom fizycznym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się prowadzeniem szkoleń z różnych dziedzin. Szkolenia odbywają się w Warszawie i innych miastach Polski. Do przeprowadzenia wykładów na szkoleniach Spółka zatrudnia kadrę specjalistów z zewnątrz na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykładowcami są osoby, które mają miejsce zamieszkania w różnych miejscowościach w Polsce a czasami za granicą. Spółka zawarła umowy z wykładowcą niemieckim, który nie dysponuje stałą placówką w Polsce i posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech. Zawierane umowy cywilnoprawne z wykładowcami mającymi miejsce zamieszkania w Polsce i w Niemczech to umowy o dzieło i umowy zlecenia. W umowach cywilnoprawnych oprócz wynagrodzenia za przeprowadzenie wykładów wpisywane są na wniosek wykładowców koszty, które pokrywa Spółka jako zlecający. Do kosztów takich należą:

* dojazd do miejsca szkolenia samochodem prywatnym (rozliczenie z ilości k.m. i obowiązującej stawki za k.m.), bądź środkami komunikacji publicznej,

* noclegi w miejscowościach, w których przeprowadzane są szkolenia,

* poczęstunek w postaci napojów, przekąsek, słodyczy.

Umieszczanie dodatkowych kosztów ponoszonych przez Spółkę następuje na wniosek wykładowców, którzy argumentują taką potrzebę ponoszeniem wyższych kosztów niż wynika to z kosztów uzyskania.

Pismem z dnia 22 października 2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez uzupełnienie stanu faktycznego, który ma być przedmiotem rozpatrywania wniosku oraz przedstawienie prawidłowo uwierzytelnionej kopii odpisu KRS, z której wynika prawo do występowania w imieniu Korporacji "S" Sp. z o.o., z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Pana Z. D. i Panią M. K.

Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w zakresie pytania Nr 3 zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty ponoszone na rzecz zleceniobiorców będą stanowiły dla tych osób przychód zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i w związku z tym nie zachodzi potrzeba wystawiania deklaracji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, oraz za nieprawidłowe - w części dotyczącej skutków podatkowych z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobie fizycznej, mającej miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec.

Zgodnie z treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż Spółka zajmuje się prowadzeniem szkoleń z różnych dziedzin. Szkolenia odbywają się w Warszawie i innych miastach Polski. Do przeprowadzenia wykładów na szkoleniach Spółka zatrudnia kadrę specjalistów z zewnątrz na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykładowcami są osoby, które mają miejsce zamieszkania w różnych miejscowościach w Polsce a czasami za granicą. Spółka zawarła umowy z wykładowcą niemieckim, który nie dysponuje stałą placówką w Polsce i posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Niemczech. Zawierane umowy cywilnoprawne z wykładowcami mającymi miejsce zamieszkania w Polsce i w Niemczech to umowy o dzieło i umowy zlecenia. W umowach cywilnoprawnych oprócz wynagrodzenia za przeprowadzenie wykładów wpisywane są na wniosek wykładowców koszty, które pokrywa Spółka jako zlecający. Do kosztów takich należą:

* dojazd do miejsca szkolenia samochodem prywatnym (rozliczenie z ilości k.m. i obowiązującej stawki za k.m.) bądź środkami komunikacji publicznej,

* noclegi w miejscowościach, w których przeprowadzane są szkolenia,

* poczęstunek w postaci napojów, przekąsek, słodyczy.

Umieszczanie dodatkowych kosztów ponoszonych przez Spółkę następuje na wniosek wykładowców którzy argumentują taką potrzebę ponoszeniem wyższych kosztów niż wynika to z kosztów uzyskania.

Spółka bezpośrednio ponosi i zwraca koszty podróży wykładowcom, którzy mają miejsce zamieszkania:

* w Polsce,

* w Republice Federalnej Niemiec.

W odniesieniu do osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec, zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w umowie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów (art. 14 ust. 2 umowy).

Podkreślić należy, iż kwalifikacji danego dochodu w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dokonuje się co do zasady według państwa źródła, w którym te dochody są uzyskiwane. Jak wyżej wskazano, w świetle wewnętrznych uregulowań podatkowych obowiązujących w Polsce - dochody z tytułu umów cywilnoprawnych zalicza się do działalności wykonywanej osobiście czyli do tzw. wolnych zawodów. Takiej samej kwalifikacji należało zatem dokonać w świetle uregulowań przywołanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Art. 14 cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczy dochodów osiąganych w związku z wykonywaniem wolnych zawodów.

