IPPB4/415-672/13-2/JK4

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2013 r. (data wpływu 15 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi na mocy zawartej ugody sądowej, którego podstawę stanowią przepisy art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi na mocy zawartej ugody sądowej, którego podstawę stanowią przepisy art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, pozostający zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieoznaczony na stanowisku menedżerskim wystąpił przeciwko swojemu pracodawcy z pozwem m.in. o:

W konsekwencji powyższego, w chwili wytoczenia powództwa Wnioskodawca żądał łącznie odszkodowania w wysokości sześciomiesięcznego jego wynagrodzenia zasadniczego wynoszącego miesięcznie 19.110,00 zł (dziewiętnaście tysięcy sto dziesięć złotych), tj. łącznie kwoty 114.660,00 zł.

Na mocy treści ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w sprawie pracodawca - pozwany, zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty 95.550,00 zł tytułem odszkodowania w terminie 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania. Nie określono w treści ugody, jakie przepisy stanowią podstawę wypłaty odszkodowania, wiadomo jednak, że odszkodowanie obejmuje wynagrodzenie Wnioskodawcy odpowiadające pięciokrotnej wysokości miesięcznego zasadniczego wynagrodzenia (tekst jedn.: 19.110,00 zł x 5 = 95.500,00 zł), Można wnioskować - i na takim stanowisku stoi Wnioskodawca - że na kwotę objętą ugodą sądową w wysokości 95.550,00 zł składają się:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez pracownika od pracodawcy odszkodowanie, wynikające z treści ugody sądowej zawartej przed sądem pracy, którego podstawę stanowią przepisy art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy, jest odszkodowaniem, które jest zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota określona ugodą sądową jest odszkodowaniem, którego podstawę stanowią przepisy:

* art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy tj. uznanie, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieoznaczony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę,

* art. 10 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Można wnioskować - i na takim stanowisku stoi Wnioskodawca, że na kwotę objętą ugodą sądową w wysokości 95.550,00 zł składają się:

Wskazując na art. 21 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że należne Wnioskodawcy odszkodowanie pozostaje zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż wolne od podatku dochodowego są: otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Niewątpliwie przepis art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy jest odszkodowaniem, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych przepisów, tj. Kodeksu pracy. Co więcej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest m.in. interpretacja wydana przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2009 r. Nr IPPB4/415-661/09-6/JK, zgodnie z którą w identycznym stanie faktycznym i prawnym, organ podatkowy uznał, że odszkodowanie (przyp. z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę) należy zakwalifikować jako odszkodowanie wynikające wprost z przepisów odrębnych ustaw, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Także inna interpretacja Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 grudnia 2009 r. Nr ITB2/415-926/08/MK potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, że odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej stanowi przychód ze stosunku pracy zwolniony z opodatkowania.

Według Wnioskodawcy, otrzymana kwota stanowi odszkodowanie, które w sposób ścisły określają przepisy odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ otrzymana kwota nie przekracza wysokości odszkodowania, jaką przewidują odrębne przepisy i jaka mogłaby zostać zasądzona, gdyby spór zakończył się wydaniem wyroku w całości uwzględniającego żądanie Wnioskodawcy. W konsekwencji powyższego kwota uzyskana przez Wnioskodawcę nie wynika z czysto umownego jej charakteru, albowiem na mocy ugody sądowej Wnioskodawca zgodził się jedynie na obniżenie wysokości otrzymanego odszkodowania, rezygnując z części należnej mu odpowiadającej wynagrodzeniu za 1 miesiąc i wynoszącej 19.110,00 zł, przy czym fakt ten nie ma znaczenia dla niniejszego pytania, gdyż kwota ta dotyczy ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymane przez Niego odszkodowania wypłacone na podstawie art. 471 w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. lub art. 21 ust. 1 pkt 3b u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowa kwota pieniężna, wynikająca z ugody sądowej.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 45 § 1 ustawy - Kodeks pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W myśl art. 45 § 2 ustawy - Kodeks pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 ustawy - Kodeks pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ ustawy - Kodeks pracy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Z kolei, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a-b). Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej. Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter.

Ww. przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (rekompensaty), które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) opodatkowaniu podatkiem dochodowym - jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystąpił przeciwko swojemu pracodawcy z pozwem m.in. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne względnie niezasadne i przywrócenie Wnioskodawcy do pracy na dotychczasowych warunkach, jeżeli umowa ulegnie rozwiązaniu, nałożenie na stronę pozwaną zgodnie obowiązku dalszego zatrudnienia powoda do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy oraz zasądzenie łącznej kwoty 114.660,00 zł, na którą to kwotę składają się kwota tytułem odszkodowania za okres 3 m-cy, na zasadach przewidzianych w art. 471 w zw. z art. 45 § oraz kwota tytułem odszkodowania przewidzianego w art. 10 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Na mocy treści ugody sądowej pracodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty 95.550,00 zł tytułem odszkodowania w terminie 7 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania. Nie określono w treści ugody, jakie przepisy stanowią podstawę wypłaty odszkodowania, wiadomo jednak, że odszkodowanie obejmuje wynagrodzenie Wnioskodawcy odpowiadające pięciokrotnej wysokości miesięcznego zasadniczego wynagrodzenia. Wnioskodawca wskazał, że na kwotę objętą ugodą sądową składa się kwota tytułem odszkodowania za okres 3 m-cy, na zasadach przewidzianych w art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy oraz kwota tytułem odszkodowania przewidzianego w art. 10 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy otrzymane odszkodowanie, wynikające z treści ugody sądowej zawartej przed sądem pracy, którego podstawę stanowią przepisy art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy, jest odszkodowaniem, które jest zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lub art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotnym w niniejszej sprawie jest fakt zawarcia ugody. Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że ugoda może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego (w omawianym stanie faktycznym stosunku pracy) stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, że określone w ugodzie odszkodowanie przyznane zostało na podstawie art. 47¹ oraz art. 45 § 1 ustawy - Kodeks pracy na mocy zawartej z pracodawcą ugody sądowej, należy stwierdzić, że korzysta ono ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem rozpatrywanie przesłanek art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bezprzedmiotowe.

Ponadto, w odniesieniu do przedstawionych kwot podanych we wniosku, organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Należy dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczyły konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.