W Polsce dochód ten - uzyskiwany przez nierezydentów - podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Polski przychodów przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przenosząc treść powołanych wyżej przepisów na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu działalności wykonywanej osobiście (umowy zlecenia i umowy o dzieło) podlega opodatkowaniu w Polsce wówczas, gdy osoba ta dysponuje stałą placówką służącą do prowadzenia tej działalności, położoną na terytorium Polski. W takim przypadku opodatkowaniu w Polsce podlega dochód, jaki może być przypisany tej stałej placówce. Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż obywatel Niemiec nie posiada żadnej placówki w Polsce służącej do wykonywania usług - tym samym - jego dochód podlegać będzie opodatkowaniu w Niemczech. Z uwagi na fakt, iż obywatel Niemiec przedstawił Wnioskodawcy ważny certyfikat rezydencji, to uwzględniając regulacje zawarte w art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 14 ust. 1 ww. umowy, wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenie w postaci: dojazdu, noclegów, drobnego poczęstunku, nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, od dochodów wypłaconych nierezydentowi z tytułu umów cywilnoprawnych. Dochód ten nie podlega bowiem opodatkowaniu w Polsce. Niemniej jednak na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz nierezydentowi stosownej informacji - IFT-1/IFT-1R.

W świetle bowiem art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informacje IFT-1/IFT-1R sporządzają i przekazują podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a (art. 42 ust. 6 ustawy).

Natomiast w odniesieniu do osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Przychody uzyskane z umowy o dzieło lub zlecenia zostały zakwalifikowane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, zgodnie z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż co do zasady przychody otrzymywane z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło stanowią przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako takie podlegają opodatkowaniu.

Nawiązując do powołanego art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do treści wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa, należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym przepis ten odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. U osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13 w art. 21 ustawy.

W świetle powyższego dla osób niebędących pracownikami podróż, w związku z którą otrzymują diety i inne należności, nie musi wiązać się z wykonywaniem zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podmiotu wypłacającego te świadczenia. W przypadku tych osób "podróży" nie należy bowiem utożsamiać z "podróżą służbową" - pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy i odnoszącym się do pracowników.

Niezależnie jednak od powyższego, dla obu grup podatników (tekst jedn. dla pracowników jak i osób niebędących pracownikami) zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Natomiast treść art. 21 ust. 13 ww. ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy jak i stan faktyczny przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że koszty ponoszone przez Spółkę na rzecz wykładowców, określone w umowach cywilnoprawnych (osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w Polsce) stanowią przychód tych osób z tytułu działalności wykonywanej osobiście, jednakże zwolniony do wysokości określonej w wyżej powołanych rozporządzeniach.

W odniesieniu do obowiązku wystawienia przez Spółkę informacji PIT-8C, tut. organ podatkowy, stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z treści wyżej powołanego przepisu, informacja PIT-8C wystawiona jest w sytuacji dokonywania wypłat należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, tj. przychodów z innych źródeł. Natomiast, jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka pokrywa koszty podróży osobom fizycznym, z którymi podpisała umowy o dzieło i umowy zlecenia, zatem osoby te uzyskują przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie, zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Z przepisu art. 42 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Natomiast w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ustawy).

Przepis art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jak wynika z opisu do informacji PIT-11, w kwocie przychodów, nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku na podstawie przepisów ustawy (z wyjątkiem przychodów zwolnionych od podatku, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 74 i pkt 46 ustawy) oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Reasumując, należy stwierdzić, iż pokrywanie przez Spółkę kosztów podróży osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce stanowi dla tej osoby przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak będzie korzystał ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy. Należy jednak zaznaczyć, iż przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie do wysokości określonych w przepisach powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast nadwyżka ponad określony limit podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W świetle powyższego na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-11. W informacji tej płatnik zobowiązany jest do wykazania m.in. uzyskanego przychodu i pobranej zaliczki na podatek, przy czym w kwocie przychodów, nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów podróży osobie mającej miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec nie podlega opodatkowaniu w Polsce, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej przychód z tego tytułu jako wolne zawody podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Niemczech. Po stronie Spółki istnieje obowiązek sporządzenia i wysłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz nierezydentowi stosownej informacji - IFT-1/IFT-1R.

W przedmiotowej sprawie nie powstaje obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.